ตอนที่ 14 (nc)
-
.
-
.
-
.
-
เหตุการต่อจากตอนที่แล้ว
-
.
-
เต้นท์เหม่ยหลินเสี่ยวซื่อ ⛺
-
เสี่ยวซื่อ
อ่าวเหม่ยหลิน
-
เสี่ยวซื่อ
ไหนบอกว่าจะไปหาองค์ชาย
-
เสี่ยวซื่อ
ทำไมกลับมาเร็วนักละ
-
เหม่ยหลิน
เราไม่ไปแล้ว
-
เหม่ยหลิน
แล้วถ้าเค้ามาก็บอกเค้าด้วยว่าเราไม่อยากเห็นหน้า
-
เสี่ยวซื่อ
อะ อ่าว?
-
เสี่ยวซื่อมองเหม่ยหลินที่วิ่งเข้าเต้นท์ไป
-
และไม่นานนักองค์ชายก็วิ่งมาที่หน้าเต้นท์เช่นกัน
-
เสี่ยวซื่อ
... (ก้มหัว)
-
องค์ชาย
เสี่ยวซื่อ
-
องค์ชาย
เหม่ยหลินละ
-
เสี่ยวซื่อ
นางเข้าไปในเต้นท์แล้วเจ้าค่ะ
-
องค์ชาย
เรียกนางออกมาพบข้า
-
องค์ชาย
ข้ามีเรื่องจะคุยกับนาง
-
เสี่ยวซื่อ
ได้เจ้าค่ะ
-
เหม่ยหลิน : ไม่คุย
-
บอกเค้าว่าเราไม่คุยอะไรทั้งนั้น
-
ไม่อยากเห็นหน้า!!!!
-
เสี่ยวซื่อ
อะ เอออ
-
ยังไม่ทันที่เสี่ยวซื่อจะเข้าไปก็มีเสียงของเหม่ยหลินตะโกนออกมาเสียก่อน
-
องค์ชาย
นางกำลังเข้าใจข้าผิด
-
เสี่ยวซื่อ
ตอนนี้เหม่ยหลินน่าจะอารมณ์ร้อนอยู่
-
เสี่ยวซื่อ
คุยกันตอนนี้ไม่น่าจะเป็นผลดีนัก
-
เสี่ยวซื่อ
เสี่ยวซื่อว่าให้นางอารมณ์เย็นลงก่อนแล้วค่อยคุยกันดีกว่าเจ้าค่ะ
-
เหม่ยหลิน : เสี่ยวซื่อเข้ามาได้แล้ว~~~~
-
เสี่ยวซื่อ
อะ เอออ
-
องค์ชาย
เจ้าเข้าไปเถอะ
-
องค์ชาย
ข้าเข้าใจแล้ว
-
เสี่ยวซื่อ
เจ้าค่ะ
-
เสี่ยวซื่อก้มหัวให้องค์ชายแล้วเดินเข้าไปในเต้นท์
-
องค์ชาย
เหม่ยหลินนะเหม่ยหลิน
-
องค์ชาย
คืนนี้ไม่มีเจ้าแล้วข้าจะนอนหลับได้อย่างไร
-
องค์ชายเอ่ย พร้อมกับนึกว่าเค้าจะหลับได้ยังไงเมื่อไม่มีเธอในคืนนี้ และก็ไม่ใช่แค่องค์ชายคนเดียวที่นอนไม่หลับเมื่อไม่มีเหม่ยหลิน
-
แต่มันยังมีอีกคนหนึ่งด้วยเช่นกันที่นอนไม่หลับเมื่อไม่มีเธอ....
-
...
-
---------------------------------------------------- ---------------------
-
คฤหาสน์คุณเมฆ
-
..
-
ห้องนอนมาร์ติน
-
มาร์ติน
เอามาให้ฉัน
-
พิม
ไม่
-
มาร์ติน
ฉันบอกให้เอามา!!
-
พิม
ไม่ค่ะ
-
พิมเอ่ยตอบคนที่นั่งอยู่บนเตียง
-
และตอนนี้พวกเค้าก็อยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลต้วน เพราะเมื่อสองวันก่อนมาร์ตินได้ออกจากโรงพยาบาลมาพักรักษาตัวต่อที่บ้าน โดนมีเธอตามมาเป็นพยาบาลส่วนตัว
-
และเหตุการณ์ตอนนี้ก็คือมาร์ตินจะขอยานอนหลับจากเธอที่เค้าเคยกินทุกวันตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุ แต่ตอนนี้เค้าต้องหยุดกิน เพราะผลข้างเคียงของยา ถ้าทานมากเกินไปก็อันตราย
-
พิม
แล้วต่อจากนี้นายก็ห้ามทานมันอีก
-
มาร์ติน
ห้าม
-
มาร์ติน
เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน
-
มาร์ติน
ไปเอามา!!!
-
พิม
...
-
มาร์ติน
ยืนนิ่งอยู่ทำไม
-
มาร์ติน
ไปเอามาฉันสิ
-
พิม
ไม่
-
พิม
นายรู้ไหมว่ายาพวกนั้นถ้ากินมากเกินไปมันจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
-
พิม
อยากตายนักหรือยัง
-
มาร์ติน
ใช่!!
-
มาร์ติน
ฉันอยากตาย
-
มาร์ติน
อยู่ไปพี่เบลก็ไม่ฟื้น
-
มาร์ติน
ฉันไม่อยากอยู่!!!
-
มาร์ติน
เธอได้ยินไหม!!!
-
พิม
อยากตาย??
-
พิม
หึ (หัวเราะเบาๆ)
-
พิม
นายนี้มันเอาแต่ใจจริงๆเลยนะ
-
พิม
ตอนแรกฉันก็รู้สึกสงสารพี่สาวนายที่ต้องนอนหลับอยู่แบบนั้น
-
พิม
แต่ตอนนี้ฉันว่าเธอโชคดีแล้วละ
-
มาร์ติน
โชคดี
-
มาร์ติน
พี่สาวฉันนอนหลับอยู่แบบนั้นอะนะโชคดี
-
พิม
ใช่ เธอโชคดี
-
พิม
โชคดีที่ไม่ต้องตื่นมาเจอคนอ่อนแอและก็เอาแต่ใจแบบนายไง
-
พิม
นายเจอเรื่องแค่นี้นายกลับพูดคำว่าอยากตายออกมาได้ง่ายๆ
-
พิม
เห็นแก่ตัว!!!!
-
มาร์ติน
นี้!!!
-
พิม
ตอนนี้นายว่านายทุกข์มากใช่ไหม
-
พิม
นายเคยมองความทุกข์ของคนอื่นบ้างรึป่าว
-
พิม
งั้นก็มาดูกันว่าเรื่องนายหรือเรื่องของฉันใครจะทุกข์กว่ากัน
-
พิมเอ่ยแล้วเดินไปเผชิญหน้าใกล้ๆกับมาร์ติน ก่อนเอ่ยถึงเรื่องเธอให้เค้าฟัง
-
พิม
ตอนนี้นายทุกข์
-
พิม
แต่ในขณะเดียวกันนายมีพ่อ มีแม่ มีญาติพี่น้องที่อยู่ข้างนาย
-
พิม
มีความรัก ความอบอุ่น
-
พิม
แต่นายรู้ไหมว่าบางคนหรืออาจจะหลายๆคนไม่เคยได้รับอะไรแบบนี้เลยสักครั้ง
-
พิม
งั้นฉันจะยกตัวอย่างให้
-
พิม
พ่อกับแม่ฉันตายตั้งแต่ฉันอายุได้เพียงหนึ่งอาทิตย์
-
มาร์ติน
...
-
พิม
ฉันจึงต้องไปอยู่ในบ้านเด็กพร้า
-
พิม
ฉันเติบโตที่นั้น
-
พิม
เวลาดีใจ สุข ทุกข์ หรือเศร้า
-
พิม
ฉันก็ได้แต่คุยกับตัวเอง
-
พิม
เสียใจก็ต้องหายเอง
-
พิม
เวลาหนาวฉันก็ได้แต่นอนกอดตัวเอง
-
พิม
ไม่มีใครปลอบ ไม่มีใครมากอดทั้งนั้น
-
พิม
แบบนี้นายว่าฉันสมควรอยากตายไหม
-
มาร์ติน
พิม
-
พิม
ไม่ต้องสงสารฉัน (เช็ดน้ำตาตัวเอง)
-
พิม
เพราะเรื่องทั้งหมดกับความลำบากทั้งหมดมันสอนให้ฉันต้องอยู่ให้ได้ในโลกกว้างนี้
-
พิม
โลกที่ฉันต้องอยู่เพียงลำพัง
-
มาร์ติน
...
-
มาร์ตินมองผู้หญิงที่เอ่ยเล่าเรื่องของตัวเอง และถึงแม้พิมจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่เค้าก็สัมผัสได้ว่าเธอเจ็บปวดมาก ผู้หญิงคนนี้ต้องเจออะไรมามากมายแต่กลับเข้มแข็งและผ่านมาได้ ผิดกลับเค้า...
-
เค้าที่เป็นผู้ชาย เค้าที่มีพร้อมทุกอย่าง มีบ้าน มีเงินทอง มีครอบครัวที่อบอุ่น มีคนรอบข้างที่รักเค้า แต่เค้ากลับอ่อนแอ
-
พิม
มาร์ติน
-
พิม
นายหนะโชคดีกว่าใครหลายๆคนนะ
-
มาร์ติน
ฉันเข้าใจ
-
มาร์ติน
ฉันขอโทษที่คิดสั้นไป
-
พิม
หืมม?
-
พิม
ทำไมรอบนี้เข้าใจง่ายจัง
-
มาร์ติน
...
-
มองคนที่กลับมาทำหน้ากวนทั้งๆที่ยังมีคราบน้ำตาอาบแก้ม
-
มาร์ติน
คงเพราะฉันเห็นน้ำตายัยปีศาจแบบเธอมั้ง
-
มาร์ตินว่าแล้วค่อยๆเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้พิมอย่างอ่อนโยน
-
และคนที่ไม่เคยได้รับอะไรแบบนี้อย่างพิมก็รู้แปลกนิดๆกับการกระทำแบบนี้ แต่ในความแปลกนั้นมันดีมากๆเลย
-
พิม
...
-
มาร์ติน
...
-
ทั้งสองจ้องตากัน และเป็ยพิมเองที่ต้องหลบสายตาของมาร์ตินก่อน
-
พิม
อะ เอออ
-
มาร์ติน
ทำไมเธอหน้าแดงจัง
-
มาร์ติน
เป็นอะไรรึป่าวพิม
-
พิม
หะ
-
พิม
นะ นายเรียกฉันว่าพิม (พูดเบาๆ)
-
มาร์ติน
??
-
มาร์ติน
พูดอะไรฉันไม่ได้ยิน
-
มาร์ติน
... (จะจับแก้มพิม)
-
พิม
... (หลบ)
-
มาร์ติน
🤨
-
พิม
คะ คือ
-
พิม
ฉันหิว
-
พิม
ใช่ ฉันหิว
-
มาร์ติน
หิวหรอ
-
มาร์ติน
ไปกินสิ
-
พิม
อื้ม
-
พิม
งั้นฉันไปหาอะไรกินนะ
-
มาร์ติน
ไปสิ ฉันไปด้วย
-
พิม
ไปด้วย!!!
-
มาร์ติน
ฉันก็หิวเหมือนกัน
-
มาร์ติน
แล้วเธอจะเสียงดังทำไมเนี้ย
-
มาร์ติน
รีบมาพาฉันลงไปสิ
-
พิม
อื้ม~
-
พิม : โอ้ยยยยนึกว่าจะได้ไปคนเดียว จะตามไปด้วยทำไมเนี้ย แล้วใจ... แล้วไอใจบ้านี้จะเต้นแปลกๆกับไอ้เด็กเอาแต่ใจนี้ทำไมกัน!!!!!!
-
มาร์ติน
พิม
-
พิม
อื้ม!!!!!
-
..
-
---------------------------------------------------------
-
ห้องครัว
-
..
-
มาร์ติน
ของอยู่ในตู้ตรงนั้น
-
มาร์ติน
ไปดูสิว่ามีอะไรบ้าง
-
มาร์ติน
ดึกๆแบบนี้ฉันอยากกินซุปครีมเห็ดกับสลัดอกไก่ย่าง
-
พิม
หะ
-
พิม
นายว่าอะไรนะ
-
พิม
ซุปครีมเห็นกับสลัดอกไก่ย่าง
-
พิม
ฉันทำหรอ (ชี้ตัวเอง)
-
มาร์ติน
ใช่
-
มาร์ติน
ตรงนี้มีแค่เธอ
-
มาร์ติน
ถ้าไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใครได้
-
มาร์ตินกอดอกจ้องหน้าพิม
-
มาร์ติน
ทำไม
-
มาร์ติน
ทำไม่เป็นหรอ
-
พิม
ใช่ ฉันทำไม่เป็น
-
พิม
แล้วผู้ชายอะไรกินยุ่งยากชะมัด
-
มาร์ติน
นี้!!!
-
พิม
หยุด!!
-
พิม
แต่ฉันมีเมนูโปรด ทำง่ายๆและอร่อยเหมือนกันจะทำให้กิน
-
มาร์ติน
เมนูอะไร
-
พิม
ขอดูของในตู้แปป
-
พิมว่าแล้วเดินไปดูของในตู้ ซึ่งแต่ละอย่างก็ดูท่าจะเป็นของนอกและแพงๆทั้งนั้น ซึ่งเธอไม่คุ้นเท่าไร แต่!!!
-
แต่สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นบางอย่างอยู่ตรงมุมตู้ คาดว่าน่าจะเป็นของพวกแม่บ้าน เป็นห่อเล็กๆที่เธอต้องการพอดีเลย~
-
พิม
เจอแล้ว~
-
พิม
อันนี้ละฉันทำได้ 😊 (พูดเบาๆ)
-
มาร์ติน
พูดอะไรอยู่
-
มาร์ติน
ได้หรือยัง
-
พิม
ได้แล้วๆๆ
-
พิม
นายรอแปปนะเดี๋ยวฉันทำให้
-
มาร์ติน
อือ
-
มาร์ตินเอ่ยตอบแล้วนั่งมองดูคนตัวเล็กหยิบหม้อขึ้นมาต้มน้ำ ก่อนหยิบๆจับๆอย่างอื่นต่อ
-
พิม
ต้มน้ำแล้ว
-
พิม
จากนั้นก็มาเตรียมอย่างอื่น
-
พิม
เอาผักกาดกับแครอทแล้วกัน
-
พิม
... (ดูของในตู้เย็น)
-
พิม
มีลูกชิ้นด้วย
-
มือเล็กหยิบของที่ต้องการมาจากตู้เย็นแล้วเอามาหั่นๆ
-
พิม
น้ำเดือดแล้ว
-
พิม
ใส่ของทั้งหมดลงไป
-
พิม
แค่นี้ง่ายจะตาย
-
.
-
.
-
ผ่านไป 5 นาที
-
.
-
พิม
สุกแล้ว
-
พิม
ไหนชิมสิ
-
พิม
... (ชิม)
-
พิม
อร่อยจัง~~~
-
มาร์ติน
นี้!!
-
มาร์ติน
เสร็จหรือยัง
-
พิม
😑
-
พิม
ค่ะ~~
-
พิม
เสร็จแล้วค่ะคุณมาร์ติน
-
เอ่ยตอบคนที่นั่งบ่นเฉยๆ ไม่ช่วยอะไรเธอสักอย่าง!!!
-
พิมดับไฟแล้วยกทั้งหม้อไปวางด้านหน้ามาร์ติน
-
พิม
อะ เสร็จแล้ว
-
มาร์ติน
ทำไมไม่ใส่ถ้วยมาดีๆ
-
มาร์ติน
แล้วนี้มันอะไรกันเนี้ย
-
พิม
เห้ยยยย
-
พิม
นายนี้มันลูกคุณหนูจริงๆ
-
พิม
เกิดมาไม่เคยกินมาม่าต้มหรอเนี้ย
-
พิมเอ่ยออกมาเบาๆ
-
มาร์ติน
เธอว่าอะไรนะ
-
พิม
ป่าว
-
พิม
ฉันบอกว่านี้คือมาม่าต้ม
-
พิม
นายไม่เคยกินหรอ
-
มาร์ติน
... (ส่ายหัว)
-
พิม
ฉันก็ว่างั้นละ
-
พิม
เพราะดูจากวัตถุดิบในตู้เย็นแล้วนายคงไม่เคยกินเมนูนี้จริงๆ
-
มาร์ติน
นี่เป็นสิ่งที่เธอชอบหรอ
-
พิม
ใช่
-
พิม
นี้เป็นเมนูโปรดของฉันเลยละ
-
พิม
แต่ถ้านายไม่เคยกิน
-
พิม
ฉันเห็นมีอาหารแช่แข็งอยู่
-
พิม
เดี๋ยวฉันเอามาเวฟให้นะ
-
มาร์ติน
ไม่ต้อง
-
มาร์ติน
กินอันนี้หละ
-
พิม
🤔
-
มาร์ติน
มองอะไรนักหนา
-
มาร์ติน
นั่งลงสิ
-
พิม
อือ~
-
นั่งลงเก้าอี้ข้างๆมาร์ติน ก่อนจะส่งตะเกียบให้เค้า
-
พิม
นายลองชิมสิ
-
มาร์ติน
อืม
-
มาร์ติน
... (ชิมน้ำซุป)
-
พิม
เป็นไง
-
มาร์ติน
เป็นรสชาติที่แปลกดี
-
มาร์ติน
ไม่แย่นะ
-
พิม
นายลองชิมเส้นสิ
-
พิม
ในนี้มีลูกชิ้นแล้วก็ผักด้วยนะ
-
มาร์ติน
อื้ม
-
พิม
ไง
-
พิม
อร่อยไหม
-
มาร์ติน
อร่อย
-
พิม
ใช่ไหมละ~😊
-
มาร์ติน
...
-
มองพิมที่พอเค้าว่าอร่อย ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มทันที ทั้งสีหน้าและแววตา ซึ่งมันก็เป็นครั้งแรกเลยที่เค้าได้เห็นเธอเป็นเช่นนี้
-
มาร์ติน
น่ารัก (พูดเบาๆ)
-
พิม
หืมม🤔
-
พิม
นายว่าอะไรนะ
-
มาร์ติน
ปะ ป่าว
-
มาร์ติน
ไม่มีอะไร
-
มาร์ติน
เธอก็กินด้วยกันสิ
-
มาร์ติน
ไหนบอกหิวไง
-
พิม
อือ~
-
พิม
งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ
-
พิม
อร่อยจัง~
-
พิม
😊
-
พิม
อะนี้ลูกชิ้น
-
พิม
กินสิ (คีบให้มาร์ติน)
-
มาร์ติน
อืม
-
แล้วทั้งสองก็นั่งกินมาม่าด้วยกัน และนี้ก็ถึงว่าเป็นครั้งแรกเลยที่เค้าสองคนได้ทานอาหารด้วยกัน
-
.
-
.
-
เวลาผ่านไป
-
.
-
.
-
พิม
อืออออออ
-
พิม
อิ่มสุดๆไปเลย~~~~
-
พิม
😋
-
มาร์ติน
กินคนเดียวเกือบทั้งหม้อ
-
มาร์ติน
ถ้าไม่อิ่มก็ไม่รู้จะพูดไงแล้วละ
-
พิม
อยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะ
-
พิม
ตอนนี้ฉันกำลังอารมณ์ดี
-
พิมดื่มน้ำส้มแล้ววางแก้วลง
-
พิม
น้ำส้มบ้านนายนี้อร่อยจัง
-
มาร์ติน
อยู่นิ่งๆ
-
พิม
?? (มองหน้ามาร์ติน)
-
มาร์ติน
กินเลอะ
-
มาร์ตินว่าแล้วก็ค่อยๆประคองใบหน้าพิมมาใกล้ๆแล้วใช้นิ้วเช็ดคราบน้ำส้มที่มุมปากให้เธออย่างเบามือ~
-
ละ แล้วตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองก็ใกล้กันมาก มากจนพิมเริ่มใจเต้นแรงแปลกๆอีกแล้ว
-
พิม
...
-
มาร์ติน
เสร็จแล้ว
-
มาร์ติน
... (เลียนิ้วตัวเอง)
-
มาร์ติน
น้ำส้มบ้านฉันรสชาติดีจริงๆด้วย
-
พิม
😳
-
มาร์ติน
เป็นอะไร
-
มาร์ติน
ทำไมหน้าเธอแดงจัง
-
พิม
หะ หาา
-
พิม
แดงหรอ
-
พิม
สงสัยฉันคงเริ่มง่วงแล้ว
-
พิม
เราขึ้นข้างบนกันเถอะ
-
พิมรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วเข็นรถเข็นมาร์ตินไปยังห้องเค้าทันที
-
เมื่อถึงแล้วก็จัดการพยุงตัวเค้าให้นอนลงบนเตียงดี
-
..
-
---------------------------------------------------------
-
ห้องนอน
-
พิม
... (ห่มผ้า)
-
พิม
เสร็จแล้ว
-
พิม
ฉันขอตัวก่อนนะ
-
หมับ~
-
มาร์ติน
เดี๋ยว
-
พิม
...
-
หันมามองคนที่จับมือเธอไว้
-
พิม
มีอะไรอีก
-
พิม
ถ้าต้องการยานอนหลับละก็
-
พิม
ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าไม่ได้
-
มาร์ติน
ป่าว
-
มาร์ติน
ฉันไม่ต้องการ
-
มาร์ติน
แต่ฉันแค่จะบอกเธอว่าขอบคุณนะสำหรับวันนี้
-
พิม
...
-
มาร์ติน
ขอบคุณที่เธอเตือนสติฉัน
-
มาร์ติน
และอีกอย่างที่เธอบอกว่าเธออยู่ในโลกนี้คนเดียวเพียงลำพัง
-
มาร์ติน
ต่อจากนี้เธอจะไม่อยู่เพียงลำพังแล้วนะ
-
มาร์ติน
เธอจะยังมีฉันอีกคน
-
พิม
นะ นาย
-
มาร์ติน
ถ้าเธอต้องการใครสักคนรับฟังสิ่งต่างๆ หรือต้องอ้อมกอด
-
มาร์ติน
ฉันเป็นคนนั้นให้ได้นะพิม
-
มาร์ติน
เธอไม่ต้องเหงาหรือกอดตัวเองอีกแล้ว
-
พิม
มาร์ติน
-
พิมอึงไปกับคำพูดของมาร์ติน คำพูดที่ดูจริงใจและอบอุ่นมากๆ ซึ่งเธอก็รับรู้และสัมผัสมันได้
-
และ และเจ้าหัวใจดวงเดิมก็เริ่มทำงานหนักกับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว
-
มาร์ติน
พิม
-
พิม
อะ เออ
-
พิม
ฉันง่วงแล้ว
-
พิม
ฝันดีนะ
-
พิม
... (รีบเดินออก)
-
มาร์ติน
เธอก็ฝันดีเหมือนกันนะพิม (ตะโกนบอก)
-
พิม
อือ~~~~~
-
มาร์ติน
...
-
มองพิมที่รีบเดินออกไปด้วยยิ้ม
-
มาร์ติน
😊
-
มาร์ติน
... (จับหน้าตัวเอง)
-
มาร์ติน
นี้เรากำลังยิ้มให้ยัยปีศาจอยู่หรอเนี้ย
-
มาร์ติน
😊 (ยิ้มกว้างกว่าเดิม)
-
...
-
---------------------------------------------------- ---------------------
-
.
-
.
-
วันต่อมา
-
.
-
ลานซ้อม
-
พรึบ~
-
องค์ชาย
!!!
-
องค์ชาย
เหม่ยหลิน
-
เสี่ยวซื่อ
...
-
องค์ชาย
เสี่ยวซื่อเองหรอ
-
เสี่ยวซื่อ
เจ้าค่ะ
-
เสี่ยวซื่อ
เสี่ยวซื่อเอาอาหารมาให้องค์ชาย
-
องค์ชาย
เหม่ยหลินละ
-
องค์ชาย
นางทำอะไรอยู่
-
องค์ชาย
นางคงไม่อยากเห็นหน้าข้าแล้วสินะ
-
องค์ชายเอ่ยกับเสี่ยวซื่อ
-
และเมื่อเช้าเค้าไปหาเหม่ยหลินที่เต้นท์ นางก็ไม่ยอมออกมาพบ แถมยังหลบหน้าเค้าอีก
-
เสี่ยวซื่อ
ไม่ขนาดนั้นหรอกเจ้าค่ะ
-
เสี่ยวซื่อ
ตอนนี้นางก็ใจเย็นลงมากแล้ว
-
เสี่ยวซื่อ
แล้วอาหารพวกนี้นางก็เป็นคนทำ
-
องค์ชาย
...
-
มองอาหารตรงหน้าที่มีแต่ของโปรดเค้าทั้งนั้น
-
ส่วนเสี่ยวซื่อที่เป็นคนกลางก็รู้ดีว่าเหม่ยหลินไม่ได้โกรธองค์ชายมากขนาดนั้น แต่ด้วยความเป็นผู้หญิงย่อมมีงอลเล็กๆเป็นเรื่องธรรมดา
-
เสี่ยวซื่อ
การที่เห็นชายที่รักอยู่กับหญิงอื่นแบบนั้นย่อมมีงอลบ้างเป็นเรื่องปกติของคนที่รักกัน
-
เสี่ยวซื่อ
องค์ชายทรงวางใจเถอะเจ้าค่ะ
-
เสี่ยวซื่อ
ถึงนางจะงอล แต่ใจของนางก็ยังคงห่วงและรักองค์ชายเช่นเดิม
-
องค์ชาย
อย่างนั้นหรอ
-
เสี่ยวซื่อ
เจ้าค่ะ
-
เสี่ยวซื่อ
ไว้ตอนช่วงเย็นที่อารมณ์นางดีแล้ว องค์ชายก็มาหานางแล้วพูดให้นางเข้าใจ
-
เสี่ยวซื่อ
เหม่ยหลินนางเป็นคนที่มีเหตุผลอยู่พอควร
-
เสี่ยวซื่อ
ถ้าได้ฟังการอธิบายขององค์ชายตอนมีสติ
-
เสี่ยวซื่อ
เสี่ยวซื่อว่านางต้องเข้าใจองค์ชายแน่ๆ
-
องค์ชาย
ข้าก็หวังให้เป็นเช่นนั้น
-
องค์ชาย
ขอบใจเจ้าเสี่ยวซื่อ
-
องค์ชาย
ข้าฝากดูแลเหม่ยหลินด้วย
-
เสี่ยวซื่อ
ได้เจ้าค่ะ
-
เสี่ยวซื่อ
งั้นเสี่ยวซื่อขอตัวไปหาเหม่ยหลินก่อน
-
องค์ชาย
ไปเถอะ
-
เสี่ยวซื่อว่าแล้วเดินออกมาจากเต้นท์ ก่อนตรงไปหาเหม่ยหลินที่แปลงผัก
-
..
-
---------------------------------------------------------
-
เหม่ยหลิน
...
-
เหม่ยหลิน
... (รดน้ำผัก)
-
เหม่ยหลิน
อาหารจะไปถึงหรือยังนะ
-
เหม่ยหลิน
แล้วองค์ชายจะกินเยอะรึป่าว
-
เหม่ยหลิน
แล้วปลานั้น
-
เหม่ยหลิน
องค์ชายจะแกะเองได้ไหม
-
เหม่ยหลิน
จะมีใครแกะให้ไหมนะ
-
เหม่ยหลิน
แล้วยาสมุนไพรอีกละ
-
..
ห่วงเยอะขนาดนี้
-
..
ทำไมเอาอาหารไปให้องค์ชายเสียเองละ
-
เหม่ยหลิน
!!!
-
เหม่ยหลินที่กำลังพูดอยู่คนเดียวค่อยๆหันไปตามเสียงก็พบว่าเป็นเสียวซื่อยืนกอดอกมองเธออยู่
-
เหม่ยหลิน
เสี่ยวซื่อ
-
เหม่ยหลิน
มาแล้วหรอ
-
เสี่ยวซื่อ
ใช่ ข้ามาแล้ว
-
เสี่ยวซื่อ
มาทันได้ยินเจ้ากำลังพูดถึงองค์ชายอยู่เลย
-
เสี่ยวซื่อ
เจ้าห่วงองค์ชายขนาดนี้
-
เสี่ยวซื่อ
ทำไมไม่ไปหาละ
-
เหม่ยหลิน
ใครว่าเราห่วง
-
เหม่ยหลิน
เราไม่ได้ห่วงสักหน่อย
-
เสี่ยวซื่อ
จริงรึ
-
เหม่ยหลิน
จริง
-
เสี่ยวซื่อ
ข้าเข้าใจแล้ว
-
เสี่ยวซื่อ
งั้นเมื่อตอนที่ข้าเอาอาหารไปให้แล้วบังเอิญเห็นองค์ชายบาดเจ็บ
-
เสี่ยวซื่อ
เจ้าก็คงไม่อยากรู้
-
เหม่ยหลิน
หะ!!!
-
เหม่ยหลิน
บาดเจ็บ
-
เหม่ยหลิน
เจ็บตรงไหน
-
เหม่ยหลิน
องค์ชายเป็นเยอะรึป่าว
-
เสี่ยวซื่อ
🤔
-
เสี่ยวซื่อ
ไหนเมื่อครู่เจ้าบอกว่าไม่ห่วงไงคนปากแข็ง
-
เหม่ยหลิน
อะ เออ
-
เสี่ยวซื่อ
จริงๆเลยเจ้า
-
เสี่ยวซื่อ
ข้ารู้ว่าเจ้าไม่พอใจเรื่องเมื่อคืนขององค์ชายกับแม่นางหนี่หงส์
-
เสี่ยวซื่อ
แต่ข้าอยากให้เจ้าฟังองค์ชายพูดก่อน
-
เสี่ยวซื่อ
ข้าเองไม่ได้ใกล้ชิดองค์ชายมาก แต่ข้าก็รู้ว่าองค์ชายรักเจ้ามากเพียงใด
-
เสี่ยวซื่อ
แล้วเจ้าละเหม่ยหลิน
-
เสี่ยวซื่อ
เจ้าที่ใกล้ชิดองค์ชายมากที่สุดจะไม่รู้เลยหรอว่าเค้ารักเจ้ามากขนาดไหน
-
เหม่ยหลิน
...
-
เหม่ยหลินฟังที่เสี่ยวซื่อพูด และมันก็จริงอย่างที่เสี่ยวซื่อพูดทุกอย่าง และเธอก็รู้ดีว่าองค์ชายรักเธอมากเพียงใด แต่
-
แต่ผู้หญิงทุกคน ถึงจะเชื่อใจมาก แต่พอได้เห็นภาพแบบนั้นก็มันก็อดที่จะโกรธไม่ได้
-
เสี่ยวซื่อ
ข้าว่านี้ก็นานมากแล้วที่เจ้าหลบหน้าองค์ชาย
-
เสี่ยวซื่อ
เย็นนี้ถ้าองค์ชายซ้อมเสร็จก็คุยกับพระองค์เถอะนะ
-
เสี่ยวซื่อ
เจ้ารู้ไหมตอนที่ข้าเอาอาหารไปให้
-
เสี่ยวซื่อ
องค์ชายสีหน้าดูเศร้ามากเลย
-
เหม่ยหลิน
สม
-
เสี่ยวซื่อ
เหม่ยหลิน
-
เหม่ยหลิน
ไม่เอาๆๆๆเลิกพูด
-
เหม่ยหลิน
เราว่าพวกเรารีบไปทำอาหารกันเถอะ
-
เสี่ยวซื่อ
หึๆ
-
เสี่ยวซื่อส่ายหัวให้กับคนที่เปลี่ยนเรื่องเก่ง และเธอก็รู้ว่าตอนนี้เหม่ยหลินนั้นใจอ่อนมามากแล้ว เหลือก็แค่ให้องค์ชายมาง้อเท่านั้น
-
..
-
---------------------------------------------------------
-
19:00
-
เต้นท์องค์ชาย
-
องค์ชาย
??
-
องค์ชาย
อาหาร
-
องค์ชายเอ่ยขึ้นเมื่อมาถึงเต้นท์แล้วเห็นอาหารวางอยู่
-
และอาหารพวกนี้ก็ไม่ต้องเดาเลยว่าใครเป็นคนทำถ้าไม่ใช่เหม่ยหลิน
-
องค์ชาย
นั้นอะไรหนะ
-
หยิบกระดาษที่วางอยู่ข้างๆขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นลายมือของเหม่ยหลิน
-
เสี่ยวซื่อบอกว่าองค์ชายได้รับบาดเจ็บ ขวดที่วางอยู่ข้างๆคือยาสมุนไพร พออาบน้ำเสร็จแล้วท่านก็ใช้ทาบริเวณแผล ส่วนน้ำเราเตรียมให้องค์ชายแล้ว วางอยู่ที่เดิม จาก เหม่ยหลิน
-
องค์ชาย
😊
-
องค์ชาย
เจ้านะเจ้า
-
องค์ชาย
ถึงจะโกรธให้ข้ายังไงแต่ยังคงห่วงข้า
-
องค์ชาย
เจ้าจะทำให้ข้าหลงไปถึงไหนนะเหม่ยหลิน
-
องค์ชายว่าแล้วก็เดินออกมาจากเต้นท์ เพื่อหวังจะไปหาเจ้าของจดหมายฉบับนี้
-
แต่เมื่อมาถึงเต้นท์เธอแล้วก็พบว่าไฟปิดอยู่
-
องค์ชาย
ไม่อยู่เต้นท์กันงั้นหรอ
-
องค์ชาย
ไปไหนกัน
-
เจียงเฉิน
องค์ชาย
-
องค์ชาย
เจียงเฉิน
-
องค์ชาย
เจ้าเห็นเหม่ยหลินกับเสี่ยวซื่อรึป่าว
-
เจียงเฉิน
แม่นางเหม่ยหลินกับแม่นางเสี่ยวซื่อ
-
เจียงเฉิน
กระหม่อมเห็นเดินไปทางนั้นก็พะยะค่ะ
-
เจียงเฉิน
เห็นว่ากำลังเดินไปตักน้ำกัน
-
เจียงเฉิน
องค์ชายมีอะไรหรอพะยะค่ะ
-
เจียงเฉิน
เดี๋ยวกระหม่อมไปตามให้
-
องค์ชาย
ไม่ต้อง
-
องค์ชาย
ข้าไปเอง
-
องค์ชาย
เจ้ามีอะไรก็ไปทำเถอะ
-
ว่าจบองค์ชายก็เดินไปยังทิศทางที่เจียงเฉินบอกทันที
-
..
-
---------------------------------------------------------
-
🌕
-
เหม่ยหลิน
โหหหห😯
-
เหม่ยหลิน
วันนี้พระจันทร์สวยจัง
-
เหม่ยหลิน
น้ำก็ใสมาก
-
เหม่ยหลิน
เราอาบน้ำกันที่นี้เลยดีไหมเสี่ยวซื่อ
-
เสี่ยวซื่อ
เจ้าจะถามข้าทำไมเหม่ยหลินในเมื่อเจ้าถอดผ้าแล้วลงไปเช่นนั้นแล้ว
-
เสี่ยวซื่อเอ่ยบอกกับคนที่ถอดชุดคลุมออก แล้วลงไปในน้ำเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
-
เหม่ยหลิน
หึๆๆ
-
เหม่ยหลิน
ก็น้ำมันใสนี้~~~
-
เหม่ยหลิน
เสี่ยวซื่อรีบตามลงมาสิ
-
เหม่ยหลิน
เร็ว~~~~
-
เสี่ยวซื่อ
อืม~
-
เสี่ยวซื่อเอ่ยตอบ และจะถอกชุดคลุมตัวนอกออก
-
แต่ไม่ทันที่มือเธอจะปลดเชือก มือเธอก็ถูกคว้าไว้ก่อนพร้อมกับแรงกระชากเล็กๆ
-
เสี่ยวซื่อ
อ๊ะ~
-
เสี่ยวซื่อ
อืออออ (พยายามร้อง)
-
องค์ชาย
ชู่~
-
องค์ชาย
ข้าเองเสี่ยวซื่อ
-
เสี่ยวซื่อ
อะ องค์ชาย
-
เสี่ยวซื่อ
เสี่ยวซื่อตกใจหมดเลยเจ้าค่ะ
-
องค์ชาย
ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้าตกใจ
-
องค์ชาย
ตอนนี้เจ้าออกไปก่อนได้ไหม
-
องค์ชาย
ข้ามีเรื่องจะคุยกับเหม่ยหลิน
-
เสี่ยวซื่อ
ได้เจ้าค่ะ
-
เสี่ยวซื่อ
งั้นเสี่ยวซื่อไปก่อนนะเจ้าค่ะ
-
เสี่ยวซื่อก้มหัวให้องค์ชายแล้วเดินออกไปให้เบาที่สุด เพื่อให้คนที่กำลังเล่นน้ำอยู่รู้ตัว
-
ส่วนองค์ชายนั้น เมื่อเห็นเสี่ยงซื่อไปแล้วเค้าก็มองไปยังร่างของหญิงสาวที่กำลังเล่นน้ำอยู่ใต้แสงจันทร์
-
เมื่อเห็นเช่นนั้นแล้วองค์ชายก็ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกแล้วเดินลงน้ำไปหาเธอ
-
เหม่ยหลิน
เมื่อไรจะลงมา
-
เหม่ยหลิน
ทำไมช้าแบบนี้ละ~~~
-
..
ข้ามาแล้ว
-
เหม่ยหลิน
??
-
เหม่ยหลิน
สะ เสียงนี้
-
เหม่ยหลิน
... (รีบหัน)
-
เหม่ยหลิน
องค์ชาย
-
องค์ชาย
ใช่ ข้าเอง
-
องค์ชาย
-
เหม่ยหลิน
แล้วเสี่ยวซื่อละ
-
องค์ชาย
นางไปแล้ว
-
เหม่ยหลิน
ไปแล้ว
-
เหม่ยหลิน
เราจะไปหาเสี่ยวซื่อ
-
หมับ~
-
เหม่ยหลิน
อ๊ะ~
-
แต่ยังไม่ทันไป เหม่ยหลินก็ถูกองค์ชายคว้าตัวเข้าไปกอดไว้เสียก่อน
-
เหม่ยหลิน
ปล่อยนะองค์ชาย
-
เหม่ยหลิน
เราจะไปหาเสี่ยวซื่อ
-
องค์ชาย
ไม่ปล่อย
-
องค์ชาย
แล้วข้าก็จะไม่มีวันปล่อยเจ้าไปไหนอีกแล้ว
-
เหม่ยหลิน
...
-
องค์ชาย
เหม่ยหลิน
-
องค์ชาย
เจ้าพร้อมที่จะฟังข้าอธิบายเรื่องทั้งหมดได้หรือยัง
-
เหม่ยหลิน
พูดมาสิ
-
องค์ชาย
เหตุการคืนนั้น
-
องค์ชาย
หนี่หงส์โดนเศษใบไม้เข้าตา
-
องค์ชาย
ข้าก็แค่ช่วยนางเอาออกเท่านั้น
-
เหม่ยหลิน
ช่วยเอาออก
-
เหม่ยหลิน
เอาออกด้วยวิธีใด
-
เหม่ยหลิน
จูบหรอเจ้าคะ
-
องค์ชาย
...
-
องค์ชายมองคนในอ้อมกอกที่พูดพร้อมกับสบัดหน้าหนีเค้า และท่าทีหึงหวงเช่นนี้มันก็ดูน่ารักน่ามั่นเคียวมากๆเลย
-
องค์ชาย
เจ้าหันหน้าไปอย่างนั้นแล้วจะให้ข้าพูดกับใคร
-
องค์ชาย
หันมาฟังข้าหน่อยสิเหม่ยหลิน
-
เหม่ยหลิน
...
-
องค์ชาย
เหม่ยหลิน~
-
ค่อยๆจับคนขึ้หึงให้หันมามองกัน
-
องค์ชาย
ข้าไม่ได้จูบนาง
-
องค์ชาย
ข้าแค่เป่าออกให้นางเท่านั้น
-
องค์ชาย
แต่มีอีกสิ่งที่ข้าอยากบอกให้เจ้ารู้
-
องค์ชาย
ข้า องค์ชายอี้เอิน
-
องค์ชาย
รักเพียงเหม่ยหลินเท่านั้น
-
องค์ชาย
รักมากจนไม่อาจแบ่งหัวใจดวงนี้ให้หญิงใดได้อีก
-
องค์ชาย
เพราะหัวใจดวงนี้มีแต่เจ้า
-
เหม่ยหลิน
...
-
องค์ชาย
แต่ถ้าเจ้าไม่เชื่อ
-
องค์ชาย
เจียงเฉินกับแม่ทับเจียงก็อยู่ตรงนั้น
-
องค์ชาย
เจ้าถามพวกเค้าได้
-
เหม่ยหลิน
...
-
เหม่ยหลินมององค์ชายที่พูดกับเธอด้วยแววตาจริงจัง และเธอก็รู้และสัมผัสได้ว่าเค้ารักเธอมาก แต่เธอก็แค่งอลเท่านั้น
-
แต่พอมาเจอแบบนี้ก็ทำให้ใจเธออ่อนลงไปหมดเพราะความรักขององค์ชาย
-
องค์ชาย
ไปไหม
-
องค์ชาย
ไปถามพวกเค้ากัน
-
เหม่ยหลิน
... (ส่ายหัว)
-
เหม่ยหลิน
ไม่แล้ว
-
เหม่ยหลิน
เราเชื่อแล้ว
-
เหม่ยหลิน
แต่วันหลัง
-
เหม่ยหลิน
องค์ชายห้ามกอดนางหรือหญิงใดอีกเด็ดขาด
-
เหม่ยหลิน
เข้าใจไหม
-
องค์ชาย
เจ้ากำลังหึงหวงข้า
-
เหม่ยหลิน
ก็ได้~
-
เหม่ยหลิน
ไม่หึงหวงก็ได้~
-
เหม่ยหลิน
งั้นเราจะให้ชายอื่นมากอดเราบ้าง (จ้องหน้าองค์ชาย)
-
องค์ชาย
ได้สิ
-
องค์ชาย
แต่ชายผู้นั้นจะไม่มีโอกาสได้หายใจอีกต่อไป
-
เหม่ยหลิน
หึงหวงเก่ง
-
องค์ชาย
ใช่
-
องค์ชาย
ข้าหึงหวงเก่ง
-
องค์ชาย
เพราะเจ้าเป็นของข้า
-
ว่าจบมือหนาขององค์ชายก็ลูบไล้ไปตามร่างกายของเหม่ยหลิน
-
และมันก็ทำให้เหม่ยหลินนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในชุดที่บางมาก และยิ่งเปียกน้ำแบบนี้มันก็ทำให้เห็นอะไรชัดมาก
-
เหม่ยหลิน
อะ อืออ
-
เหม่ยหลิน
หยุดนะองค์ชาย
-
เหม่ยหลิน
... (ดันอกองค์ชายออก)
-
องค์ชาย
... (มอง)
-
เหม่ยหลิน
-
เหม่ยหลิน
หยุดนะองค์ชาย
-
เหม่ยหลิน
อย่ามอง
-
องค์ชาย
ให้ข้ามองเถอะเหม่ยหลิน
-
องค์ชาย
เจ้างดงามมาก
-
องค์ชาย
จุ๊บ~
-
เหม่ยหลิน
อ๊ะ~
-
เหม่ยหลินร้องขึ้นเบาๆเมื่อจู่ๆองค์ชายก็ก้มลงมาจูบที่หัวนมของเธอผ่านเนื้อผ้าบางๆ
-
จากนั้นมือหนาของเค้าก็คว้าเข้าที่เอวของเธออีกครั้ง และครั้งนี้ก็ดูท่าจะล๊อกเธอแน่นไม่เบา ส่วนอีกมือหนึ่งก็กำลังยกขึ้นหวังจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่มีเพียงน้อยชิ้นของเธออีก
-
เหม่ยหลิน
องค์ชาย (จับมือองค์ชาย)
-
องค์ชาย
เจ้าอย่าห้ามข้าเลยเหม่ยหลิน
-
องค์ชาย
โปรดให้ข้าได้สัมผัสเจ้า
-
องค์ชาย
ข้าไม่ไหวแล้ว
-
องค์ชายเอ่ยขอแล้วค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออกเผยให้เห็นเรือนร่างที่งดงามของเหม่ยหลิน และยิ่งผิวขาวๆของเธอกระทบกับแสงจันทร์ด้วยแล้ว มันก็เป็นอะไรที่แสนจะยั่วยวนอารมณ์มาก
-
เมื่อเห็นเช่นนั้นแล้วองค์ชายก็กดจูบลงไปที่ลำคอระหงของเหม่ยหลิน สูดดมความหอมของเธอเข้าเต็มปอด ก่อนจะลากลิ้นอุ่นๆของเค้าลงมาเลื่อยๆจนถึงหัวนมชมพูอ่อนของเธอ
-
องค์ชาย
👅
-
เหม่ยหลิน
อะ อะ
-
องค์ชาย
แผล่บ
-
เหม่ยหลิน
อืออ
-
องค์ชาย
แผล่บๆ
-
เหม่ยหลินร้องครางขึ้นยามที่ลิ้นขององค์ชายเลียมาที่หัวนมของเธอ เค้าทั้งเลียและดูดราวกับเด็กแรกเกิดที่ไม่ได้กินนมแม่มาเป็นอาทิตย์อย่างนั้น
-
ส่วนหัวนมอีกข้างเค้าก็ไม่ได้ปล่อยให้ว่างป่าวเพราะมือหนาของเค้านั้นก็กำลังบีบและขย่ำมันไปด้วย
-
เหม่ยหลิน
อะ อืออ
-
เหม่ยหลิน
องค์ชาย
-
องค์ชาย
เหม่ยหลิน
-
องค์ชาย
ร่างกายเจ้าช่างหวานเหลือเกิน
-
องค์ชาย
จ๊วบบบบบ
-
เหม่ยหลิน
อะ อือออ
-
องค์ชาย
ข้าอยากสัมผัสเจ้ามากว่านี้
-
องค์ชาย
อยากเข้าไปในตัวเจ้า
-
เหม่ยหลิน
อือ
-
องค์ชายว่าพร้อมกับจับขาทั้งสองข้างของเหม่ยหลินให้มาเกาะที่เอวเค้าไว้ ซึ่งมันก็ทำให้แก่นกายที่แข็งจนขึ้นเป็นเส้นเอ็นของเค้าไปโดนกับดอกไม้ของเหม่ยหลิน
-
ดอกไม้ที่เค้านั้นต้องการเข้าไปเชยชมในรูแสนเหลือเกิน
-
องค์ชาย
ให้ข้าเข้าไปนะ
-
องค์ชาย
นะเหม่ยหลิน
-
เหม่ยหลิน
...
-
เหม่ยหลินมององค์ชายที่เอ่ยขอกับเธอด้วยน้ำเสียงที่ไม่ไหวแล้ว พร้อมกับมือหนาที่ลูบไล้ไปตามร่างกายเธอ บ่งบอกว่าเค้ากำลังต้องการร่างกายของเธอมากแค่ไหน
-
ซึ่งเธอเองในตอนนี้ก็ต้องการเค้าเช่นกัน
-
เหม่ยหลิน
จุ๊บ~ (จุ๊บปากองค์ชาย)
-
เหม่ยหลิน
โปรดทำกับร่างกายเราเบาๆ
-
องค์ชาย
ได้สิ
-
องค์ชาย
ข้าจะทำกับเจ้าให้เบาที่สุด
-
องค์ชายว่าแล้วก็กอดตัวเหม่ยหลินไว้ จากนั้นก็ค่อยๆดันแก่นกายที่แสนใหญ่โตของตัวเองเข้าไปในรูดอกไม้ของเหม่ยหลินเบาๆ
-
ค่อยๆดัน
-
เหม่ยหลิน
อะ อ๊ะ
-
องค์ชาย
ไม่ต้องกลัว
-
องค์ชาย
เรากำลังจะเป็นของกันและกัน
-
เหม่ยหลิน
อือออ
-
เหม่ยหลินกอดคอองค์ชายแน่นเมื่อมีสิ่งที่ใหญ่โตมากกำลังจะเข้ามาในร่างกายของเธอ มันทั้งใหญและคับรูเธอไปหมด และมันก็เจ็บมาก
-
แต่ในความรู้สึกเจ็บปวดนี้มันก็เต็มไปด้วยความสุข
-
พรึบ!!!
-
เหม่ยหลิน
อือ!!!!
-
องค์ชาย
เข้าแล้วเหม่ยหลิน
-
องค์ชาย
ข้างในเจ้าช่างดีเหลือเกิน
-
พับ
-
พับ
-
พับ
-
เหม่ยหลิน
อะ อะ
-
องค์ชาย
อืมมม
-
เหม่ยหลิน
อะ อะ
-
องค์ชาย
ซี้ดดดด
-
พับ
-
พับ
-
องค์ชาย
แผล่บ👅
-
เหม่ยหลิน
อือออ
-
เหม่ยหลินร้องครางออกมาอย่างสุขสมยามที่แก่นกายใหญ่ขององค์ชายขยับเข้าขยับออกในรูของเธอช้าๆ พร้อมกับปากหนาที่ดูดนมของเธอไปด้วย
-
องค์ชาย
จ๊วบบบบ
-
เหม่ยหลิน
อะ อือออ
-
พับ
-
พับ
-
เหม่ยหลิน
อะ โอ้ย~~~
-
เหม่ยหลิน
อืิิออออ องค์ชาย
-
องค์ชาย
เหม่ยหลิย
-
องค์ชาย
แผล่บ👅
-
เหม่ยหลิน
อืออออ
-
ร่างเล็กเชิดหน้าขึ้น สองมือเล็กจิกอยู่ที่ไหล่กว้างขององค์ชายเพื่อระบายความสุขและเสียวที่องค์ชายมอบให้
-
จากตอนแรกที่เป็นจังหวะช้าๆ ตอนนี้องค์ชายเปลี่ยนมาเป็นจังหวะที่แรงขึ้น ตัวเหม่ยหลินเด้งขึ้นเด้นลงตามแรงสะโพกขององค์ชาย ขึ้นสุดโคนและลงมากระแทกสุดโคน
-
กระแทกโดนจุดเติมอยู่อย่างนั้นซ้ำๆ
-
ตับ
-
ตับ
-
ตับ
-
เหม่ยหลิน
องค์ชาย
-
เหม่ยหลิน
เราไม่ไหวแล้ว
-
องค์ชาย
ข้าก็ไม่ไหวแล้วเช่นกัน
-
องค์ชาย
ร่ายกายของเจ้ากำลังตอดรัดข้า
-
องค์ชาย
อืมมม
-
องค์ชายเอ่ยบอกเมื่อรูของเหม่ยหลินตอดแก่นกายเค้ารัวๆ เค้าที่เห็นเช่นนั้นก็เร่งกระแทกเร็วขึ้นๆ
-
เร็วขึ้น
-
เร็วขึ้น
-
พั่บๆๆ
-
พั่บๆๆ
-
เหม่ยหลิน
อะ อ๊ะ
-
องค์ชาย
อืมม
-
พั่บๆๆๆ
-
พั่บๆๆๆ
-
กระแทกเร็วขึ้น จนร่างกายของทั้งคู่ทดต่อความเสียวไม่ไหวอีกต่อไป ก่อนจะปลดปล่อยน้ำแห่งความสุขออกมาพร้อมกัน องค์ชายปล่อยเข้ามาในรูเหม่ยหลิน เหม่ยหลินเองก็ปล่อยใส่แก่นกายองค์ชายเช่นกัน..
-
เหม่ยหลิน
อืออออ💦💦💦
-
องค์ชาย
อ่าาา💦💦💦
-
องค์ชาย
ช่างวิเศษเหลือเกิน
-
องค์ชาย
ข้ารักเจ้าเหม่ยหลิน จุ๊บ~ (จุ๊บหน้าผากเหม่ยหลิน)
-
เหม่ยหลิน
เราก็รักองค์ชาย จุ๊บ~
-
เหม่ยหลินจุ๊บลงที่กลางอกขององค์ชายพร้อมกับซบหน้าลงอย่างหมดแรงทั้งๆที่ยังมีแก่นกายใหญ่ขององค์ชายเสียบคารูอยู่
-
แล้วมันก็ยังแข็งอยู่ แล้วเราก็ยังแนบชิดกันแบบนี้ คารูอยู่แบบนี้ องค์ชายที่เสร็จไปแล้วก็.....
-
พับ~
-
พับ~
-
เหม่ยหลิน
อะ องค์ชาย
-
เหม่ยหลิน
จะทำอะไรอีก
-
เหม่ยหลิน
กระแทกเข้ามาอีกทำไม
-
องค์ชาย
ข้าต้องการเจ้าอีกแล้ว
-
เหม่ยหลิน
ตะ แต่เราไม่ไหวแล้ว
-
องค์ชาย
ไม่ไหวเจ้าก็อยู่เฉยๆ
-
องค์ชาย
ค่ำคืนนี้ข้าจะเป็นคนทำมันเองทั้งหมด
-
องค์ชายเอ่ยกับเหม่ยหลินแล้วขยับเข้าออกในรูของเธอต่อ และไม่ใช่เพียงหนึ่งรอบ แต่มันเป็นทั้งค่ำคืนอย่างที่องค์ชายได้กล่าวไว้จริงๆ
-
พับๆๆ
-
พับๆๆ
-
เหม่ยหลิน
อะ อะ อ๊ะ~~~
-
องค์ชาย
อืมมมม
-
เหม่ยหลิน
อะ อืออออ
-
องค์ชาย
อ่า~~
-
---------------------------------------------------------
-
01:00
-
เต้นท์องค์ชาย
-
พับๆๆๆ
-
พับๆๆๆ
-
เหม่ยหลิน
อะ อ๊ะ
-
องค์ชาย
อืมมม
-
องค์ชาย
เหม่นหลิน
-
องค์ชาย
เจ้าชอบท่านี้หรือไม่
-
องค์ชายเอ่ยถามเหม่ยหลินที่ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในท่าคลานสี่ขาโดยมีเค้ากระแทกรูดอกไม้จากด้านหลัง พร้อมกับมือหนาที่กำลังบีบเต้านมเธอทั้งสองเต้าไปด้วย
-
ตับ
-
ตับ
-
เหม่ยหลิน
องค์ชาย
-
เหม่ยหลิน
ท่านี้มันลึกมาก
-
เหม่ยหลิน
ระ เราจะขาดใจอยู่แล้ว
-
องค์ชาย
หึๆ
-
องค์ชาย
ถ้าสิ่งที่ข้าทำอยู่กำลังทำให้เจ้าขาดใจ
-
องค์ชาย
งั้นเจ้าจงยอมขาดใจเถอะเหม่ยหลิน
-
องค์ชาย
อืม
-
ตับ!!!
-
เหม่ยหลิน
อะ อือออออ
-
เหม่ยหลิน
อ่าาาา💦💦💦
-
.
-
.
-
03:00
-
องค์ชาย
👅
-
เหม่ยหลิน
อะ อือออ
-
องค์ชาย
แผล่บๆๆๆ
-
เหม่ยหลิน
อะ อือออ
-
เหม่ยหลิน
องค์ชาย~~~
-
องค์ชาย
แผล่บๆๆ
-
องค์ชาย
ซูดดดดด
-
เหม่ยหลิน
อืออออ
-
เหม่ยหลินร้องและเอ่นรูขึ้นตามปากขององค์ชาย และตอนนี้เธอก็กำลังนอนแหกขาให้องค์ชายเล่นกับรูของเธออยู่
-
องค์ชาย
แผล่บๆๆๆ
-
เหม่ยหลิน
อะ อะ
-
เหม่ยหลิน
องค์ชาย
-
องค์ชาย
แผล่บๆๆ
-
เหม่ยหลิน
อะ อ๊ะ
-
เหม่ยหลิน
อืออออ💦💦💦💦
-
องค์ชาย
ซูดดดดดด
-
และแล้วเหม่ยหลินก็ปลดปล่อยความสุขออกมาอีกแล้ว องค์ชายที่เห็นเช่นนั้นก็รีบดูดน้ำหวานของเธอเข้าปากทันที
-
องค์ชาย
ซูดดดดด
-
องค์ชาย
แผล่บ👅
-
องค์ชาย
ซูดดดดด
-
เหม่ยหลิน
อือออ
-
องค์ชาย
ซูดดดดดด
-
องค์ชาย
แผล่บ~~~
-
องค์ชาย
หวาน
-
องค์ชาย
จุ๊บ~~~ (จูบรูเหม่ยหลิน)
-
เหม่ยหลิน
องค์ชาย
-
เหม่ยหลิน
พะ พอแล้ว
-
เหม่ยหลิน
มานี้
-
เหม่ยหลินเอ่ยพร้อมกับพยายามให้องค์ชายขึ้นมาจากรูของเธอ
-
องค์ชายที่เห็นเช่นนั้นก็ขยับตัวขึ้นไปหาคนที่อ่อนแรงเต็มที
-
เหม่ยหลิน
องค์ชาย
-
เหม่ยหลิน
พอแล้ว
-
องค์ชาย
หึๆ
-
องค์ชาย
พอแล้วก็พอ
-
องค์ชายหัวเราะขึ้นเบาๆให้กับลูกกระต่ายขี้อ้อน ก่อนจะดึงตัวเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดเค้า
-
และด้วยความเพลียมากๆ เหม่ยหลินที่เข้าสู่อ้อมอกขององค์ชายแล้วก็หลับทันที
-
องค์ชาย
หลับซะแล้ว
-
องค์ชาย
ฝันดีเมียรักของข้า
-
องค์ชาย
จุ๊บ~
-
เหม่ยหลิน
😴
-
เอ่ยจบองค์ชายก็หลับไปพร้อมกับคนในอ้อมกอด......
-
..
-
.
-
.
-
.
-
--------------------------------------------------------- ---------โปรดติดตามตอนต่อไป------------
-
ไรท์เองงง
❤️❤️❤️
-
ไรท์เองงง
- ลงวันที่ 23/3/21
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น