ป๊า ม๊า ว่าไง ...
× 0
× 0
× 0
บ้านกิตติไพศาล
อีริคมีหน้าที่ รับ ส่งน้ำหนาว ทั้งไปกลับมหาลัย เเละไม่ว่าจะที่อื่นๆ ตามคำสั่งของเควิน เเละเควินยังให้มีบอดี้การ์ด คอยตามน้ำหนาวอยู่ห่างๆ เนื่องจากคนของเควิน รายงานมาว่า มีคนของไอ้โจชัวร์ มาคอยสอดเนมเเละสะกดรอยตามน้ำหนาว แน่นอนว่าคนอย่างไอ้โจชัวร์ชอบใช้วิธีสกปรกในการแก้เเค้นเควินอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งเควินกลัวว่าครั้งนี้มันจะเข้าทางน้ำหนาว เขาจึงป้องกันไว้ก่อน
"คุณหนูให้ผมเข้าไปส่งข้างในเลยนะครับ"
"เออ .. เอางั้นเลยก็ได้" พอได้คำตอบจากน้ำหนาวอีริคก็ขับรถ เข้าไปหน้าบ้าน พร้อมกับลงมาเปิดประตูให้เธอ
"เชิญครับคุณหนู ละไม่ต้องยกกระเป๋าเดี๋ยวผมยกเข้าไปให้เองครับ"
"โอเคร!! ขอบคุณนะอีริค 🙂"
"ด้วยความเต็มใจครับผม "
"ปะงั้นเข้าไปข้างในกัน" น้ำหนาวเดินเข้าบ้านพร้อมกับมีอีริคเดินตาม เธอคิดกับตัวเองตลอดทางตอนนั่งรถมาว่าเธอความมีความกล้าให้มากกว่านี้ ควรหนักแน่นในความรักของเธอเเละเควิน กล้าที่จะบอกกับคนอื่นๆว่ามีเขาเป็นคนรัก เพราะตลอดเวลาเธอมัวกลัวนู้นกลัวนี่ ขืนเธอยังมัวกลัวอยู่อย่างงี้ เธอกลัวว่าจะเสียคนเควินไปเพราะความกลัวของตัวเอง ...
"สวัสดีค่ะ ป๊า ม๊า"พอเดินเขาไปยังในโถงบ้าน ก็เห็น พ่อกับแม่ของเธอนั่งกินข้าวอยู่บนโต๊ะอาหาร
"นี่คุณ วันนี้เเปลกจังลูกสาวของเรากลับบ้าน"
"งื้อ ม๊าขาหนูคิดถึงม๊ากับป๊านิค่ะ หนูก็เลยกลับมากอดม๊ากับป๊า ให้หายคิดถึงซะหน่อย"
"ไม่ต้องมาพูด มาๆ นั่งกินข้าว"
"ค่ะ ม๊า "
"พ่อหนุ่ม ก็มานั่งกินด้วยกันสิ!!" เสียงประมุขของบ้านเอ่ยบอกปากชวนอีริค
"เออสวัดดีครับคุณท่าน คุณผู้หญิงผมชื่ออีริคเป็นผู้ช่วยคุณเควินครับ เออ .. ไม่เป็นไรครับคุณท่านผมไม่รบกวนหรอกครับ" มีหวังนายตัวเองรู้ต้องตายเเน่
"มาเถอะ อีริคฉันมีเรื่องจะถามเธอนิดหน่อย" คุณหญิงลินลนาเอ่ยบอกอีริค
"มาเถอะค่ะ อย่าปฏิเสธผู้ใหญ่จะเสียมารยาท" น้ำหนาวบอกอีริค
"ครับผมคุณหนู" เอาไงเอากันวะไอ้อีริค
"ป้ายาจ๋า ตักข้าวให้อีริคทีค่ะ"
"ค่ะ คุณหนู"
จากนั้นทั้ง4คนก็นั่งทานข้าว กันไปเรื่อยๆ โดยไม่มีใครพูดกันเลย จนบรรยากาศเริ่มจะอึมครึม น้ำหนาวจึงพูดขึ้น
"เออ ป๊า ม๊าเห็นข่าวเเล้วใช้ไหม??🥺"
"อืม เห็นเเล้วหละ" ท่านเหมราชเอ่ยตอบบุตรสาวเเล้วยกน้ำดื่ม
"ข่าวดังขนาดนั้นไม่เห็นสิเเปลก" คุณหญิงลินลนาพูดพลางเหล่ตามองน้ำหนาว
"ป๊า ม๊า อย่าโกรธหนูเลยนะค่ะ หนูขอโทษ" น้ำหนาวพูดขึ้น เมื่อเห็นท่าทีที่นิ่ง ของพ่อกับเเม่เธอ จนเธอน้ำตาคลอเบ้า
"ขอโทษ ขอโทษทำไม??"คุณหญิงลินลนายังคงทำเสียงนิ่งใส่น้ำหนาว
"พอแล้วคุณ ลูกกลัวหมดล่ะ"
"เอ๊ะ คุณนี่ ฉันกะจะเเกล้งลูกอีกซักหน่อย!!"
"อะไรกันค่ะเนี่ยหนูงงหมดแล้ว"น้ำหนาวพูดพลางเช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้ม
"ป๊า ม๊าไม่โกรธหนูเเล้วหรอค่ะ??"
"ป๊า ม๊าจะโกรธลูกทำไม ลูกโตแล้ว โตพอที่จะตัดสินใจด้วยตัวเองได้เเล้ว อย่าร้องโตเป็นสาวเเล้วยังขี้เเยอีก"
"ม๊าเห็นด้วยกับป๊านั้นเเหละ ลูกจะรักจะชอบใครมันก็ขึ้นอยู่กับลูก มันไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ป๊ากับม๊า"
"ขอแค่เค้ารักลูกสาวป๊า ให้มากกว่าที่ป๊ารักหนู แค่นี้ก็พอเเล้ว"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ ป๊า ม๊ารักจัง 😘😘"
"แต่ที่ม๊าจะโกรธคือ เเฟนตัวดีของลูกนั้นเเหละ อะไรกันจะคบลูกสาวเค้าทั้งที่ไม่กล้ามาสู้หน้าพ่อกับแม่เค้า กลับส่งตัวแทนมา"
"ว่าไงอีริค เจ้านายเธอ ไปไหน??"
"เออ นายเข้าบริษัทฯครับคุณหญิง"
"หนูไม่ให้พี่เควินมาเองค่ะ หนูกลัวป๊า ม๊าไล่ตะเพิดพี่เค้ากลับเลยไม่ให้มา แฮร่ๆๆ 😂😂"
"ยัยลูกคนนี้นี่ อีริคฝากบอกเข้านายเธอด้วยนะว่างเมื่อไหร่ เข้ามาหาฉันหน่อย ฉันอยากเห็นหน้า แฟนลูกสาวฉันตัวเป็นๆซะหน่อย"
"ครับคุณหญิง เดี๋ยวผมจะเรียนให้นายทราบครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ คุณท่าน คุณหญิง ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ด้วยนะครับ ผมกลับก่อนนะครับคุณหนู "
"ค่ะ ขับรถดีๆนะอีริค"
"รับทราบครับ" จากนั้นอีริคก็เดินออกไป เหลือเพียง น้ำหนาวและพ่อเเม่ของเธอ น้ำหนาวรู้สึกโล่งใจมากที่ พ่อกับแม่เธอโอเคกับเรื่องของเธอกับเควิน จากนั้นเธอก็ชวนพ่อแม่เธอ พูดคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ ไม่ยอมหยุด เสียงพูดคุย เจียวจาวของเธอสร้างรอยยิ้มให้คนทั้งบ้าน ที่มองดูเธออย่างมีความสุข ...
*******************************************
อิพี่หมีอยู่ไหนคุณม๊าไฟเขียว อยากเห็นหน้าแฟนของลูกสาวแล้วน๊า รีบมาทำคะแนนๆหน่อย 😁😁
มาเเล้วน๊ามีใครรออ่าน กันบ้าง เข้ามาอ่านกันหน่อยน๊า อย่าเพิ่งหาย อย่าเพิ่งเบื่อเค้านะ 💓💓
