หลังจากที่มากะถูกอิคคิสังหาร เมเลก็ถูกพบตัวและถูกจับโดยคุโรเนโกะ..
เมเลถูกขังไว้ในห้องขังพิเศษพร้อมกุญแจมือที่ทำให้เธอไม่อาจใช้รินกิได้..
ตอนนี้เธอกลายเป็นแค่ร่างของซากศพหญิงสาวธรรมดาๆเท่านั้น..
เธอหงุดหงิดที่ตัวเองถูกจับ และหงุดหงิดที่ตอนนี้ไร้กำลัง และรู้ว่าตัวเองอ่อนแอแค่ไหน..
และเมื่อผ่านไปราวๆ 8 ชั่วโมง
แกร่ก..
ประตูห้องก็ถูกไขและเปิดออก..
เมเลถอยเข้าไปด้านในมองผู้ที่เข้ามา..
ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่เธอจะหาทางหนีไปอย่างแน่นอน!!
“อย่าดีกว่านะ..”
เสียงของชายหนุ่มดังขึ้น ขณะที่ร่างในชุดคลุมสีขาวค่อยๆเปิดฮู๊ดออก เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มผมดำน้ำเงินที่แม้แต่เมเลก็ยังคิดว่าเขาหล่อมาก และคงเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในชีวิตที่เธอเคยพบมา..
แต่เพราะในหัวใจของเธอมีริโอะอยู่แล้ว เธอจึงไม่ได้รับผลกระทบจากออร่าตัวเอกฮาเร็มเท่าที่ควร..
อย่าได้ดูถูกพลังแห่งความรักเชียว..
“แกเป็นใคร..”
เมื่อเห็นผู้มาใหม่ไม่ใช่ทั้งอิคคิและคุโรเนโกะ เมเลก็ระวังตัวมากขึ้น เธอรู้สึกว่าคนตรงหน้าลึกลับยิ่งกว่า 2 คนที่จับเธอมาซะอีก!
“ชื่อน่ะไม่ค่อยสำคัญหรอก แต่เอาเถอะ จะเรียกฉันว่า จามิ ก็ได้..”
เมเลขมวดคิ้ว..
“แกต้องการอะไร.. บอกไว้ก่อนเลยนะ ต่อให้จับฉันมาก็เท่านั้น ท่านริโอะไม่ได้ใส่ใจฉันถึงขนาดนั้นหรอก”
เธอพูดทั้งๆที่รู้ดีอยู่แก่ใจว่ามันเป็นความจริง แต่ลึกๆไม่มีใครไม่คาดหวังให้คนที่รักสนใจหรอกจริงมั้ย?
“เรื่องนั้นฉันรู้ดี.. อีกอย่าง ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของฉันด้วย..”
“หมายความว่ายังไง.. อย่ามาดูถูกท่านริโอะนะ!”
เทปเปยกยิ้มบางๆ
“กับคนที่รับการโจมตีเบาๆของฉันแค่ 2 ครั้งก็ปางตาย ฉันสมควรจะต้องสนใจด้วย?”
!!!!
“นี่แก! ทำอะไรกับท่านริโอะ! ไม่สิ! ท่านริโอะไม่มีวันแพ้คนอย่างแกหรอก!!”
เธอปล่อยความเป็นศัตรูกับจิตสังหารออกมาเต็มที่!
“นั่นสินะ เอาเถอะ.. ก็ไม่ได้จะให้เชื่ออยู่แล้ว.. แต่ตอนนี้รินจูเด็นก็ใกล้ล่มสลายเต็มทีแล้วล่ะ..”
“นี่แก..”
“ความแข็งแกร่งของอิคคิ คงเห็นแล้วสินะ.. ต่อให้เป็นผู้ฝึกรินจูก็ตายในหมัดเดียว.. ต่อให้เป็นเค็นมะ ก็อยู่ไม่รอดเกิน 10 หมัดด้วยซ้ำ..”
เทปเปเด็นเข้าหาเมเลทำให้เธอต้องถอยหลังไปจนหลังติดกำแพง!
“นี่แก.. คิดจะทำอะไร!”
เทปเปยกยิ้มขึ้นมา ก่อนจะหยิบบางสิ่งออกจากกระเป๋าเสื้อและแทงเข้าใส่กลางอกของเมเล!!
จึ่ก!
อึ่ก!
ชั่วพริบตา เทปเปได้เปิดการรับรู้ขั้นสูงสุด และมองดูทพร้อทกับใช้เวทตรวจสอบร่างกายของเมเล!!
กระบวนการบางอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว!!
สสารบางอย่างไหลจากวัตถุที่เขาปักเข้าใส่ร่างของเธอและแพร่กระจายไปทั่วทั้งร่างในเวลาเพียงชั่วอึดใจ!!
เซลบนร่างที่ตายแล้วถูกกระตุ้นและสร้างใหม่ ไม่ใช่.. มันเกิดใหม่อีกครั้ง กระดูก กลามเนื้อ เส้นเลือด อวัยวะภายใน เส้นเอ็น ผิวหนัง ทุกอย่างเหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง!!
วึ่บ..
เทปเปหยุดใช้งานการรับรู้ทำให้เขามองเห็นการเหลื่อนไหวแบบปกติ..
เมเลทรุดลงไปนั่งกับพื้นและหอยหายใจอย่างหนัก!
“นี่แก.. ทำอะไร.. กับฉันกัน..”
เธอมองขึ้นมาที่เทปเปด้วยแววตาเกรี้ยวกราด!
“อะไรกัน.. ไม่รู้สึกเลยหรอ? ความอบอุ่นที่แผ่ไปทั่วร่าง.. เสียงของกล้ามเนื้อที่ปิติยินดีจากการเกิดใหม่.. เสียงของหัวใจที่เต้นอีกครั้ง..”
!!!!
เมเลดวงตาเบิกกว้างก่อนจะสำรวจร่างกายของตัวเอง!
ตึ่กๆ
!!!
ใช่.. มันเป็นเหมือนที่คนตรงหน้าบอก เธอได้ยินเสียงหัวใจและรับรู้ได้ถึงร่างกายที่กลับมามีชีวิต..
เธอสัมผัสมือของตัวเองและรับรู้ได้ว่ามันไม่ใช่ศพที่เย็นเฉียบอีกต่อไป!
“นี่ฉัน.. กลับมามีชีวิต..”
เธอยังคงตกตะลึงไม่หาย..
“ก็ตามนั้นแหละ..”
เมื่อได้ยินเสียงของอีกฝ่ายก็ทำให้เธอได้สติ..
“นี่แก.. ทำอะไรกับฉันกัน..”
“ก็คืนชีวิตให้น่ะสิ.. แถมแบบมีชีวิตจริงๆไม่ใช่ซากศพด้วยนะเออ..”
“เพื่ออะไร.. แกต้องการอะไรกันแน่!!”
“อืม.. อันที่จริงก็แค่อยากจะลองวิชาก็เท่านั้นแหละ”
“ลองวิชา..”
“วิชาลับ มาโดคุ ใช้กับคนเป็นคืนพิษร้าย ใช้กับคนตายกลับคืนชีพ.. เป็นวิชาที่น่าสนใจดีว่ามั้ย?”
!!!
“มาโดคุ วิชาของหมัดเบญจพิษ แกใช้มันได้ยังไง!”
“สำคัญด้วยหรอ? ตอนนี้ที่เธอควรห่วงไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกนะ..”
เมเลขมวดคิ้วแน่น เธอยอมรับเลยว่าเจ้านี่มันกวนประสาทเธอจริงๆ..
“มาโดคุ ใช้กับคนเป็นคือสุดยอดพิษที่จะฆ่าคนได้ในเวลาไม่ถึง 30 วินาที และก่อนหน้าที่จะมาที่นี่ฉันไปที่รินจูเด็นมา.. ให้ทายสิว่าฉันใช้มันกับใคร..”
(แสยะยิ้ม)
!!!!
“ไม่จริง!!! นี่แก! ทำอะไรท่านริโอะ!! ท่านริโอะไม่มีทางถูกคนอย่างแกฆ่าหรอก!!!”
เมเลเดือดดาลและพุ่งเข้าใส่ร่างตรงหน้าแม้ตนจะไร้พลัง!!
(เทปเปแสยะยิ้ม เขาไม่ได้หลอกเธอนะ เธอแค่คิดไปเองใช่มั้ย?)
ทว่า..
ปั้ง!!
อั่ก!
เธอกลับถูกถีบอัดด้วยฝ่าตีนเข้าที่ท้องน้อยอย่างจัง!!
ตั้ม!
ร่างของเธอปลิวไปกระแทกกำแพงและร่วงลงกับพื้นในสภาพที่จุกจนพูดไม่ได้และลุกไม่ขึ้น..
“อย่าจองหองไป.. สำหรับฉันต่อให้หมัดศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 7 รวมตัวกันก็เป็นได้แค่เม็ดฝุ่นเท่านั้น.. แค่เจ้าเด็กหน้ามืดตามังที่เป็นแค่ตัวหมากที่ถูกชักเชิดมาทั้งชีวิตอย่างมัน แค่สะบัดนิ้วข้าก็ฆ่ามันได้แล้ว..”
เขานั่งลงจนอยู่ใกล้เมเล..
“แต่เพราะไม่อยากให้ตายเร็ว ก็เลยลองทดสอบพิษของวิชาที่ได้มาใหม่ดูก็เท่านั้น.. บอกตามตรงว่ามันได้ผลเกินคาดเลยล่ะ.. เจ้านั่นดิ้นทุรนทุรายจนวินาทีสุดท้าย..”
เมเลดวงตาสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด..
“แต่.. น่าเสียดาย.. ก่อนจะตายดันมีตัวน่ารำคาญเข้ามาช่วยมันไปได้.. เพราะงั้นเธอสบายใจได้.. ยังไงมันคงไม่ตายเร็วๆนี้หรอก”
ได้ยินแบบนั้นแววตาของเมเลก็เหมือนจะมีความหวังขึ้นมา..
“แต่.. คงไม่เกิน 1 เดือน..”
(แสยะยิ้ม)
“พิษของมาโดคุ ต่อให้เป็นหมัดศักดิ์สิทธิ์ก็แก้ไม่ได้.. คนที่ช่วยเจ้านั่นมีความสามารถก็จริง แต่ก็ไม่มีทางแก้พิษนั้นได้ อย่างมากก็แค่ชะลอไม่ให้พิษกระจายไปทั่วร่างและหายาถอนพิษมาแก้เท่านั้น.. ซึ่ง!”
เขาหยิบขวดสีน้ำเงินออกมาให้เมเลดู..
“ยาแก้พิษ.. ก็อยู่ที่นี่.. และคนที่รู้วิธีปรุงมันตอนนี้ก็เหลือแค่ฉัน..”
สิ้นคำพูด ดวงตาของเมเลก็สั่นไหวอีกครั้ง..
“ถ้าเจ้านั่นอย่กจะรอด ก็มีแต่ต้องตามหาฉันให้เจอแล้วชิงไปให้ได้.. ซึ่ง ด้วยพลังที่อ่อนแอของมันคงเป็นไปไม่ได้..”
เขาเก็บขวดนั่นไว้ในกระเป๋าเสื้อให้เมเลได้เห็น..
“แต่.. ฉันเองก็ไม่ใช่คนใจร้ายอะไรอยู่แล้ว.. จะให้เธอก็ได้นะ.. ว่าไงล่ะ?”
ดวงตาของเมเลฉายความต้องการมันอย่างไม่ปิดบัง.. แต่เธอก็ไม่สามารถเชื่อคำพูดของอีกฝ่ายได้!
“เจ้านี่เป็นยาแก้พิษแน่นอน.. จะเชื่อรึไม่ก็ตามใจ.. แต่อย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน..”
พูดจบเขาก็ลุกขึ้นและหันหลังเดินจากไป..
“เดี๋ยว..”
เสียวที่ไร้เรี่ยวแรงเอ่ยขึ้น..
นั่นทำให้เขาหยุดเดินและเผยรอยยิ้มร้ายออกมาก่อนจะคินสีหน้าแล้วเหลียวหลังกลับไป..
เมเลกำลังพยุงร่างของตัวเองให้ลุกขึ้นมาด้วยแววตาที่แน่วแน่..
“แก.. อยากจะให้ฉันทำอะไร..”
แม้ภายนอกจะนิ่งเงียบ แต่ภายในของเขากำลังตื่นเต้นยินดีไม่น้อย!!
“ก็แค่.. เข้าร่วมการทดลองอะไรนิดหน่อยเท่านั้น”
.
.
.
สถานที่ลับ
ชายผมทองในชุดคลุมสีทองกำลังยืนอยู่หน้าทางเข้าวิหารลับด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์..
เขาคือ หลง ร่างอวตารของ Mugenryu ลาสบอสของโลกเกคิเรนเจอร์..
แต่เดิมเขาเป็นผู้คอยชักใยความวุ่นวายทั้งหลายที่เกิดขึ้นในโลกของเกคิ..
ทั้งการสังหารครอยครัวของริโอะ และชักนำเขาสู่การใฝ่หาความแข็งแกร่ง..
การลอบสังหารพ่อของ จาง(เกคิเรด) รวมไปถึงคนในหมู่บ้านทั้งหมด..
การทรยศของ 3 ศิษย์ก่อนที่พวกเขาจะผันตัวมาตั้ง รินจูเด็น
ทุกอย่างล้วนเป็นฝีมือของหลงทั้งสิ้น..
ร่างอวตารของเทพมังกรจากความเชื่อที่มีชีวิตนิรันด์.. สำหรับเขาทุกอย่างล้วนน่าเบื่อ เพราะงั้นจึงต้องหาอะไรสนุกๆทำ..
ใช่ ไม่มีอะไรมากหรือน้อยไปกว่านั้น..
แต่การที่แผนของเขาต้องมาถูกขัดขวางโดยใครที่ไหนก็ไม่รู้มันทำให้เขาไม่สบอารมณ์และหงุดหงิดมาก!!
ทั้งไม่อาจสัมผัสถึงอีกฝ่าย ไม่อาจตรวจจับหรือตามหา และไม่อาจประเมินพลังของอีกฝ่ายได้ นั่นยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดมากยิ่งขึ้นไปอีก!!
‘มันไม่น่าจะมีสิ่งใดที่ข้าไม่รู้จัก.. มันเป็นใครกัน..’
หลงกัดฟันอย่างไม่พอใจ..
‘ไม่สำคัญ.. ไม่ว่ามันจะเป็นใคร การขัดขวางข้ามีเพียงความตายและหายนะเท่านั้นที่รอมันอยู่!’
อ้าาาากกกก~~~!!!
เสียงกรีดร้องของชายหนุ่มดังออกมาจากในถ้ำวิหาร..
และนั่นก็ทำให้หลงยกยิ้มออกมา..
“ใช่แล้ว.. เจ้าต้องโกรธแค้นมากขึ้น มากยิ่งขึ้นกว่านี้.. ถึงแม้การคืนชีพเค็นมะจะล้มเหลวก็ไม่เป็นไร.. ตราบใดที่เจ้ามีความโกรธ เจ้าก็จะกลายเป็นเก็นจูโอได้!!”
หลง นึกถึงวันที่ริโอะจะได้กลายเป็นเก็นจูโอ(เทพทำลายล้าง)และชักนำภัยพิบัติมาสู่โลกใบนี้.. ใช่ ไม่มีอะไรจะสนุกยิ่งไปกว่าโลกที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายอีกแล้ว!!
ฮ่าๆๆๆๆ!!!
.
.
.
กรี๊ดดดดด!!!
อรรรรรรร!!!
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังออกมา แต่ก็ไม่ทะลุผ่านห้องทดลองออกไป..
เทปเปยืนมองดูผลลัพธ์ที่หน้าจอและพยักหน้าเบาๆ..
ร่างของเมเลที่เปลือยเปล่ากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โลหะ หัวของเธอถูกสวมหมวกที่ภายในมีเข็มแหลมแทงเข้าไปถึงสมอง.. หัวนมและตุ่มคริสตอริสของเธอถูกเข็มที่มีสายฉีดสสารพิเศษแทงใส่..
ตามแขนขาก็ถูกสายยางปลายเข็มแทงฉีดสสารพิเศษพรเอมกับสารกระตุ้นในขณะที่ประตูหลังขอฃเธอถูกทะลวงด้วยแท่งโลหะพิเศษ..
มีเพียงรูหน้าที่มีเหล็กปิดกั้นไว้และเปิดปากขอฃเธอให้ได้กรีดร้อง..
แต่ก็นะ.. พอหลังจากช็อตไฟฟ้าได้ 3 ชั่วโมง เธอก็เลิกกรีดร้องและส่งเสียงคำรามไม่เป็นภาษาออกมา.. น้ำลายไหล น้ำส่วนล่างแตกกระจาย.. ดีที่เขาทำที่เชื่อมต่อส่วนตรงนั้นไว้แล้วไม่งั้นคงเปียกแฉะเละเทะ..
“ฟังชั่นการดึงข้อมูลจากความทรงจำใช้เวลาเยอะจริงๆด้วย.. แต่ระบบป้องกันความเสียหายของเซลล์สมองทำงานได้ดี.. เยี่ยมมากเมเล.. อืม.. คงไม่ได้ยินสินะ.. เอาเถอะ.. เริ่มขั้นต่อไปกันเลย..”
พอจบช่วงเก็บข้อมูล.. ต่อไปก็ได้เวลาทดลอง..
สสารพิเศษเริ่มถูกฉีดใส่ร่างของเมเลผ่านทางสายยางปลายเข็ม.. และนั่นก็ทำให้ร่างของเธอสั่นกระตุกอีกครั้ง..
ทุกอย่างถูกตั้งค่าเอาไว้เรียบร้อยแล้วเพราะงั้น..
“อีก 10 วันเจอกันนะ..”
เทปเปยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องนี้ไป เขายังต้องทดลองกับศพของบราโคเพื่อหาความลับของวิชา มาโดคุ อยู่อีก..
————————
หลง(ร่างมนุษย์)
ร่างอวตารของมังกรทองตามความเชื่อของผู้คน คงอยู่เป็นนิรันดร์ตามความเชื่อ
ลาสบอส และผู้ชักใยปัญหาใหญ่ๆในโลกเกคิเรนเจอร์
——————-