อย่าเรียกฉันว่านางฟ้าเลย
× 0
× 0
× 0
บทที่ 11
จบคำพูดที่แสนหยามเกียรติ หน้าของฉันก็แดงก่ำไปด้วยโกรธ ความดีที่สะสมมาถูกเพลิงไฟเผาทำลายลงในพริบตา เหลือไว้แค่ดวงหน้านางร้ายที่ดุเฉียวพร้อมจะจิกกัดจนพรุน ว่าฉันเป็นคนชั่วยังไงก็ได้แต่ถ้ากล้าลามปามถึงสามีผู้เลิศล้ำของฉันได้มีหรือจะยอม
“เมื่อกี้… พูดว่าอะไรนะ” เสียงเล็กทุ้มต่ำพลางเหลือกตาเอียงคอมองตาลุงแก่นั่น แน่นอนว่ารัศมีความโกรธนั้นมันฉายชัดจนคนที่ได้รับดูจะตกใจอย่างมาก
“สวยหยาดเยิ้มดั่งนางฟ้าอย่างหนูควรได้เจอคนที่ดูแลดีกว่านี้ ยกตัวอย่างเช่นลุงที่มีเงินเลี้ยงหนูได้สบายทั้งชาติ อย่างไอ้ต้นแบบนั้นคงไม่มีปัญญาทำแบบนี้ได้หรอก” ลุงอิ่มถึงจะตกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของสาวน้อย แต่เขาก็เอาใจดีและความหัวงูเจ้าชู้เข้าสู้ พร้อมกับโชว์เงินเป็นปึกมาล่อไปมาให้สาวสนใจ
เงินเป็นปึกหนาขนาดนี้อย่างไรเธอต้องชอบและรับมันอย่างแน่นอน
ฉันมองภาพตรงหน้าก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสมเพช มันดังมากพอที่ทำให้ลุงอิ่มชะงักตกใจมากกว่าเดิม ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปหาลุงวัยใกล้ลงโลงอย่างรังเกียจ
“อย่าเรียกหนูว่านางฟ้าเลยค่ะ เพราะลุงยังไม่รู้จักฉันดีขนาดนั้น” ฉันก้มกระซิบกดเสียงต่ำข้างหูลุงอิ่ม “เพราะบางทีนางฟ้าอย่างฉันก็กลายเป็นปีศาจฆ่าคนแก่ได้เหมือนกัน”
ฉันว่าขึ้นพลางใช้มือบีบกึ่งกลางกายกล่องดวงใจของลุงแก่นั่นอย่างแรง ซึ่งตาลุงก็หน้าเขียวคล้ำจุกจนต้องงอตัวหดเล็ก ฉันที่เห็นอย่างนั้นก็ยกยิ้มมุมปากขึ้นอย่างมีชัย และบีบเคล้นสิ่งนั้นแรงขึ้นมากกว่าเดิมอีกเท่า
“โอ๊ย ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ” ลุงอิ่มร้องขึ้นมาอย่างเจ็บปวดเหลือแสน สายตานั้นล้วนประดับไปด้วยคำด่าดูถูก ประหนึ่งว่าเป็นนางมารร้ายที่ถูกฉาบหน้าด้วยความงามเป็นเหยื่อล่อ
“ปล่อยนะปล่อยแน่ แต่ลุงต้องขอโทษที่บังอาจมาว่าผัวของหนูแบบนั้น” ฉันเอ่ยขึ้น
ว่าใครไม่ว่ากล้ามาบังอาจมาว่าผู้ชายของที่รักของฉัน ดังนั้นอย่าหวังว่าฉันจะปล่อยไปง่ายๆ เลย
ไม่มีการแก้แค้นก็ไม่ใช่นางร้ายอย่างฉันแล้วล่ะ
“ขะ ขอโทษก็ได้ รีบปล่อยได้แล้ว” ลุงอิ่มยอมเอ่ยขอโทษออกมาอย่างไว ด้วยใบหน้าที่ดูทรมานราวกับใกล้ตายเสียให้ได้
“พูดง่ายหน่อย” ฉันปล่อยกล่องดวงใจอันเหี่ยวย่นของลุงทันควัน พลางหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดมือทำความสะอาดคราบสกปรก เพราะยังไงไม่มีสิ่งไหนน่าจับเท่าของสามีตัวเองได้หรอก
“เธอนี่มัน… แสบใช่ย่อยเลยนะ”
“หึ หนูแสบมากกว่านี้อีกค่ะ ถ้ามีใครมาต่อว่าของรักของหวงหนู” ฉันกอดอกเชิดหน้ามองคนที่งอตัวเป็นกุ้งอยู่
“นี่เธอโง่หรือไงกันที่ไปรักโจรปล้นเงินตัวเอง อย่าคิดว่าลุงไม่รู้ว่าไอ้ต้นแบบมันไปลอบปล้นและยังข่มขืนเธออีกด้วย ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้หรอก”
จบคำพูดสองมือของฉันก็กำหมัดแน่น ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตามเนื้อหานิยายสองบรรทัดอันเล็กน้อยนั่น มันได้เขียนไว้ว่าตัวฉันกับสามีของฉันถูกนินทาลับหลัง ว่าฉันถูกเขาปล้นและข่มขืนอย่างไร้ปรานีจนต้องรับผิดชอบ ซึ่งชาวบ้านส่วนใหญ่รู้สึกสงสารสามีของฉันมาก ที่ต้องมาทนกับนิสัยอันร้ายกาจและเอาแต่ใจของภรรยาตน
แน่นอนว่าไม่มีใครเห็นใจฉันหรอก ในตอนนั้นอะนะ…
“เขาปล้นหนูแล้วไงหรอค่ะ” ฉันยกยิ้มถามขึ้น
“เธอนี่มันโง่จริงๆ”
ลุงอิ่มยังคงด่าฉันว่าโง่ไม่เลิกจนความอดทนเริ่มจะทนไม่ไหว ทั้งๆ ที่ฉันจะปล่อยให้ตายลงโลงดีๆ แล้วนะ ก็ยังไม่คิดเลิกรังควานอีกพูดจาใส่ร้ายสามีของฉัน
“ดูเหมือนคุณลุงจะเข้าใจอะไรผิดไปอย่างนะคะ” ฉันแทรกขึ้นพร้อมกับหน้างามเปื้อนยิ้มสดใส พร้อมกับใช้มือจิกไปที่หัวของลุงกระชากมาตรงหน้าของฉัน แน่นอนว่าเสียงร้องเจ็บของลุงนั้นมันดังทรมานใจสุดๆ
“แน่นอนว่าเขาอาจจะปล้นหนูก็จริง แต่คนที่ปล้ำเขาอะคือหนูต่างหาก”
“อะไรนะ!”
ลุงอิ่มร้องออกมาแทบจะไม่อยากจะเชื่อรูหูตัวเอง
“ก็นะ โจรหล่อน่ากินขนาดนั้นมีหรือที่หนูจะอดใจไหว แถมตรงนั้นมันก็เต็มปากเต็มคำใหญ่ซะใจหนูด้วยสิ” ฉันหัวเราะร่าออกมาอย่างชอบใจ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายโดนเปรียบเทียบกับสิ่งนั้น แน่นอนว่าเรื่องเปรียบเทียบความใหญ่ความเล็ก ผู้ชายส่วนใหญ่เขาไม่ค่อยชอบกันหรอก ฉันเลยเอาจุดอ่อนนี้มาล้อให้ขายหน้าสักหน่อย ที่บังอาจมายุ่งเกี่ยวกับครอบครัวของฉัน
“ทางที่ดีต่อจากนี้ไปลุงอย่ามายุ่งกับหนูจะดีกว่านะคะ ไม่เช่นนั้นเรื่องที่ลุงมายุ่งกับหนูถึงหูเมียลุงแน่” ฉันขู่ออกไป เพราะเท่าที่คีตะเคยเล่าและบอกกับฉันไว้ว่าตาลุงอิ่มอะไรนี่กลัวเมียที่บ้านมาก ถึงขั้นที่ว่าถ้าทำผิดอะไรไว้ต้องรีบกลบเกลื่อนเอาเงินยัดปิดปาก มิเช่นนั้นลุงอิ่มไม่ตายเพราะวัยชราแต่ต้องตายด้วยลูกปืนเมียแน่
ดังนั้นฉันเลยยกเมียลุงมาข่มขู่จี้จุดอ่อน ซึ่งผลก็เป็นไปตามคาดเมื่อลุงอิ่มสัญญาจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับฉัน จะไม่พูดถึงเรื่องเสียๆ หายๆ นี่อีก ฉันที่ได้รับผลพอใจถึงที่สุดแล้วก็ปล่อยให้ลุงอิ่มจากไป เพราะว่าอีกไม่กี่นาทีสามีของฉันจะมารับแล้วนะสิ
ใช้เวลาไม่นานร่างสูงที่แสนคุ้นตาก็รีบวิ่งมาหาในทันที ปากก็เอาแต่พร่ำขอโทษที่ปล่อยให้ฉันยืนตากแดดรอเขาหลายนาที แต่ฉันก็โบกมือว่าไม่เป็นอะไรหรอก ให้ยืนรอเขาทั้งวันก็ยังไหวเลย“อยากเป็นคนดีแต่ดันมีคนมาทำให้เผยธาตุแท้จนได้ ยังดีนะที่ที่รักไม่มาเห็นเข้าไม่เช่นนั้นเป็นเรื่องใหญ่แน่” ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินออกไปรอที่หน้าร้าน จัดแจงทำตัวให้เหมือนปรกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
“ขอโทษที่ให้ยืนตากแดดรอนานนะครับ”
“ขออนุญาตครับคุณปรัง” เสียงลูกน้องเคาะประตูขออนุญาตดังขึ้น ก่อนจะเดินเข้าห้องสีทึบที่มีเจ้านายแผ่กลิ่นอายสุขุม บ่งบอกว่าถึงความยิ่งใหญ่สีหน้าเรียบนิ่งคาดเดาได้ยากยิ่ง
“เรื่องที่ให้ไปหาเจออะไรมาบ้าง” คุณปรังเอ่ยถามในทันควัน
“ทางเราพบเจอแท็กซี่ที่ไปส่งพบแล้ว และได้เข้าถามก็ได้เหตุว่าเธอนั้นให้ไปส่งที่หน้าหมู่บ้านชานเมืองไม่ไกลมากครับ” ลูกน้องร่ายยาวถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ส่งหน้าหมู่บ้านชานเมืองงั้นหรอ”
“ครับ คนขับบอกว่าทางเข้าหมู่บ้านนั้นดูจะรกร้างไม่มีใครผ่าน แถมตรงนั้นก็มีแต่ตึกร้างและกอหญ้าสูงรกเท่านั้น ไม่มีอพาร์ตเมนต์หรือห้องเช่าให้เธอไปพักได้”
คำรายงานของลูกน้องทำเอาหน้าคมถึงกับงุนงงไปไม่เป็น เพราะเขาไม่สามารถเดาใจเธอได้เลยว่าทำไมต้องไปลงตรงนั้นด้วย และเธอจะไปทางนั้นเพื่ออะไรกันล่ะ
นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้วที่เขาออกตามหาดอกหญ้าสาวใช้ของเขา ซึ่งเธอได้แอบหนีออกจากบ้านไปในกลางดึก ข้าวของเอาไปไม่มากและยังทิ้งจดหมายขอบคุณและเงินจำนวนหนึ่งให้ป้าที่เลี้ยงดู ประหนึ่งว่าเธอจะไม่กลับมาเหยียบที่แห่งนี้อีกแล้ว จะว่าเธอทำประชดที่เขาเอ่ยปากไล่ครานั้นก็ไม่อยากจะเชื่อเต็มร้อย
แต่แล้วสมองของเขาก็ผุดนึกขึ้นมาได้ว่าตอนนั้น เธอบอกว่ามีคนรอคอยเธออยู่และดูเหมือนสีหน้าท่าทางตอนนั้น เธออยากจะไปหาใจแทบขาด
หรือว่าคนที่เธออยากพบมันอยู่แถวนั้น…
“นายรีบไปสืบให้ลึกกว่านี้ ฉันมั่นใจว่าเธอต้องอยู่แถวนั้นไม่ได้ไปไหนไกลแน่นอน” คุณปรังสั่งขึ้น พร้อมกับเริ่มวางแผนจับคนที่กล้าทิ้งเขาไปอย่างหน้าตาเฉย
“รับทราบครับ”
พอคล้อยหลังลูกน้องจากไป ร่างสูงก็เหยียดกายตรงจ้องมองหน้าต่างที่เปิดอ้ารับลมอยู่ ถึงบรรยากาศจะดีแค่ไหนแต่ในใจของเขานั้นกลับไม่ดีเลยสักนิด
เขาก็ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเท่าไหร่หรอก แต่ยังไงตอนนี้คนที่มีอิทธิพลที่สุดก็คือพู่กันหญิงสาวที่ถูกพ่อมาขัดดอกนั่นแหละ แต่เขาก็ไม่อยากปล่อยดอกหญ้าให้จากไปด้วยเช่นกัน
“เธอไปไหนกันแน่นะดอกหญ้า ไม่ใช่ไปหลงระเริงกับผัวใหม่อยู่ใช่ไหม” เขากำมือแน่นเมื่อนึกถึงเรือนร่างงามอยู่กับชายอื่น “ลองให้มันแตะตัวเธอสิ ฉันเอามันตายแน่”
อย่างไรเธอก็คือคนของเขาอย่างไรมันก็ต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น
เป็นไงล่ะลุง...นางฟ้าไหมล่ะ
คนที่ปล้นอะเป็นต้นแบบ แต่คนที่ข่มขืนอะคือยัยน้องต่างหากล่ะ
ไม่รู้อะไรก็ไม่ต้องพู๊ดดดดดดดดด
55555555555
