"นี่หรอศพของเค็นมะ.."
คุโรเนโกะยืนจ้องมองรูปปั้นหินทั้ง 3 ตรงหน้าและขมวดคิ้ว..
"เห็นแบบนี้แต่ร่างภายในก็มีอวัยวะครบ ถึงภายนอกจะเป็นหินเพราะวิชาผนึก แต่ถ้าใช้มาโดคุก็คืนชีพพวกนี้ได้แล้ว" เทปเป
"หืม.. แล้วนายก็ได้กำไลเค็นมะมาแล้วนี่ คิดจะทำยังไงล่ะ?" คุโรเนโกะ
"ก็ไม่ยังไงทั้งนั้นแหละ ฉันสนใจวิชาของพวกนี้ก็จริง แต่ก็ไม่คิดจะเสี่ยงให้ภารกิจของพวกเราต้องวุ่นวายหรอกนะ"เทปเป
"แต่นี่ก็ออกจะน่าเบื่อไปนะ.."คุโรเนโกะ
"งั้นเธอก็ควรเตรียมตัวไว้เถอะ เพราะอีกไม่นานคงมีคนมาเคาะประตูบ้านเราแน่.."
"หึ ให้มันจริงเถอะ"
คุโรเนโกะค่อนข้างหงุดหงิดและอารมณ์ไม่ดี เพราะตั้งแต่มาโลกนี้เธอก็แทบไม่ด้สู้กับใครอย่างจริงๆจังๆสักที.. ได้แต่ขุดศพกับงานค้นหาเท่านั้น..
"จะดีหรอ.. พวกนั้นไม่น่าจะหาเราเจอไม่ใช่รึไง?"อิคคิ
"ก็ใช่ แต่มันก็มีวิธีที่ตัวร้ายมักจะใช้อยู่แล้วนี่"
แหงล่ะ พวกนั้นไม่จำเป็นต้องหาหรอก แค่ออกมาอาละวาดในเมืองยังไงพวกเขาก็ต้องออกไปอยู่ดี..
"คราวนี้ริโอะคงได้รับพลังจาก Mugenryu มาแน่ แต่จากระยะเวลาจนถึงตอนนี้ คงเติบโตไม่มาก ที่น่ากังวลคือวิชาประหลาดกับการแทีกแซงจาก Mugenryu มากกว่า"เทปเป
"ยุ่งยากจริงๆ ทั้งเจ้า Mugenryu ทั้งเงื่อนไขภารกิจ! ทำไมถึงไม่ใช่ภารกิจทำลายล้างมันซะเลยนะ!!"คุโรเนโกะ
"นี่เธอคงไม่คิดจะใช้ Breaker เป่าเมืองนี้ให้หายไปหรอกนะ.."
เทปเปมองด้วยแววตาที่หรี่หลง
"หึ!"
ทำแน่ ยัยนี่ต้องทำแน่ๆ!!
"จะยังไงก็ตาม Mugenryu ต้องมีคนคุ้มกันอยู่แน่ พอถึงตอนนั้นจะอาละวาดยังไงก็ตามใจพวกนายเถอะ.. ถ้าเกิดสู้กันขึ้นมาจริงๆฉันจะกางเขตแดนให้ แบบนั้นคงไม่มีปัญหานะ"
"เหอะ ได้แบบนั้นก็ดีสิ ฉันจะได้ปลดปล่อยพลังของราชินีให้พวกมันได้รับรู้สักที!! ฮ่าๆๆๆ!!"
เทปเปกับอิคคิปล่อยให้คุโรเนโกะอยู่ในโลกของตัวเองไป..
"นายเองก็ระวังไว้ด้วยล่ะ ถึงจะมีฮาคิเกราะแล้ว แต่พวกนั้นก็ยังมีวิชาประหลาดที่เราไม่รู้อยู่อีก.."
"อืม"
ในบรรดาทั้ง 3 คน ถ้าวัดกันที่พลังโจมตีอย่างเดียว ตอนนี้อิคคิอ่อนแอที่สุด แต่ร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งกว่าคุโรเนโกะมาก และมีปริมาณพลังแฝงในร่างมากกว่าคุโรเนโกะ..
หลังจากทำลายรินจูเด็นไปได้ 1 เดือน ตอนนี้ริโอะคงฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บและฝึกฝนจนแข็งแกร่งขึ้นมาก แต่ถึงอย่างงั้นก็ยังคงรับพลังของ Genju จากหลงไม่ได้อยู่ดี..
เขายังอ่อนแอเกินไป..
แต่มันก็ไม่เกี่ยวกัน ริโอะไม่ได้อยู่ในสายตาของเทปเป การจะเคลียร์เงื่อนไขสุดท้ายของภารกิจ เขาจำเป็นจะต้องลากหลงออกมา..
วึ้งง..
"ดูเหมือนพวกนั้นจะเคลื่อนไหวแล้ว"
อิคคิและคุโรเนโกะหันมามองเขาทันที.. และเขาก็พยักหน้า..
ทั้ง 2 จึงรีบออกไปทันที..
"ฉันจะกางเขตแดนให้ ยังไงก็อย่าให้เอิกเกริกจนทำลายเขตแดนล่ะ"เทปเป
"งั้นนายก็คงต้องกางกว้างๆหน่อยล่ะนะ" คุโรเนโกะ
พวกนั้นออกไปโดยไม่ฟังอะไรอีก..
"ให้ตายสิ.. เอาเถอะ ทางเราเองก็ได้เวลาแล้ว"
เขานำกำไลเค็นมะออกมา..
เป้าหมายไม่ใช่การคืนชีพ แต่เป็นวิญญาณของ 3 เค็นมะต่างหาก..
"พวกแกคงไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ"
.
.
.
คิอันรุนแรงและปนไปด้วยอารมณ์ที่เกรี้ยวกราดรุนแรงแผ่กระจายออกมาจากในเมือง
ริโอะยืนอยู่กลางลานกว้างและปลดปล่อยคิของตัวเองออกมาอย่างบ้าคลั่งเพื่อต้องการล่อให้จามิออกมา!
ด้านข้างของเขา มี 1 ใน Genju หมัดพิกซี่ อยู่..
ส่วนหลงก็คอยจับตาดูอยู่ห่างๆ ยังไงเขาก็คิดว่าคนที่ทำร้ายริโอะคงไม่ปรากฏตัวง่ายๆแน่ จะมีก็แค่พวกเกคิเรนเจอร์เท่านั้นแหละที่จะมา..
และมันก็เป็นอย่างงั้นจริงๆ..
"ริโอะ!!" จาง
"นี่แก คิดจะทำอะไรกันแน่!" เรทสึ
"ได้ยินว่ารินจูเด็นถูกทำลาย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!"รัน
แต่ริโอะหาได้ใส่ใจพวกตัวประกอบไม่!!
"หนวกหู!! ฉันไม่มีเวลามาสนใจพวกกระจอกอย่างพวกแก!! ไสหัวไปซะ!!"
ริโอะคำรามอย่างเกรี้ยวกราดก่อนจะหันขึ้นไปมองท้องฟ้าแล้วตะโกนก้องออกมา!
"แกอยู่ไหนจามิ!! โผล่หัวออกมาซะ!!!"
เปรี้ยงๆๆๆ!!
ตุ้มๆๆ!!
คิสีทองระเบิดออกมาจากร่างของริโอะเกิดคลื่นกระแทกทำลายสิ่งปลูกสร้างรอบข้าง!!
ทั้ง 3 หน่อ นั้นแทบไม่อาจต้านคิรุนแรงนั่นได้! พวกนั้นยังไม่ได้ฝึกฝนตัวเองจนสามารถปลุกคิระดับนั้นได้เลยด้วยซ้ำ!!
แต่จิตวิญญาณของเหล่าตัวเอกนั้นมีมากเกินกว่าจะยอมแพ้!!
"จงเร่าร้อน! จิตวิญญาณแห่งสรรพสัตว์! Beast On!!"
ทั้ง 3 แปลงร่างสวม Power Suit พุ่งเข้าใส่ริโอะในทันที!
แต่ก่อนจะไปถึงตัวก็ปรากฏร่างของ หมัดพิกซี่ ที่เข้ามารับการโจมตีก่อนจะเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงจู่โจมสวนกลับไปด้วยมวยอ่อนจนทั้ง 3 หน่อปลิวกระเด็นและหลุดจาก Piwer Suit ในทันที!!
อ้ากกก!!
"พวกอ่อนแอ.. อย่าได้คิดจะเข้าใกล้ท่าน Genjuoh"
"อึ่ก.. อะไรกันเจ้านั่น.. เร็วชะมัดเลย" จาง
"พลังมัน.. ต่างกันเกินไปแล้ว" เรทสึ
"นั่น ไม่ใช่รินจูเค็นนี่.. มันอะไรกันแน่.."รัน
"นั่นไม่ใช่เรื่องที่พวกแกต้องรู้.. ตายซะ!!" พิกซี่
ฟึ่บ!
ฟิ้งๆๆๆ
พิกซี่สะบัดมือปล่อยเข็มแสงหลายสิบอันพุ่งเข้าใส่ทั้ง 3 หน่อตัวประกอบ!
พวกนั้นไม่สามารถรับการโจมตีนี้ด้วยร่างเปล่าๆได้แน่!
แต่ในวินาทีนั้นเอง!
ฟริ้งงง!!
คลื่นคมเขี้ยวสีดำม่วงกลับตวัดผ่านหน้าทั้ง 3 หน่อปะทะเข้ากับเข็มแสงและทำลายมันจนหมดในชั่วพริบตา!!
เคล้งง!!
หืม!
ไม่ใช่แค่พิกซี่ที่ตกใจ แต่ทั้ง 3 หน่อก็ยังงงงวยว่าตนรอดมาได้ยังไง! จนกระทั่งมีเสียงกระแทกพื้นของรองเท้าส้นสูงดังขึ้น!
ตอก ๆ ๆ
พร้อมกับเสียงหัวเราะของเด็กสาว..
"หึๆๆๆ นานแล้วที่ไม่ได้กลิ่นคาวเลือดในสนามรบเช่นนี้.. อ่า.. ช่างน่าคิดถึง.."
"นี่แก.. เป็นใครกัน!!"พิกซี่
"ช่างเสียมารยาทจริงๆ.. ต่อหน้านายเหนือแห่งรัตติกาลผู้นี้.. เจ้ากล้าส่งเสียงให้เราระคายหู?"
"ว่าไงนะ!"
"หุปปาก!!!"
ฟริ้งงง!!
คลื่นเขี้ยวสีดำม่วงพุ่งเข้าใส่พิกซี่ในทันที!!
ชั่วพริบตา ร่างของมันถูกคลื่นเขี้ยวฟาดฟันและปะทะส่งร่างของมันให้ปลิวกระเด็นออกไปจนปะทะกับกำแพง!!
ตึ้มมม!!
ขณะเดียวกัน..
ร่างของเด็กสาวผมดำขลับผิวขาวเนียนดวงตาสีแดงในชุดโกธิคโลลิสีดำก็ได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับเคียวขนาดใหญ่ในมือของเธอ ต่อหน้าเหล่า 3 หน่อ..
"เธอ.. เมื่อตอนนั้น" จาง
"เด็กหรอ?" เรทสึ
"คนที่จับเมเลไปตอนนั้น" รัน
"หา.."
คุโรเนโกะดูจะมีปฏิกิริยากับคำว่าเด็กมากที่สุดเธอเลยมองไปที่เรทสึจนเขาสะดุ้ง..
ส่วนริโอะ ก็เหมือนจะหูดีได้ยินว่าเด็กสาวที่พึ่งปรากฏตัวจับเมเลไป เขาจึงหันมาสนใจ.. แถมเธอยังทำให้พิกซี่ปลิวไปได้อีก..
ตึ้ม!
"หนอยแน่แก!!"
พิกซี่ขุดตัวเองออกมาจากกำแพงได้ก็ดูเหมือนจะเดือด..
"โอ.. ยังไม่ตายอีกหรอ.. ผู้ใช้ เก็นจู นี่ก็ร่างกายทนมือทนเท้าดีเหมือนกันนี่.. ถึงมันจะเป็นแค่ของเลียนแบบก็เถอะ"
คุโรเนโกะยิ้มเยาะไปยังพิกซี่..
"พูดมากไปแล้วนะ.."
อิคคิปรากฏตัวขึ้นข้างๆคุโรเนโกะโดยไม่มีใครทันสังเกต..
"หึ มาช้านะนาย.. ว่าแต่ ฉันอายุมากกว่านายนะ! หัดมีความเคารพกันซะบ้างสิยะ!"
อิคคิได้แต่เบนสายตาไปทางอื่นและถอนหายใจเบาๆ เขาน่าจะมาคนเดียวหรือมากับเทปเปมากกว่า.. ผู้หญิงนี่ยังน่ารำคาญไม่เปลี่ยน ทำมถึงต่างจากเอสเมอรันด้านักนะ..
"นาย เจ้าคนร้อนๆนี่" จาง
"พวกนั้น เป็นพวกเดียวกันจริงๆสินะ"เรทสึ
"พวกนายไม่เป็นไรนะ"
อิคคิมองไปที่ 3 หน่อ
"อะ ค่ะ.. ขอบคุณมากที่ช่วย" รัน
"คนที่ช่วยน่ะมันฉันต่างหาก ช่างเถอะ รีบๆไปได้แล้ว.. จากนี้ไม่ใช่การต่อสู้ที่พวกนายจะเข้ามายุ่งได้"
เธอว่าพลางควงเคียวกระแทกพื้น..
ตึ้ง..
"เรื่องนั้น.. คงไม่ได้หรอก"จาง
"ใช่แล้ว.. พวกเราน่ะ.."เรทสึ
"ยังไงก็ต้องหยุดพวกนั้น!"รัน
พลังใจเต็มเปี่ยม เหมือนเกคิจะลุกโชน แต่สุดท้ายความจริงที่พวกนี้ฝีมือไม่ถึงก็ไม่เปลี่ยนอยู่ดี..
"เหอะ.. อยากจะทำอะไรก็ทำ แต่ถ้ามาขวางฉันจะฟันไปพร้อมๆกับพวกมันนั่นแหละ.."คุโรเนโกะ(โหมดหงุดหงิด)
"เธอนี่ เป็นผู้หญิงโหดร้ายกว่าที่เห็นเยอะเลยนะ"อิคคิ
"เงียบเถอะน่า!"
ตั้งแต่ได้เป็นลูกศิษย์ของพรีเซีย ไม่สิ ตั้งแต่ได้พรีเซียคอยสอนสั่ง และได้รับบทเรียนกับตรรกะความคิดของอาจารย์ผู้ซาดิส คุโรเนโกะก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเปลี่ยนไป..
แม้ความสามารถในการเข้าสังคมจะเท่าเดิม แต่ความเด็ดขาดกับความเป็นผู้นำสูงขึ้นมาก เธอค่อนข้างแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดกับเด็กสาวในอนิเมะแนว Love-Comedy ที่สุดท้่ยพระเอกก็บอกรักน้องสาว..
เธอในตอนนี้ให้เปรียบเทียบคงเหมือนวีต้า ยามปกติก็คงคาแรคเตอร์ของยัยเบียวนักเขียน.. แต่ถ้าต้องสู้และอารมณ์ขี้นก็จะกลายเป็นคนเด็ดขาดในทันที.. ภาวะผู้นำของเธอจะสูงขึ้นเมื่อเจ้าสู่สนามรบ..
ขณะเดียวกัน อิคคิก็รู้สึกว่าคุโรเนโกะในตอนนี้ไว้วางใจได้มากกว่าตอนทำตัวบ้าๆบอๆพูดอะไรที่ไม่เข้าใจเหมือนตแนปกติ..เขารู้สึกว่าตอนนี้สามารถร่วมสู้ปกับเธอได้..
ตอนนั้นเองที่เหล่าทหารผีดิบรินชิปรากฏตัวขึ้นหลายสิบตัว..
นั่นเป็นฝีมือของพิกซี่..
และในตอนนั้นเอง บรรยากาศแปลกๆก็คลอบคลุมบริเวณนี้ทั้งหมด!
"นี่มันอะไรกัน"จาง
"ท้องฟ้ามัน.."เรทสึ
"กลายเป็นสีชมพู.. รอบข้างก็" รัน
"เหอะ ในที่สุดก็กางเขตแดนได้สักทีนะหมอนั่น.."คุโรเนโกะฉีกยิ้ม
"เท่านี้ก็ไม่ต้องห่วงรอบข้างแล้วสินะ"อิคคิ
"อ่า.. จะปล่อยท่าแรงแค่ไหน ทำลายเท่าไหร่ก็ตามสบาย.."
คุโรเนโกะจรดปลายเคียวลงพื้นและง้างแขนเตรียมโจมตีเปิดงาน..
ส่วนอิคคิก็รู้สึกไม่ต่างกัน เขากลัวการโจมตีของเขาจะทำลายรอบข้างจึงไม่ได้เอาจริงเลย.. แต่ตอนนี้ คงซัดได้อย่างหมดห่วง..
ส่วน 3 หน่อก็ยังงงๆกันอยู่..
และตอนนี้เขตแดนได้ปิดกั้นภายในกันภายนอกแล้ว ทำให้พวกที่อยู่บริษัท Scratch ไม่สามารถติดต่อกับทั้ง 3 หน่อได้..
"นี่มัน.. การปิดกั้นมิติ"
แม้แต่หลงเองก็ต้องขมวดคิ้วและฉายความไม่พอใจออกมา..
มันเองก็อยู่ในเขตแดนนี้.. และตอนนี้อีกฝ่ายก็คงรับรู้ถึงตัวมันแล้วด้วย..
มันไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่ตัวตนที่จะเคี้ยวได้ง่ายๆอย่างที่มันคิดแล้ว..
"หมัดอาชาสวรรค์จามิ.. หรือว่า.. มันเองก็เป็นเหมือนข้า?"
ตอนนี้หลงเองก็เริ่มคิดแล้วว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็นตัวตนที่อาจมีจุดกำเนิดเฉกเช่นเดียวกับมัน..
แต่ว่า..
ทำไม? ทำไมถึงได้เข้ามายุ่งเรื่องของมัน?
เจ้านั่นมีเป้าหมายอะไรกันแน่?
แต่ก่อนจะได้คิดอะไรต่อ การต่อสู้ด้านล่างก็เริ่มขึ้นแล้ว..
คุโรเนโกะตววัดเคียวในมือปลดปล่อยคลื่นเคียวฟาดฟันเข้าใส่พิกซี่และพวกลูกกระจ็อกที่ขวางทางก่อนจะทะยานเข้าฟาดฟันมันเพื่อระบายอารมณ์ในทันที!!
พวก 3 หน่อเองก็ต้องจัดการพวกรินชิจำนวนมาก..
ส่วนอิคคิ เขาไม่ได้รีบร้อนเหมือนคุโรเนโกะ แต่กลับเดินเข้าหาริโอะด้วยเจตจำนงต้องการต่อสู้..
ออร่าอันร้อนแรงทำให้บรรยากาศรอบๆร้อนขึ้น แม้แต่ริโอะก็ไม่อาจประมาทได้ แม้ตัวมันจะเก่งขึ้นแล้ว แต่มันก็สัมผัสได้ว่าชายตรงหน้าไม่ได้อ่อนแอไปกว่ามันเลย..
และนั่นก็ทำให้มันไม่สบอารมณ์สุดๆ..
"ทั้งที่ข้า.. ก็แข็งแกร่งขึ้นแล้วแท้ๆ.. แต่ทำไม.. ทำไมถึงยังมีคนที่แข็งแกร่งแบบแกอยู่อีกกัน!!"
ซุ่มมม!!
คลื่นกสีทองสาดซัดจากกำปั้นของริโอะพุ่งเข้าใส่อิคคิในทันที!!
แต่อิคคิกลับเผยแววตาคมแล้วกวาดแขนซ้ายทำลายคลื่นหมัดนั้นและพุ่งเข้าใส่ริโอะในชั่วพริบตาพร้อมกับกำปั้นขวาที่ซัดออกไปอย่างหนักหน่วง!!
"ฉันจะไปรู้กับแกหรอ.."
!!!!
ปั้งง!!!!!!
_______________
อีเว้นนี้ปั่นจนเหนื่อย เห้อ.. กว่าจะได้ครบ 3 ล้าน นี่ตั้งเป้าไว้วันละ 5 แสน อย่างเหนื่อย..
——————