การวาร์ปข้ามมิติเป็นไปได้ด้วยดี แต่แปลกตรงที่คราวนี้เทปเปไม่ได้รับผลกระทบใดๆจากมัน..
'เพราะเรากินหลงเข้าไป?'
บางทีการเป็นเทพสมมุติอาจมีส่วน..
แต่ก็ไม่ใช่เวลามาสนใจ..
'ที่นี่..'
บรามาปรากฏตัวขึ้นข้างๆเขา..
"รู้สึกได้สินะ.."
'อืม ที่นี่.. เป็นโลกมนุษย์ที่ข้ารู้จัก..'
เทปเปพยักหน้า..
ไม่แปลกที่วิญญาณการ์ดจะรู้จักโลกมนุษย์..
พวกเขาถือกำเนิดจากมนุษย์..
การสรรค์สร้างและจินตนาการของ เพกาซัส เจ คอร์ฟอร์ด ที่ค้นพบไอเทมพันปีคือสิ่งที่เชื่อมโยงโลกอีกใบเข้ากับโลกมนุษย์..
เขาคือผู้เชื่อมต่อชะตากรรมที่ขาดหายไปในหน้าประวัติศาสตร์..
ถ้าให้พูดตามจริง วิญญาณของดูเอลมอนสเตอร์กำเนิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่มีใครรู้.. แต่ผู้ที่ดึงวิญญาณเหล่านั้นมาใช้เป็นพวกแรกก็คือเหล่านักบวชแห่งอียิปต์โบราณเพื่อใช้วัดความสามารถของตนเองและใช้ในการตัดสินบางสิ่ง, ทำพิธีกรรม, และอื่นๆ..
ถ้าให้มองในอีกมุมมันก็เหมือนกับการทำสัญญากับวิญญาณหรือปีศาจ และพวกเขาก็ค้นคว้าวิจัยเกี่ยวกับวิญญาณเหล่านั้นเรื่อยมาจนในที่สุดก็ได้สร้างเกมซึ่งมีกฏเกณฑ์บางอย่างขึ้นมา.. และเกมนั้นก็กลายเป็นสิ่งที่สามารถตัดสินชะตากรรมของคนหรือแม้แต่ตำแหน่งหน้าที่การงาน..
และเพื่อกุมอำนาจในเกมดังกล่าว.. เหล่านักบวชจึงได้สร้างสิ่งที่จะทำให้พวกเขาได้เปรียบซึ่งต้องสังเวยชีวิตและดวงวิญญาณนับพัน..
ไอเทมพันปี..
(อ่อ จะบอกว่าผมมั่วมาตลอดจนถึงตอนนี้ นี่มันก็แค่ทฤษฎี)
วันเวลาล่วงเลยไปหลายพันปี จวบจน เพกาซัส เจ คอร์ฟอร์ด ได้มาขุดค้นโบราณสถานและได้พบกับดวงตาพันปี..
ด้วยอำนาจของไอเทมพันปี ทำให้เขาได้รับพลังแห่งการหยั่งรู้ และนั่นก็ทำให้โปรเจคที่จะสร้างเกมของเขาก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว!
ดูเอลมอนสเตอร์..
แรกๆมันก็แค่การ์ดที่ถูกสร้างออกมาโดยที่ไม่มีกฏเกณฑ์ใดๆ เป็นเพียงสิ่งที่เพกาซัสสร้างขึ้นเพื่อสนองความต้องการของตัวเองเท่านั้น..
แต่พลังของดวงตาพันปีส่งผลต่อตัวเขาที่เป็นนักออกแบบ.. ความรู้ของเกม และบางสิ่งได้บ่งบอกให้เขารู้ว่าการ์ดที่เขาสร้างขึ้นมานั้นเป็นเหมือนบานประตูที่เชื่อมต่อกับสิ่งอื่นที่อยู่ในโลกอีกใบ..
เพกาซัสเริ่มค้นคว้าอีกครั้งอย่างบ้าคลั่ง จนในที่สุดก็ได้พบกับเกมของดูเอลมอนสเตอร์ในสมัยอีก.. มันคือเกมแห่งความมืด ที่ผู้แพ้จะถูกกลืนกิน.. พิธีกรรมนอกรีตที่ใช้ตัดสินชีวิตของคน..
แต่สิ่งที่ทำให้เขาสนใจที่สุดก็คือแผ่นศิลาหินขนาดยักษ์ที่มีการแกะสลักเป็นหลักฐานว่ามีดูเอลมอนสเตอร์อยู่ และ มอนสเตอร์ที่แสนน่ากลัว 3 ตัวที่อยู่ในนั้น..
เพกาซัสถูกดึงดูดโดยมันและขังตัวเองเพื่อออกแบบการ์ดทั้ง 3 ใบนั่น..
และในขณะที่ประธานเช่นเขาไม่อยู่ ก็ได้มีการแทรกแซงจากบริษัทใหญ่ยักษ์ที่ต้องการเข้ามามีอำนาจในวงการเกม..
KC.Cop (Kaiba.Coparation)
เพกาซัสรู้ดีจากพลังของดวงตาพันปี เขารู้ว่าการแทรกแซงนี้จะเป็นประโยชน์ต่อดูเอลมอนสเตอร์ เพราะ ไคบะ เซโตะ ลูกชายบุญธรรมของประธานไคบะคนนั้น คือ นักบวชมังกรขาว ในอดีตชาติ..
และอีกไม่นานสงครามที่ถูกหยุดยั้งมากว่านานนับพันปีจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง..
เมื่อประธานไคบะเสียชีวิต และไคบะ เซโตะ ได้ขึ้นเป็นประธาน.. เปกาซัส จึงได้มอบอำนาจให้ไคบะจัดการแข่งขัน ดูเอลมอนสเตอร์ ภายใต้ชื่อโปรเจค แบทเทิลซิตี้ ส่วนตัวเขา ก็จะใช้เวลาสรรสร้างการ์ดทั้ง 3 ให้แล้วเสร็จก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มขึ้น..
และเขาก็ทำสำเร็จ..
เปกาซัสได้ออกแบบและวาดภาพของมอนสเตอร์ทั้ง 3 ตัวขึ้นมาได้..
แต่ว่า.. เขาก็ประเมินพลังของมันต่ำไป..
หากว่าการ์ดคือประตูและรูปภาพคือรูปลักษณ์ที่ใช้แสดงให้เห็นถึงจิตวิญญาณของสิ่งที่อยู่อีกโลก เช่นนั้น เขาได้สร้างตัวอะไรขึ้นมา?
ไม่สิ.. ดวงตาพันปีชี้นำให้เขาสร้างประตูเพื่อให้เหล่าเทพเจ้าทั้ง 3 มายังยุคนี้เพื่อต่อสู้อีกครั้ง?
เปกาซัสถูกโจมตีทางจิตอย่างรุนแรง..
แม้จะเป็นรูปที่พึ่งวาดเสร็จบนผืนผ้าใบ แต่การเชื่อมต่อกับสิ่งที่อยู่อีกโลกกลับรุนแรงจนเขาแทบจะกลายเป็นบ้า..
เปกาซัสหวาดกลัวเกินกว่าจะสร้างมันขึ้นมาเป็นการ์ด..
แต่หากเขาไม่ทำ เขาจะต้องถูกวิญญาณของ 3 เทพเจ้าฆ่าตายอย่างแน่นอน..
สุดท้าย เขาก็สร้างมันขึ้นมาสำเร็จ..
การ์ดเทพเจ้าทั้ง 3 ใบ ที่ทรงพลังที่สุดที่เขาเคยสร้าง..
จากนั้น เขาก็ได้ส่งมอบมันไปให้กับผู้ที่คู่ควรตามเวลาที่เหมาะสม..
และนั่นก็คืิอภารกิจของเขา..
เปกาซัสตระหนักแล้วว่าตนนั้นไม่ได้เป็นผู้สร้างดูเอลมอนสเตอร์จริงๆ แต่เขาเองก็มีความสุขที่ได้ทำมัน และเชื่อว่าดูเอลมอนสเตอร์จะต้องพัฒนาขึ้นไปได้อีกแน่..
(เป็นไง มโนผสมกาว+ข้อเท็จจริงปนการคาดเดา)
และในขณะที่เรากำลังเล่าประวัติศาสตร์การถือกำเนิดของดูเอลมอนสเตอร์กันอยู่นี้ เทปเปก็ได้สืบหาข้อมูลที่จำเป็นเกี่ยวกับดูเอลอคาเดเมียและโลกใบนี้มาคร่าวๆแล้ว..
'อืม.. ดูเหมือนจะมาช้าไป..'
การสอบรอบแรกของดูเอลอคาเดเมียจบไปตั้งแต่เดือนก่อนแล้ว.. จะมีการสอบอีกทีก็อีก 1 อาทิตย์ให้หลัง..
ดูเอลอคาเดเมียจะเปิดรับนักเรียน 2 รอบใน 1 ปี..
การสอบรอบแรกจะเป็นการคัดนักเรียนหัวกะทิ ผู้มีพรสวรรค์และความสามารถ โดยนักเรียนที่สอบผ่านจะมีไม่เกิน 70 คน และจะได้เข้ามาเรียนก่อนในหอ รา-เยลโล่ เพื่อประเมินความสามารถ..
โดยจะมีเวลา 1 เดือน เป็นการประเมิน หากเห็นว่าเป็นผู้ที่มีความสามารถคู่ควร นักเรียนคนนั้นจะได้ย้ายไปอยู่หอ บลู ซึ่งวันสุดท้ายของการประเมินนั้นก็คือ วันก่อนการสอบเข้าในรอบที่ 2
นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไม เท็นโจอิน อาสึกะ ที่อยู่ปี 1 เหมือนพวก ยูกิ จูได ถึงได้ไปอยู่หอ บลู และไม่ได้มาสอบพร้อมกัน เพราะเธอได้ผ่านการประเมินไปแล้ว..
"น่าเสียดายแฮะ.."
สำหรับเทปเป เวลา 1 เดือนนั่นคงทำให้เขาได้อะไรมาหลายอย่างเลยในดูเอลอคาเดเมีย.. การไปหอบลูไม่ได้ยากเย็นอะไร และเขาคงได้นอนกกสาวในโลกนี้ไปหลายคนแล้วรวมไปถึงสร้างความสัมพันธ์กับแม่สาวไซเบอร์..
'เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่?'บรามา
"ไม่มีอะไรหรอก แค่คิดว่าตอนนี้เราคงต้องรีบหน่อยแล้ว.."
เทปเปรัวนิ้วลงบนแป้นแล็ปทอปของเขาที่ตอนนี้ได้เชื่อมต่อกับฐานข้อมูลย่อยของ KC.cop การสร้างข้อมูลตัวตนไม่ใช่เรื่องยากเมื่อมีสุดยอมคอมพิวเตอร์เวทมนต์..
และการใส่ชื่อลงในรายชื่อผู้เข้าสอบก็ไม่ได้ยากเหมือนกัน เพราะงั้นที่เหลือก็..
"อีก 3 ชั่วโมงจะเริ่มสอบ.. สถานที่.. อ่ะ.. อยู่อีกเมือง.."
สถานที่สอบคือ ดูเอลสเตเดียมของทางโรงเรียนที่อยู่ชายฝั่งของเมืองข้างๆ และเป็นสถานที่สำหรับให้นักเรียนที่สอบผ่านเดินทางไปยังเกาะที่โรงเรียนตั้งอยู่ด้วย..
"ดูเหมือนต้องรีบหน่อยแล้ว.."
พูดจบเขาก็พับจอลง ก่อนจะเหลียวไปเห็นเด็กผู้ชายคนนึงกำลังสับตีนแตกอย่างรีบร้อนผ่านทางเดินหน้าร้านกาแฟไป..
"เป็นเมืองที่ครึกครื้นแต่เช้าจริงนะ.."
สำหรับผู้เข้าสอบแล้ว พวกเขาคงไปเตรียมตัวกันอยู่ที่เมืองนั้นตั้งแต่เมื่องวาน.. คงไม่มีใครลืมหรือตื่นสายจนต้องรีบบึ่งไปแบบนั้นหรอกนอกจากจูไดน่ะ..
"เอาเถอะ ก็ใช่ว่าจะได้เจอกันง่ายๆ บางทีเด็กนั่นอาจจะมีเวรทำความสะอาดเช้าก็ได้มั้ง.."
พูดจบร่างของเทปเปก็หายไป..
15 นาทีให้หลัง
เทปเปก็มาถึงสเตเดียมที่เป็นสนามสอบ แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา และเขาจำเป็นต้องสร้างข้อมูลที่ชัดเจนสำหรับตัวตน ทำให้เทปเปใช้เวลาไปอีกเกือบ 2 ชั่วโมงครึ่งในการทำให้แน่ใจว่าตัวตนของเขาจะไม่ถูก ไคบะ เซโตะ หรือ เปกาซัส สงสัยหรือล่วงรู้..
'เทปเป.. ใกล้ได้เวลาแล้วนะ'
"อ่ะ จริงสินะ"
'นี่เจ้า..'
บรามามองอย่างไม่อยากจะเชื่อ.. นี่เจ้ามนุษย์นี่ลืมการสอบไปแล้ว?
"ยังมีเวลาเหลือเกือบ 30 นาที เลขที่สอบของฉันอยู่ช่วงกลาง ยังมีเวลาถมเถน่า"
ว่าแล้วเจ้าตัวก็ปิดแล็ปท็อปก่อนจะลุกเดินออกไป..
"ระหว่างทางฉันเจอร้านขายการ์ดด้วย พวกเราไปดูกันเถอะ"
'ไม่ใช่ว่าเพราะเจ้าไม่มี Deck รึไง?'
เทปเปได้แต่ยิ้มแห้งๆ ดูเหมือนบรามาจะเป็นเทพเจ้าจริงๆสินะ..
ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา..
เขาพึ่งมาที่โลกนี้เองนะ จะเอาเวลาที่ไหนไปซื้อการ์ดมาจัดเดค..
ตัวตนก็ไม่มี เงินก็ไม่มี..
อย่าได้ดูถูกราคาของการ์ดในโลกใบนี้เชียว..
แค่มอนสเตอร์ปกติพลังโจมตี 1,500 ก็ราคาใบละ 100~300 บาทแล้ว.. และนั่นก็เป็นพวกการ์ดขยะซะด้วย..
ถ้าเป็น Rare การ์ดราคาจะกระโดดขึ้นมาเป็น 10 เท่า ยิ่งเป็นการ์ดหายาก ยิ่งแล้วใหญ่..
แต่ก็ยังมีสิ่งที่ทำให้คนทั่วๆไปสามารถหาการ์ดพวกนี้มาครองได้ แต่ก็.. แล้วแต่ดวงใครดวงมัน..
นั่นก็คือ!!!
"เห~~ การ์ด Pack เยอะจังเลยนะเนี่ย"
ใช่ มันคือระบบ Pack ที่ในแต่ละซองจะมีการ์ด 5 ใบ หรือ 10 ใบ แล้วแต่ขนาด ให้ทุกท่านได้มาเสี่ยงโชคกัน..
มันคือระบบกาชาในโลกใบนี้ยังไงล่ะ!!
ไคบะ เซโตะ ช่างเป็นชายที่น่ากลัวยิ่งนัก!! ที่สามารถเอาระบบกาชามาผนวกกับเกมการ์ดได้แบบนี้!!
'การ์ด 1 Pack ขนาด 5 ใบ ราคา 30 US.(ประมาณ 1,000~1,200บาท), ขนาด 10 ใบ ราคา 59 US. ช่างเป็นระบบที่น่ากลัวจริงๆ'
เทปเปได้แต่ลอบปาดเหงื่อเมื่อคิดว่าจะต้องเสียไปเท่าไหร่กว่าจะได้เด็ดที่สุดยอดมา..
แถมราคาของแต่ละ Pack ก็ต่างกันตามจำนวน Rare การ์ด หรือ ความสามารถของการ์ด..
และตอนนี้เทปเปก็พึ่งจะสร้างรายได้ให้ตัวเองไม่มากเท่าที่ควร เพราะงั้นถ้าอยากจัดเด็คสำหรับสอบเข้าดีๆหน่อย ก็ต้องใช้การ์ดจาก Pack พื้นๆเท่านั้น..
แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาหรอก.. เพราะเขามีสิ่งทีคนปกติไม่มี..
เทปเปเหลียวมองไปยัง Pack Card(ทั่วไป) ขนาด 5 ใบ 5 ซอง ก่อนจะคว้ามันมาอย่างรวดเร็ว..
Pack ทั่วไป จะใส่อะไรลงไปบ้างก็ไม่มีใครรู้.. แต่จากสัมผัสที่เขารู้สึกได้ ใน 5 ซองนี้มีการ์ดที่มีวิญญาณการ์ดอยู่ทุกซอง..
"หืม.. มีอะไรหรอ"
เทปเปมองไปยังบรามา..
'นั่น..'
เธอใช้ 1 ใน 6 แขนชี้ไปที่ Pack ขนาด 10 ใบ และเป็น Pack ของซีรี่ย์ Sign of Harpies
'ฮาร์ปี้เลดี้?'
เทปเปสัมผัสถึงบางสิ่งได้ มันไม่ได้แผ่พลังวิญญาณออกมาเหมือนซองอื่น เขาจึงหยิบมาโดยไม่ลังเลก่อนจะคว้า Pack เสริมของเวทกับดัก มาอีก 4 ซอง..
คุณคงไม่คิดจะเล่นแค่มอนสเตอร์ธรรมดาและการสังเวยอัญเชิญหรอกใช่มั้ย?
แค่เด็คทดสอบของทางโรงเรียนก็เหนือกว่าแล้วถ้าวัดคุณภาพของการ์ดและเด็คที่ถูกจัดมา เพราะงั้น..
"รวมแล้ว 55 ใบ เอาล่ะ ยังไงก็ ตามีตามเกิดไปก่อนละกัน.."
ว่าแล้วเขาก็จ่ายเงินผ่านการแสกน..
ต้องขอบคุณที่โลกนี้พัฒนามาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่งั้นเขาคงต้องขโมยการ์ดเอาแล้วล่ะ..
เทปเปเลือกที่จะมายังสเตเดียมเพื่อลงชื่อสำหรับการมาสอบก่อนเวลาเริ่ม เพราะเขาต้องใช้เวลาที่เหลือแกะซองและจัดเด็ค..
และที่หน้าทางเข้า ก็มีเจ้าหน้าที่สวมชุดสูทสีดำ กับ หญิงสาว 2 คนที่สวมชุดนักเรียนสีขาวแถบน้ำเงินซึ่งน่าจะเป็นนักเรียนของหอบลูกำลังทำหน้าที่รอรับผู้เข้าสมัครลงทะเบียนกันอยู่..
และในตอนนั้นเอง ที่ชายหนุ่มรูปงามกระชากใจได้เดินเข้าไปหาพวกเขา..
"ขอโทษนะครับ ผมมาลงทะเบียนสำหรับสอบภาคปฏิบัติ.. เลขที่สอบที่ 87 อาริมะ เทปเป ครับ.."
เพลงมา!!
ดะมีค คี ดะไน ซะอาชชิ ดะเต.. ตึกกะตื้ดๆ ๆ ๆ!!
(คนละภาค!! แถมซัพมั่วด้วย!! )
_____________
และแล้ว.. เรื่องราวของเขาก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้น..
เอาล่ะ หลังจากนี้ จะยาวแล้วนะครับ จะฉายเดี่ยว เทปเป แบบยาวๆ.. แชทกลุ่มจะมีโผล่มาแค่การสนทนาเท่านั้น
และ ผมไม่เคยอ่านยูกิโอะแบบมังงะมาก่อน เคยดูแต่อนิเมะ แต่หลังจากนี้จะลองไปหาอ่านดูถ้ามันมีให้อ่านน่ะนะ..
การ์ดของเทปเป ตอนแรกๆก็จะกากๆหน่อยนะ ก็ไปหยิบซองเกลือๆมาอะนะ เพราะงั้นต้องทำใจหน่อย การสอบเข้าน่าจะนานเพราะมีแต่การ์ดเกลือ.. แต่เดี๋ยวเข้าโรงเรียนไปจะหาทางเสกการ์ดเกรียนออกมาอย่างแน่นอน..
________________