เมื่อ 12 ปีที่แล้ว

แล้วหนูน้อยคนนั้นก็วิ่งหลบไปร้องไห้คนเดียวที่มุมหนึ่งของบ้าน….

เด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอที่กำลังร้องไห้

เด็กผู้ชายคนนั้นเดินไปลูบหัวเธอด้วยความเอ็นดู

_____________________

. . . .

ปัจจุบัน

@AMERICA 🇺🇸

ฉันร้องตะโกนออกมาเมื่อตอนนี้ฉันกลับมาจากงานจบการศึกษาที่โรงเรียน….

เสียงปู่พูดขึ้นเมื่อท่านกำลังเดินถือขนมที่ย่าเพิ่งทำเสร็จมาจากครัว….

_________________________

วันต่อมา

นั้นไงล่ะ…เฮียมาร์คัส…พี่ชายที่แสนดีที่ฉันคิดถึงเขาตลอด

นี่เราจะได้อยู่คอนโดข้างกันหรอเนี่ย😳

……………………………………..

THAILAND

และก็ถึงวันที่ฉันบินมาถึงที่นี่…ที่ประเทศไทย…

@คอนโด MC

จริงๆฉันกับคุณอาเราไม่ใช่ญาติกันเลย…

แต่คุณอาเป็นเพื่อนสนิทกับพ่อฉัน และคุณอาก็เป็นคนฮ่องกงที่อยู่ไทยมานาน…

ส่วนแม่ของพี่มาร์คัสเป็นคนไทย สรุปเลย ฉันต้องเรียกพี่มาร์คัสว่าเฮีย

แต่บางครั้งฉันก็เรียกพี่ เพราะฉันไม่ได้ชินที่จะเรียกเขาเหมือนเดิม….ก็ไม่ได้เจอกันนานอะเนอะ…

ตั้งแต่พ่อกับแม่ฉันเสียด้วยอุบัติเหตุ คุณอาก็ใจดีกับฉันมาตลอด

ตอนเด็กๆบ้านฉันกับบ้านคุณอาสนิทกันมากๆ..

และตั้งแต่ที่ฉันย้ายไปอเมริกาตอนนั้น….ฉันกับพี่มาร์คัส…เราก็ไม่ได้เจอกันเลย….แค่ได้ยินเรื่องราวของกันผ่านคุณอาเวลาที่ท่านไปเยี่ยมฉันที่นู้น….

____________________

. . . . .

ฉันขึ้นลิฟต์มาที่ชั้นบนสุดของคอนโด…

ตึ้งงง~เสียงลิฟท์ดังขึ้นเมื่อมาถึง..

ฉันมองไปพื้นที่ส่วนกลางของชั้นนี้….

คุณอาชะงักไป…

แล้วคนที่เป็นเลขาของคุณอาก็เดินออกไป

อยู่ๆใจฉันก็หวิวทันทีที่ได้ยินชื่อเขา…ไม่ได้เจอกันนานมาก…เขาจะยังจำฉันได้หรอ…

คุณอาพูดและหันไปมองห้องสองห้องที่ว่า…

โอ้มายกอด …😳

คุณอามีความชงลูกชายตัวเองอยู่นะเนี่ย…

ฉันเข้าห้องมาจัดของเข้าที่และนอนพักหลังจากที่นั่งเครื่องมาเหนื่อย

____________________

. . .

21:00

ฉันลุกขึ้นบิดขี้เกียจ….เมื่อตื่นจากที่นอนพักไป..

________________________

. . .

สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจไปเคาะห้องพี่มาร์คัสจนได้

และตอนนี้ฉันก็มายืนอยู่หน้าห้องเขา....

ตื่อดึ้ง~

ฉันตัดสินใจกดออดที่อยู่หน้าห้องเขาไป…

ตื่อดึ้ง~~

ตึ้งงง~ เสียงลิฟท์เปิดออก…

มันทำให้ฉันหันไปดูทันทีเพราะมันไม่มีทางที่จะเป็นคนอื่นขึ้นมาบนชั้นนี้ นอกจาก...

เขาเดินออกมาจากลิฟต์…และเราสองคนต่างก็มองหน้ากัน…

และ…

ผู้หญิงที่เดินมากับเขาถามขึ้นมา…

ฉันหันไปกล่าวทักทายผู้หญิงคนนั้นที่มากับเขาด้วย….

มันไม่ควรเป็นการทักที่ห่างเหินขนาดนี้สิ….

ทำไม ทำไมทุกอย่าง ทั้งสายตา ท่าทาง มันเหมือนว่าเขาจะจำฉันไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ฉันไม่ได้เรียกเขาแบบนั้นมาตั้งนาน จู่ๆให้เรียกเหมือนเดิมก็ไม่ชินสิ…

ขณะที่ฉันกำลังจะก้าวขากลับ

อย่าพูดคำนั้นเลยนะ อย่าพูดว่าเธอคนนั้นเขาเป็นใคร…

เห้อ…เซย์เอ้ย..ไม่ว่ายังไง เขาก็เป็นพี่ชายที่เเสนดีสำหรับแกนะ แค่พี่ชายเท่านั้น

ฉันเดินออกมาจากตรงนั้นและกลับเข้าห้องไป

ปัง!..เมื่อประตูห้องปิดลง..

____________________

. . .

MARCUS PART

เมื่อผมและโรสเข้ามาในห้อง…ผมก็เดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟา…

ตอนเห็นเธอ…โตขึ้นแทบจำไม่ได้..แต่ผมก็ยังจำเธอได้อยู่ดี🙂

ผมผิดสัญญากับเธอ บอกว่าจะไปหาที่เมกา แต่ผมก็ไม่เคยไป

เพราะผมเสียใจมาก ที่เธอต้องไปอยู่ไกลขนาดนั้น..

เด็กสาวน่ารักคนนั้น ได้หายไปจากชีวิตผม…

ผมเดินเข้าห้องนอนไปและปิดประตูเสียงดัง

เธองี่เงาที่สุด และผมไม่ชอบคนแบบนี้!!

ผมทนไม่ไหว จนต้องตะโกนผ่านประตูบอกให้เธอกลับ

ปัง!!!

ผมไม่ได้ยินเสียงเธอตอบกลับมา แต่ได้ยินเสียงปิดประตูห้องดังสนั่น

_________________________

. . .

เช้าวันต่อมา

6:15

JUSTSAY PART

เมื่อคืนนี้ฉันแทบจะไม่นอนเลยก็ว่าได้ ก็เพราะเจทแลค…

ฉันตาค้างแบบไม่หลับเลยล่ะ

เลยดีใจมากที่ในที่สุด มันก็สว่างซักที

ฉันเดินไปเปิดม่าน

ฉันมาอยู่ที่นี่เรียกได้ว่าตัวคนเดียวที่แท้จริง no friends และคนรู้จักเลยซักคน

เพราะฉะนั้นคนเดียวที่ฉันพึ่งได้ก็มีแต่คุณอาเท่านั้น

ฉันพอรู้มาบ้าง ว่าเป็นมหาลัยเอกชน

แล้วก็มีคุณลุงหรือพี่ชายคุณอาเป็นอธิการบดี….แต่ไม่คิดว่ามันจะง่ายขนาดนี้😮

เจอแล้วค่ะกับแฟนเขาด้วย-_-

_____________________

บ้าบอคอห่านให้ชวนเขาพาไปกินข้าว บอกให้โดดตึกยังง่ายกว่าเลยคุณอา!!

_________________________

. . .

MARCUS PART

6:15 น.

ปกติเลยผมไม่ตื่นเช้าขนาดนี้หรอก

แต่เพราะผมรู้ไงละ

ว่ายังไงคนข้างห้องก็นอนไม่หลับแน่นอน

เธอไปอยู่อเมริกาตั้งแต่7 ขวบ

ป่านนี้ ตอนนี้คงเจ็ทแลคอยู่แน่ๆ

แล้วอีกอย่างอยู่ที่นี่ ไม่มีทั้งเพื่อน คนรู้จัก ยกเว้นผมกับป๊า

_________________________

. . .

JUSTSAY PART

ตื่อดึ้งง~

เสียงออดห้องฉันดังขึ้น

แต่เอ้ะ ใครจะมากดออดห้องฉันกัน?

แล้วฉันก็เดินไปเปิดประตู

แกร๊กก!!

!!!!

ฉันมองดูรอยยิ้มบนใบหน้าเขาตอนที่เล่าเรื่องวัยเด็ก…

เฮียลูบหัวฉันเหมือนตอนเป็นเด็กๆ

ก่อนที่ฉันจะพูดตัดในสิ่งที่เฮียกำลังทำอยู่

และเขยิบตัวให้ห่างจากเขา

😳

ฉันเดินเข้าไปหยิบกระเป๋า

แต่คนที่อยู่ข้างนอกหน้าประตูถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องฉันเฉยเลย

เขาถอนหายใจ

และฉันเดินมาหยิบของใส่กระเป๋าเตรียมออกไปด้านนอก…

แต่เขากลับเดินไปนั่งบนโซฟาห้องนั่งเล่นซะอย่างงั้น…

ฉันยกมือขึ้นมาท่าอยากจะเขกหัวเขาเพราะความหงุดหงิด..

เจอกันตั้งแต่เมื่อคืนก็ไม่ถาม พึ่งถามวันนี้เนี่ยนะ

แล้วฉันต้องตอบเขายังไงเนี่ย…

เราสองคนต่างเงียบเมื่อเขาพูดประโยคล่าสุดจบ…

ฉันรีบหาเรื่องอื่นมาพูดเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ….

กลับบบ!! อยากจะกลับตั้งแต่เมื่อคืนซะด้วยซ้ำ รู้ไว้ด้วย!!

__________________________

. . .

จนสุดท้ายเราก็มาถึงที่ที่เฮียเขาบอกว่าจะพาฉันไปกินข้าว…

ห้าง SVP

เอาเส้!!! สายเปย์ว่ะ…มิน่าถึงว่าเที่ยวเก่ง แถมมีแฟนซะสวยเชียว….

@ร้านอาหาร MAMI

แล้วพนักงานก็เดินจากไป….

บ้าจริงง…แกจะมาตื่นเต้นอะไรเนี่ยจัสเซย์…

ปึก!

เขาดีดหน้าผากฉัน!

จู่ๆก็มีใครคนหนึ่งเดินเข้ามา

.

โปรดติดตามตอนต่อไป