​EP 16

ปึก!! 

กีร่าเปิดประตูลงจากรถอย่างรวดเร็วเมื่อจอห์นขับมาถึงโรงแรมแล้ว ส่วนดาหลาก็ยังคงนั่งอยู่บนตักจอห์นเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือรอยยิ้มแห่งชัยชนะ หึ ผัวข้าใครอย่าแตะ! รู้ไว้ซะนังกิ้งก่า! 

"ที่รักลุกก่อนได้ไหม พี่ไปเอากระเป๋าให้คุณกีร่าแป๊บนึง" ดาหลามุ่ยหน้าทันทีอย่างขัดใจ ก่อนจะค่อยๆขยับสะโพกลุกออกมาจนทำให้น้ำเชื้อมากมายก่อนหน้านี้ไหลทะลักออกมาย้อยลงเปื้อนกางเกงของจอห์นเต็มไปหมด ตั้งแต่ที่มีอะไรกันเธอก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมตลอดเพราะต้องการจะเย้ยนังกิ้งก่านั่น!

"เปื้อนเลยอะ~ เดี๋ยวหนูลงไปเอาให้เองดีกว่านะ" เอ่ยบอกไปอย่างเจ้าเลห์พลางมองออกไปนอกรถที่มีศัตรูหัวใจหมายเลขหนึ่งยืดกอดอกรออยู่ด้วยท่าทางไม่พอใจอย่างหนัก หึ สงสัยกิ้งก่ามันจะไม่ชอบดูหนังสด เห็นกรีดร้องมาตลอดทางจนคิดว่าโดนรุมโทรมเสียอีก

ฟอดดดดดดดดดดด~ 

"มัดจำไว้ก่อนนะ เดี๋ยวจะมาต่อยกสองนะคะสุดหล่อ~" จอห์นได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะยังปลดปล่อยออกมาไม่สุด แต่ก็หยิบทิชชู่ออกมาเช็ดทำความสะอาดให้หญิงสาวอย่างสะอาดเรียบร้อย พร้อมทั้งยกตัวเธอให้ไปนั่งเบาะตัวเองก่อน เพราะจะเอื้อมไปหยิบกางเกงขาสั้นที่แขวนอยู่หลังเบาะเขาให้เธอใส่แทน

ปึก! 

ดาหลาเดินออกมาจากรถอย่างสบายตัวหลังจากที่จอห์นใส่กางเกงตัวใหม่ให้แล้ว เธอหันไปแสยะยิ้มร้ายให้กับกีร่าอย่างผู้ชนะแล้วอ้อมไปข้างหลังรถเพื่อเปิดเอากระเป๋าเดินทางให้ยัยตัวปัญหาที่กำลังมองเธออย่างชิงชัง

ปึก!! 

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!! มันจะมากไปแล้วนะอีเด็กผี!!" กีร่ากรีดร้องดังลั่นเมื่อกระเป๋าเดินทางใบสวยที่มีมูลค่าเป็นแสนถูกโยนมากองอยู่ตรงปลายเท้าอย่างหมดสภาพ ส่วนคนทำก็ยืนกอดอกมองนิ่งๆ ก่อนจะแสร้งทำเป็นนิ่วหน้าแล้วพูดยั่วอีกคน 

"อ่า เจ็บชะมัดเลย จอห์นเล่นกระแทกขึ้นมาไม่ยั้ง รู้สึกเหมือนมีน้ำอะไรกำลังไหลออกมาก็ไม่รู้อะ~" 

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!" คนโดนยั่วอารมณ์ถึงกับกระทืบเท้าดิ้นเร่าๆอย่างโกรธแค้น คิดว่าแค่นี้จะหยุดคนอย่างเธอได้งั้นหรอ เหอะ! คนอย่างเธอไม่ใช่พวกกากเดนที่จะจัดการได้ง่ายๆนะ!

ปึก! 

"มีอะไรกันรึเปล่า" จอห์นที่เพิ่งเปลี่ยนกางเกงตัวใหม่เสร็จรีบลงจากรถมาเพื่อห้ามศึกของสองสาว เขาปลายตามองกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่กองอยู่กับพื้นเพียงนิด ก่อนจะเดินเลี่ยงไปหาคนรักของตัวเอง นาทีนี้เมียคือที่หนึ่งบอกเลย 

"ฉันจะถอนหุ่นออกทั้งหมด! คงเข้าใจนะจอห์นว่าจะต้องทำยังไงคุณถึงจะไม่เดือดร้อน!" กีร่าเอ่ยออกมาอย่างเหนือกว่า จอห์นคิดอยู่แล้วว่าเรื่องมันต้องเป็นเช่นนี้ ก็เขาเล่นหยามเกียรติของเธอเสียขนาดนั้น แต่ถ้าจะให้เขาทำอะไรสิ้นคิดโดยการเข้าข้างคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนตัวเอง ก็ขอตกงานจะดีกว่าทำอะไรแบบนั้น

"เหอะ! ถอนสิ! ถอนตอนนี้เลย! ฉันจะโทรบอกพี่คาเวียร์ให้!" แต่เหมือนตอนนี้เกมจะพลิกเมื่อดาหลาเอ่ยออกมาอย่างเหนือกว่า เธอไม่ได้ใหญ่โตจนสั่งคาเวียร์ได้หรอก แต่เธอมั่นใจว่าหากเป็นลูกค้ากับคนที่คาเวียร์คิดว่าเป็นครอบครัว เขาจะตัดสินใจเลือกมันอย่างไม่ลังเล

ดาหลาเชิดหน้าขึ้นอย่างผู้ชนะพลางยกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน กีร่าได้แต่กัดฟันแน่นอย่างฝืนทน ส่วนจอห์นก็แทบจะให้รางวัลเมียตัวน้อยด้วยการลากเข้าไปในรถเสียตอนนี้เลย ไม่เสียแรงที่ไปฉุดมาอุปถัมภ์จริงๆ

"กลับกันเถอะค่ะจอห์น ภรรยาตีทะเบียนอยากนอนบนอกอุ่นๆจะแย่แล้ว~ คิก คิก" รอยยิ้มเหยียดหยามผุดขึ้นที่มุมปากบางอีกครั้ง ดาหลาหันไปควงแขนของจอห์นอย่างออดอ้อนแล้วพาเดินไปฝั่งคนขับทันที จอห์นเข้าไปก่อน และแน่นอนว่าตัวแสบอย่างเธอก็ต้องขึ้นไปนั่งบนตักเขาตามระเบียบ

"กรี๊ดดดดดดดดดด!!! อีเด็กผี!!! อีเด็กนรก!!! อ๊ายยยยยยยยย!!!" เสียงด่าทอตามหลังของหญิงสาวที่ยืนกระทืบเท้าเร่าๆอยู่หน้าโรงแรมดังสนั่น จนยามที่แอบงีบหลับอยู่ถึงกับสะดุ้งเฮือกกับน้ำเสียงชวนแก้วหูแตก หากแต่คนถูกด่ากลับไม่ได้ยินเพราะรถเคลื่อนออกไปสักพักแล้ว

"ร้ายนักนะเรา ทำแบบนี้เดี๋ยวบอสก็มาเล่นงานพี่หรอก" เสียงจอห์นดังขึ้นเมื่อขับรถออกมาจนถึงถนนใหญ่ และเด็กน้อยช่างแกล้งก็ปีนกลับไปนั่งที่ตัวเองแล้ว ดาหลาเชิดหน้าขึ้นพร้อมกับยกมือกอดอก ไม่คิดจะสนใจคนข้างๆเลยแม้แต่น้อย 

"เป็นอะไรอีกตัวเล็ก พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ" เอ่ยถามไปเมื่อเห็นความผิดปกติ 

"หนูกำลังหาทางจับกิ้งก่าส่งคืนบ้านเกิดอยู่! รู้สึกว่ามันจะหนังหนาเกินไปจนต้องช่วยขัดเกลาสักหน่อย" เอิ่ม....

"พี่ว่าคุณกีร่าเธอก็แค่โวยวายตามประสาผู้หญิงเอาแต่ใจก็ทะ..." 

"เข้าข้างมันหรอฮะ!!?" เฮือก! จอห์นถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อเจอพลังเสียงระดับทำลายล้างจากเมียตัวน้อยตวาดใส่ ให้ตายสิ! ต่อให้ยิ่งใหญ่คับฟ้า แค่ไหน แต่วันนี้เขาเพิ่งเข้าใจว่ามนุษย์เมียเนี่ยแหละที่ใหญ่ว่าฟ้ามากนัก T^T เจ้ากรรมนายเวรของชีวิตชัดๆ

"ปละเปล่าครับ หนูอยากทำอะไรก็เชิญเลย ถ้าไม่ไหวเรียกพี่นะ เดี๋ยวพี่ช่วย^^" เอ่ยตอบไปพร้อมกับยิ้มประจบเมียตัวน้อย เธอช่างเป็นอสูรน้อยที่ทำให้บอดี้การ์ดมาเฟียอย่างเขาหวาดกลัวเหลือเกิน~

"ปีศาจน้อยของพี่หิวรึยังครับ" 

"เรียกว่าอะไรนะ!!?" ดาหลาตวาดเสียงดังลั่นอีกรอบจนจอห์นแทบปล่อยมือออกจากพวงมาลัย ดีนะที่ยังไม่กลัวถึงขั้นฉี่ราด ไม่งั้นคงฮ่าบรรลัยแน่ๆ

"ระเรียกว่าที่รักตัวน้อยไงคะ แหะๆ" ยกมือขึ้นปาดเหงื่อ โหดร้าย~ มีเมียเป็นนักเลง T^T ใช้กำลังตลอดอะ~ ไม่ได้ดั่งใจก็ว่า~ ไม่พอใจก็ตวาด~ อึก หะโหดร้ายเกินไปแล้ว! 

"นินทาอะไรฮะ! อยากตายหรอ!!?" 

"มะไม่ครับ! ไม่ได้คิดอะไรเลย ไม่เลยที่รัก~" นอกจากเป็นนักเลงแล้วยังเป็นนักอ่านใจคนอีก!

"เลิกทำหน้าเหมือนหนูเป็นปีศาจสักทีเถอะ!" ก็มันคือความจริง~ 

"หนูรู้ตัวไหมว่าหนูเริ่มน่ากลัวขึ้นทุกวันเลยนะ" ดาหลาหันมองหน้าจอห์นทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้นหลุดออกจากปากเขา มุมปากบางยกยิ้มกว้างอย่างไม่น่าไว้ใจจนจอห์นขนลุกซู่ และยิ่งประโยคต่อมาเนี้ยสิ....

"ถ้าจอห์นนอกใจหรือนอกกายหนู! มันมีแค่สองตัวเลือกเท่านั้น! คือโดนจับล่ามโซ่ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน! หรือจับตัดไอ้แท่งปัญหาออกซะ! จำเอาไว้!"

หะโหดร้าย~ ช่างโหดร้ายเหลือเกิน T^T

------------------------------