"ต่อไปจะเป็นการทดสอบเป็นกลุ่มละแปดคน จะมีเพียงหนึ่งกลุ่มที่มีเก้าคนหากจับกลุ่มได้แล้วให้นั่งรวมอยู่ด้วยกัน" 

เมื่อท่านเอลิออทพูดจบพวกฉันก็มองหน้ากันเหมือนคนรู้ใจพร้อมกับนั่งทันทีและในระหว่างรอกลุ่มอื่นจับคู่พวกฉันก็นั่งคุยเล่นกัน 

"เมื่อกี้นี้เอลล่าอย่างน่ากลัวเลย ยิ่งตอนคว้าคอของอีกฝั่งนะ อะแฮ่ม...คิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยหรือคะ นึกว่าจะมองไม่ออกหรืออย่างไรกัน?...แบบนี้เลย~" 

ซีนอสทำท่าเลียนแบบฉันเมื่อสักครู่จนโดนวินซ์เคาะหัวไปหนึ่งที 

"โรเวลล์นายก็ด้วย ไล่ต้อนอีกฝั่งด้วยสีหน้าเรียบเฉยแบบนั้นได้ไงเนี่ยคิดแล้วถ้าเป็นตัวฉันเองยังขนลุกน่าดู" 

วอลเตอร์พูดพลางลูบแขนตัวเองไปด้วย 

"ก็นะ...มีคนบอกถ้าแพ้จะโดนโกรธน่ะ" 

"อย่างนี้นี่เอง..." 

"อะ-อะไรกันเล่า! ก็หมอนี่ติดเล่นนี่นาน่าตีไหมล่ะ สอบอยู่แท้ๆ" 

ฉันทำปากมุบมิบจนคนอื่นหัวเราะออกมา อีกสักพักก็จับกลุ่มกันเสร็จหมดแล้ว ส่วนหัวข้อการสอบสุดท้ายก็คือ... 

"ทุกทีมจะต้องตามหาธงแดงลักษณะแบบนี้ กลุ่มของพวกคุณจะถูกส่งเข้าไปในโลกเสมือนที่แตกต่างกันภายในลูกแก้วเวทโบราณนี้ ซึ่งธงแดงจะซ่อนเอาไว้ทั้งหมดแปดอันตามจุดต่างๆโดยจะไม่บอกว่าอยู่ตรงไหนบ้างให้หากันเอาเอง เมื่อเข้าไปแล้วก็เชิญแบ่งหน้าที่กันให้เรียบร้อยว่าจะบริหารจัดการกันอย่างไร มีเวลาให้ทั้งหมดสามสิบนาทีเท่านั้น ธงหนึ่งผืนเท่ากับสิบคะแนน ภายในมีกับดักต่างๆติดตั้งอยู่ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามีอะไรบ้างเช่นกันแต่ไม่อันตรายถึงชีวิต ถึงอย่างนั้นก็ห้ามประมาทโดยเด็ดขาด...เริ่มสอบได้" 

วิ้ง!~ 

แสงวาบทำเอาต้องหลับตาและพวกฉันก็ถูกส่งมายังอีกสถานที่ที่รอบด้านเป็นป่าและภูเขาไกลสุดลูกหูลูกตา บนท้องฟ้ามีนาฬิกาคอยนับถอยหลังอยู่ 

"เดี๋ยวพวกฉันไปหาเอง" เอริคพูดพร้อมกอดคอวินซ์และซีนอสไปด้วย 

"ไม่ได้หรอก สอบกลุ่มทั้งทีต้องช่วยๆกันสิ" ริเวียล่าพูดแย้ง 

"ถ้างั้นเดี๋ยวฉันจะตรวจดูตำแหน่งธงแดงให้แล้วแยกย้ายไปเอาคนละอันดีไหมคะ?" ฉันพูดขึ้น 

"...ทำแบบนั้นได้ด้วยหรอ" 

วิโอน่าทำหน้างงก่อนจะพูดกับฉัน ฉันจึงหลับตาลงและหาตำแหน่งธงแต่ละอัน เพราะที่ธงมีพลังเวทหลงเหลืออยู่เล็กน้อยจึงทำให้ระบุได้อย่างชัดเจนเลยล่ะ 

"ตามจุดนี้เลยค่ะ" 

ฉันยกแผนที่จำลองที่เป็นสามมิติของป่านี้ให้พวกเขาดูตำแหน่งธงต่างๆ จากนั้นแต่ละคนก็เลือกว่าจะไปจุดไหน 

"งั้นให้เอลล่าคอยบอกตำแหน่งอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน" 

"เอาตามที่วอลเตอร์บอกก็ได้ หากใครได้ธงแล้วก็กลับมาตรงนี้นะ ระวังตัวด้วยล่ะ" 

และทุกคนก็กระจายไปตามจุดที่เลือกไว้อย่างรวดเร็ว โดยมีฉันคอยบอกตำแหน่งในหัวอยู่เป็นระยะเมื่อเวลาผ่านไปสิบห้านาทีคนแรกที่กลับมาก็คือวินซ์ซึ่งมาพร้อมกับบาดแผลเต็มตัวเลย โอ๊ย~ สุดหล่อของฉัน 

"นายโอเคมั้ยวินซ์??" 

วินซ์ปัดเนื้อปัดตัวก่อนจะโบกธงแดงเล็กให้ฉันดู 

"ไม่เป็นไรๆ พอดีเพิ่งวิ่งหนีฝูงเลก้ามาน่ะ" 

"...ดีที่ไม่เป็นอะไรมากนะ" 

เลก้าคือสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดกลาง ถ้าจะให้เทียบก็เหมือนสิงโตของโลกก่อนน่ะ... 

"มาแล้ว~~~~" 

วิโอน่าเดินมาด้วยสภาพตัวเปียกม่อล่อกม่อแล่กเช่นเดียวกับวอลเตอร์ที่เหมือนตกบ่อโคลนมา ไปเจออะไรกันมาเนี่ย... 

"ธงของฉันอยู่ใต้น้ำน่ะ ไม่รู้ทำไมเวทป้องกันตัวเปียกใช้ไม่ได้ผลเลย นายก็เหมือนกันใช่ไหมวอลเตอร์?" 

"ใช่...สงสัยพวกเราโดนท่านเอลิออทแกล้งเสียแล้วล่ะ" 

เขาพูดพลางเช็ดใบหน้าตัวเองด้วยผ้าในกระเป๋า 

"อือ...ข้ามาแล้ว..." 

เสียงของเอริคดังมาจากด้านหลังพร้อมกับโบกธงไปมาด้วยสภาพ...เอ่อ...หัวปกคลุมไปด้วยหยากไย่แถมด้วยรอยกัดจากสัตว์เล็กๆอีกเพียบ 

"เดี๋ยวฉันรักษาให้ค่ะ นั่งลงก่อนนะ" 

"ฝากด้วย..." 

อีกสักพักซีนอสก็บินกลับมาพร้อมกับเมือกเหนียวๆเต็มตัว ส่วนริเวียล่าดีขึ้นมาหน่อยเหมือนเธอแค่ไปสะดุดพุ่มไม้มาก็แค่นั้นเพราะบนหัวมีใบไม้ติดอยู่เต็มไปหมด ส่วนโรเวลล์ที่มาคนสุดท้ายมีเพียงแค่ฝุ่นตามเสื้อผ้าเท่านั้น 

"เฮ้ๆๆๆ~ ทำไมคุณเจ้าชายดูไม่เป็นอะไรเลยล่ะ" 

ซีนอสพูดขึ้นทันทีเมื่อเห็นโรเวลล์ที่เดินกลับมาพร้อมดอกไม้สองสามดอกที่อยู่ในมือ นี่มีเวลาว่างถึงขนาดไปเดินเก็บดอกไม้เล่นเลยหรอ... 

"เอาไปสิหอมดี เธอน่าจะชอบ" 

เขาส่งดอกไม้มาให้ก่อนจะปัดฝุ่นตามเสื้อผ้าโดยไม่สนคำแซวของเพื่อนคนอื่นๆ 

"แค่นี้ก็เหลืออีกหนึ่งอัน อยู่ตรงไหนนะเดี๋ยวรีบไปเอามาให้" โรเวลล์พูด 

"เดี๋ยวฉันไปเอาเองดีกว่า ทุกคนรออยู่นี่แหละเดี๋ยวมาแป๊บเดียว" 

ฉันพูดก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปในป่าทันที ตำแหน่งอันสุดท้ายอยู่ห่างจากจุดเริ่มประมาณห้ากิโลเมตรได้ เมื่อไปถึงสถานที่ก็พบว่ามันลอยอยู่เหนือทะเลสาบ...ให้ตายสิฉันว่ายน้ำไม่เป็นงั้นก็อย่าตกน้ำก็พอสินะ คิดดังนั้นฉันจึงค่อยๆเดินบนผิวน้ำและเอื้อมมือไปคว้าธงอันสุดท้ายมาไว้ในมือ พอได้มาแล้วทันใดนั้นก็มีบางสิ่งพุ่งตรงมาหาทันที มันคือลูกธนูที่มาจากไหนไม่รู้เฉียดหน้าฉันไปนิดเดียวเอง...ดีนะที่หลบทัน ไหนอ่านเอลิออทบอกว่าในการสอบจะไม่มีสิ่งที่เป็นอันตรายถึงชีวิตยังไงล่ะคะ?!! 

ฟุ่บ! 

อีกดอกพุ่งมาจากด้านข้างจนเฉียดแก้มฉันไปอย่างเร็ว ความแสบเล็กๆทำให้รู้สึกได้ว่ามีเลือดไหลออกมา ต้องรีบออกจากตรงนี้เสียแล้ว 

ซ่า!~ 

"ว้าย!" 

จู่ๆน้ำทะเลสาบที่นิ่งสงบก็เปลี่ยนเป็นคลื่นยักษ์โถมเข้าใส่ฉันเต็มๆจนเปียกไปทั้งตัว ไปแล้วๆ~ ไม่ต้องไล่กันก็ได้~~ 

ชี่... 

เสียงเหมือนอะไรสักอย่างละลายดังขึ้นจนฉันต้องขมวดคิ้วฟังขณะที่รีบวิ่งออกจากเขตทะเลสาบ...กระโปรงยาวของฉันตอนนี้ละลายกลายเป็นกระโปรงสั้นแล้ว!~~ ทำไงดีล่ะทีนี้ ทะ-แทบจะเห็นชั้นในแล้วนะ!!~~ 

 

... 

"อืม...อีกห้านาทีหมดเวลา ทำไมเอลล่าไปนานจัง คงไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหมนะ?" 

เสียงของริเวียล่าดังแว่วมาซึ่งฉันแอบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ไม่ไกลจากพวกเขาสักเท่าไร สะ-สภาพแบบนี้ฉันจะออกไปยังไงดีล่ะ... 

"งั้นเดี๋ยวฉันไปดูเอง" 

โรเวลล์ลุกขึ้นยืนก่อนที่ฉันจะตะโกนหยุดเอาไว้ 

"ฉันอยู่นี่!" 

"เสียงเอลล่านี่?" 

"คือ...ฉันมีปัญหานิดหน่อยน่ะ!" 

ฉันเอนหัวออกจากต้นไม้พลางส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปยังริเวียล่าที่ทำหน้างงมาให้ ตอนนี้ฉันเหลือแค่ชุดชั้นในแล้วล่ะ อีกนิดจะเอาใบไม้มาปิดแล้วนะ... 

"เป็นอะไรหรือปละ..." 

"ว้าย!!" 

เพี๊ยะ!! 

เสียงฝ่ามือกระทบกับแก้มดังสนั่นไปทั่วบริเวณ ทุกคนเงียบและอ้าปากค้างทันที จู่ๆโรเวลล์ก็มาปรากฏตัวที่ด้านหลังฉันแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง ด้วยความตกใจฉันจึงตบหน้าเขาไปอย่างเต็มแรง ก่อนเขาจะรีบหันหน้าไปอีกทางด้วยความตกใจ ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ! ฮือ... 

"หะ-เห็นหรือเปล่า?!" 

"..." 

เขาไม่ตอบแต่พยักหน้ามาให้แทนขณะที่หันหลังให้ฉันอยู่ ขอบคุณที่ไม่โกหก...อายจนอยากจะหายไปจากตรงนี้แล้ว!~~  

"เอานี่ไป" 

เขาถอดเสื้อของตัวเองออกก่อนส่งมาให้ฉันจนเหลือแต่กางเกง ฉันรับมาอย่างเก้ๆกังๆแกมเขินกับภาพตรงหน้าก่อนจะสวมมันลงไปและใส่เสื้อคลุมของเขาทับอีกที 

"นายไม่หนาวหรือไงเอามาให้ฉันใส่แบบนี้น่ะ" 

"เธอใส่ไว้น่ะดีแล้ว" 

เขาหันกลับมามองหน้าฉันแล้วยิ้มหน่อยๆ รอยแดงที่ปรากฏอยู่บนแก้มเขาทำเอาฉันเริ่มรู้สึกผิดเลยล่ะ 

"มีแผลด้วยนี่ ไปเจออะไรมาล่ะ?" 

มือหนาเอื้อมมาลูบที่แก้มฉันเบาๆความแสบก็ค่อยๆบรรเทาลงก่อนเขาจะจูงมือฉันเดินออกมาจากหลังต้นไม้ใหญ่ 

"เอาเป็นว่าค่อยเล่าตอนหลังสอบก็แล้วกัน...สภาพของฉันกับนายตอนนี้ดูไม่จืดเลยล่ะ" 

ฉันพูดพลางเสมองไปทางอื่นเพื่อจะได้ไม่ต้องมองโรเวลล์ที่เปลือยท่อนบนอยู่ เฮ้อ...ไม่นึกว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้นะเนี่ย 

"เพิ่งจะเคยเห็นโรเวลล์โดนตบจนหน้าหันเลยนะเนี่ย" เอริคพูดพลางกลั้นหัวเราะ 

"แรงดีใช้ได้ๆ" ซีนอสพูดเสริม 

"น้อยไปหรือเปล่าเอลล่า เป็นฉันฉันทำมากกว่านั้นอีกนะ" ริเวียล่าพูดพลางหลิ่วตาไปทางโรเวลล์ 

"เหตุการณ์สุดวิสัยนี่...หมดเวลาแล้วพวกเราก็ไปกันเถอะ" 

ฉันพูดพลางทำหน้ามุ่ยก่อนจะเรียกให้ทุกคนเดินออกทางประตูที่เพิ่งปรากฏขึ้นมากลางทุ่ง เมื่อออกมาก็เห็นกลุ่มอื่นๆมีสภาพไม่ค่อยต่างจากกลุ่มฉันสักเท่าไรแต่พอพวกนักเรียนหญิงเห็นโรเวลล์ก็พากันหน้าแดงและกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่เชียวล่ะ ฮะๆ~ พ่อคนดัง~ 

"งั้นเดี๋ยวผมเอาธงไปส่งกรรมการให้ หาที่นั่งพักกันก่อนเลยครับ" 

วินซ์พูดก่อนจะรับธงที่อยู่กับริเวียล่าไปส่ง เท่าที่ดูมีแค่สองหรือสามกลุ่มเองมั้งที่เก็บธงครบน่ะ ลำบากกันน่าดูเลย 

"ไปเอาเครื่องดื่มมาให้ดีกว่า" 

วิโอน่ากับวอลเตอร์ลุกขึ้นและไปหยิบน้ำที่แจกให้แก่ผู้เข้าสอบ 

"แล้วเย็นนี้ยังไง สรุปไปกินเลี้ยงกันไหมเนี่ย" 

ซีนอสถามขึ้นมาพลางยืดเส้นยืดสาย 

"ยังไงก็ต้องพาเอลล่ากลับบ้านก่อนอยู่แล้ว จะไปร้านไหนก็คอลมาบอกก็แล้วกัน เดี๋ยวพวกฉันจัดการธุระเสร็จแล้วจะรีบตามไป" 

เอริคพูดก่อนจะมานั่งข้างๆฉันเพื่อคอยบังสายตาคนอื่นให้คนละฝั่งกับโรเวลล์ 

"แล้วองค์ชายกับองค์หญิงสุดที่รักของผมล่ะ" 

"ไม่พลาดแน่นอนค่ะ เดี๋ยวจะรีบตามไปเช่นกันใช่ไหมโรเวลล์" 

"อืม ตามนั้น" 

"จัดไป~" 

ซีนอสยกนิ้วถูกใจให้ อีกสักพักคะแนนของแต่ละคนก็ปรากฏขึ้นบนจอเวท ซึ่งมีทั้งเสียงดีใจและกังวลดังขึ้นมาพร้อมกัน 

"สองคนนี้จะเกาะติดกันไปถึงไหนเนี่ย อันดับท็อปคลาสทั้งคู่อีกแล้วนะ" 

"คะแนนยังไม่รวมภาคทฤษฎีเลยวิโอน่า ยังตัดสินอะไรไม่ได้หรอก" 

"จ้าๆ~" 

เมื่อดูคะแนนเรียบร้อยศาสตราจารย์เอลิออทก็ประกาศจบการสอบกลางภาคและคนก็ทยอยเดินออกจากลานประลอง อากาศที่เย็นเฉียบด้านนอกทำให้ฉันต้องกระชับผ้าคลุมแน่น พอไม่มีกระโปรงแล้วหนาวขามากๆเลยยย!~ ส่วนด้านหน้าโรงเรียนตอนนี้ก็เต็มไปด้วยนักข่าวและสื่อต่างๆอยู่เต็มไปหมด การสอบของโรงเรียนแห่งนี้ก็เป็นที่จับตาอยู่พอสมควรสินะ 

แชะ! 

"หือ?" 

ฉันหันไปทางต้นเสียงเป็นกลุ่มนักข่าวผู้ชายจากสำนักพิมพ์อะไรสักอย่าง ซึ่งพอสบตากับฉันก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่โรเวลล์เดินไปนู่นแล้ว 

หมับ! 

"เหวอ!~" 

เขาจับคอเสื้อผู้ชายคนนั้นแน่นและยกขึ้นสูง จนคนเริ่มมุง 

"เมื่อกี้ทำอะไร" 

"ปะ-เปล่าขอรับ!" 

"รีบส่งมาก่อนที่ข้าจะลงมือเอง" 

นักข่าวคนนั้นห้อยต่องแต่งอยู่กลางอากาศ ก่อนจะยื่นกล้องให้โรเวลล์ซึ่งเอริครับไปดูต่อแทนเพื่อเช็คอะไรสักอย่าง สักครู่เขาก็ทำสีหน้าโมโหและระเบิดกล้องนั้นทิ้งทันที 

"หากใครมีรูปหรือข่าวนี้แพร่งพรายออกไป อย่าหาว่าข้าไม่เตือน นี่ไม่ใช่คำขู่ เหมือนส่วนใหญ่จะลืมเรื่องจรรยาบรรณและมารยาทกันไปเสียหมดแล้ว" 

โรเวลล์ปล่อยมือจนชายคนนั้นร่วงลงไปกองกับพื้น ส่วนนักข่าวคนอื่นๆที่ตอนแรกจะถ่ายรูปเหตุการณ์พอเจอคำพูดของโรเวลล์แบบนั้นก็พากันเอากล้องหลบทันที เพื่อนคนอื่นๆก็ช่วยกันเช็กกล้องของนักข่าวคนอื่นๆเช่นเดียวกัน 

"เอริครถม้ามาหรือยัง" 

"น่าจะใกล้ถึงแล้ว" 

"ช้า เดี๋ยวฉันไปส่งเอลล่าเอง พวกนายตามมาทีหลังก็แล้วกัน...ริเวียล่ากลับวังไปจัดการธุระก่อนได้เลย" 

"อื้ม ฝากดูเอลล่าด้วย" 

โรเวลล์อุ้มฉันขึ้นและออกขึ้นบินทันที ท่ามกลางสายตานับร้อยของคนหน้าโรงเรียน 

"โรเวลล์" 

"..." 

"โมโหอะไร" 

เขาไม่พูดและไม่มองหน้าฉันเลย ก่อนจะถึงอาณาเขตของคฤหาสน์ เมื่อถึงระเบียงห้องเขาก็ปล่อยให้ฉันค่อยๆยืนกับพื้น 

"ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ อากาศหนาวเดี๋ยวจะไม่สบายอีก ฉันกลับวังก่อน..." 

"เดี๋ยวสิ!" 

ฉันจับมือที่เย็นเฉียบของเขาเอาไว้ก่อนจะลากเจ้าไปในห้องและกดให้เขานั่งหน้าฮีทเตอร์ซึ่งฉันก็นั่งข้างๆด้วย 

"ตัวเย็นอย่างกับอะไร นั่งไปก่อนเลย แล้วนี่โกรธอะไรก็ไม่พูดล่ะฮึ" 

เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่หนึ่งที ก่อนจะหันมามองฉันด้วยแววตาคุกรุ่นหน่อยๆ 

"นักข่าวพวกนั้นแอบถ่ายรูปเธอที่แต่งตัวแบบนี้อยู่น่ะสิ" 

"แค่รูปถ่ายเอง ยังไงก็ทำอะไรไม่ได้สักหน่อย" 

"เพราะแบบนี้ถึงได้น่าโมโหยังไงล่ะ เพราะฉันรู้ว่าเธอจะตอบอะไร" 

"ก็ฉันคิดแบบนี้จริงๆนี่...หากมีข่าวออกมายังไงท่านพ่อกับท่านแม่ก็ไม่ปล่อยไว้อยู่แล้ว" 

"เอลล่า เธอเป็นผู้หญิงนะ เป็นห่วงตัวเองเสียบ้าง!" 

"ฉันไม่เป็นอะไรหรอกน่า..." 

"ไม่อยากให้ใครเห็น เธอไม่เข้าใจบ้างหรือยังไง ให้ตายสิ!!" 

เขาสบถกับตัวเองจนฉันสะดุ้งและหันหน้าไปอีกฝั่งทันทีด้วยความโมโห ฉันไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้เลยนะ ทะ-ทำยังไงดีล่ะ 

"โรเวลล์..." 

"..." 

"อย่าเงียบแบบนี้สิ เอ้านี่ ฉันคืนผ้าคลุมให้เดี๋ยวขากลับนายหนาว ส่วนเสื้อเดี๋ยวฉันซักทำความสะอาดให้ก่อนจะคืนให้ทีหลัง" 

"นี่เธอได้ฟังที่ฉันพูดบ้างไหมเนี่ย..." 

ฉันปลดผ้าคลุมส่งให้เขา ตอนนี้จึงเหลือแค่เสื้อตัวเดียวที่แทบจะกลายเป็นกระโปรงเมื่อฉันใส่ แต่เขากลับดูโมโหมากกว่าเดิมอีก เป็นอะไร๊!~ 

หมับ... 

โรเวลล์จับไหล่ฉันเอาไว้และบีบเบาๆ 

"ฉันจะไม่พูดซ้ำสอง ถ้ามีครั้งหน้าอีกฉันไม่รับประกันว่าจะทนได้เหมือนวันนี้หรือเปล่าและจะไม่บอกอะไรก่อนด้วย...ฉันขอตัวก่อนล่ะ" 

"ดะ-เดี๋ยวสิ! โรเวลล์! โรเวลล์!!" 

เขาพูดกับฉันด้วยสีหน้าจริงจังและคว้าเสื้อคลุมที่ฉันถืออยู่ไปใส่ก่อนจะบินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็วปล่อยให้ฉันยืนค้างอยู่ตรงระเบียงด้วยความมึนงง นี่เพิ่งเคยโดนเขาโมโหแบบนี้ครั้งแรกเลยนะ ทำยังไงดีล่ะ...