เสียงดนตรีบรรเลงขึ้นช้าๆเป็นทำนองรัก ริเวียล่าเริ่มร่ายรำตามจังหวะและเหมือนเล่นยิมนาสติกลีลา (ไม่รู้ว่าโลกนี้เรียกว่าอะไรแฮะฉันก็ติดเรียกแบบนี้ไปแล้ว) ผสมผสานกับเวทมนตร์ของเธอ เอริคก็เป็นผู้ช่วยริเวียล่าคอยให้เธอจับแขนไม่ให้เสียการทรงตัว ส่วนวินซ์เป็นคนคอยคุมพลังเวทที่ใช้ในการแสดงอยู่ด้านข้างเวที 

เสียงดนตรีเร่งจังหวะมากขึ้นเรื่อยๆ ริเวียร่าก็เสกริบบิ้นแสงกับลูกบอลแสงออกมาพร้อมกัน เมื่อเธอหมุนริบบิ้นสะบัดไปมาก็มาดอกไม้แสงออกมาด้วย ผู้คนต่างปรบมือชื่นชมเพราะมันสวยมากจริงๆ และในจังหวะจบเอริคก็จับเอวเธอและดึงแขนริเวียล่าที่โยนลูกบอลแสงขึ้นไปบนฟ้าก่อนที่มันจะแตกกระจายออกเป็นดอกไม้หอมและละอองเวทแสงที่หลงเหลืออยู่พอดีกับที่เพลงจบ ทุกอย่างอยู่ในความเงียบชั่วครู่ก่อนที่เสียงปรบมือและเสียงโห่ร้องจะดังขึ้นไปทั่วลานกิจกรรม ผู้คนโยนเหรียญขึ้นไปใส่กล่องอย่างล้นหลามเลยล่ะ 

"ไม่นึกว่าพวกเขาจะทำอะไรแบบนี้นะเนี่ย ฮ่าๆๆ~ สุดยอด~" 

"น่าจะมีเหตุให้ทำมากกว่า โหวตให้พวกเขากัน ฮะๆ~" 

ฉันพยักหน้าให้โรเวลล์ที่พากันหัวเราะจนปวดแก้ม ก่อนจะส่งเหรียญให้ลอยไปยังกล่องด้านหน้าเวที ตอนนี้พวกเขาสามคนทำหน้าตาเหลอหลากันสุดๆไปเลยล่ะ ถ่ายรูปเก็บไว้แล้ว เสร็จฉันล่ะ~ 

"เสร็จโจร~ ถ่ายรูปเก็บไว้เพียบเลย ฮี่ๆ~" 

"แต่ถึงยังไงก็ไม่ใช่ภาพตัวตนที่แท้จริงของพวกเขานี่" 

"นายคิดว่าฉันเป็นใครกัน~" 

"เป็นคนที่ฉันหวงไง" 

"บ้า..." 

ฉันเสหน้าออกไปอีกทางทันทีก่อนจะสะบัดๆรูปที่ถ่ายออกมาจากกล้องและส่งมันให้เขาดู 

"...ทำแบบนี้ได้ด้วยหรอ" 

"แน่นอน~ ริเวียล่าสวยจังเลยเนอะ ขนาดเกล้าผมแบบลวกๆเองสมกับเป็นองค์หญิง อ๊ะ พูดถึงก็มากันพอดีเลย ทางนี้ๆ~~" 

ฉันโบกมือให้พวกเขาที่กำลังเดินตรงมาทางนี้พร้อมกับผงกหัวขอบคุณคนที่ปรบมือให้ตลอดทาง ตลกจัง ฮ่าๆๆ~ 

"เป็นไงมาไงถึงไปอยู่บนนั้นได้ล่ะเนี่ย?" ฉันถาม 

"...เรื่องมันยาวน่ะ เอาเป็นว่าพวกเราไปเที่ยวกันต่อดีกว่า" 

"ไม่ได้ๆ ต้องรอประกาศผลก่อนสิ เมื่อกี้เธอสวยมากๆเลยนะริเวียล่า หนุ่มๆมองกันตาค้างเลยล่ะ~" 

"...อย่าล้อกันเล่นสิ" 

ฉันหัวเราะให้เธอก่อนจะพากันนั่งดูการแสดงจนจบชุดสุดท้าย และรอกรรมการนับเหรียญของแต่ละทีม จากนั้นพิธีกรก็เดินขึ้นไปบนเวทีและเริ่มประกาศอันดับที่สามและอันดับที่สอง 

"และก็มาถึงรางวัลที่ทุกท่านจับตามองและรอคอย 'กุหลาบน้ำแข็งสีรุ้ง'!!" 

กล่องแก้วที่มีผ้าคลุมด้านบนอยู่ก็ถูกยกขึ้นมาบนเวทีและทำให้ลอยอยู่กลางอากาศ เมื่อนำผ้าคลุมออกแสงสว่างจ้าก็ปรากฏขึ้นทันที เป็นดอกกุหลาบที่ใส แวววาว เมื่อต้องกับแสงจะเป็นสีรุ้งสบายตา สวยมากกก~~~ 

"และทีมที่จะได้ครอบครองของรางวัลสุดหายากนี้ได้แก่..." 

เสียงดนตรีดังขึ้นเพื่อปลุกเร้ากันไปอีก~ 

"ทีมที่ 15 ครับ!!!" 

"เฮ!!" 

"หา...?" 

ทั้งสามคนมองหน้ากันทันที ส่วนฉันกับโรเวลล์ได้แต่นั่งหัวเราะกับท่าทางเหวอของพวกเขา จากนั้นพวกเขาก็พากันขึ้นไปเงินรับรางวัลแบบงงๆและถ่ายรูปเป็นที่ระลึกพอจะรีบลงจากเวทีก็โดนพิธีกรรั้งตัวเอาไว้เพราะพิธีการยังไม่จบ 

"ขอเรียญเชิญกรรมการผู้ทรงเกียรติ แสงสว่างอันอบอุ่นแห่งเมืองที่หนาวเหน็บ องค์หญิงลำดับที่หนึ่งแห่งอาณาจักรเทรลฟรอส ท่าน ลีฟา เดอ มิสฟรอยด์!!" 

เสียงปรบมือดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เหล่าองครักษ์พากันคั้งแถวและดูแลความปลอดภัยอย่างเข้มงวด องค์หญิงออกมาจากที่นั่งชั้นพิเศษและเดินขึ้นเวทีด้วยท่วงท่าสง่างาม เป็นหญิงสาวผมสีบรอนด์ทองยาวถึงกลางหลัง ดวงตาน้ำเงินใส ผิวขาวราวกับหิมะ โห~ สวยมากๆเลยย จะว่าไปบนเวทีนั่นก็องค์หญิงสองคนเลยนะ ฮะๆๆ~ 

"สวยจังเลยเนอะ" 

"เธอสวยกว่าเยอะ" 

"อะแฮ่ม...นั่นองค์หญิงกับองค์หญิงกำลังจับมือกันอยู่ล่ะ" 

"หึ...เจอกันครั้งหน้าจะเจอริเวียล่าได้หรือเปล่าเถอะ" 

"รู้จักกันหรอ..." 

วิ้ง!~ 

หืม? เสียงอะไร... 

ฟุ่บ! 

"กรี๊ดดด!!" 

เสียงใช้เวทระยะไกลที่เต็มไปด้วยจิตสังหารดังขึ้นตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของผู้เข้าร่วมงาน ลูกธนูเคลือบด้วยไฟพุ่งตรงไปยังองค์หญิงลีฟาแต่ก่อนจะถึงใบหน้าของเธอเพียงเสี้ยววินาทีวินซ์ก็ได้พุ่งด้วยความเร็วไปจับมันเอาไว้ เหล่าองครักษ์และทหารที่อยู่รอบๆรีบพุ่งเข้ามาคุ้มกันเธอทันทีและพาเดินลงไปยังด้านหลังเวทีพร้อมกับเพื่อนทั้งสามคนที่น่าจะโดนสอบปากคำด้วย 

"เป็นเรื่องแล้วไง...โรเวลล์เราไปหาเพื่อนเรากันเถอะ" 

"อืม" 

พวกฉันเก็บของใส่กระเป๋าและรีบเดินฝ่าฝูงชนที่กำลังแตกตื่นเพื่อไปด้านหลังเวที พอมาถึงก็มีทหารและองครักษ์ยืนเฝ้าอยู่อย่างแน่นหนา 

"พื้นที่ตรงนี้ไม่อนุญาตให้เข้า!" 

"พวกเรามาหาเพื่อนที่โดนเรียกเข้าไป..." 

"หากฝ่าฝืนคำสั่งจะถูกลงโทษ!!" 

ฉันสะดุ้งกับคำที่ตะโกนออกมาจากทหารยามจนเกาะแขนโรเวลล์โดยทันที พูดเบาๆก็ได้ค่ะ...หัวใจจะวาย 

"เดี๋ยวฉันพูดเอง" 

โรเวลล์ก้มลงมากระซิบและลูบหัวฉันเบาๆเป็นการปลอบโยนก่อนจะหันไปพูดกับทหารคนนี้ด้วยหน้าตาไม่สบอารมณ์หน่อยๆ 

"งั้นฉันขอพบลีฟา" 

"กล้าดีอย่างไรถึงเรียกชื่อองค์หญิงห้วนๆ! เป็นแค่สามัญชนแท้ๆ!...นี่อะไร?" 

รู้สึกโรเวลล์จะเริ่มรำคาญจึงหยิบหนังสือเดินทางให้เขาดูทันทีพร้อมกับถอดแว่นตาออก ไม่งั้นฉันว่ามีวางมวยแน่ๆ... 

"โรเวลล์ รีเมียร์ โซแอสเตอร์...องค์ชายลำดับที่หนึ่งแห่งอาณาจักรเฮนน์เบิร์ก!!" 

ทหารยามดูหนังสือเดินทางสลับกับหน้าของโรเวลล์ด้วยสีหน้าซีดเผือดก่อนจะส่งหนังสือเดินทางคืนและรีบก้มหัวขอโทษเรื่องก่อนหน้านี้ 

"เชิญทั้งสองท่านทางด้านนี้เลยขอรับ" 

เมื่อเขาพาเดินเข้ามาด้านหลังเวทีก็มีห้องอยู่เต็มไปหมด ก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าห้องที่เขียนว่า 'ห้องรับรองพิเศษ' ติดอยู่ ทหารยามพูดกับองครักษ์ที่เฝ้าหน้าห้องครู่เดียวพวกเขาก็เคาะประตูแจ้งด้านในทันที สักพักก็เปิดประตูให้พวกฉันเดินเข้าไปก็เห็นว่าเพื่อนทั้งสามคนของฉันนั่งอยู่ที่โซฟารับรองมีเพียงริเวียล่าที่ถอดแว่นออกยกเว้นพี่น้องของฉัน 

"ไม่ได้พบกันเสียนานนะคะท่านโรเวลล์" 

"เช่นกัน" 

สรุปรู้จักกันจริงๆด้วยสินะ... 

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ดิฉัน ลีฟา เดอ มิสฟรอยด์ องค์หญิงลำดับที่หนึ่งแห่งอาณาจักรเทรลฟรอสค่ะ พูดแบบเป็นกันเองก็พอนะคะ" 

เธอแนะนำตัวกับฉันอย่างสุภาพฉันจึงย่อตัวตอบอย่างเลิ่กลั่ก 

"เอ่อ...ดิฉัน เอลล่า แอชวูดส์ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักกับท่านเช่นกัน" 

"สามพี่น้องนี่เอง" 

ลีฟาพูดก่อนจะมองไปทางเอริคและวินซ์ที่นั่งประกบริเวียล่าอยู่ 

"เป็นสหายคนสนิทกับท่านโรเวลล์และท่านริเวียล่าได้ แสดงว่าอยู่ในตระกูลใหญ่สินะคะ" 

"ไม่ใช่ธุระอะไรของเธอหรอก" 

"ฮึๆ~ ท่านก็ยังคงเย็นชาเหมือนเมื่อตอนสมัยเด็กไม่มีผิดเลยนะคะ คู่หมั้นอย่างดิฉันได้ยินแบบนี้ก็เสียใจเหมือนกันค่ะ" 

"เอ๋?!" 

ทั้งเอริคและวินซ์ต่างอุทานออกมาพร้อมกัน ส่วนฉันก็หันขวับไปทางโรเวลล์ที่กำลังทำสีหน้าเบื่อโลกทันที คู่หมั้น?! 

"อย่าพูดให้คนอื่นเข้าใจผิด เป็นเพียง 'อดีตคู่หมั้น' ที่ยกเลิกการหมั้นไปตั้งแต่ตอนเด็กและเป็นแค่เพียงในนามเท่านั้น" 

"แหม~ ตอบแบบไม่ให้เหลือเยื่อใยเลยนะคะเนี่ย" 

"อย่านอกเรื่องเลย ทำไมเธอถึงโดนลอบสังหารล่ะ" 

โรเวลล์ถามไปยังลีฟาที่มีสีหน้าหมองลงเล็กน้อย ซึ่งดูก็รู้ว่าเธอยังไม่ค่อยโอเคกับเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาเมื่อสักครู่ 

"ก็...ยังมีกลุ่มต่อต้านและคัดค้านเรื่องการยกเลิกการปิดประเทศอยู่ค่ะ เป็นผลสืบเนื่องมาจากกฎหมายฉบับใหม่ที่ท่านแม่ได้ร่างขึ้นมาใหม่ และผ่านการเห็นชอบจากประชาชนอย่างล้นหลามที่เกี่ยวกับการยกเลิกอัญเชิญนักบุญและการยกเลิกสงครามค่ะ" 

"คนไม่เห็นด้วยเยอะงั้นหรือ" 

"แค่ส่วนน้อยค่ะ แต่คนที่คัดค้านเป็นกลุ่มขุนนางใหญ่เพราะผลประโยชน์ของพวกเขาได้ขาดหายไป เลยกลายเป็นปัญหามาจนถึงปัจจุบัน เริ่มมีคนว่าจ้างให้มาลอบทำร้ายและสังหารคนที่เกี่ยวข้องกับราชวงศ์หรือแม้แต่พวกดิฉันเองก็ด้วย พอตามสืบสาวว่าใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลังกลับหาตัวการไม่เจอแม้แต่เงา ตอนนี้ก็มีท่านพี่เรยาสคอยตามสืบเรื่องพวกนี้อยู่เช่นกันค่ะ" 

"แล้วเอาความลับพวกนี้มาบอกกันจะไม่เป็นอะไรงั้นหรือ" 

"ไม่เป็นอะไรอยู่แล้วนี่คะ ยังไงพวกท่านก็ไม่เอาไปพูดกับผู้อื่นอยู่แล้วข้ามองคนไม่ผิดหรอกค่ะ" 

"...ยังไงเธอเองก็ระวังตัวให้มากกว่าเดิมล่ะ" 

"ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงค่ะ แล้วก็...ขอบคุณท่านวินซ์อีกครั้งที่ช่วยชีวิตดิฉันไว้ด้วยนะคะ" 

เธอก้มหัวให้วินซ์ที่ลุกขึ้นแบบเด๋อๆรับคำขอบคุณนั้น 

"ว่าแต่...ท่านรู้ได้อย่างไรกันคะว่ามีลูกธนูยิงมาทางดิฉัน" 

"...น่าจะเป็นทักษะเฉพาะตัวล่ะมั้งครับ" 

"อย่างนั้นเองหรือคะ...ถึงว่า เมื่อสักครู่ก่อนที่งานจะเริ่ม ดิฉันและผู้ติดตามได้เดินตามหลังพวกคุณภายในงานเพราะพวกคุณดูโดดเด่นไม่เหมือนคนในท้องที่ ไม่นึกว่าจะโดนท่านจับได้ แถมในกลุ่มยังมีท่านริเวียล่าอีกด้วย" 

"เป็นท่านเองหรอกหรอ..." 

วินซ์พูดพลางทำสีหน้าประหลาดใจ นี่พวกเขาไปทำอะไรที่ไหนกันมาเนี่ย... 

ก๊อกๆ... 

"องค์หญิงลีฟาขอรับ ท่านเรยาสได้เดินทางมาถึงแล้วขอรับ" 

โรเวลล์จูงมือฉันไปนั่งที่เก้าอี้อีกฝั่ง คนที่เดินตามนำองครักษ์เข้ามาน่าจะเป็นองค์ชายลำดับที่หนึ่งของอาณาจักรแห่งนี้ เรยาส เดอ มิสฟรอยด์ 

"หืม?...มีแขกที่ไม่คาดคิดว่าจะเจออยู่ด้วยนะเนี่ย ไม่ได้พบกันเสียนานนะโรเวลล์ ริเวียล่า" 

หนุ่มหล่อผมบรอนด์ทอง ดวงตาน้ำเงินใสคล้ายน้องสาวหันมาทักทายโรเวลล์และริเวียล่าที่ลุกขึ้นมาทำความเคารพเช่นเดียวกัน 

"กี่ปีแล้วเนี่ย? นายดูไม่เปลี่ยนไปเลยนะโรเวลล์ ริเวียล่าก็ด้วย แล้วสาวน้อยคนข้างๆนายกับชายหนุ่มทั้งสองท่านนี้คือใครกัน?..." 

"ผมเอริค แอชวูดส์ ส่วนสองคนนี้คือพี่น้องของผม เอลล่าและวินซ์ครับ" 

เอริคลุกขึ้นก่อนจะแนะนำตัวแทนพวกฉัน 

"ทั้งสามคนเป็นเพื่อนของพวกเราเอง" 

ริเวียล่าพูดขึ้นด้วยแววตาเบื่อเล็กน้อยและดึงแขนเสื้อวินซ์ให้ลุกขึ้นตาม 

"ถ้าเช่นนั้นเรื่องปัญหาก็ไม่เกี่ยวกับพวกดิฉันแล้ว พวกเราขอตัวก่อนก็แล้วกันค่ะ" 

"จะรีบไปไหนกันล่ะ ไม่ได้เจอกันตั้งนานไปรับประทานอาหารด้วยกันก่อนดีกว่า องค์หญิงกับองค์ชายจากอาณาจักรเพื่อนบ้านมาถึงทั้งที" 

"พวกเราเพียงแค่ 'มาเที่ยว' ในวันหยุดยาวเท่านั้นค่ะ ยังไงก็อยากขอความเป็นส่วนตัวไว้ด้วย" 

"ฮ่าๆๆๆ~~ ยังเย็นชากันเหมือนเดิมทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะเนี่ย" 

เรยาสเดินเข้ามาตบไหล่โรเวลล์ที่ทำสีหน้าปลาตายพลางหัวเราะและมองหน้าฉันแบบอึ้งๆเพราะเพิ่งมองตรงๆครั้งแรก...หน้าฉันมีอะไรติดหรือเปล่า 

"คุณหนูคนสวย...ไม่ทราบว่ามีเวลาว่างไปรับประทานอาหารที่พระราชวังหลวง..." 

"อย่ายุ่งกับเธอ เธอคือคนสำคัญของข้า" 

"เอ๋~ / เอ๋!!!" 

โรเวลล์ดึงฉันมาอยู่ข้างๆตัวท่ามกลางเสียงของคนในห้องที่แตกต่างกันออกไป...พูดได้หน้าตาเฉยเลยนะ! 

"งั้นหรอๆ~ เสียมารยาทกับเจ้าเสียแล้วสิโรเวลล์ งั้นพวกข้าไม่รั้งพวกเจ้าไว้แล้วล่ะ เที่ยวกันให้สนุกหากว่างก็ไปเยี่ยมกันที่วังบ้างนะ" 

โรเวลล์ไม่รอตอบ เขาเพียงแค่ก้มหัวและจูงมือฉันเดินออกจากห้องทันที สามคนที่เหลือก็เดินตามกันมาติดๆ ไม่บอกลาพวกเขาหน่อยหรอออ~ 

"ท่านพี่ก็ยังจะไปแกล้งท่านโรเวลล์อีกนะคะ ฮึๆ" 

"ก็เขาไม่เคยยิ้มให้ดูเลยนี่นา อีกอย่างนะ สาวน้อยคนนั้นสวยมากเลย เจ้าก็เห็นใช่ไหม" 

"ใช่ค่ะ แถมรอบๆตัวเธอยังมีความรู้สึกแปลกๆต่างจากท่านอื่นๆด้วยนะคะ" 

"ข้าก็รู้สึกแบบเดียวกัน...อืม...แอชวูดส์...เดี๋ยวนะ ตระกูลแอชวูดส์ไม่ใช่ว่าเป็นตระกูลดยุคใหญ่ในเฮนน์เบิร์กหรอกหรือ? ที่ท่านแม่เคยบอกเห็นว่ามี ตระกูลหนึ่งได้รับอุปการะหญิงสาวที่เป็นนักบุญ...อย่าบอกนะว่า...เธอคนนั้น?" 

"แต่ท่านแม่บอกว่าท่านนักบุญมีเส้นผมสีเงินสว่างนี่คะ" 

"แว่น...แว่นพรางตัวที่ต้องสั่งทำในราคาที่สูงลิ่ว เมื่อกี้ก็มัวแต่ตะลึงในความสวยของเธอ โอย~ เป็นเรื่องแล้วยังไงล่ะ ท่านแม่ทรงมีรับสั่งให้ตามหาตัวของนางกับเพื่อน แต่ไม่ยักรู้ว่าจะเป็นเพื่อนกับองค์รัชทายาททั้งสองคนนั้นด้วย แถมมาด้วยกันอีกต่างหากแล้วยังมาปล่อยให้หลุดมือไปแบบนี้ โดนท่านแม่บ่นหูชาแน่ๆเลยยย!~" 

"ฮะๆ~ แต่เพื่อนของท่านโรเวลล์ได้ช่วยชีวิตฉันไว้ค่ะ ในขณะที่น้องยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ" 

"เจ้าปลอดภัยก็ดีแล้ว หากเจ้าเป็นอะไรไปข้าก็ไม่ปล่อยไว้แน่นอน ข้าจะให้คนตามสืบเรื่องของคนตระกูลแอชวูดส์เพิ่ม พวกเราเองก็กลับไปแจ้งท่านแม่กันเถอะ ป่านนี้ท่านน่าจะเป็นห่วงแย่แล้ว" 

"ค่ะ ท่านพี่" 

 

... 

"เอลล่า" 

"...อะไร" 

"งอนงั้นหรอ" 

"งอนอะไรของนายกัน" 

"หรือว่า...หึง?" 

"ใครหึงกันยะ?!" 

ฉันแหวใส่โรเวลล์ที่พูดแบบยิ้มๆใส่ฉันทันทีจนอีกสามคนที่เหลือหัวเราะออกมา ตอนนี้พวกฉันทุกคนปรับเปลี่ยนรูปลักษณ์ภายนอกทั้งหมด ฉันกับวินซ์เปลี่ยนเป็นผมสีครีมตาสีเขียว ส่วนอีกสามคนที่เหลือเป็นผมสีน้ำตาลตาสีดำกับสีเทาต่างกันไปแทน ทำไมมาเที่ยวทั้งทีต้องลำบากขนาดนี้ด้วย~~ 

"ขบวนพาเหรดกำลังจะเริ่มแล้ว" 

ริเวียล่าพูดขึ้นขณะที่กำลังนั่งกันอยู่ที่ริมระเบียงชั้นสองของร้านอาหารกลางเมือง ซึ่งสามารถมองเห็นขบวนพาเหรดประจำเทศกาลเฮอรันได้เต็มที่ตลอดสองชั่วโมงเต็ม ขบวนแรกเปิดตัวมาก็อลังการงานสร้างเลยแฮะ เป็นประติมากรรมน้ำแข็งที่แกะสลักออกมาอย่างประณีตเป็นรูปหญิงสาวถือช่อดอกไม้ประจำเทศกาลและยังมีผีเสื้อจำลองที่สร้างจากเวทมนตร์บินไปมาหยอกล้อกับผู้ชมด้วย สวยมากๆเลย~~ 

"เย็นมือหรอ เห็นถูมือหลายรอบแล้ว" 

โรเวลล์พูดพร้อมยื่นมือที่สร้างไออุ่นมาจับมือฉันเบาๆ 

"ก็...นิดหน่อย ยังไม่ชินอากาศสักเท่าไหร่น่ะ" 

"หึ...ยังไม่หายงอนอีก" 

"ก็บอกว่าไม่ได้งอน พูดไม่รู้เรื่องหรืออย่างไรกันฮึ" 

"ไม่งอนก็ไม่งอน แล้วทำไมไม่เห็นมองหน้ากันเลยล่ะ" 

"ดูขบวนอยู่ไม่เห็นหรือไง" 

"ฮ่าๆๆๆ~" 

แล้วเขาก็หัวเราะออกมาอย่างน่าหมั่นไส้จนฉันหันไปเขม่นใส่ 

"...เรื่องลีฟาเป็นการหมั้นตั้งแต่ฉันยังไม่เกิดเลยด้วยซ้ำ" 

"ไม่ได้อยากฟังสักหน่อย..." 

"ฉันกับเธอก็เคยเจอกันแบบนับครั้งได้ตามงานใหญ่ๆระหว่างอาณาจักรก่อนที่จะปิดเท่านั้น แล้วก็อีกอย่างหนึ่ง..." 

เขาก้มลงมากระซิบที่ข้างหูฉันเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน 

"ฉันก็ไม่เคยสนใจใครอยู่แล้วล่ะนะ ยกเว้นเธอ" 

ฉันหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีก่อนจะดันหัวเขาออกไปด้วยความเขินอาย หยอดเก่งเหลือเกินนะพ่อคุณ! 

"แน่ะๆ! ใกล้น้องฉันมากเกินไปแล้วนะ ออกห่างเดี๋ยวนี้เลย!" 

เอริคที่นั่งอยู่ริมขวาสุดชะโงกหน้าและเอาส้อมชี้มาทางโรเวลล์ที่นั่งอยู่ด้านซ้ายสุดข้างๆฉัน แต่ก็โดนริเวียล่าตีมือไปหนึ่งทีข้อหาเอาส้อมมาชี้หน้าคนอื่น เอริคก็คือเอริคล่ะนะ~ ฮะๆ 

"แล้วพรุ่งนี้วางแผนจะไปเที่ยวที่ไหนล่ะ?" 

โรเวลล์ถามฉันเช่นเดียวกับวินซ์ที่หันหน้ามาเพราะอยากรู้ด้วย 

"แน่นอนอยู่แล้ว~ ก็ต้องเป็น 'มหาวิหารลากลอส' ที่เป็นที่ตั้งของผลึกเวทแห่งอาณาจักรนี้ยังไงล่ะ~~"