เทวินมาถึงโรงพยาบาลก่อนเวลาเข้าเวรครึ่งชั่วโมง ปกติเขาจะสำรองชุดทำงานติดรถไว้อยู่ตลอดเวลาอยู่แล้วจึงสามารถอาบน้ำแต่งตัวและออกจากบ้านของพิมพ์พิชชาตรงมายังโรงพยาบาลได้เลย หลังจากเสร็จงานที่ทำเป็นกิจวัตรประจำวันตามหน้าที่ความรับผิดชอบในแต่ละวันหากไม่มีเคสผ่าตัดเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็กลับมายังห้องทำงานของตัวเองและส่งข้อความหาหญิงสาวที่ไม่รู้ว่าตอนนี้จะตื่นนอนหรือยัง เพราะขนาดเขาอาบน้ำแต่งตัวออกมาจากบ้านแล้วเธอยังนอนยิ้มหวานอยู่กับความฝันอยู่เลย

'ตื่นหรือยัง' 

ข้อความสั้น ๆ ที่ทักไปถามและนั่งจ้องหน้าจออยู่พักใหญ่แต่ก็ยังไม่เห็นว่าปลายทางจะเปิดอ่าน ทั้งที่เธอรับปากกับเขาแล้วว่าถ้าเขาส่งไปเธอต้องอ่านทันที สายตาคมจ้องเขม็งไปที่หน้าจอสมองก็ประมวลผลถึงการกระทำและความรู้สึกของตัวเองไปด้วย หนึ่งคำถามผุดขึ้นในความคิดว่าทำไมเขาต้องรู้สึกหงุดหงิดที่เธอไม่เปิดอ่านข้อความของเขา แล้วทำไมเขาต้องสนใจที่จะถามว่าเธอจะตื่นหรือยังหรือกำลังทำอะไรอยู่ แทนที่เขาจะต้องรู้สึกโกรธแค้นเธอที่เธอทำลายชีวิตเขาไปเมื่อตอนนั้น และเขาก็ไม่ควรอยากรู้หรือสนใจเธอเลยด้วยซ้ำ

หน้าจอมือถือถูกกดปิดจนเป็นสีดำมืดเมื่อเขากลับมาตั้งสติได้ ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะได้วางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะก็มีข้อความแจ้งเตือนกลับมา เทวินรีบกดเปิดหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความนั้นก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้วยความลืมตัว

'อยู่ธนาคารแล้ว'  

หลังจากส่งข้อความตอบกลับเขาไปแล้วพิมพ์พิชชาก็เพิ่งจะมานึกขึ้นได้ว่า ทำไมเธอถึงต้องทำอย่างนั้นหรือเพราะเขาสั่งไว้ว่าเธอต้องตอบข้อความของเขาเพราะกลัวว่าเธอจะไปเร่ขายตัวให้ผู้ชายคนอื่น แต่ว่าเมื่อคืนเธอก็บอกเขาไปแล้วนี่ว่าเธอเลิกล้มความคิดนั้นไปแล้วและจะหาเงินด้วยการเอาบ้านมาเข้าธนาคารแทน และในเมื่อเขาเองก็รู้แล้ว แล้วทำไมยังต้องส่งข้อความมาถามแล้วเธอก็ตอบเขาเสียด้วย

แต่ช่างเถอะ จะอะไรก็ช่างตอบแล้วก็คือตอบ คิดมากไปก็ปวดหัวแค่ต้องหาเงินไปรักษาพ่อก็ปวดหัวจะแย่แล้วไม่อยากเอาเรื่องไร้สาระมาคิดให้รกสมองอีก พิมพ์พิชชาสลัดความคิดนั้นไปทันทีและหันมาสนใจกับการตรวจสอบเอกสารในมือเพื่อเตรียมยื่นเรื่องกับธนาคารต่อ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เทวินปิดหน้าจอโทรศัพท์และเงยหน้าขึ้นมองประตูห้องที่มีเสียงเคาะดังรัวเข้ามาก่อนที่มันจะเปิดออกพร้อมกับร่างของพยาบาลสาวที่ยืนกระหืดกระหอบอยู่ตรงหน้า

"คุณหมอคะ คนไข้ห้อง9301 อาการกำเริบค่ะ"

แค่ได้ยินเบอร์ห้องจากพยาบาลสาวเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นห้องของใครแต่จากท่าทางของพยาบาลที่ดูตื่นตระหนกและรีบเร่งมาหาเขาแบบนี้ทำให้เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาญาติคนไข้ เพราะวินาทีนี้ชีวิตของคนไข้สำคัญกว่า

พิมพ์พิชชานั่งรอคิวที่ธนาคารมาเกือบครึ่งชั่วโมง ระหว่างรอเธอก็ฆ่าเวลาด้วยการเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ไปพลาง เงยหน้าดูข่าวบันเทิงที่น่าสนใจในทีวีที่ทางธนาคารเปิดให้ดูบ้างเป็นครั้งคราว บางข่าวก็น่าสนใจ บางข่าวก็ปล่อยผ่าน แต่ถ้ามีข่าวดาราคนที่ชอบกิ๊กกั๊กกับใครนี่คือพลาดไม่ได้ ยิ่งข่าวที่มีภาพหลุดด้วยแล้วยิ่งจ้องตาเป็นมันและต้องหรี่ตามองเข้าไปให้เห็นชัดเจน ยิ่งดังเท่าไหร่ข่าวฉาวก็ยิ่งเยอะเธอก็เป็นคนนึงที่ชอบติดตามข่าวสารของคนในวงการบันเทิงเพราะพี่สาวของเธอก็เป็นดาราด้วยส่วนหนึ่งและอีกส่วนเพราะปลื้มดาราหลาย ๆ คนที่ถูกใจ อย่างเช่นคนนี้ดูสิมีภาพหลุดตอนโอบกอดกับผู้ชายด้วย หมอซะด้วยรสนิยมดีไม่เบาแต่ทำไมผู้หญิงถึงหน้าคุ้นๆ

"พี่พลอย" พิมพ์พิชชาหลุดเรียกชื่อเล่นของพี่สาวตัวเองขึ้นเสียงดัง จนคนที่นั่งข้าง ๆ หันมามอง ภาพในข่าวเป็นภาพของพี่สาวของเธอกำลังยืนกอดกับหมอหน้าตาดีคนนึง สถานที่ก็น่าจะเป็นโรงพยาบาลเพราะเห็นมีนางพยาบาลที่ถูกถ่ายติดเข้ามาด้วย และผู้ชายคนนั้นก็หน้าเหมือน

"หมอเทวิน"

 

พี่ธามเขาแค่เช็คเพื่อความสบายใจค่ะ ไม่ได้หวงน้องพริมเลยจริงนะๆ 

อีบุ๊กวางขายในเมพนะคะ จัดโปรอยู่น้า ไรท์ลงให้อ่านแค่ 50 % นะคะ รีบโหลดก่อนหมดโปรน้าา