โปรโมชันสำหรับอีบุ๊ก
เคยปลดล็อกนิยายได้ส่วนลดอีบุ๊ก ดูอัตราส่วนการลดราคา
คำโปรย
มีคนบางประเภทแสดงความรักด้วยการ ‘ทำร้าย’ คนที่รัก และมักแสดงออกในทางตรงข้ามกับความรู้สึกของตัวเอง สำหรับธรินดาแล้ว เธอไม่เคยหวังจะได้ ‘รัก’ จากคนที่ชอบรังแกเธอทุกครั้งที่โอกาสอย่างปรัชญ์ เพราะรู้ดีว่าตัวเองเป็นได้แค่พระจันทร์ในคืนแรม ที่ไม่เคยมีสิทธ์จะทอแสงใดๆ ในหัวใจของเขา “เล็กขอร้องละค่ะคุณปรัชญ์ ปล่อยเล็กเถอะนะคะ เล็กจะได้เข้าบ้าน” เสียงหวานเอ่ยขอร้องอีกครั้ง เพราะอยากหนีให้พ้นหน้าคนดิบเถื่อนไวๆ ธรินดารู้ว่ายิ่งปะทะกับปรัญช์นานเท่าไหร่คนที่เสียเปรียบก็คือเธอ “สาบานกับฉันมาก่อนสิ แล้วฉันจะปล่อยเธอ” “จะให้เล็กสาบานว่าอะไร” “ก็สาบานว่าตั้งแต่ที่ฉันไปอยู่เมืองนอก เธอไม่เคยคิดถึงฉันเลยสักครั้ง” “ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณปรัชญ์อยากให้เล็กสาบานเล็กก็จะสาบาน” “ว่าไปสิ ฉันรอฟังอยู่” เขาออกคำสั่งโดยที่มือแข็งแรงนั้นยังบีบกระชับอยู่ที่ปลายคางเล็กของเธอไม่ยอมคลาย เช่นเดียวกับสายตาที่จ้องอย่างดุดัน “เล็กขอสาบานว่าเล็กไม่เคยคิดถึงคุณปรัชญ์เลย” “แล้วถ้าคำสาบานของเธอไม่จริงล่ะ” “ถ้าไม่จริงขอให้เล็กเป็นอะไรก็ได้” “ถ้าไม่จริงขอให้เธอตกเป็นเมียฉันภายในสามวันเจ็ดวัน”