1.ยินดีต้อนรับสู่บ้านซากามากิ
-
***นิยายเรื่องนี้เป็นการดัดแปลงเนื้อหาบางส่วนจากอนิเมะเรื่อง'รักซาดิมส์ของเหล่าเเวมไพร์'***
-
บรรยายโดย:อีฟ
-
ซ่าๆๆ!
-
โคโมริ อีฟ
อ่ะ! ฝนตกเเล้ว!
-
โคโมริ อีฟ
รีบเข้าไปในบ้านกันเถอะ! 'ยุย'!
-
โคโมริ ยุย
อื้ม!
-
สวัสดีค่ะฉันชื่อ'โคโมริ อีฟ' เป็นพี่สาวฝาเเฝดกับ 'โคโมริ ยุย'ค่ะ
-
ที่จริงแล้วฉัน'ตาย'เเล้วมา'เกิดใหม่'ค่ะ
-
ส่วนสารเหตุก็คงต้องย้อนกลับไปสัก 1วันก่อนหน้านี้ค่ะ
-
. . . . . . . .
-
ปังๆๆ!
-
ตัวประกอบ
อ้ากกก!
-
คายุยกิ คายุย
คนสุดท้ายเเล้วสินะ
-
คายุยกิ คายุย
งานจบเเล้วล่ะ
-
@ห้องของคายุย
-
คายุยกิ คายุย
โอ๊ยยยย! ยุยน่าสงสารอ่ะ!
-
ตอนนี้ฉันกำลังเล่นเกม[Diaboilk Lovers]อยู่
-
คายุยกิ คายุย
โดยดูดเลือดเเทบจะหมดตัว!
-
คายุยกิ คายุย
เเล้วก็โดนทรมานอีก!
-
คายุยกิ คายุย
ถ้าชั้นไปช่วยยุยได้ก็ดีสิ!
-
เเล้วหลังจากนั้นโลกก็มืดไป
-
. . . . . . . .
-
???
ตื่นสิ
-
???
ตื่น!
-
คายุยกิ คายุย
อ่ะ หะ!
-
คายุยกิ คายุย
ใครวะ?
-
G
ข้าชื่อ'G'เป็นพระเจ้า
-
คายุยกิ คายุย
งั้นฉันก็ตายเเล้ว?
-
G
ใช่
-
คายุยกิ คายุย
ขอเหตุผล
-
G
เพราะว่าเจ้าบอกว่าอยากจะช่วยยุย
-
คายุยกิ คายุย
งั้น...นายก็จะให้ฉันไปเหรอ?
-
G
อืม
-
G
เพราะข้าก็สงสารนางเหมือนกัน
-
คายุยกิ คายุย
ใช่ไหมล่า~
-
G
เดี๋ยวข้าจะส่งเจ้าไปพร้อมพรไม่จำกัด
-
คายุยกิ คายุย
งั้น...
-
คายุยกิ คายุย
1.ขอให้ฉันเป็นอีฟ
-
คายุยกิ คายุย
2.ขอให้เลือดของฉันมันสามารถรักษาได้
-
คายุยกิ คายุย
3.ขอให้ฉันมีเสน่ห์ต่อทุกคนไม่ว่าจะเผ่าพันธ์ไหนก็ตาม
-
คายุยกิ คายุย
4.ขอให้ฉันรักษาตัวเองได้ ขอเเบบเร็วด้วย
-
คายุยกิ คายุย
5.ขอให้ฉันสามารถวาร์ปได้เเละสามารถพาคนอื่นไปได้ด้วย
-
คายุยกิ คายุย
6.ขอให้ฉันมีทักษะเดิมเเละสามารถเสกอาวุธได้
-
คายุยกิ คายุย
7.ขอให้ฉันขอพรตอนไหนก็ได้
-
คายุยกิ คายุย
เเค่นี้เเหละ
-
G
อืม งั้นก็ไปได้ เเล้วก็ความทรงจำของร่างที่เจ้าจะไปเกิดน่ะ พอไปถึงเเล้วเดี๋ยวส่งไปให้้
-
คายุยกิ คายุย
อืม
-
เเล้วฃมีประตูเกิดขึ้นเเละฉันก็เดินเข้าไป
-
พอรู้ตัวอีกทีก็ตื่นขึ้นมา โดยมียุยนอนอยู่ข้างๆ เเล้วเเละพอถามว่าเกิดอะไรขึ้น ยุยก็ตอบว่าพ่อเพิ่งเรียกไปเเละบอกว่า วันพรุ่งนี้พ่อจะให้ไปที่บ้านของพี่-น้องซากามากิ
-
. . . . . . . .
-
ปัจจุบัน
-
เเอ็ด~ ปึง!
-
ตอนนี้เราเข้ามาในบ้านเเล้ว เเละเป็นไปตามเรื่อง 'อายาโตะ'กำลังนอนอยู่
-
โคโมริ ยุย
อ่ะ
-
หมับ!
-
โคโมริ ยุย
ิอะ!
-
เเล้วฉันก็คว้าเเขนของยุยที่กำลังจะเข้าไปดูอายาโตะเอาไว้
-
โคโมริ ยุย
พี่อีฟ...
-
โคโมริ อีฟ
เดี๋ยวฉันไปดูเอง
-
โคโมริ ยุย
ค่ะ
-
เเล้วฉันก็เดินเข้าไปเขย่าตัวเขา
-
ฟึบๆๆๆๆๆ
-
โคโมริ อีฟ
คือว่าขอโทษค่ะ
-
ซากามากิ อายาโตะ
หืม?
-
ซากามากิ อายาโตะ
เธอเป็นใคร?
-
ซากามากิ อายาโตะ
มาทำอะไรในบ้านคนอื่นเนี่ย?
-
โคโมริ อีฟ
เอ่อ คือว่า...
-
เเล้วฉันก็ยืนขึ้น เเต่ไอ่หมอนี้คว้าเอวฉันไว้เเล้วกดฉันไปกับโซฟา
-
ฟึบ~ ตุบ!
-
โคโมริ อีฟ
อ่ะ!
-
โคโมริ อีฟ
จะทำอะไรน่ะ!
-
เห็นเเบบนั้นเเล้วฉันก็ดิ้น
-
เเต่ไอ่หมอนี้มันเเรงเยอะเกินไป
-
โคโมริ อีฟ
{เเรงเยอะชะมัด!}
-
ซากามากิ อายาโตะ
หึ! ดิ้นไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ
-
เเพล็บ~
-
ทันใดนั้นเขาก็เลียคอของฉันช้าๆ
-
ซากามากิ อายาโตะ
อ่า~
-
เเต่ในขณะที่กำลังจะกัดนั้นเอง'เรย์จิ'ก็มาห้ามเอาไว้
-
ซากามากิ เรย์จิ
ทำอะไรน่ะครับ?
-
ซากามากิ อายาโตะ
ชิ! เรย์จิเหรอ?
-
ซากามากิ เรย์จิ
ตรงนี้มันทางเข้านะครับ
-
ซากามากิ เรย์จิ
เรื่องเเบบนั้นไปทำที่ห้องตัวเองดีกว่านะครับ
-
ซากามากิ อายาโตะ
ชิ น่าเบื่อซะมัด
-
เเล้วพอเขาปล่อยฉันเเล้วฉันก็วิ่งไปหายุยทันที
-
โคโมริ อีฟ
ยุย!
-
โคโมริ ยุย
พี่!
-
โคโมริ ยุย
เป็นอะไรไหม?
-
โคโมริ ยุย
ขอโทษนะที่หนูช่วยอะไรไม่ได้...
-
โคโมริ ยุย
ขามัน...
-
โคโมริ อีฟ
ไม่เป็นนะ
-
เเล้วฉันก็ดึงยุยเข้าไปกอด
-
ซากามากิ เรย์จิ
เเล้วพวกเธอคือ...
-
โคโมริ อีฟ
พี่-น้องตระกูล'โคโมริ'ค่ะ
-
เเล้วฉันก็ตอบคำถามของเขา ในขณะที่กำลังปลอบยุยอยู่
-
โคโมริ อีฟ
คุณพ่อบอกว่าให้มาอยู่ที่นี่น่ะค่ะ
-
ซากามากิ เรย์จิ
ไม่เคยได้ยินเลยนะครับ
-
ซากามากิ เรย์จิ
เเล้วนายล่ะครับ? อายาโตะ
-
เรย์พูด เเล้วหันไปหาอายาโตะที่กำลังนั่นอยู่บนโซฟา
-
ซากามากิ อายาโตะ
จะไปรู้เหรอ?
-
ซากามากิ อายาโตะ
เเต่ว่านะยัย'ชิชินาชิ' เธอไม่พูดถึงเรื่องนั้นเลยนะ
-
โคโมริ อีฟ
ก็ใครกันล่ะ? ที่อยู่ๆ ก็ดึงฉันไปคร่อมน่ะ
-
ซากามากิ อายาโตะ
หึ!
-
เเล้วเขาก็หันหน้าหนีฉันเฉยเลย
-
โคโมริ อีฟ
{ไอ่คนไร้มารยาทคนนี้มัน...!}
-
โคโมริ อีฟ
เเล้วชิชินาชิน่ะ หมายถึงฉันเหรอ?
-
โคโมริ อีฟ
{มันต้องใช้กับยุยไม่ใช่เหรอ?}
-
ซากามากิ อายาโตะ
ก็ใช่น่ะสิ ยัยบ้า
-
โคโมริ อีฟ
{บ้า?}
-
ซากามากิ อายาโตะ
เรื่องเเค่นี้ยังไม่รู้อีกเหรอ?
-
ซากามากิ อายาโตะ
ยัยไม้กระดาน
-
โคโมริ อีฟ
{มะ ไม้กระดาน!?}
-
โคโมริ อีฟ
{ฉันไม่ได้เเบนขนาดนั้นสักหน่อย!}
-
โคโมริ ยุย
นี่! อย่ามาว่าพี่สาวฉันนะ!
-
เเต่ในขณะนั้นเองยุยก็ผละจากอ้อมกอดของฉัน เเล้วก็หันไปว่าอายาโตะเเทน
-
เเต่เขาก็ไม่ได้สนใจ
-
ซากามากิ เรย์จิ
ว่าเเต่ว่ามันก็เเปลกจังเลยนะครับ
-
พอได้ยินเเบบนั้นเเล้ว ฉันก็หันไปคุยกับเรย์จิต่อ
-
โคโมริ อีฟ
หืม?
-
โคโมริ ยุย
คะ?
-
ซากามากิ เรย์จิ
ไม่เห็นจะมีใครบอกเรื่องนี้กับผมเลยนะครับ
-
โคโมริ อีฟ
เอ่อ...
-
ซากามากิ เรย์จิ
เเต่จะคุยกันที่นี่มันก็ยังไงอยู่...เชิญทางนี้เลยครับ
-
ซากามากิ เรย์จิ
ฝากสัมภาระด้วยนะ
-
โคโมริ อีฟ
อ่ะ!
-
โคโมริ อีฟ
ไปกันเถอะยุย
-
โคโมริ ยุย
ค่ะ
-
ฉันตกใจเล็กน้อย เเต่ก็เดินตามเขาไปเเต่โดยดี
-
@ห้องรับเเขก
-
ซากามากิ เรย์จิ
ถ้าอย่างงั้น...
-
โคโมริ อีฟ
หืม?
-
ซากามากิ เรย์จิ
ตามมารยาทเเล้ว...ผมก็คงต้องขอฟังเรื่องจากพวกคุณ ที่บุกรุกเข้ามาก่อนเลยล่ะนะครับ
-
โคโมริ อีฟ
คือว่า...
-
???
อะ ฮึๆๆๆๆ
-
เเต่ในขณะที่ฉันกำลังจะพูดอยู่นั่นเอง ก็มีเสียงของ 'ไรโตะ'โผล่ขึ้นมา
-
ซากามากิ ไรโตะ
อะไรกันๆ~
-
ซากามากิ ไรโตะ
มีมนุษย์ผู้หญิงน่ารักขนาดนี้ด้วย เหรอเนี่ย~?
-
โคโมริ ยุย
เอะ?
-
ซากามากิ ไรโตะ
ฮึๆๆ
-
เเต่ในขณะที่ไรโตะกำลังจะเลียยุยอยู่นั่นเอง ฉันก็...
-
ฟึบ!
-
ซากามากิ ไรโตะ
!
-
ซากามากิ อายาโตะ
!
-
ซากามากิ เรย์จิ
!
-
ซากามากิ ไรโตะ
เอ๋~ อันตรายจังเลยนะ~
-
ขว้างมีด'เงิน'ใส่เขา
-
โคโมริ อีฟ
อย่า เตะ ต้อง
-
เเละพูดย้ำทีละคำ พร้อมกับปล่อยจิตสังหารออกไปนิดหน่อย
-
ซากามากิ ไรโตะ
ห่วงจังเลยนะ~
-
ซากามากิ ไรโตะ
งั้นฉันขอเลียเธอเเทนก็เเล้วกัน~
-
พอพูดจบเขาก็หายไปจากตรงนั้น เเละโผล่มาด้านหลังของฉัน
-
เเผล่บ!
-
เเล้วเขาก็เลียเเก้มฉัน!
-
โคโมริ อีฟ
!
-
ซากามากิ ไรโตะ
อื้ม~ ทั้งหวานทั้งหอม...น่ากินจริงๆ~
-
โคโมริ ยุย
พี่!
-
???
ให้ผมได้เลียบ้างสิครับ...
-
เเล้ว'คานาโตะ'ก็ก้มลงมาเลียที่หลังหูของฉัน
-
เเผล่บ!
-
โคโมริ อีฟ
!
-
ซากามากิ คานาโตะ
หวานจริงๆ ด้วยนะครับ...
-
ซากามากิ เรย์จิ
นี่ทั้ง2สองคน...
-
ซากามากิ เรย์จิ
จะไม่เสียมารยาทไปหน่อยเหรอครับ...
-
ซากามากิ เรย์จิ
กับผู้หญิงที่เจอกันครั้งแรกน่ะ
-
ซากามากิ ไรโตะ
เอ๋~ ถ้าเห็นของอร่อยก็ต้องลองชิมสิ
-
ซากามากิ ไรโตะ
เนอะ คานาโตะคุง~
-
ซากามากิ คานาโตะ
ใช่เเล้วครับ
-
ซากามากิ อายาโตะ
พวกนายพอได้เเล้ว!
-
เเล้วอายาโตะก็พูดขึ้นมา
-
ซากามากิ อายาโตะ
ยัยนี่ ฉันคนนี้เจอเป็นคนเเรก
-
ซากามากิ อายาโตะ
เพราะฉะนั้นครั้งเเรกทั้งหมดต้องเป็นของฉัน
-
โคโมริ อีฟ
{ครั้งเเรกทั้งหมด?}
-
???
ทุเรศชะมัด
-
???
ฉันคนนี้น่ะ ฟังมาจนเบื่อเเล้ว..
-
ซากามากิ อายาโตะ
ชิ! หนวกหูน่า!
-
ซากามากิ อายาโตะ
เสียงเเบบนั้น...'สุบารุ'ใช่ไหม? ออกมานะ!
-
ซากามากิ สุบารุ
อยู่นี่
-
เเล้วก็ปรากฏร่างของสุบารุยืนอยูตรงข้ามกับอายาโตะ
-
ซากามากิ สุบารุ
ก็ว่าทำไมเหม็นกลิ่นมนุษย์...พวกเเกเองเหรอ?
-
โคโมริ อีฟ
{เออ! พวกกูนี่เเหละ!}
-
โคโมริ อีฟ
{จะทำไม!}
-
โคโมริ อีฟ
{ต่อยกับกูไหมล่ะอีสัส!}
-
ซากามากิ สุบารุ
จะชดใช้เวลานอนฟอันล้ำค่าของฉันยังไง?
-
โคโมริ อีฟ
{งั้นคุณมึงก็ไปนอนต่อสิ! ตื่นขึ้นมาทำไม!}
-
โคโมริ ยุย
มะ มาจากทางไหนเหรอคะ?
-
ซากามากิ สุบารุ
ฉันเป็นฝ่ายถามก่อนนะ!
-
ตูม!
-
เเล้วสุบารุก็ทุบกำเเพง ทำให้ยุยเสียขวัญเป็นอย่างมาก
-
โคโมริ ยุย
!
-
โคโมริ อีฟ
{เหยดเข้! กำเเพงทะลุเลยสัส!}
-
โคโมริ อีฟ
นี่ยุยไม่ไรนะ?
-
พอฉันถามเสร็จยุยก็ได้สติ
-
โคโมริ ยุย
ค่ะ
-
ซากามากิ เรย์จิ
เเล้วมีใครเคยได้ยินไหมครับ? ว่าตั้งแต่นี้ไป...จะต้องอาศัยอยู่กับพวกเธอน่ะ?
-
เเต่ก็ไม่มีใครตอบ
-
โคโมริ ยุย
คือว่า...มันต้องเป็นการเข้าใจผิดอะไรเเน่ๆ ขอตัวก่อนนะคะ
-
เเต่ในขณะที่ยุยก้มตัวเเล้วกำลังจะเดินออกไปนั้น ฉันก็ขว้ามือของยุยเอาไว้
-
หมับ!
-
โคโมริ อีฟ
เดี๋ยวก่อนยุย นั่งลงก่อน
-
โคโมริ ยุย
เเต่ว่า...
-
โคโมริ อีฟ
นั่ง!
-
โคโมริ ยุย
คะ..ค่ะ
-
โคโมริ อีฟ
ฉันว่า...เรื่องนี้'ชู'น่าจะรู้นะ
-
ซากามากิ ชู
งั้นพวกเธอก็คือผู้หญิงที่เจ้านั่นพูดถึงอย่างนั้นเหรอ?
-
เเล้วก็มีเสียงของชู ที่กำลังนอนอยู่บนโซฟาเอ่ยขึ้นมา
-
ซากามากิ อายาโตะ
ชู นายรู้เรื่องเกี่ยวกับยัยพวกนี้ด้วยอย่างงั้นเหรอ?
-
ซากามากิ ชู
ก็นะ...
-
ซากามากิ คานาโตะ
ไม่ใช่'ก็นะ'สิครับ...ช่วยอธิบายให้เข้าใจหน่อยสิ
-
ซากามากิ ชู
ก่อนหน้านี้...เจ้านั่นน่ะติดต่อมาว่า...จะมีเเขกมาจาก'สมาคม'ให้ดูเเลดีๆ ด้วย โดยเฉพาะคนพี่น่ะ...
-
ซากามากิ เรย์จิ
อย่างงั้นเองสินะครับ
-
ซากามากิ เรย์จิ
ว่าเเต่พวกเธอชื่ออะไรกันเหรอครับ?
-
โคโมริ ยุย
ฉันเเฝดน้อง ชื่อ'โคโมริ ยุย'ค่ะ
-
ซากามากิ เรย์จิ
งั้นคนที่ต้องดูแลเป็นพิเศษก็คือเธอสินะครับ?
-
โคโมริ อีฟ
ค่ะ
-
โคโมริ อีฟ
ฉันชื่อ'โคโมริ...
-
ฉันเว้นก่อนที่จะพูดต่อ
-
โคโมริ อีฟ
'อีฟ'ค่ะ
-
ซากามากิ เรย์จิ
!
-
ซากามากิ อายาโตะ
!
-
ซากามากิ คานาโตะ
!
-
ซากามากิ ไรโตะ
!
-
ซากามากิ สุบารุ
!
-
ซากามากิ ชู
!
-
พอพูดไปเเบบนั้น ทุกคนก็ดูเหมือนว่าจะอึ้งไปสักพักนึง เเล้วก็กลับมาเป็นปรกติ
-
ซากามากิ อายาโตะ
หมายความว่า...ยัยเเฝดพี่เป็นว่าที่เจ้าสาวอย่างนั้นเหรอ?
-
ต้องบอกก็เลยนะคะว่า ตอนเเรกพ่อให้ฉันมาเเค่คนเดียว เเต่ว่าฉันเป็นคนของให้พ่อพายุยมากับฉันเองค่ะ
-
โคโมริ ยุย
เอ๋?
-
โคโมริ อีฟ
...
-
ซากามากิ คานาโตะ
งั้นเหรอครับ...
-
ซากามากิ ไรโตะ
เจ้าสาวเหรอ?
-
ซากามากิ ไรโตะ
หึ! เครื่องสังเวยมากกว่าล่ะมั้ง~
-
ซากามากิ ชู
อ๋อ เเล้วก็ฝากมาบอกว่า... 'ห้ามฆ่า'ทิ้งด้วยล่ะ
-
ซากามากิ ไรโตะ
เห~ ถ้าอย่างงั้น...ก็คงจะได้คบกับเด็กคนนี้ไปอีกนานเลยสินะ~
-
ซากามากิ เรย์จิ
รู้สึกว่าจะไม่ได้เป็นการเข้าใจผิดสินะ
-
ซากามากิ เรย์จิ
จะเเนะนำให้รู้จักนะ
-
ซากามากิ เรย์จิ
คนที่อยู่ตรงนั้นคือพี่คนโต'ชู'
-
ซากามากิ ชู
อ่า...
-
ซากามากิ เรย์จิ
ส่วนผมพี่คนรอง'เรย์จิ'
-
โคโมริ อีฟ
{ถึงจะรู้จักกันหมดเเล้ว เเต่ก็ต้องฟังสินะ เฮ่อ~}
-
ซากามากิ เรย์จิ
เเฝด3 'อายาโตะ'
-
ซากามากิ อายาโตะ
คราวหน้าไม่ปล่อยให้หนีเเน่
-
ซากามากิ เรย์จิ
'คานาโตะ'
-
ซากามากิ คานาโตะ
ไว้ให้มาชิมอีกนะครับ...
-
คานาโตะพูดพร้อมยิ้มให้
-
โคโมริ อีฟ
{ชั่งเป็นรอยยิ้มที่...'โรคจิต'ชะมัด}
-
ซากามากิ เรย์จิ
'ไรโตะ'
-
ซากามากิ ไรโตะ
ฝากตัวด้วยนะ'บิทช์จัง'
-
ไรโตะพูดพร้อมขยิบตาข้างนึงให้
-
โคโมริ อีฟ
{บิทช์พ่องงง!}
-
*หมายเหตุ 'บิทช์'=การเรียกผู้หญิงเเบบหยาบคาย
-
ซากามากิ เรย์จิ
เเละน้องเล็ก'สุบารุ'ครับ
-
ซากามากิ สุบารุ
ชิ! น่ารำคาญ
-
โคโมริ ยุย
เเต่ว่า...น่าจะเป็นการเข้าใจผิดมากกว่า...
-
โคโมริ ยุย
เดิมเรื่องเจ้าสาวอะไรนั่นก็ไม่เคยได้เลยนะคะ!
-
โคโมริ อีฟ
ยุย เสียมารยาทนะ
-
โคโมริ ยุย
ไม่ค่ะพี่อีฟ...หนูจะพูด!
-
โคโมริ อีฟ
เห้อ~
-
โคโมริ ยุย
เเล้วพวกนายก็ดู...'เเปลก'ด้วย...
-
ยุยพูดพร้อมกับกวาดสายตามองไปทั่วห้อง
-
โคโมริ ยุย
ฉะ ฉันจะไปโทรหาพ่อ...
-
เเกร็ก...
-
ฮายาโตะหยิบโทรศัพท์ของยุยขึ้นมา
-
โคโมริ อีฟ
{ขอเดานะว่าทำตกไว้}
-
โคโมริ ยุย
อ่ะ! โทรศัพท์ของฉันเอาคืนมานะคะ!
-
ซากามากิ อายาโตะ
เอาไงดีน้า~
-
เเล้วยุยก็เข้าไปเเย่งโทรศัพท์จากอายาโตะ
-
โคโมริ อีฟ
{ลิงชิงบอลชัดๆ}
-
โคโมริ อีฟ
เห้อ~
-
ฉันถอนหายใจก่อนที่จะลุกขึ้นเต็มความสูง เเละเดินไปจับที่ไหล่ของยุย
-
หมับ!
-
เพล้ง!
-
มันเป็นจังหวะเดียวกันกับที่สุบารุเเย่งโทรศัพท์ของยุยจากมือของอายาโตะ เเละบีบจนเเตกเเหลกคามือ
-
โคโมริ ยุย
หะ โหดร้าย
-
โคโมริ ยุย
พี่อีฟ...
-
ยุยพูดอย่างนั้นก่อนที่จะหันหน้ามาหาฉัน
-
โคโมริ อีฟ
ฉันมีโทรศัพท์
-
ฉันพูดก่อนที่จะชูโทรศัพท์ที่อยู่ในมือขึ้นมา
-
โคโมริ ยุย
ถ้าอย่างนั้น...
-
โคโมริ อีฟ
โทรถามเเล้วล่ะ ไม่ใช่การเข้าใจผิดหรอก
-
โคโมริ ยุย
เเต่ว่า...
-
ซากามากิ ไรโตะ
น่าๆ~ ยุยจังหลังจากนี้พวกเธอก็ต้องมาสนิทกับพวกเรา...
-
ซากามากิ ไรโตะ
โทรศัพท์อะไรนั่นไม่จำเป็นหรอก~ เนอะ
-
ไรโตะที่ตอนนี้กำลังเกาะไหล่ฉันพูดกับยุย
-
ซากามากิ คานาโตะ
นั่นสิครับ...
-
เเละคานาโตะที่กำลังยืนอยู่ข้างๆ ไรโตะก็พูดต่อ
-
ซากามากิ คานาโตะ
ผมเองก็ท้องว่างมาตั้งแต่เมื่อกี้นี้ เเล้วนะครับ..
-
ซากามากิ ไรโตะ
จริงด้วย~
-
ซากามากิ ไรโตะ
มีกลิ่นน่าอร่อยจริงๆ เลยนะ~ บิทช์จัง~
-
ไรโตะพูดกระขิบข้างหูของฉัน ก่อนที่จะค่อยๆเเยกเขี้ยวออก
-
ซากามากิ ไรโตะ
อ่า...
-
โคโมริ ยุย
อ่ะ! พี่อีฟ
-
ฟึบ!
-
เเล้วยุนก็กระชากฉันออกมา ก่อนที่จะพาฉันวิ่ง...เเต่ฉันก็สะดุดอะไรไม่รู้ล้มชะก่อน
-
ตุบ!
-
โคโมริ อีฟ
โอ๊ย!
-
โคโมริ ยุย
พี่อีฟ! เป็นอะไรไหมคะ!?
-
โคโมริ อีฟ
เลือด..
-
เเล้วฉันก็มองฝ่ามือที่ถลอกเเละมีเลือดไหลออกมา เเล้วก็หันกลับไปมองพวกเขา
-
โคโมริ อีฟ
{จนได้สินะ!}
-
เเละยุยก็หันไปมองตามฉัน
-
โคโมริ ยุย
เอ๋!?
-
เเล้วฉัน...ก็เห็นเเววตาของพวกเขาที่มองมาที่ฉันอย่างกระหายเลือด
-
โคโมริ ยุย
วะ เเวมไพร์...
-
เเล้วยุยก็รีบจับมือข้างที่ไม่ได้เป็นเเผลของฉัน ดึงชั้นขึ้นมาเเละก็พาหนีออกจากห้องไป
-
เเล้วก็มีเสียงเรย์จิตามหลังมาว่า...
-
ซากามากิ เรย์จิ
ชั่งไร้มารยาทจริงๆ
-
ตึง!
-
เเล้วประตูห้องก็ปิดลง
-
-
[TBC]
-
อย่าลืมติดตามกันเยอะๆน้า~
-
รักรีททุกคนเลยจ้า~
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น