[นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาสาระค่อนข้างรุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน] 

 

34 

 

ฉันรีบเก็บมันเอาไว้ที่เดิมเพราะกลัวว่าโฟร์จะมาเห็น 

       บ้าไปแล้ว 

       บ้ามากเลยนะที่ฉันก้าวเท้าเข้ามาอยู่ในรถของเขาแบบนี้ คนเรียนหมอเป็นแบบนี้เหมือนกันหมดทุกคนเลยหรือเปล่า เหมือนว่าเขาจะชอบเรื่องเซ็กส์มากเป็นพิเศษนี่เริ่มทำให้ฉันกลัวมากเลยนะ แล้วนี่เขาจะพาฉันไปไหนยังไม่รู้เลยอีนี่ก็ดันทำตัวเป็นเก่งขึ้นรถมากับเขาอีก 

ฉันหันไปมองฝั่งคนขับก็เห็นว่าโฟร์ทำกระเป๋าเงินหล่นไว้ เลยเก็บขึ้นมาเพื่อที่จะเอาไปให้เขาแต่ปรากฏว่ากลับมีบางสิ่งบางอย่างหล่นออกมาในกระเป๋าเงิน มันไม่ได้หล่นมาแค่อันเดียวนะแต่มันหล่นมาเป็นแผงเลย 

“ถุงยางฯ” พระเจ้าช่วยกล้วยทอด 

          หายใจเข้าลึกๆ ตั้งสติให้ดีๆ ฉันบอกกับตัวเองอยู่อย่างนั้นหลายรอบก่อนจะวางกระเป๋าเงินเขาเอาไว้ที่เดิมพร้อมกับถุงยางอนามัยด้วย ฉันจะทำเหมือนว่าตัวเองไม่รู้ไม่เห็นเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ จะไม่ทำให้เขาจับได้ 

ฉันส่งไลน์ไปหาน้อยหน่าเพื่อให้เธอสืบประวัติของโฟร์ให้ละเอียดกว่านี้ เพราะที่เธอเล่ามาให้ฉันฟังไม่เห็นมีเรื่องแบบนี้เข้ามาเลย ที่เธอเล่ามันเป็ฌนเพียงประวัติคร่าวๆ ของเขาเท่านั้นแต่ฉันยังไม่รู้นิสัยของโฟร์จริงๆ ว่าเขาเป็นคนยังไงกันแน่ 

ฉันเอามือทาบอกตัวเองถ้าจะขอกลับเองก็คงจะไม่ได้ในเมื่อแถวนี้ไม่มีรถผ่านไปผ่านมาเลย โฟร์เดินออกมาจากเซเว่นพร้อมกับถุงของกินมากมาย ทำให้ฉันทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

          “ฉันนึกว่าตัวเองทำหล่นไว้ที่ไหน” โฟร์เก็บกระเป๋าเงินใส่กระเป๋ากางเกงเหมือนเดิมก่อนจะส่งถุงขนมมาให้ฉัน หน้าฉันตอนนี้คงซีดน่าดูที่ได้รู้เรื่องบางอย่างของเขาเข้า บางทีนี่อาจจะเป็นเรื่องที่เขาไม่เคยบอกใครก็ได้แต่ฉันดันมาเจอเข้าเอง “เป็นอะไรหรือเปล่าหน้าเธอดูไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่?” 

          “ปะ...เปล่าหรอก” ฉันเขยิบตัวหนีทันทีที่โฟร์ยื่นมือมาแตะหน้าผากฉัน ไม่นานเสียงไลน์ในมือถือฉันก็ดังขึ้น แสดงว่าน้อยหน่าคงหาข้อมูลให้ฉันได้แล้ว ฉันยิ้มให้โฟร์ในขณะที่เขาทำหน้างงๆ เหมือนไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร 

          โฟร์ออกรถไปทำให้ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อไม่เห็นทีท่าว่าเขาจะรู้เรื่องที่ฉันแอบดูของของเขา ฉันเปิดอ่านข้อความไลน์ที่น้อยหน่าส่งมาอย่างลุ้นๆ 

       ฉันเองก็ไม่รู้ว่าน้อยหน่ารู้เรื่องของโฟร์ได้ยังไงถึงได้รู้ละเอียดยิบแบบนี้ ไม่ใช่แค่กับโฟร์นะเรื่องของคนอื่นเธอก็รู้ด้วยและเก็บไว้ในหัวเหมือนตัวเองเป็นเมมโมรีการ์ดอะไรแบบนั้น อยากรู้อะไรหรือลืมอะไรให้ถามเธอคนนี้ได้เลย 

          น้อยหน่า น่ารัก : เรื่องอย่างว่าของโฟร์น่ะเหรอบอกเลยว่าเด็ดมาก 

          น้อยหน่า น่ารัก : ผู้หญิงที่นอนกับเขาทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยว่าเขาเป็นตัวท็อปในเรื่องเซ็กส์ อย่าหาว่าฉันลามกนะฉันได้ยินมาแบบนั้นจริงๆ 

          น้อยหน่า น่ารัก : เวลาที่เขาจะมีอะไรกับผู้หญิงของเขาเขามักจะเปิดหนังโป๊ให้ดูเพื่อสร้างอารมณ์และอรรถรสในการนอนด้วยกัน แถมถุงยางฯ ที่เขาใช้จะต้องเป็นกินลาเวนเดอร์เท่านั้นด้วย 

          น้อยหน่า น่ารัก : มีอีกอย่างที่ฉันจะบอก...ขนาดถุงยางใหญ่ด้วยนะ 

          อันนี้ไม่ต้องบอกฉันก็ได้มั้ง อีกอย่างข้อมูลที่น้อยหน่าให้ฉันมามันไม่ใช่สิ่งที่ฉันอยากรู้เลยสักนิด ฉันอยากรู้แค่ว่าทำไมเขาถึงได้กลายเป็นผู้ชายหื่นกาม โรคจิตแบบนี้ อะไรที่ทำให้เขาคลั่งไคล้เรื่องแบบนี้ได้ ไม่ใช่ให้มาบรรยายเรื่องบนเตียงหรือขนาดอะไรของเขาก็ไม่รู้ 

ที่อ่านมาทั้งหมดฉันสามารถจินตนาการนึกภาพออกหมดเลยล่ะ ก็เล่นอธิบายละเอียดยิบแบบนี้ อีกอย่างไอ้ที่บอกว่าตัวท็อปในเรื่องเซ็กส์นี่มันคืออะไรยังไง 

ฉันกลัวจริงจังนะเนี่ย 

เพราะไม่รู้มาก่อนว่าโฟร์เป็นโรคจิตขนาดนี้ อย่างนี้เขาไม่ต้องไปรักษาคนอื่นหรอก เขาต้องรักษาตัวเองมากกว่า ฉันเก็บมือถือเข้ากระเป๋าตามเดิมเหมือนเมื่อกี้ตัวเองไม่ได้คุยกับใคร 

          “เพื่อนส่งไลน์มาเหรอ?” ฉันสะดุ้งตกใจตัวโหยงเมื่อจู่ๆ โฟร์ก็พูดโพล่งขึ้นมาในขณะที่ฉันยังตกใจไม่หายกับข้อมูลที่ตัวเองได้รู้เกี่ยวกับคนที่นั่งอยู่ในรถกับฉันตอนนี้ 

          “อะ...อื้อ” คือมันไม่มีคำไหนจะพูดนอกจากแค่ส่งเสียงในลำคอและพยักหน้าส่งๆ ตอบกลับไป โฟร์เองก็คงจะเริ่มเห็นอาการแปลกๆ ของฉันแล้วมั้งเขาถึงได้หันมาถามอีกครั้งเหมือนเป็นห่วง 

          “ฉันว่าเธอไม่โอเคแล้วว่ะรัน” โฟร์เลี้ยวรถเข้าจอดข้างทางก่อนจะหันมาพูดกับฉันตรงๆ ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกอยากร้องไห้มากเลยตอนนี้ ถ้าฉันรอดไปได้ฉันสาบานเลยว่าจะไม่ขึ้นรถมากับเขาแบบนี้อีก 

ฉันกัดปากตัวเองข่มอาการกลัวเอาไว้สุดขีด ไม่อยากร้องตะโกนขึ้นมาเพราะเรื่องมันยังไม่เกิดขึ้น หรือไม่ฉันก็กำลังกลัวไปเองเพราะตอนนี้โฟร์ไม่มีท่าทีว่าจะทำร้ายฉันเองสักนิด นิ่งๆ เข้าไว้เดี๋ยวทุกอย่างก็คงจะดีเองแหละ 

นี่เป็นการพูดปลอบใจตัวเองล้วนๆ เลย 

“น้ำกับขนมที่ซื้อให้ทำไมไม่กินล่ะ?” 

          “กะ...กินสิ กินเดี๋ยวนี้เลย” ฉันรีบเปิดถุงที่โฟร์ซื้อมาทันทีโดยไม่ได้ทันได้สังเกตว่าในถุงนี้มันมีอะไรข้างในบ้าง 

       มือฉันจับไปโดนอะไรบางอย่างที่มันมีความหยาบและยาวแถมยังแข็งแรงอีกด้วย ฉันก้มลงมองก่อนจะเห็นว่ามันเป็นเชือกที่เขาเอาไว้ใช้ผูกกับหัวเรือหรือพวกลูกเสือเขาใช้กัน ฉันเงยหน้าขึ้นมองโฟร์ด้วยแววตาที่สั่นเทา 

       “เชือก นะ...นายเอามาทำอะไร?” 

          “อ้อ! ที่ที่ฉันจะพาเธอไปมันมีหมาด้วยน่ะ ฉันก็เลยจะขังมันเอาไว้เพราะมันไม่ชอบคนแปลกหน้าเท่าไหร่” ที่พูดไม่รู้หรอกนะว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่น แต่ที่รู้ๆ คือตอนนี้ฉันกลัวและอยากกลับแล้ว ฉันไม่อยากไปกับเขาแล้ว จะมีใครช่วยฉันได้บ้าง “ทำไม กลัวฉันจะเอามามัดเธองั้น?” 

       อุ้ย รู้ทันด้วย 

          “...” 

          “อย่างเธอแค่เข็มขัดเส้นเดียวก็พอ” ฉันอ้าปากค้างทันที ทำไมถึงได้เอาเรื่องแบบนี้มาพูดตอนที่เราอยู่บนรถด้วยกันแบบนี้ด้วย 

       ตอนนี้ฉันไม่กล้าสบตากับโฟร์ ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองเส้นทางที่เขาจะพาฉันไปด้วยซ้ำ มันน่ากลัวไปหมด แถมตอนนี้ก็ใกล้มืดแล้วด้วย ถ้าเขาเกิดฆ่าข่มขืนฉันขึ้นมาแล้วหั่นศพฉันเป็นชิ้นๆ ก่อนมัดใส่ถุงและโยนถ่วงน้ำไปล่ะ ฉันจะทำยังไง ข่าวก็ออกกันโคมๆ ว่าช่วงนี้ผู้หญิงถูกล้วงละเมิดทางเพศมากมายแต่ฉันก็ยังกล้าที่จะมากับผู้ชายอย่างโฟร์อีก 

          “โฟร์” ฉันไม่รู้จะทำยังไง อย่างน้อยการพูดดีกับเขาอาจทำให้เขาไม่ทำอะไรฉันก็ได้ ฉันก็แค่คิดไปก่อนน่ะ เอาตัวรอดไว้ก่อนดีที่สุด ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ทำอะไรฉันก็ตามแต่ฉันก็ต้องป้องกันเอาไว้เพื่อให้ตัวเองไม่พลาด “นายจะพาฉันไปไหนเหรอ” 

          “สวรรค์” 

 

 

:::สปอยล์ตอนต่อไป::: 

“ที่หว่างขาเธอน่ะ” โฟร์ชี้นิ้วมาที่หว่างขาของฉันที่จู่ๆ ก็มีซองถุงยางฯ ของเขาตกอยู่ ตาฉันเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่ามันมาอยู่ตรงนี้ 

คอนดอมมาเต็มหน้าฉันเลย 

แสดงว่าเขาก็ต้องรู้สิว่าฉันหยิบกระเป๋าเงินของเขาขึ้นมา โฟร์เอื้อมมือมาหยิบซองถุงยางที่หล่นอยู่หว่างขาฉัน 

นิ้วเรียวของเขาสัมผัสต้นขาฉันทำให้รู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมา 

 

 

-โปรดติดตามตอนต่อไป- 

VERMOUTH