มีฝนบางเวลา

สำหรับหนังสือเรื่องนี้คนเขียนเองอยากเล่าเรื่องราวความรักระหว่างพระเอกของเรื่อง ธีร์ และนางเอกของเรื่อง อัยย์ ทั้งคู่พบเจอกันด้วยความบังเอิญ ด้วยความเข้าใจผิดของธีร์เองที่คิดว่านางเอกกำลังพยายามฆ่าตัวตาย จนสุดท้ายแล้วตัวเองกลับเกือบตายเองถ้าไม่ได้นางเอกช่วยเหลือเอาไว้ -----------------------------

“คุณอย่าคิดสั้น” เธอยกคิ้วขึ้นมองผู้ชายคนหนึ่งที่จอดรถแล้วรีบวิ่งตรงมาที่เธอแบบไม่มีติดเบรคกันเลย เธอหันไปมองรอบๆว่าใครกำลังคิดสั้นก็ไม่มีสักคนเดียวหรือจะหมายถึงเธอ แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรผู้ชายคนนั้นก็ตรงพุ่งเข้ามาหาเธอ เพราะความตกใจเธอก็เลยหลบนั่นทำให้ผู้ชายคนนั้นเสียหลักและพุ่งลงไปในแม่น้ำ

“เฮ้ย!!!” เธออุทานออกมาและมองผู้ชายคนนั้น ที่ตกลงไปในแม่น้ำ และที่เธอเห็นคือน่าจะว่ายน้ำไม่เป็นด้วย เธอเห็นว่าพยายามจะว่ายก่อนจะค่อยๆจมลงไป

“ฉิบหายแล้วมั้ยล่ะ” อัยย์ตัดสินใจกระโดดลงไปในแม่น้ำและพาผู้ชายคนนั้นขึ้นมา เธอลากขึ้นมาจนมานอนบนฝั่งและดูเหมือนว่าจะสำลักน้ำด้วย คนที่อยู่แถวนั้นต่างก็มองและมามุงดู เธอเองก็ตกใจเหมือนกันนะเนี่ย พอผู้ชายคนนั้นได้สติ ก็มองหน้าเธอเหมือนอยากจะบอกอะไรเธอ

“คุณอย่าฆ่าตัวตายเลยนะ” เธอยกคิ้วขึ้นแล้วถอนหายใจออกมา

“ฉันแค่นั่งเล่นริมน้ำเฉยๆ” ....................................

เมื่อซันนายแพทย์หนุ่มที่นิสัยโคตรจะไม่เหมือนชาวบ้านเขากับเรื่องราวที่เขาเองก็ไม่สามารถอธิบายได้เมื่อคนที่ต้องผ่าศพอย่าง เขาต้องมาได้ยินเสียงจาก ศพ ที่เขาผ่าเหตุการณ์ประหลาดต่างๆที่เกิดขึ้น ที่หมอซันคิดได้แค่อย่างเดียวว่ามันคืออาการประสาทหลอนของเขาเองจนวันหนึ่ง โชคชะตาก็เล่นตลกอีกเมื่อเขาหลงเชื่อเสียงในหัวของตัวเองจนต้องไปพบกับเหตุการณ์ที่เขาไม่คาดคิดและการพบกับเธอคนนั้น ชะเอม ผู้หญิงคนนี้คือคนที่ทำให้ชีวิตเขาล่ม

*********************************************“นี่หมอเป็นแฟนคลับของฉันเหรอ”"เปล่าน่ะ"“จริงเหรอคะ แต่ผู้ชายเค้าไม่ซื้อนิตยสารแบบนี้อ่านนะคะ”“ผมเป็นเกย์น่ะ”“ซัน......นี่โกหกไม่เก่งนะคะ เป็นนักแสดงไม่ได้หรอก”