ไม่แต่ง
-
-ฟาร์มรังสรรค์-
-
สองพี่น้องกำลังให้อาหารพร้อมทำความสะอาดที่อยู่สัตว์เลี้ยงของพวกเขาเป็นอย่างดี
-
กรณ์
เจ้
-
กรีน
หื้ม
-
กรณ์
ตั้งแต่เช้าผมเห็น
-
กรณ์
ทำนู่นทำนี่ไม่พักเลย
-
กรณ์
ไม่เหนี่อยหรือไง
-
กรีน
เหนี่อยสิไม่เหนี่อยได้ไง
-
กรีน
ทำงานนะไม่ได้นอนอยู่เฉยๆ
-
กรณ์
งั้นก็มาพักก่อนก็ได้มา
-
กรีน
แต่พี่ว่าไม่เหนี่อยเท่าพ่อกับแม่หรอก
-
กรณ์
ยังไง
-
กรีน
ลองคิดดู
-
กรีน
เขารักฟาร์มนี้มากสร้างมันมาด้วยกัน
-
กรีน
จำได้หมดแหละว่ามีวัวกี่ตัว
-
กรีน
เผลอๆตั้งชื่อให้มันอีก
-
กรีน
ดูแลมันอย่างดีเป็น 10ปี
-
กรีน
พี่ว่าแค่เนี่ยเราเหนี่อยน้อยกว่าอีก
-
กรณ์
ถือว่าพูดได้ดี
-
กรณ์
แต่ก็เอาซะรู้สึกผิดเลย
-
กรีน
ถ้าไม่ไหวก็ไปพักก่อนไป
-
กรีน
ที่เหลือพี่ทำเอง
-
จากนั้นไม่นานเสาวนีย์หรือขึ้นชื่อได้ว่าเป็นอาแท้ๆของพวกเขามาพร้อมปิ่นโตอาหารมากมายเดินตรงมาหาหลานทั้งสองคน
-
เสาวนีย์
เด็กๆกินข้าวมาเที่ยงแล้ว
-
กรณ์
มีอะไรบ้างครับอารส
-
เสาวนีย์เอ่ยบอกหลานคนโตที่อยู่ไม่ไกลจากเธอนัก ซึ่งตอนนี้เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงาน
-
เสาวนีย์
กรีนมากินข้าวเร็วค่อยกลับไปทำงาน
-
เสาวนีย์
ก่อนที่น้องเราจะกินหมด
-
กรีน
เอาเลยค่ะ
-
กรีน
ขอทำตรงนี้อีกแปปนึ่ง
-
กรีน
ใกล้เสร็จแล้ว
-
พอให้อาหารวัวจนครบก็ถึงตาของเธอที่ต้องทานอาหารกลางวันที่อาของเธออุสาเตรียมไว้ให้
-
เธอจึงรีบเดินไปนั่งเก้าอี้โต๊ะม้าหินอ่อนที่ใช้เป็นที่ทานข้าวในตอนนี้
-
กรณ์
รักอารสตรงนี้แหละครับ
-
กรณ์
เที่ยงปุ๊ป
-
กรณ์
อาหารมาปั๊บ
-
กรณ์
ตรงเวลาเป๊ะ
-
เสาวนีย์
แสดงว่าถ้าไม่มีอาหารจะไม่รักงั้นสิ
-
กรณ์
ยังไงก็รัก
-
ขนาดที่นั่งทานข้าวกันอยู่หลานคนโตได้สังเกตอาการเสาวนีย์ที่จู่ๆก็เงียบไป
-
เธอเลยเลือกที่จะถามเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
-
กรีน
อารสมีอะไรหรือเปล่าคะ
-
เสาวนีย์
อาไม่รู้ว่าจะบอกเราดีมั้ย
-
กรณ์
เปิดเรื่องมาขนาดนี้
-
กรณ์
ต้องเล่าแล้วล่ะครับ
-
เสาวนีย์
งานแต่ง
-
กรีน
ใครแต่งคะ
-
กรีน
นี่กรีนกับน้องต้องไปด้วยหรือเปล่า
-
กรณ์
อีกแล้วเหรอ
-
กรณ์
เจ้ไปเลยผมขอบาย
-
กรีน
ยังไม่ทันรู้เลย
-
กรีน
จะรีบปฏิเสธเพื่อ
-
กรณ์
โหเจ้
-
กรณ์
เดือนนี้ผมมานั่งนับดู
-
กรณ์
เราไปงานแต่ง 4-5งานล่ะนะ
-
กรีน
เออก็จริง
-
กรณ์
นั้นไง
-
เสาวนีย์
งานพี่สาวเราไม่ไปไม่ได้
-
พอเสาวนีย์พูดจบ พี่น้องต่างมองหน้ากันตัดสลับกับอาของเขา
-
กรณ์
เดี๋ยว
-
กรณ์
เจ้จะแต่งงานเหรอ
-
กรีน
จะบ้าเหรอแฟนยังไม่มีจะแต่งได้ไง
-
กรีน
อารสพูดเล่นใช่มั้ยคะ
-
เสาวนีย์
เรื่องจริง
-
กรีน
อยู่ดีๆก็ให้กรีนไปแต่งงานกับใคร
-
กรีน
ก็ไม่รู้
-
กรีน
ไม่เอาหรอก
-
กรีน
ยังไงกรีนก็ไม่แต่ง
-
เสาวนีย์
จำพี่ก้องได้มั้ย
-
กรีน
กล้องถ่ายรูปเหรอ
-
กรณ์
คนไรจะไปแต่งกับกล้องถ่ายรูป
-
กรีน
แล้วเป็นใครล่ะ
-
กรณ์
พี่ก้องลูกของอาชลัช
-
กรณ์
ที่บ้านเขามีไร่องุ่นกับทำไวน์ขายไง
-
กรณ์
เมื่อก่อนยังเล่นด้วยกันอยู่เลย
-
กรณ์
จำได้ยัง
-
กรีน
ใครเป็นคนให้กรีนแต่งกับเขา
-
.
-
-บ้าน-
-
พอตกตอนเย็นก็ถึงเวลาทานข้าว และในตอนนั้นเองทำให้เธอรู้ได้เลยว่าใครเป็นบังคับให้เธอแต่งงาน
-
ศรุต
แกไม่แต่งไม่ได้
-
กรีน
แต่งงานเลยนะพ่อ
-
กรีน
ไม่ได้เล่นขายของ
-
กรีน
คิดจะแต่งก็แต่ง
-
กรีน
ไม่ถามกรีนเลยสักนิดเดียว
-
ศรุต
ไม่แต่งพ่อก็เสียผู้ใหญ่หมดสิ
-
กรณ์
เสียผู้ใหญ่ยังไงพ่อ
-
เสาวนีย์
ฟังนะคือว่ามันเป็นขอตกลงกัน
-
เสาวนีย์
ระหว่างพ่อเรากับอาชลัช
-
เสาวนีย์
ว่าถ้าโตขึ้นมาแล้วกรีนกับตาก้อง
-
เสาวนีย์
ยังไม่มีแฟนกันกันทั้งคู่
-
เสาวนีย์
จะให้แต่งงานกัน
-
กรณ์
เหตุผลแค่เนี่ย
-
กรีน
แค่นี้อย่านับเป็นเหตุผล
-
กรีน
งั้นก็เตรียมเสียผู้ใหญ่ได้เลย
-
ศรุต
อ้าวเห้ย
-
กรีน
มันยุคไหนแล้วคะพ่อ
-
กรีน
ทำไมเชื่อเรื่องพวกนี้กันอยู่
-
กรีน
อีกอย่างพ่อแน่ใจเหรอ
-
กรีน
ว่าไอ้ตาพี่ก้องอะไรนั้นยังไม่มีแฟน
-
ศรุต
พ่อเช็คกับอาชลัชแล้วเรียบร้อย
-
กรีน
พ่อก็เชื่อเนี่ยนะ
-
กรีน
ทีแบบนี้เชื่อง่ายเนอะ
-
กรีน
สมมุตินะว่ากรีนแต่งงานกับเขา
-
กรีน
อยู่ๆแฟนเขาโผล่มาทำไง
-
กรีน
เผลอๆอาจจะมีลูกแล้วก็ได้
-
ศรุต
ทำอย่างกะไม่รู้จัก
-
ศรุต
ว่าพี่เขา
-
ศรุต
เป็นคนยังไง
-
กรีน
แต่นั้นมันตอนเด็กๆ
-
กรีน
พ่อไม่ได้เจอกันตั้งอีกกี่ปีแล้ว
-
กรีน
นิสัยอาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้
-
กรีน
ใครจะไปรู้
-
กรณ์
ที่เจ้พูดก็ถูกนะพ่อ
-
ศรุต
อีกไม่นานหรอกพี่เขาก็กลับจาก
-
ศรุต
เมืองนอกเดี๋ยวรู้เลย
-
กรีน
เมืองนอกหรือนอกเมือง
-
กรณ์
มุกนี้ดี
-
กรีน
เจ้าตัวเขารู้ยังเนี่ย
-
กรีน
ว่ากลับมาเขาต้องเจอกับอะไร
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น