เซ็กซ์ครั้งนี้มันเป็นแค่ความต้องการของฉันคนเดียวอย่างนั้นเหรอ….

ที่ฉันทำก็เพราะอยากให้เขาหันมาสนใจกันบ้าง

หมอเดย์จ้องหน้าฉันเขม็งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถอดเสื้อกาวน์ของตัวเองออก แล้วจัดการถอดเสื้อเชิ้ตและกางเกง

หัวใจดวงน้อยของฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเพราะทั้งกลัวและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน

ฉันไม่รู้ว่าการมีเซ็กซ์มันจะต้องเจ็บมากขนาดไหน รู้จากปากคนอื่นๆ ว่าครั้งแรกมันเจ็บก็แค่นั้น

“อยากมีอะไรกับฉันมากไม่ใช่หรือไง ทำไมไม่รีบถอด” หมอเดย์ออกคำสั่งในขณะที่กำลังปลดกางเกงลง

แผงอกของเขามันมีซิกแพคเรียงรายเป็นลอนๆ น่าสัมผัส ไม่รู้ว่าเขาเอาเวลาไหนไปออกกำลังกายถึงได้หุ่นดีแบบนี้

“…ค่ะ”

ฉันละสายตาจากแผงอกแน่นๆ แล้วลุกขึ้นยืนเพื่อถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ในขณะที่ฉันกำลังถอดเสื้อผ้าอยู่หมอเดย์ก็เปลือยเปล่าแล้ว และฉันก็ต้องตกใจเมื่อเห็นแก่นกายขนาดใหญ่ที่มันแข็งทื่ออยู่กลางลำตัวของเขา

“ฉันคิดว่าหมอจะไม่มีอารมณ์ ที่ไหนได้พร้อมตั้งแต่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ” ฉันพูดแซวเพราะไม่อยากให้สถานการณ์ตรงนี้มันตึงเครียดมาก แต่สีหน้าของหมอเดย์ดูไม่สบอารมณ์เอาซะเลย

“เห็นผู้หญิงแก้ผ้าต่อหน้าต่อตา ถ้ามันไม่ขึ้นฉันก็คงไม่ใช่ผู้ชาย” คำตอบของหมอเดย์ทำให้หน้าของฉันชา ก่อนจะรีบก้มหน้าถอดเสื้อผ้าโดยไม่เงยขึ้นมามองเขาอีก

มันรู้สึกอายเพราะนี่คือครั้งแรกที่แก้ผ้าต่อหน้าผู้ชาย แถมยังเป็นผู้ชายที่ฉันแอบชอบมาเป็นปีๆ

พรึบ! หมอเดย์ดันฉันนอนราบลงมากับโซฟาโดยที่ตัวเองขึ้นมาคร่อมเอาไว้

“ฉันจะไม่จูบ ไม่ทำอะไรนอกจากสอดใส่เข้าไปแล้วทำให้มันเสร็จๆ”

“……” สำหรับเขาฉันมันน่ารังเกียจมากขนาดนั้นเลยหรือไง

หมอเดย์หยัดตัวขึ้น เขาฉีกซองถุงยางอนามัยออกแล้วสวมใส่มันลงบนแก่นกายใหญ่ของตัวเอง เสร็จแล้วก็จับขาฉันอ้าออกจากกัน

ฉันกลัวและไม่กล้าบอกเขาว่านี่มันคือครั้งแรก ที่ไม่กล้าบอกก็เพราะว่าคนอย่างหมอเดย์ที่คิดว่าฉันมันมั่วผู้ชายคงไม่เชื่อ เพราะฉะนั้นให้เขาเป็นคนพิสูจน์เองคงจะดีกว่า

แก่นกายใหญ่ถูกหมอเดย์จับมาถูแทรกกลางระหว่างกลีบทั้งสองข้างของฉันให้แยกออกจากกัน เขาถูขึ้นลงช้าๆ สายตาคมกริบของหมอเดย์จ้องมองหน้าอกของฉันก่อนจะเลื่อนขึ้นมามองหน้า

“กลัวหรือไง” หมอเดย์ถามในขณะที่กำลังใช้แก่นกายถูไปมาบริเวณร่องแคบอยู่ “ผู้หญิงอย่างเธอมีอะไรต้องกลัวอีก อย่ามาเสียเวลาเล่นละครตบตาฉัน”

“รังเกียจกันมากขนาดนั้นเลยเหรอคะ” ฉันใช้มือดันหน้าท้องของหมอเดย์ไว้ “ถ้ารังเกียจมากก็อย่าฝืนเลยค่ะ ฉันไม่อยากทำแล้ว”

จู่ๆ ฉันก็ถอดใจ มันเป็นเพราะความกลัวและคำพูดของหมอเดย์ที่ทำให้ไม่อยากจะทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว

ร่างกายของฉันเขาไม่เคยต้องการ มันมีแค่ฉันที่อยากจะเสนอตัว แค่ฉันคนเดียว

ฉันตั้งตัวจะลุกขึ้นแต่ทว่าถูกฝ่ามือใหญ่กดให้นอนราบลงเหมือนเดิม

“ฉันกำลังจะทำให้เธอหายอยากอยู่นี่ไง อ๊า~”

ปัก~ หมอเดย์อัดกระแทกแก่นกายเข้ามาในร่องแคบโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว ความเจ็บปวดได้แล่นเข้าสู่ร่างกายทันที ฉันแข็งทื่อไปครู่หนึ่งเพราะมันทั้งเจ็บทั้งจุก

“กรี๊ด! อึก ฉะ ฉันเจ็บ อะ เอาออกไปนะ ไม่เอาแล้ว” ฉันพยายามดิ้นแต่การขยับตัวมันทำให้ตรงนั้นเสียดสีและมันก็ยิ่งทำให้เจ็บ

“หมอเดย์ ฉะ ฉันบอกว่าเจ็บไงเอาออกไปนะ อึก~” ฉันบอกหมอเดย์อย่างทรมานแล้วพยายามใช้มือดันหน้าท้องของเขาออก

แต่ทว่าหมอเดย์กลับเอาแต่นิ่งแล้วจ้องมองใบหน้าของฉันเหมือนกำลังตกใจอยู่

“…เธอไม่เคย ?” หมอเดย์เงียบไปนานก่อนที่เขาจะถามฉัน

“……” ฉันเงียบแล้วหันหน้าหนี เขาน่าจะรู้แล้วไม่จำเป็นต้องถามก็ได้

หมอเดย์ดึงแก่นกายออก ไม่รู้ว่าทำไมแต่มันเป็นเรื่องที่ดีเพราะฉันไม่อยากทำต่อแล้ว ขนาดดึงออกมันยังเจ็บแล้วถ้าเกิดมันเสียดสีกันฉันจะไม่ตายเลยหรือไง

พอแล้วฉันไม่อยากมีครั้งแรกกับใครทั้งนั้น!

ฉันกำลังจะลุกขึ้นแต่ก็ถูกกดไว้อีกครั้ง “จะลุกไปไหน ?”

“ก็จะ จะกลับไงคะ” สายตาของหมอเดย์มันทำให้ฉันรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวจนต้องหลบสายตา

หมอเดย์ไม่พูดอะไร เขาดึงถุงยางอนามัยออกแล้วทิ้งมันลงพื้น จากนั้นก็โน้มใบหน้าลงมาใช้ลิ้นสากตวัดเลียหน้าอกทั้งสองเต้าของฉันสลับกัน

“อ๊ะ ฉะ ฉันไม่อยากทำแล้ว” มันมีความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่ได้ทำให้เจ็บแทรกผ่านเข้ามาในความรู้สึก แต่ฉันก็ไม่ต้องการให้หมอเดย์ทำต่อแล้วจริงๆ

“หมอเดย์ฟังฉันหน่อยได้ไหม อื้อ~”

เหมือนหมอเดย์จะรำคาญเขาเอาปากของตัวเองกดจูบลงมาบนริมฝีปากของฉันแล้วพยายามดันลิ้นเข้ามา สมองของฉันมันอื้ออึงรู้ตัวอีกทีก็ยอมเปิดปากให้เขาแล้ว การได้จูบกับผู้ชายที่ตัวเองรักมันทำให้ฉันรู้สึกดีมากจริงๆ รู้สึกดีจนลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่

หมอเดย์จูบฉันอยู่ครู่ใหญ่ เรียวขาทั้งสองข้างของฉันถูกจับให้ตั้งชันอีกครั้ง ก่อนที่หมอเดย์จะถอนจูบออกแล้วหยัดตัวขึ้น

“ทีหลังถ้าไม่เคยก็อย่าปากดีให้มาก”

“ฉันบอกว่าไม่เอาแล้ว”

“คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆ หึ! ไม่มีทาง ของสดๆ แบบนี้ใครบ้างไม่อยากลอง”

เป็นอีกครั้งที่หมอเดย์พยายามสอดใส่แก่นกายเข้ามาในร่องแคบของฉัน ส่วนฉันเองก็ดิ้นพล่านเพราะความเจ็บปวด

“มะ ไม่อยากทำแล้ว พอแล้วฉันเจ็บ”

“อย่าเกร็ง อ๊า~”

ปัก! เป็นอีกครั้งที่หมอเดย์กระแทกแก่นกายใหญ่แรงๆ และครั้งนี้มันรู้สึกเจ็บมากกว่าก่อนหน้านี้เป็นเท่าตัว

“อ๊า อย่าเกร็งมันจะเจ็บ”

“ยะ อย่านะ อย่าเพิ่งขยับ อึก ฉันเจ็บจริงๆ” ถึงปากจะบอกแบบนั้นแต่หมอเดย์ก็ไม่ได้ทำตาม

ปัก ปัก ปัก! เสียงเนื้อกระทบกันดังก้อง ยิ่งหมอเดย์อัดกระแทกเอวสอบหนักหน่วงมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งทำให้ฉันเจ็บ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเลย

แก่นกายใหญ่ถูกอัดกระแทกเข้าออกร่องแคบครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันเจ็บจนน้ำตาไหลออกมา มีเพียงเสียงครางในลำคอของหมอเดย์และเสียงลมหายใจแรงๆ ของเขาที่ถูกพ่นออกมาเป็นระยะๆ

ยิ่งนานไปหมอเดย์ก็ยิ่งกระแทกเอวสอบอย่างดิบเถื่อน ทั้งที่มันเป็นครั้งแรกของฉันแท้ๆ แต่เขากลับทำรุนแรงจนฉันเจ็บตรงนั้นแทบจะทนไม่ไหว

“พะ พอแล้ว” ฉันเอามือดันหน้าท้องแกร่งอีกครั้ง

“ฉันหยุดไม่ได้จริงๆ อ๊า ซี๊ด”

ปัก ปัก ปัก! หมอเดย์เร่งอัดกระแทกเอวสอบจนตัวฉันกระเพื่อมสั่นไหวแรงๆ ฝ่ามือใหญ่บีบเคล้นหน้าอกของฉันอย่างหนักหน่วง

“อึก จะ เจ็บ พอก่อน หมอเดย์ กรี๊ดดด” ฉันร้องออกมาเสียงดังเมื่อถูกอัดกระแทกรุนแรงขึ้น

ผ่านไปครู่หนึ่งแก่นกายใหญ่ก็ถูกดึงออกมาจากร่องแคบ หมอเดย์ใช้มือของตัวเองกำรูดแก่นกายรีดน้ำสีขุ่นลงมาบนหน้าท้องของฉัน

ฉันมองเห็นที่มือของหมอเดย์ที่ปล่อยออกจากแก่นกายของตัวเองมันเต็มไปด้วยเลือด…