ณ โลกมนุษย์

อากัสไม่มีกะจิตกะใจฟังผู้ชายตรงหน้า เลยสักนิด เพราะตอนนี้เขาปวดท้องมากๆ

คอปเปอร์มองเด็กที่นั่งขดคู่พิงกำแพงร้องไห้ฟูมฟาย ปานใจจะขาด พ่อแม่เด็กไม่ดูแลลูกหรือยังไง ถึงปล่อยให้เด็กมาซนแบบนี้

พ่อแม่มันอยู่ไหน!!!

อากัสทำตามที่ร่างสูงตรงหน้าบอก เขาไม่รู้ว่าชายคนนี้จะดีหรือร้าย รู้แค่ว่าตอนนี้ไปต่อไม่ไหว อย่างน้อยก็มีคนช่วยให้หายปวดท้องก็ดี ถ้าผู้ชายคนนี้ทำอะไรกับเขา เดี๋ยวจะยิงธนูใส่ให้ร่วงเลย!

ณ ห้องคอปเปอร์

คอปเปอร์วางเด็กน้อยที่สะอึกสะอื้นจากการร้องไห้ลงบนโซฟา แล้วไปเอาน้ำเย็นและแก้วน้ำมาให้เด็กน้อยที่กำลังนั่งทำตาละห้อย

คิดว่าตัวเองน่าสงสารหรอ?

ทั้งสองนั่งมองหน้ากัน ไม่มีใครยอมพูดยอมจา

อากัสทนมองสายตาที่กดดันไม่ไหว จึงหันหลบไปมองอย่างอื่น อากัสกลืนน้ำลายอึกใหญ่ สายตามองไปที่ซองขนมซองใหญ่บนโต๊ะตรงหน้า

ร่างบางชี้นิ้วไปที่ซองขนมตรงหน้า พร้อมสายตาอ้อนวอนไปที่ร่างสูง

เมื่อได้รับคำอนุญาติจากคนตรงหน้า อากัสก็หยิบซองขนมนั้นมากอดทันที เขาได้แต่มองว่านี่มันคืออะไร แล้วมันเอาไว้ใช้ทำอะไร

คอปเปอร์แตะน้ำตาที่ไหลลงบนแก้มของอากัสให้เด็กมันดู

เด็กน้อยพยักหน้าหงึกๆเข้าใจ คนตัวสูงก็ได้แต่ส่ายหัวไปมาอย่างเหนื่อย เกิดมายี่สิบปีมันไม่เคยร้องไห้หรือยังไง ว่าแล้วร่างสูงจึงหยิบซองขนมที่ไปซื้อจากเซเว่นหน้าคอนโดมาแกะกินแก้เซ็ง อุส่ากะว่าจะมากินตอนดูหนังคืนนี้ เอาเถอะแบ่งให้เด็กมันซองเดียวคงไม่เป็นไรหรอก

อากัสมองร่างสูงแกะซองขนมอย่างชำนาญก็อยากจะลองทำดูว่ามันจะทำได้เหมือนคนตรงหน้าไหม อากัสจึงทำการดึงซองขนมฝั่งตรงข้างกันแล้วดึงอย่างแรง

ผลก็คือซองขนมแยกออกไปสองชิ้น ชิ้นขนมกระจัดกระจายเกลื่อนเต็มโซฟาและตกลงพื้นมากมาย ทำเอาคอปเปอร์ขบฟันข่มอารมณ์ไว้ ไม่ให้ระเบิดใส่เด็กตรงหน้า

อากัสยิ้มสู้คนตรงหน้า ถึงจะรู้ว่าเขาต้องโกรธแล้วแน่ ท่านอาจารย์บอกไว้วว่าคนทำหน้าแบบนี้ต้องรู้สึกโกรธ

คนตัวเล็กไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เลยหยิบชิ้นขนมที่เกลื่อนอยู่บนตัก มาดม และแตะๆลิ้นชิมดู มันมีรสชาติที่แปลกๆ อะไรก็ไม่รู้ เขาไม่เคยพบเห็น

คนตัวเล็กสังเกตเห็นคนตรงหน้าเอาชิ้นขนมเข้าปากแล้วเคี้ยวโดยที่ไม่กลัวอะไร จะเป็นไรไหมที่เขาจะทำตาม

อากัสจัดการเอาชิ้นขนมเล็กเข้าปากและเคี้ยวตุ่ยๆ ไปมา

คนตัวเล็กทำหน้าทำตาตื่นตะลึง เหมือนอย่าไม่เคยกิน คอปเปอร์ได้แต่มองไอ้เด็กนี่มันพิลึกคนจังนะ

ร่างบางส่ายหัว

อากัสว่าพรางลูบท้องตัวเองปลอยๆ

นิ้วยาวชี้ไปที่พุงน้อยๆ เพื่อให้เด็กมันรู้ว่ากระเพาะมันอยู่ตรงไหน

แล้วมันก็เป็นไปตามผมคิด เด็กมันทำหน้าเหมือนพึ่งรู้จริงๆ ทั้งสายตา ท่าทางที่กระตือรือล้นของมัน เหมือนมันไม่เคยรู้ว่าก่อน หรือมันไม่ใช่คนจริงๆวะ กูชักจะเริ่มสงสัยแล้วนะ

คนเอ๋อๆ แบบนี้อยู่ไม่ได้มาถึงยี่สิบปีหรอก ขนาดน้ำตามันก็ไม่รู้จัก คำว่ากินก็ไม่รู้จัก ไหนจะพูดว่าตัวเองสองร้อยปีอีก

โปรดติดตามตอนต่อไป รักรีททุกคนนะคะ❤️❤️❤️ Twitter: @ij_ij_ tiktok: @_ij_ij_ij