แต่ความสบายใจของคุณหญิงมารตีกลับเป็นการสร้างความลำบากใจให้กับลูกชาย เทวินแค่รับปากแม่ของเขาไปเพื่อให้ท่านหายโมโหแต่เขาก็ยังไม่รู้เลยว่าจะพาตัวพิมพ์พิชชามาหาแม่ของเขาในฐานะเมียของเขาได้ยังไง ในเมื่อเขากับเธอไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนเข้าใจเลยแม้แต่น้อย อีกอย่างพิมพ์พิชชาเองก็ดูไม่ค่อยชอบใจเขาเหมือน ๆ กับที่เขาก็ไม่ค่อยจะชอบใจเธออยู่ด้วย หากอยู่ ๆ เขาเดินไปบอกเธอว่าให้มาเป็นเมียเขามีหวังนอกจากเธอจะไล่ตะเพิดเขากลับแล้วคงแถมคำด่ามาอีกเป็นรถสิบล้อแน่

นายแพทย์หนุ่มนั่งตัวงอเท้าข้อศอกทั้งสองข้างไปกับหน้าขา คิ้วคมเข้มขมวดเป็นปมอย่างคนใช้ความคิดอย่างหนัก ขนาดเคสผ่าตัดที่ยาก ๆ ยังไม่ต้องคิดมากถึงขนาดนี้เลย

เกือบสิบนาทีที่เทวินยังคงนั่งอยู่ในท่าเดิมแต่แล้วริมฝีปากหนาก็ผุดรอยยิ้มขึ้นมาให้เห็น ถึงทางจะตันจนเดินต่อไปไม่ได้แต่ก็ใช่ว่าจะย้อนกลับทางเดิมไม่ได้เสียเมื่อไหร่

 

สามวันต่อมา... 

"อ้าว คุณหมอ" รุ่งโรจน์หันไปทักนายแพทย์หนุ่มที่เขาพอจะจำได้ว่าเป็นคนที่ผ่าตัดช่วยชีวิตของเขา ก่อนจะพยายามพยุงตัวลุกขึ้นเพื่อต้อนรับคนที่เข้ามาเยี่ยม

"ไม่เป็นไรครับคุณลุงไม่ต้องลุกขึ้น เพิ่งจะผ่าตัดเสร็จนอนพักดีกว่าครับ" เทวินรุดเข้าประคองร่างของชายสูงวัยที่พยายามจะลุกขึ้นนั่งก่อนจะบอกให้ท่านล้มตัวลงนอนพักในท่าเดิม

"ขอบคุณมากนะครับคุณหมอที่ช่วยชีวิตผม" รุ่งโรจน์หันมาพูดกับนายแพทย์หนุ่มอีกครั้งพลางนึกชื่นชมทั้งหน้าตาและฝีมือของคนที่ช่วยชีวิตเขาอยู่ในใจ ทั้งหล่อ ทั้งเก่งขนาดนี้ถ้าใครได้เป็นสามีคงจะโชคดีน่าดูแล้วถ้าเป็นลูกสาวของเขาที่ได้เป็นเมียหมอคนนี้จะดีแค่ไหนกันนะ

"ไม่เป็นไรครับเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว" เสียงทุ้มนุ่มหูเอ่ยบอกคนไข้ เทวินมักจะแสดงด้านที่ดูอบอุ่นออกมาหากต้องคุยกับคนไข้ของเขา แต่หากหมดหน้าที่ของการเป็นหมอเขาก็จะกลายเป็นแค่ผู้ชายที่หน้าตายและเย็นชาแถมน่ากลัวมากคนนึง

"ว่างมั้ยขอคุยด้วยหน่อยสิ" ตอบคนไข้เสร็จหมอหนุ่มก็หันไปถามลูกสาวคนไข้ด้วยน้ำเสียงที่ต่างจากตอนพูดกับคนเป็นพ่ออย่างสิ้นเชิง

คำถามและท่าทางของเทวินที่หันไปถามพิมพ์พิชชาทำให้รุ่งโรจน์รู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยว่าสองคนนี้ไปรู้จักสนิทสนมกันตั้งแต่เมื่อไหร่ หากเป็นแค่หมอกับญาติคนไข้ทั่วไปก็คงจะต้องใช้น้ำเสียงเหมือนตอนที่พูดกับเขาสิ

"เรื่องอะไร" พิมพ์พิชชาย้อนถามด้วยเสียงที่ห้วนไปไม่ต่างจากคนถามสักเท่าไหร่

"เรื่องสำคัญ"

"สำคัญแค่ไหนทำไมถึงคุยต่อหน้าพ่อฉันไม่ได้"

"แน่ใจนะว่าอยากให้ฉันพูดตรงนี้" เทวินเลิกคิ้วถามเพื่อเป็นการยืนยันอีกครั้ง

"แน่สิ ฉันไม่เคยมีอะไรปิดบังพ่ออยู่แล้ว" พิมพ์พิชชาเชิดหน้าตอบด้วยความมั่นใจ ระหว่างเธอกับเขาไม่มีเรื่องอะไรที่สำคัญไปกว่าเรื่องที่เธอยอมนอนกับเขากับเรื่องค่าผ่าตัดที่ต้องปิดเป็นความลับจากพ่อของเธออีกแล้ว และเธอก็เชื่อว่าเขาจะไม่พูดสองเรื่องนี้แน่เพราะหากเขาพูดออกมามันก็จะโยงไปถึงตัวเขาเองเหมือนกัน

"แล้วเรื่องที่เธอจดทะเบียนสมรสกับฉันแล้ว เรื่องนี้พ่อเธอก็รู้แล้วใช่มั้ย"

 

อ่่ะงานเข้าอีกคน คราวนี้งานช้างเลยค่าา น้องพริม อิพี่เขาจัดให้

รีบโหลดก่อนหมดโปรน้าา เรื่องนี้ไรท์อัพให้อ่านแค่ครึ่งเรื่องนะคะ