"นี่หรอศพของเค็นมะ.."

คุโรเนโกะยืนจ้องมองรูปปั้นหินทั้ง 3 ตรงหน้าและขมวดคิ้ว..

"เห็นแบบนี้แต่ร่างภายในก็มีอวัยวะครบ ถึงภายนอกจะเป็นหินเพราะวิชาผนึก แต่ถ้าใช้มาโดคุก็คืนชีพพวกนี้ได้แล้ว" เทปเป

"หืม.. แล้วนายก็ได้กำไลเค็นมะมาแล้วนี่ คิดจะทำยังไงล่ะ?" คุโรเนโกะ

"ก็ไม่ยังไงทั้งนั้นแหละ ฉันสนใจวิชาของพวกนี้ก็จริง แต่ก็ไม่คิดจะเสี่ยงให้ภารกิจของพวกเราต้องวุ่นวายหรอกนะ"เทปเป

"แต่นี่ก็ออกจะน่าเบื่อไปนะ.."คุโรเนโกะ

"งั้นเธอก็ควรเตรียมตัวไว้เถอะ เพราะอีกไม่นานคงมีคนมาเคาะประตูบ้านเราแน่.."

"หึ ให้มันจริงเถอะ"

คุโรเนโกะค่อนข้างหงุดหงิดและอารมณ์ไม่ดี เพราะตั้งแต่มาโลกนี้เธอก็แทบไม่ด้สู้กับใครอย่างจริงๆจังๆสักที.. ได้แต่ขุดศพกับงานค้นหาเท่านั้น..

"จะดีหรอ.. พวกนั้นไม่น่าจะหาเราเจอไม่ใช่รึไง?"อิคคิ

"ก็ใช่ แต่มันก็มีวิธีที่ตัวร้ายมักจะใช้อยู่แล้วนี่"

แหงล่ะ พวกนั้นไม่จำเป็นต้องหาหรอก แค่ออกมาอาละวาดในเมืองยังไงพวกเขาก็ต้องออกไปอยู่ดี..

"คราวนี้ริโอะคงได้รับพลังจาก Mugenryu มาแน่ แต่จากระยะเวลาจนถึงตอนนี้ คงเติบโตไม่มาก ที่น่ากังวลคือวิชาประหลาดกับการแทีกแซงจาก Mugenryu มากกว่า"เทปเป

"ยุ่งยากจริงๆ ทั้งเจ้า Mugenryu ทั้งเงื่อนไขภารกิจ! ทำไมถึงไม่ใช่ภารกิจทำลายล้างมันซะเลยนะ!!"คุโรเนโกะ

"นี่เธอคงไม่คิดจะใช้ Breaker เป่าเมืองนี้ให้หายไปหรอกนะ.."

เทปเปมองด้วยแววตาที่หรี่หลง

"หึ!"

ทำแน่ ยัยนี่ต้องทำแน่ๆ!!

"จะยังไงก็ตาม Mugenryu ต้องมีคนคุ้มกันอยู่แน่ พอถึงตอนนั้นจะอาละวาดยังไงก็ตามใจพวกนายเถอะ.. ถ้าเกิดสู้กันขึ้นมาจริงๆฉันจะกางเขตแดนให้ แบบนั้นคงไม่มีปัญหานะ"

"เหอะ ได้แบบนั้นก็ดีสิ ฉันจะได้ปลดปล่อยพลังของราชินีให้พวกมันได้รับรู้สักที!! ฮ่าๆๆๆ!!"

เทปเปกับอิคคิปล่อยให้คุโรเนโกะอยู่ในโลกของตัวเองไป..

"นายเองก็ระวังไว้ด้วยล่ะ ถึงจะมีฮาคิเกราะแล้ว แต่พวกนั้นก็ยังมีวิชาประหลาดที่เราไม่รู้อยู่อีก.."

"อืม"

ในบรรดาทั้ง 3 คน ถ้าวัดกันที่พลังโจมตีอย่างเดียว ตอนนี้อิคคิอ่อนแอที่สุด แต่ร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งกว่าคุโรเนโกะมาก และมีปริมาณพลังแฝงในร่างมากกว่าคุโรเนโกะ..

หลังจากทำลายรินจูเด็นไปได้ 1 เดือน ตอนนี้ริโอะคงฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บและฝึกฝนจนแข็งแกร่งขึ้นมาก แต่ถึงอย่างงั้นก็ยังคงรับพลังของ Genju จากหลงไม่ได้อยู่ดี..

เขายังอ่อนแอเกินไป..

แต่มันก็ไม่เกี่ยวกัน ริโอะไม่ได้อยู่ในสายตาของเทปเป การจะเคลียร์เงื่อนไขสุดท้ายของภารกิจ เขาจำเป็นจะต้องลากหลงออกมา..

วึ้งง..

"ดูเหมือนพวกนั้นจะเคลื่อนไหวแล้ว"

อิคคิและคุโรเนโกะหันมามองเขาทันที.. และเขาก็พยักหน้า..

ทั้ง 2 จึงรีบออกไปทันที..

"ฉันจะกางเขตแดนให้ ยังไงก็อย่าให้เอิกเกริกจนทำลายเขตแดนล่ะ"เทปเป

"งั้นนายก็คงต้องกางกว้างๆหน่อยล่ะนะ" คุโรเนโกะ

พวกนั้นออกไปโดยไม่ฟังอะไรอีก..

"ให้ตายสิ.. เอาเถอะ ทางเราเองก็ได้เวลาแล้ว"

เขานำกำไลเค็นมะออกมา..

เป้าหมายไม่ใช่การคืนชีพ แต่เป็นวิญญาณของ 3 เค็นมะต่างหาก..

"พวกแกคงไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ"

.

.

.

คิอันรุนแรงและปนไปด้วยอารมณ์ที่เกรี้ยวกราดรุนแรงแผ่กระจายออกมาจากในเมือง

ริโอะยืนอยู่กลางลานกว้างและปลดปล่อยคิของตัวเองออกมาอย่างบ้าคลั่งเพื่อต้องการล่อให้จามิออกมา!

ด้านข้างของเขา มี 1 ใน Genju หมัดพิกซี่ อยู่..

ส่วนหลงก็คอยจับตาดูอยู่ห่างๆ ยังไงเขาก็คิดว่าคนที่ทำร้ายริโอะคงไม่ปรากฏตัวง่ายๆแน่ จะมีก็แค่พวกเกคิเรนเจอร์เท่านั้นแหละที่จะมา..

และมันก็เป็นอย่างงั้นจริงๆ..

"ริโอะ!!" จาง

"นี่แก คิดจะทำอะไรกันแน่!" เรทสึ

"ได้ยินว่ารินจูเด็นถูกทำลาย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!"รัน

แต่ริโอะหาได้ใส่ใจพวกตัวประกอบไม่!!

"หนวกหู!! ฉันไม่มีเวลามาสนใจพวกกระจอกอย่างพวกแก!! ไสหัวไปซะ!!"

ริโอะคำรามอย่างเกรี้ยวกราดก่อนจะหันขึ้นไปมองท้องฟ้าแล้วตะโกนก้องออกมา!

"แกอยู่ไหนจามิ!! โผล่หัวออกมาซะ!!!"

เปรี้ยงๆๆๆ!!

ตุ้มๆๆ!!

คิสีทองระเบิดออกมาจากร่างของริโอะเกิดคลื่นกระแทกทำลายสิ่งปลูกสร้างรอบข้าง!!

ทั้ง 3 หน่อ นั้นแทบไม่อาจต้านคิรุนแรงนั่นได้! พวกนั้นยังไม่ได้ฝึกฝนตัวเองจนสามารถปลุกคิระดับนั้นได้เลยด้วยซ้ำ!!

แต่จิตวิญญาณของเหล่าตัวเอกนั้นมีมากเกินกว่าจะยอมแพ้!!

"จงเร่าร้อน! จิตวิญญาณแห่งสรรพสัตว์! Beast On!!"

ทั้ง 3 แปลงร่างสวม Power Suit พุ่งเข้าใส่ริโอะในทันที!

แต่ก่อนจะไปถึงตัวก็ปรากฏร่างของ หมัดพิกซี่ ที่เข้ามารับการโจมตีก่อนจะเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงจู่โจมสวนกลับไปด้วยมวยอ่อนจนทั้ง 3 หน่อปลิวกระเด็นและหลุดจาก Piwer Suit ในทันที!!

อ้ากกก!!

"พวกอ่อนแอ.. อย่าได้คิดจะเข้าใกล้ท่าน Genjuoh"

"อึ่ก.. อะไรกันเจ้านั่น.. เร็วชะมัดเลย" จาง

"พลังมัน.. ต่างกันเกินไปแล้ว" เรทสึ

"นั่น ไม่ใช่รินจูเค็นนี่.. มันอะไรกันแน่.."รัน

"นั่นไม่ใช่เรื่องที่พวกแกต้องรู้.. ตายซะ!!" พิกซี่

ฟึ่บ!

ฟิ้งๆๆๆ

พิกซี่สะบัดมือปล่อยเข็มแสงหลายสิบอันพุ่งเข้าใส่ทั้ง 3 หน่อตัวประกอบ!

พวกนั้นไม่สามารถรับการโจมตีนี้ด้วยร่างเปล่าๆได้แน่!

แต่ในวินาทีนั้นเอง!

ฟริ้งงง!!

คลื่นคมเขี้ยวสีดำม่วงกลับตวัดผ่านหน้าทั้ง 3 หน่อปะทะเข้ากับเข็มแสงและทำลายมันจนหมดในชั่วพริบตา!!

เคล้งง!!

หืม!

ไม่ใช่แค่พิกซี่ที่ตกใจ แต่ทั้ง 3 หน่อก็ยังงงงวยว่าตนรอดมาได้ยังไง! จนกระทั่งมีเสียงกระแทกพื้นของรองเท้าส้นสูงดังขึ้น!

ตอก ๆ ๆ

พร้อมกับเสียงหัวเราะของเด็กสาว..

"หึๆๆๆ นานแล้วที่ไม่ได้กลิ่นคาวเลือดในสนามรบเช่นนี้.. อ่า.. ช่างน่าคิดถึง.."

"นี่แก.. เป็นใครกัน!!"พิกซี่

"ช่างเสียมารยาทจริงๆ.. ต่อหน้านายเหนือแห่งรัตติกาล​ผู้นี้.. เจ้ากล้าส่งเสียงให้เราระคายหู?"

"ว่าไงนะ!"

"หุปปาก!!!"

ฟริ้งงง!!

คลื่นเขี้ยวสีดำม่วงพุ่งเข้าใส่พิกซี่ในทันที!!

ชั่วพริบตา ร่างของมันถูกคลื่นเขี้ยวฟาดฟันและปะทะส่งร่างของมันให้ปลิวกระเด็นออกไปจนปะทะกับกำแพง!!

ตึ้มมม!!

ขณะเดียวกัน..

ร่างของเด็กสาวผมดำขลับผิวขาวเนียนดวงตาสีแดงในชุดโกธิคโลลิสีดำก็ได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับเคียวขนาดใหญ่ในมือของเธอ ต่อหน้าเหล่า 3 หน่อ..

"เธอ.. เมื่อตอนนั้น" จาง

"เด็กหรอ?" เรทสึ

"คนที่จับเมเลไปตอนนั้น" รัน

"หา.."

คุโรเนโกะดูจะมีปฏิกิริยากับคำว่าเด็กมากที่สุดเธอเลยมองไปที่เรทสึจนเขาสะดุ้ง..

ส่วนริโอะ ก็เหมือนจะหูดีได้ยินว่าเด็กสาวที่พึ่งปรากฏตัวจับเมเลไป เขาจึงหันมาสนใจ.. แถมเธอยังทำให้พิกซี่ปลิวไปได้อีก..

ตึ้ม!

"หนอยแน่แก!!"

พิกซี่ขุดตัวเองออกมาจากกำแพงได้ก็ดูเหมือนจะเดือด..

"โอ.. ยังไม่ตายอีกหรอ.. ผู้ใช้ เก็นจู นี่ก็ร่างกายทนมือทนเท้าดีเหมือนกันนี่.. ถึงมันจะเป็นแค่ของเลียนแบบก็เถอะ"

คุโรเนโกะยิ้มเยาะไปยังพิกซี่..

"พูดมากไปแล้วนะ.."

อิคคิปรากฏตัวขึ้นข้างๆคุโรเนโกะโดยไม่มีใครทันสังเกต..

"หึ มาช้านะนาย.. ว่าแต่ ฉันอายุมากกว่านายนะ! หัดมีความเคารพกันซะบ้างสิยะ!"

อิคคิได้แต่เบนสายตาไปทางอื่นและถอนหายใจเบาๆ เขาน่าจะมาคนเดียวหรือมากับเทปเปมากกว่า.. ผู้หญิงนี่ยังน่ารำคาญไม่เปลี่ยน ทำมถึงต่างจากเอสเมอรันด้านักนะ..

"นาย เจ้าคนร้อนๆนี่" จาง

"พวกนั้น เป็นพวกเดียวกันจริงๆสินะ"เรทสึ

"พวกนายไม่เป็นไรนะ"

อิคคิมองไปที่ 3 หน่อ

"อะ ค่ะ.. ขอบคุณมากที่ช่วย" รัน

"คนที่ช่วยน่ะมันฉันต่างหาก ช่างเถอะ รีบๆไปได้แล้ว.. จากนี้ไม่ใช่การต่อสู้ที่พวกนายจะเข้ามายุ่งได้"

เธอว่าพลางควงเคียวกระแทกพื้น..

ตึ้ง..

"เรื่องนั้น.. คงไม่ได้หรอก"จาง

"ใช่แล้ว.. พวกเราน่ะ.."เรทสึ

"ยังไงก็ต้องหยุดพวกนั้น!"รัน

พลังใจเต็มเปี่ยม เหมือนเกคิจะลุกโชน แต่สุดท้ายความจริงที่พวกนี้ฝีมือไม่ถึงก็ไม่เปลี่ยนอยู่ดี..

"เหอะ.. อยากจะทำอะไรก็ทำ แต่ถ้ามาขวางฉันจะฟันไปพร้อมๆกับพวกมันนั่นแหละ.."คุโรเนโกะ(โหมดหงุดหงิด)

"เธอนี่ เป็นผู้หญิงโหดร้ายกว่าที่เห็นเยอะเลยนะ"อิคคิ

"เงียบเถอะน่า!"

ตั้งแต่ได้เป็นลูกศิษย์​ของพรีเซีย ไม่สิ ตั้งแต่ได้พรีเซียคอยสอนสั่ง และได้รับบทเรียนกับตรรกะความคิดของอาจารย์ผู้ซาดิส คุโรเนโกะก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเปลี่ยนไป..

แม้ความสามารถในการเข้าสังคมจะเท่าเดิม แต่ความเด็ดขาดกับความเป็นผู้นำสูงขึ้นมาก เธอค่อนข้างแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดกับเด็กสาวในอนิเมะแนว Love-Comedy ที่สุดท้่ยพระเอกก็บอกรักน้องสาว..

เธอในตอนนี้ให้เปรียบเทียบคงเหมือนวีต้า ยามปกติก็คงคาแรคเตอร์ของยัยเบียวนักเขียน.. แต่ถ้าต้องสู้และอารมณ์ขี้นก็จะกลายเป็นคนเด็ดขาดในทันที.. ภาวะผู้นำของเธอจะสูงขึ้นเมื่อเจ้าสู่สนามรบ..

ขณะเดียวกัน อิคคิก็รู้สึกว่าคุโรเนโกะในตอนนี้ไว้วางใจได้มากกว่าตอนทำตัวบ้าๆบอๆพูดอะไรที่ไม่เข้าใจเหมือนตแนปกติ..เขารู้สึกว่าตอนนี้สามารถร่วมสู้ปกับเธอได้..

ตอนนั้นเองที่เหล่าทหารผีดิบรินชิปรากฏตัวขึ้นหลายสิบตัว..

นั่นเป็นฝีมือของพิกซี่..

และในตอนนั้นเอง บรรยากาศแปลกๆก็คลอบคลุมบริเวณนี้ทั้งหมด!

"นี่มันอะไรกัน"จาง

"ท้องฟ้ามัน.."เรทสึ

"กลายเป็นสีชมพู.. รอบข้างก็" รัน

"เหอะ ในที่สุดก็กางเขตแดนได้สักทีนะหมอนั่น.."คุโรเนโกะฉีกยิ้ม

"เท่านี้ก็ไม่ต้องห่วงรอบข้างแล้วสินะ"อิคคิ

"อ่า.. จะปล่อยท่าแรงแค่ไหน ทำลายเท่าไหร่ก็ตามสบาย.."

คุโรเนโกะจรดปลายเคียวลงพื้นและง้างแขนเตรียมโจมตีเปิดงาน..

ส่วนอิคคิก็รู้สึกไม่ต่างกัน เขากลัวการโจมตีของเขาจะทำลายรอบข้างจึงไม่ได้เอาจริงเลย.. แต่ตอนนี้ คงซัดได้อย่างหมดห่วง..

ส่วน 3 หน่อก็ยังงงๆกันอยู่..

และตอนนี้เขตแดนได้ปิดกั้นภายในกันภายนอกแล้ว ทำให้พวกที่อยู่บริษัท Scratch ไม่สามารถติดต่อกับทั้ง 3 หน่อได้..

"นี่มัน.. การปิดกั้นมิติ"

แม้แต่หลงเองก็ต้องขมวดคิ้วและฉายความไม่พอใจออกมา..

มันเองก็อยู่ในเขตแดนนี้.. และตอนนี้อีกฝ่ายก็คงรับรู้ถึงตัวมันแล้วด้วย..

มันไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่ตัวตนที่จะเคี้ยวได้ง่ายๆอย่างที่มันคิดแล้ว..

"หมัดอาชาสวรรค์จามิ.. หรือว่า.. มันเองก็เป็นเหมือนข้า?"

ตอนนี้หลงเองก็เริ่มคิดแล้วว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็นตัวตนที่อาจมีจุดกำเนิดเฉกเช่นเดียวกับมัน..

แต่ว่า..

ทำไม? ทำไมถึงได้เข้ามายุ่งเรื่องของมัน?

เจ้านั่นมีเป้าหมายอะไรกันแน่?

แต่ก่อนจะได้คิดอะไรต่อ การต่อสู้ด้านล่างก็เริ่มขึ้นแล้ว..

คุโรเนโกะตววัดเคียวในมือปลดปล่อยคลื่นเคียวฟาดฟันเข้าใส่พิกซี่และพวกลูกกระจ็อกที่ขวางทางก่อนจะทะยานเข้าฟาดฟันมันเพื่อระบายอารมณ์ในทันที!!

พวก 3 หน่อเองก็ต้องจัดการพวกรินชิจำนวนมาก..

ส่วนอิคคิ เขาไม่ได้รีบร้อนเหมือนคุโรเนโกะ แต่กลับเดินเข้าหาริโอะด้วยเจตจำนงต้องการต่อสู้..

ออร่าอันร้อนแรงทำให้บรรยากาศรอบๆร้อนขึ้น แม้แต่ริโอะก็ไม่อาจประมาทได้ แม้ตัวมันจะเก่งขึ้นแล้ว แต่มันก็สัมผัสได้ว่าชายตรงหน้าไม่ได้อ่อนแอไปกว่ามันเลย..

และนั่นก็ทำให้มันไม่สบอารมณ์สุดๆ..

"ทั้งที่ข้า.. ก็แข็งแกร่งขึ้นแล้วแท้ๆ.. แต่ทำไม.. ทำไมถึงยังมีคนที่แข็งแกร่งแบบแกอยู่อีกกัน!!"

ซุ่มมม!!

คลื่นกสีทองสาดซัดจากกำปั้นของริโอะพุ่งเข้าใส่อิคคิในทันที!!

แต่อิคคิกลับเผยแววตาคมแล้วกวาดแขนซ้ายทำลายคลื่นหมัดนั้นและพุ่งเข้าใส่ริโอะในชั่วพริบตาพร้อมกับกำปั้นขวาที่ซัดออกไปอย่างหนักหน่วง!!

"ฉันจะไปรู้กับแกหรอ.."

!!!!

ปั้งง!!!!!!

 

 

_______________

อีเว้นนี้ปั่นจนเหนื่อย เห้อ.. กว่าจะได้ครบ 3 ล้าน นี่ตั้งเป้าไว้วันละ 5 แสน อย่างเหนื่อย..

 

——————