หลังจากที่มากะถูกอิคคิสังหาร เมเลก็ถูกพบตัวและถูกจับโดยคุโรเนโกะ..

เมเลถูกขังไว้ในห้องขังพิเศษพร้อมกุญแจมือที่ทำให้เธอไม่อาจใช้รินกิได้..

ตอนนี้เธอกลายเป็นแค่ร่างของซากศพหญิงสาวธรรมดาๆเท่านั้น..

เธอหงุดหงิดที่ตัวเองถูกจับ และหงุดหงิดที่ตอนนี้ไร้กำลัง และรู้ว่าตัวเองอ่อนแอแค่ไหน..

และเมื่อผ่านไปราวๆ 8 ชั่วโมง

แกร่ก..

ประตูห้องก็ถูกไขและเปิดออก..

เมเลถอยเข้าไปด้านในมองผู้ที่เข้ามา..

ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่เธอจะหาทางหนีไปอย่างแน่นอน!!

“อย่าดีกว่านะ..”

เสียงของชายหนุ่มดังขึ้น ขณะที่ร่างในชุดคลุมสีขาวค่อยๆเปิดฮู๊ดออก เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มผมดำน้ำเงินที่แม้แต่เมเลก็ยังคิดว่าเขาหล่อมาก และคงเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในชีวิตที่เธอเคยพบมา..

แต่เพราะในหัวใจของเธอมีริโอะอยู่แล้ว เธอจึงไม่ได้รับผลกระทบจากออร่าตัวเอกฮาเร็มเท่าที่ควร..

อย่าได้ดูถูกพลังแห่งความรักเชียว..

“แกเป็นใคร..”

เมื่อเห็นผู้มาใหม่ไม่ใช่ทั้งอิคคิและคุโรเนโกะ เมเลก็ระวังตัวมากขึ้น เธอรู้สึกว่าคนตรงหน้าลึกลับยิ่งกว่า 2 คนที่จับเธอมาซะอีก!

“ชื่อน่ะไม่ค่อยสำคัญหรอก แต่เอาเถอะ จะเรียกฉันว่า จามิ ก็ได้..”

เมเลขมวดคิ้ว..

“แกต้องการอะไร.. บอกไว้ก่อนเลยนะ ต่อให้จับฉันมาก็เท่านั้น ท่านริโอะไม่ได้ใส่ใจฉันถึงขนาดนั้นหรอก”

เธอพูดทั้งๆที่รู้ดีอยู่แก่ใจว่ามันเป็นความจริง แต่ลึกๆไม่มีใครไม่คาดหวังให้คนที่รักสนใจหรอกจริงมั้ย?

“เรื่องนั้นฉันรู้ดี.. อีกอย่าง ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของฉันด้วย..”

“หมายความว่ายังไง.. อย่ามาดูถูกท่านริโอะนะ!”

เทปเปยกยิ้มบางๆ

“กับคนที่รับการโจมตีเบาๆของฉันแค่ 2 ครั้งก็ปางตาย ฉันสมควรจะต้องสนใจด้วย?”

!!!!

“นี่แก! ทำอะไรกับท่านริโอะ! ไม่สิ! ท่านริโอะไม่มีวันแพ้คนอย่างแกหรอก!!”

เธอปล่อยความเป็นศัตรูกับจิตสังหารออกมาเต็มที่!

“นั่นสินะ เอาเถอะ.. ก็ไม่ได้จะให้เชื่ออยู่แล้ว.. แต่ตอนนี้รินจูเด็นก็ใกล้ล่มสลายเต็มทีแล้วล่ะ..”

“นี่แก..”

“ความแข็งแกร่งของอิคคิ คงเห็นแล้วสินะ.. ต่อให้เป็นผู้ฝึกรินจูก็ตายในหมัดเดียว.. ต่อให้เป็นเค็นมะ ก็อยู่ไม่รอดเกิน 10 หมัดด้วยซ้ำ..”

เทปเปเด็นเข้าหาเมเลทำให้เธอต้องถอยหลังไปจนหลังติดกำแพง!

“นี่แก.. คิดจะทำอะไร!”

เทปเปยกยิ้มขึ้นมา ก่อนจะหยิบบางสิ่งออกจากกระเป๋าเสื้อและแทงเข้าใส่กลางอกของเมเล!!

จึ่ก!

อึ่ก!

ชั่วพริบตา เทปเปได้เปิดการรับรู้ขั้นสูงสุด และมองดูทพร้อทกับใช้เวทตรวจสอบร่างกายของเมเล!!

กระบวนการบางอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว!!

สสารบางอย่างไหลจากวัตถุที่เขาปักเข้าใส่ร่างของเธอและแพร่กระจายไปทั่วทั้งร่างในเวลาเพียงชั่วอึดใจ!!

เซลบนร่างที่ตายแล้วถูกกระตุ้นและสร้างใหม่ ไม่ใช่.. มันเกิดใหม่อีกครั้ง กระดูก กลามเนื้อ เส้นเลือด อวัยวะภายใน เส้นเอ็น ผิวหนัง ทุกอย่างเหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง!!

วึ่บ..

เทปเปหยุดใช้งานการรับรู้ทำให้เขามองเห็นการเหลื่อนไหวแบบปกติ..

เมเลทรุดลงไปนั่งกับพื้นและหอยหายใจอย่างหนัก!

“นี่แก.. ทำอะไร.. กับฉันกัน..”

เธอมองขึ้นมาที่เทปเปด้วยแววตาเกรี้ยวกราด!

“อะไรกัน.. ไม่รู้สึกเลยหรอ? ความอบอุ่นที่แผ่ไปทั่วร่าง.. เสียงของกล้ามเนื้อที่ปิติยินดีจากการเกิดใหม่.. เสียงของหัวใจที่เต้นอีกครั้ง..”

!!!!

เมเลดวงตาเบิกกว้างก่อนจะสำรวจร่างกายของตัวเอง!

ตึ่กๆ

!!!

ใช่.. มันเป็นเหมือนที่คนตรงหน้าบอก เธอได้ยินเสียงหัวใจและรับรู้ได้ถึงร่างกายที่กลับมามีชีวิต..

เธอสัมผัสมือของตัวเองและรับรู้ได้ว่ามันไม่ใช่ศพที่เย็นเฉียบอีกต่อไป!

“นี่ฉัน.. กลับมามีชีวิต..”

เธอยังคงตกตะลึงไม่หาย..

“ก็ตามนั้นแหละ..”

เมื่อได้ยินเสียงของอีกฝ่ายก็ทำให้เธอได้สติ..

“นี่แก.. ทำอะไรกับฉันกัน..”

“ก็คืนชีวิตให้น่ะสิ.. แถมแบบมีชีวิตจริงๆไม่ใช่ซากศพด้วยนะเออ..”

“เพื่ออะไร.. แกต้องการอะไรกันแน่!!”

“อืม.. อันที่จริงก็แค่อยากจะลองวิชาก็เท่านั้นแหละ”

“ลองวิชา..”

“วิชาลับ มาโดคุ ใช้กับคนเป็นคืนพิษร้าย ใช้กับคนตายกลับคืนชีพ.. เป็นวิชาที่น่าสนใจดีว่ามั้ย?”

!!!

“มาโดคุ วิชาของหมัดเบญจพิษ แกใช้มันได้ยังไง!”

“สำคัญด้วยหรอ? ตอนนี้ที่เธอควรห่วงไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกนะ..”

เมเลขมวดคิ้วแน่น เธอยอมรับเลยว่าเจ้านี่มันกวนประสาทเธอจริงๆ..

“มาโดคุ ใช้กับคนเป็นคือสุดยอดพิษที่จะฆ่าคนได้ในเวลาไม่ถึง 30 วินาที และก่อนหน้าที่จะมาที่นี่ฉันไปที่รินจูเด็นมา.. ให้ทายสิว่าฉันใช้มันกับใคร..”

(แสยะยิ้ม)

!!!!

“ไม่จริง!!! นี่แก! ทำอะไรท่านริโอะ!! ท่านริโอะไม่มีทางถูกคนอย่างแกฆ่าหรอก!!!”

เมเลเดือดดาลและพุ่งเข้าใส่ร่างตรงหน้าแม้ตนจะไร้พลัง!!

(เทปเปแสยะยิ้ม เขาไม่ได้หลอกเธอนะ เธอแค่คิดไปเองใช่มั้ย?)

ทว่า..

ปั้ง!!

อั่ก!

เธอกลับถูกถีบอัดด้วยฝ่าตีนเข้าที่ท้องน้อยอย่างจัง!!

ตั้ม!

ร่างของเธอปลิวไปกระแทกกำแพงและร่วงลงกับพื้นในสภาพที่จุกจนพูดไม่ได้และลุกไม่ขึ้น..

“อย่าจองหองไป.. สำหรับฉันต่อให้หมัดศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 7 รวมตัวกันก็เป็นได้แค่เม็ดฝุ่นเท่านั้น.. แค่เจ้าเด็กหน้ามืดตามังที่เป็นแค่ตัวหมากที่ถูกชักเชิดมาทั้งชีวิตอย่างมัน แค่สะบัดนิ้วข้าก็ฆ่ามันได้แล้ว..”

เขานั่งลงจนอยู่ใกล้เมเล..

“แต่เพราะไม่อยากให้ตายเร็ว ก็เลยลองทดสอบพิษของวิชาที่ได้มาใหม่ดูก็เท่านั้น.. บอกตามตรงว่ามันได้ผลเกินคาดเลยล่ะ.. เจ้านั่นดิ้นทุรนทุรายจนวินาทีสุดท้าย..”

เมเลดวงตาสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด..

“แต่.. น่าเสียดาย.. ก่อนจะตายดันมีตัวน่ารำคาญเข้ามาช่วยมันไปได้.. เพราะงั้นเธอสบายใจได้.. ยังไงมันคงไม่ตายเร็วๆนี้หรอก”

ได้ยินแบบนั้นแววตาของเมเลก็เหมือนจะมีความหวังขึ้นมา..

“แต่.. คงไม่เกิน 1 เดือน..”

(แสยะยิ้ม)

“พิษของมาโดคุ ต่อให้เป็นหมัดศักดิ์สิทธิ์ก็แก้ไม่ได้.. คนที่ช่วยเจ้านั่นมีความสามารถก็จริง แต่ก็ไม่มีทางแก้พิษนั้นได้ อย่างมากก็แค่ชะลอไม่ให้พิษกระจายไปทั่วร่างและหายาถอนพิษมาแก้เท่านั้น.. ซึ่ง!”

เขาหยิบขวดสีน้ำเงินออกมาให้เมเลดู..

“ยาแก้พิษ.. ก็อยู่ที่นี่.. และคนที่รู้วิธีปรุงมันตอนนี้ก็เหลือแค่ฉัน..”

สิ้นคำพูด ดวงตาของเมเลก็สั่นไหวอีกครั้ง..

“ถ้าเจ้านั่นอย่กจะรอด ก็มีแต่ต้องตามหาฉันให้เจอแล้วชิงไปให้ได้.. ซึ่ง ด้วยพลังที่อ่อนแอของมันคงเป็นไปไม่ได้..”

เขาเก็บขวดนั่นไว้ในกระเป๋าเสื้อให้เมเลได้เห็น..

“แต่.. ฉันเองก็ไม่ใช่คนใจร้ายอะไรอยู่แล้ว.. จะให้เธอก็ได้นะ.. ว่าไงล่ะ?”

ดวงตาของเมเลฉายความต้องการมันอย่างไม่ปิดบัง.. แต่เธอก็ไม่สามารถเชื่อคำพูดของอีกฝ่ายได้!

“เจ้านี่เป็นยาแก้พิษแน่นอน.. จะเชื่อรึไม่ก็ตามใจ.. แต่อย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน..”

พูดจบเขาก็ลุกขึ้นและหันหลังเดินจากไป..

“เดี๋ยว..”

เสียวที่ไร้เรี่ยวแรงเอ่ยขึ้น..

นั่นทำให้เขาหยุดเดินและเผยรอยยิ้มร้ายออกมาก่อนจะคินสีหน้าแล้วเหลียวหลังกลับไป..

เมเลกำลังพยุงร่างของตัวเองให้ลุกขึ้นมาด้วยแววตาที่แน่วแน่..

“แก.. อยากจะให้ฉันทำอะไร..”

แม้ภายนอกจะนิ่งเงียบ แต่ภายในของเขากำลังตื่นเต้นยินดีไม่น้อย!!

“ก็แค่.. เข้าร่วมการทดลองอะไรนิดหน่อยเท่านั้น”

.

.

.

สถานที่ลับ

ชายผมทองในชุดคลุมสีทองกำลังยืนอยู่หน้าทางเข้าวิหารลับด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์..

เขาคือ หลง ร่างอวตารของ Mugenryu ลาสบอสของโลกเกคิเรนเจอร์..

แต่เดิมเขาเป็นผู้คอยชักใยความวุ่นวายทั้งหลายที่เกิดขึ้นในโลกของเกคิ..

ทั้งการสังหารครอยครัวของริโอะ และชักนำเขาสู่การใฝ่หาความแข็งแกร่ง..

การลอบสังหารพ่อของ จาง(เกคิเรด) รวมไปถึงคนในหมู่บ้านทั้งหมด..

การทรยศของ 3 ศิษย์ก่อนที่พวกเขาจะผันตัวมาตั้ง รินจูเด็น

ทุกอย่างล้วนเป็นฝีมือของหลงทั้งสิ้น..

ร่างอวตารของเทพมังกรจากความเชื่อที่มีชีวิตนิรันด์.. สำหรับเขาทุกอย่างล้วนน่าเบื่อ เพราะงั้นจึงต้องหาอะไรสนุกๆทำ..

ใช่ ไม่มีอะไรมากหรือน้อยไปกว่านั้น..

แต่การที่แผนของเขาต้องมาถูกขัดขวางโดยใครที่ไหนก็ไม่รู้มันทำให้เขาไม่สบอารมณ์และหงุดหงิดมาก!!

ทั้งไม่อาจสัมผัสถึงอีกฝ่าย ไม่อาจตรวจจับหรือตามหา และไม่อาจประเมินพลังของอีกฝ่ายได้ นั่นยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดมากยิ่งขึ้นไปอีก!!

‘มันไม่น่าจะมีสิ่งใดที่ข้าไม่รู้จัก.. มันเป็นใครกัน..’

หลงกัดฟันอย่างไม่พอใจ..

‘ไม่สำคัญ.. ไม่ว่ามันจะเป็นใคร การขัดขวางข้ามีเพียงความตายและหายนะเท่านั้นที่รอมันอยู่!’

อ้าาาากกกก~~~!!!

เสียงกรีดร้องของชายหนุ่มดังออกมาจากในถ้ำวิหาร..

และนั่นก็ทำให้หลงยกยิ้มออกมา..

“ใช่แล้ว.. เจ้าต้องโกรธแค้นมากขึ้น มากยิ่งขึ้นกว่านี้.. ถึงแม้การคืนชีพเค็นมะจะล้มเหลวก็ไม่เป็นไร.. ตราบใดที่เจ้ามีความโกรธ เจ้าก็จะกลายเป็นเก็นจูโอได้!!”

หลง นึกถึงวันที่ริโอะจะได้กลายเป็นเก็นจูโอ(เทพทำลายล้าง)และชักนำภัยพิบัติมาสู่โลกใบนี้.. ใช่ ไม่มีอะไรจะสนุกยิ่งไปกว่าโลกที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายอีกแล้ว!!

ฮ่าๆๆๆๆ!!!

.

.

.

กรี๊ดดดดด!!!

อรรรรรรร!!!

เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังออกมา แต่ก็ไม่ทะลุผ่านห้องทดลองออกไป..

เทปเปยืนมองดูผลลัพธ์ที่หน้าจอและพยักหน้าเบาๆ..

ร่างของเมเลที่เปลือยเปล่ากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โลหะ หัวของเธอถูกสวมหมวกที่ภายในมีเข็มแหลมแทงเข้าไปถึงสมอง.. หัวนมและตุ่มคริสตอริสของเธอถูกเข็มที่มีสายฉีดสสารพิเศษแทงใส่..

ตามแขนขาก็ถูกสายยางปลายเข็มแทงฉีดสสารพิเศษพรเอมกับสารกระตุ้นในขณะที่ประตูหลังขอฃเธอถูกทะลวงด้วยแท่งโลหะพิเศษ..

มีเพียงรูหน้าที่มีเหล็กปิดกั้นไว้และเปิดปากขอฃเธอให้ได้กรีดร้อง..

แต่ก็นะ.. พอหลังจากช็อตไฟฟ้าได้ 3 ชั่วโมง เธอก็เลิกกรีดร้องและส่งเสียงคำรามไม่เป็นภาษาออกมา.. น้ำลายไหล น้ำส่วนล่างแตกกระจาย.. ดีที่เขาทำที่เชื่อมต่อส่วนตรงนั้นไว้แล้วไม่งั้นคงเปียกแฉะเละเทะ..

“ฟังชั่นการดึงข้อมูลจากความทรงจำใช้เวลาเยอะจริงๆด้วย.. แต่ระบบป้องกันความเสียหายของเซลล์สมองทำงานได้ดี.. เยี่ยมมากเมเล.. อืม.. คงไม่ได้ยินสินะ.. เอาเถอะ.. เริ่มขั้นต่อไปกันเลย..”

พอจบช่วงเก็บข้อมูล.. ต่อไปก็ได้เวลาทดลอง..

สสารพิเศษเริ่มถูกฉีดใส่ร่างของเมเลผ่านทางสายยางปลายเข็ม.. และนั่นก็ทำให้ร่างของเธอสั่นกระตุกอีกครั้ง..

ทุกอย่างถูกตั้งค่าเอาไว้เรียบร้อยแล้วเพราะงั้น..

“อีก 10 วันเจอกันนะ..”

เทปเปยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องนี้ไป เขายังต้องทดลองกับศพของบราโคเพื่อหาความลับของวิชา มาโดคุ อยู่อีก..

 

 

————————

หลง(ร่างมนุษย์)

ร่างอวตารของมังกรทองตามความเชื่อของผู้คน คงอยู่เป็นนิรันดร์ตามความเชื่อ

ลาสบอส และผู้ชักใยปัญหาใหญ่ๆในโลกเกคิเรนเจอร์

 

——————-