ปี 2564

@บ้านเตโชสนิท

อากรรษใช้มือหยิบแก้มปุณเบาๆ~~

ปุณนั่งคุกเข่าและกอดขาอากรรษไว้ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

อากรรษใช้มือลูบหัวปุณอย่างช้าๆ คล้ายการปลอบประโลม และสร้างความไว้วางใจ

. . . .

ปุณเดินกลับจากโรงเรียนด้วยท่าทีเหงาหงอย จนมาถึงบ้าน

เมื่อพบหน้าอากรรษ ปุณก็รีบโผลเข้าไปกอดอากรรษทันที

. . . .

อากรรษได้แจ้งความจำนงต่อสถานศึกษาแล้ว เกี่ยวกับโรคประจำตัวของปุณ แต่เนื่องด้วยสถานศึกษาปฏิเสธการช่วยเหลือ จึงทำให้ปุณต้องออกจากโรงเรียนอย่างถาวร

และมีทัณฑ์บนติดตัว คือ เป็นบุคคลที่ก่อความวุ่นวายให้สถานศึกษา รวมทั้งนักเรียนคนอื่นได้รับความเดือดร้อน

. . . .

หลังจากนั้น อากรรษได้ทำการว่าจ้างคุณครูจากสถาบันเอกชนมาสอนหนังสือให้ปุณที่บ้าน โดยหลักสูตรเป็นไปตามระบบกระทรวงทั้งหมด

สอนทั้งทฤษฎี ปฏิบัติ และทักษะการใช้ชีวิต เพื่อให้คุณสามารถเอาตัวรอดได้ในทุกๆ สถานการณ์ เมื่อถึงคราวที่ต้องใช้ชีวิตบนโลกกว้างคนเดียว

ปลายปี 64 อากรรษเริ่มีมีอาการป่วยที่ไม่ทราบสาเหตุ และต้นปี 65 อาการเริ่มหนักขึ้น และต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลในระยะยาว เนื่องจากตรวจวินิจฉัยโรคยังไม่ชัดเจน

ซึ่งต้นปี 65 เป็นช่วงที่ปุณต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยพอดี อาการของปุณหายเป็นปกติได้สักพักแล้ว แต่อาจจะกลับมาเป็นอีกครั้งเมื่อขาดคนคอยให้กำลังใจ และไว้วางใจนานๆ

[ติดตามต่อ Ep.2]