22 

= Love melody in bed = 

:: HIN TALK :: 

“เอยจะง้อให้พี่หินร้องขอชีวิตเลย!” 

ผมหรี่สายตามองคนบนร่างที่ตัวสั่นแถมใบหน้าสวยหวานยังแดงระเรื่อกับสิ่งที่ตัวเองพูดออกมา ผมไม่ได้งอนหรือโกรธเธอนะ แต่แค่ไม่พอใจต่างหากที่จู่ๆ วันนี้เธอก็ไปกระโดดกอดผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ต่อหน้าผม แถมผู้ชายคนนั้นยังพูดว่าถ้าเธอไม่มีผมจะจีบเธออีกต่างหาก ผมก็เลยรู้สึก... ไม่พอใจและหงุดหงิดกับภาพที่เห็นในวันนี้ จนเจ้าเอยเห็นผมผิดสังเกตไปถึงได้ถามไถ่และท้าทายผมด้วยวิธีแบบนี้ซึ่งเธอน่ะ 

คิดผิดถนัดเลยเจ้าเอย เพราะใครกันแน่ที่จะร้องขอชีวิต ผมหรือเธอ? 

“พี่ต้นเป็นญาติห่างๆ ของเอยค่ะ ถ้าพี่หินจะงอนเรื่องนี้” แต่ผมก็กวนประสาทเจ้าเอยด้วยการนิ่งและจับจ้องเรือนร่างที่อยู่ภายใต้ชุดคลุมอาบน้ำสีขาวของทางรีสอร์ทซึ่งผมรู้ว่า ณ ตอนนี้เธอไม่ได้สวมอะไรไว้ข้างในไง 

“คุณบอกคิดถึงผู้ชายคนอื่นต่อหน้าผม” นี่คือสิ่งที่ค้างคาใจผม ต่อให้เป็นญาติก็เถอะนะไม่ใช่พ่อหรือพี่ชายเธอสักหน่อยก็แค่ญาติที่ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าห่างกันจนสามารถมีความรู้สึกดีๆ ให้กันได้หรือเปล่านี่สิ “แบบนี้จะให้ผมนั่งยิ้มมีความสุขเหรอครับที่ต้องมองเมียบอกคิดถึงผู้ชายคนอื่น” 

“พี่หิน!” เธอตีอกผมอย่างแรงด้วยสีหน้าที่เขินอายอีกครั้ง “พูดอะไรออกมารู้ตัวไหมคะ” 

“รู้สิ ผมรู้ตัวเองดีเสมอ” ถอนหายใจก่อนจะเบือนหน้าหนีไปยังวิวทะเลที่มืดมิดตามกาลเวลา แต่ผมก็ปิดม่านลงมาเผยให้เห็นวิวทะเลแค่นิดเดียวเท่านั้น 

“พี่ต้นเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเอยนะ” 

“แต่ก็ไม่ใช่พ่อหรือพี่ชายคุณจริงๆ” ผมไม่ไว้ใจผู้ชายคนอื่น ผมไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมาพรากเธอไปจากผมซึ่งถ้ามันเป็นจริงผมจะจัดการพวกมันให้หมอบคลานไปจากชีวิตของผมและเจ้าเอยเลยล่ะ 

“ทำไมพี่หินดูงอแงกับเรื่องแค่นี้คะ” คิ้วกระตุกเมื่อมองสบตากับคนตัวเล็กที่นั่งเท้าเอวอยู่บนตัวผมโดยไม่ลงไปตามที่ผมบอก “ไม่ใช่พี่หินเลยนะ” 

“คุณเห็นว่าเรื่องที่คุณทำมันเป็นเรื่องแค่นี้เหรอเจ้าเอย?” น้ำเสียงของผมคงแข็งพอควรไม่งั้นเจ้าเอยคงไม่ทำหน้าเสียขนาดนี้ “คุณรู้ใช่ไหมว่าผมหึงแล้วก็หวงคุณมากแค่ไหน” 

“...” เธอไม่พูดแต่พยักหน้ารับเป็นการตอบรับ 

“แล้วทำไมถึงชอบทำให้ผมหึงอยู่เรื่อยเลยล่ะ” ฝ่ามือของผมเลื่อนไปกอบกุมเอวขอดบีบไปมาจนเจ้าเอยทำหน้าบูดใส่ผมซึ่งหน้าตาแบบนี้น่ารักมากๆ น่ารักจนหัวใจของผมเต้นแรง  

“เอยไม่ได้ทำนะคะ” ยังคงเถียงข้างๆ คูๆ “พี่ต้นเป็นญาติค่ะ” 

“ผมบอกไปแล้วว่าถ้าไม่ใช่พ่อหรือพี่ชายคุณ ผมไม่สน” ตอบกลับคนตัวเล็กที่พยักหน้ารับก่อนจะโน้มตัวลงมาเท้าคางบนอกผม 

“เอยจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว พี่หินหายโกรธเอยนะคะ” น้ำเสียงที่ออดอ้อนของเธอ ตามด้วยใบหน้าที่สวยหวานไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผมหายโกรธตั้งแต่เธอทำหน้าบูดใส่แล้ว ผมเคยโกรธเธอเหรอก็เปล่า ผมเคยงอนเธอได้นานเหรอก็เปล่าอีกนั่นแหละ คนอย่างอชิระยอมแพ้ให้กับเจ้าเอยตั้งแต่เธอยังไม่เดินเข้ามาด้วยซ้ำ 

“ไม่หาย” พอผมตอบแบบนี้ตามด้วยสีหน้าและรอยยิ้มที่ส่งไปให้เธอ เจ้าเอยก็กำหมัดทุบบนอกผมด้วยสีหน้าที่เขินอายตามด้วยแก้มนวลที่แดงระเรื่อ 

“พี่หินหื่นอะ” บ่นพึมพำแต่ก็โน้มใบหน้ามาหาผม “ให้เอยง้อยังไง” 

“คุณก็รู้” เลื่อนฝ่ามือขึ้นลูบไล้ศีรษะก่อนจะต่ำมายังลำคอของเธอ “เมื่อกี้คุณพูดเองนะว่าจะง้อให้ผมร้องขอชีวิต” 

“...” 

“ผมอยากรู้... ว่าการร้องขอชีวิตจากคุณมันจะเป็นยังไง”  

 

++CUT HOT++ 

(สงวนสิทธิ์เฉพาะอีบุ๊คและรูปเล่ม) 

 

เจ้าเอยยังคงนอนอยู่บนเตียงจนเลยมาเกือบเที่ยงวันแล้ว ซึ่งพอผมไปปลุกเธอก็งอแงบอกว่าจะนอนผมจึงปล่อยให้เธอได้นอนและออกมาถ่ายรูปด้วยกล้องใหม่ของตัวเอง ชายทะเลที่ตอนนี้แดดค่อนข้างเบาไม่แรงเท่าไหร่ทำให้ผมออกมาสูดบรรยากาศดีๆ กระทั่งถ่ายรูปจนพอใจก็เดินกลับมาถึงที่พักยังไม่ทันได้เดินเข้าห้องดีเลยด้วยซ้ำร่างบอบบางที่อยู่ตรงหน้าทำให้ผมอารมณ์ที่ดีอยู่เมื่อกี้กลับหงุดหงิดใจอีกครั้ง 

“จะไปไหนครับ?” 

“ไปเล่นน้ำค่ะ เอยนอนเต็มที่แล้ว” เธอฉีกยิ้มให้กับผมก่อนจะวิ่งเพื่อไปเล่นน้ำ แต่ผมก็คว้าต้นแขนเธอไว้ซะก่อน เจ้าเอยหยุดชะงักและมองผมด้วยสีหน้ามึนงง “คะ?” 

“ไปเปลี่ยนชุดครับ” ผมพูดแค่นี้แต่สีหน้าของผมและน้ำเสียงคงทำให้เจ้าเอยรู้ว่าผมไม่พอใจมากๆ กับการที่เห็นเธอแต่งตัวแบบนี้ไปเล่นน้ำทะเล 

“ทะ ทำไมล่ะคะ” ถามกลับด้วยสีหน้างอง้ำ เอาจริงนะ... จะให้ผมปล่อยคนตัวเล็กที่สวมแค่ชุดบิกินี่สองชิ้นไปเล่นน้ำทะเลเหรอ? ฝันไปก่อนเถอะครับ ก็ดูเจ้าเอยแต่งตัวสิบิกินี่สีดำที่เป็นแบบผูกคอกับกางในที่ผูกด้านข้างขลับกับผิวขาวอมชมพูของเธอจนเด่นชัด แต่สิ่งที่ผมหวงแหนที่สุดเห็นจะเป็นหน้าอกของเธอที่มันดันล้นออกมาจนเห็นเป็นเต้าใหญ่ ไหนจะเรียวขายาวๆ นี่อีก  

บอกเลยว่าไม่ผ่าน! 

“จะให้ผมพูดอีกเหรอครับว่าทำไมถึงไม่ผ่าน” เจ้าเอยขมวดคิ้วก่อนจะมองเรือนร่างตัวเอง 

“ก็ไม่แปลกนี่คะ มาทะเลก็ต้องใส่บิกินี่” เธอยังคงตอบผมด้วยน้ำเสียงซื่อตรง ให้ตายเหอะ! เธอจะเล่นกับความรู้สึกผมไปถึงไหนกัน ไม่รู้เหรอทั้งที่เมื่อคืนก็บอกไปแล้วว่าอย่าทำให้ผมหึงไปมากกว่านี้ “เอยซื้อมาไว้นานแล้วไม่ได้ใส่เลย กะจะใส่มาที่นี่โดยเฉพาะเลยนะคะ”  

ผมส่ายหน้าไปมาจนเธอหลับตาลงถอนหายใจ “ไม่ผ่านก็คือไม่ผ่านครับ” 

“พี่หินอะ” เจ้าเอยงอแงก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าไปในตัวที่พัก ผมก็ยืนรอเธอกระทั่งเธอก็ออกมาพร้อมกับเสื้อเชิ้ตสีขาวซีทรูตัวยาวสวมทับกับบิกินี่ “แบบนี้ผ่านหรือยังคะ?” 

“ถ้าจะให้ดีคือเปลี่ยนครับ” 

“แต่ว่าเอยเตรียมมาแค่นี้เองนะคะ นอกนั้นก็ชุดที่เล่นน้ำทะเลไม่ได้” พอเธอตอบแบบนี้ผมก็ไปไม่เป็นเลยสิ รู้งี้นะบอกเธอก่อนล่วงหน้าก็ดีแต่ใครจะไปคิดว่าเจ้าเอยจะเตรียมบิกินี่ไว้ด้วย “อนุญาตนะคะ ปกติพี่หินก็รู้ว่าเอยไม่แต่งตัวโป๊” 

“...” 

“นะคะๆ พี่หินของเอย” ยิ่งพอเธออ้อนผมด้วยท่าทางและน้ำเสียงแบบนี้ บอกเลยนะว่า... ใจอ่อนสิ! อ่อนยวบตั้งแต่เธอทำเสียงสองใส่ผมแล้ว 

“โอเคครับ แต่ห้ามห่างผมเด็ดขาด” เธอพยักหน้ารับก่อนจะเดินควงแขนผมไปยังชายทะเลซึ่งแน่นอนว่าสายตาของชายฝรั่งก็มองหุ่นของเจ้าเอยกันตาเป็นมันเลย แต่สิ่งเดียวที่ผมทำได้คือการดึงเสื้อซีทรูสีขาวปิด “ติดกระดุมก็ดีนะครับ” 

“ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวไม่สวย” เจ้าเอยปัดมือผมออกก่อนจะวิ่งตรงไปยังน้ำทะเลที่สูงแค่ข้อเท้าเธอ จากนั้นเธอก็หันมาหาผม “ถ่ายรูปเอยหน่อยเร็ว”  

รอยยิ้มสดใสบวกกับท่าทางที่โพสได้อย่างน่ารักทำให้ผมกดชัตเตอร์ทันที ซึ่งดูเหมือนผมจะเสพติดการถ่ายรูปของเธอแล้วสิไม่ว่าเจ้าเอยจะทำอะไรผมก็เก็บถ่ายไว้ทุกอิริยาบท กระทั่งผมหรี่สายตามองกลุ่มฝรั่งวัยรุ่นที่มองเจ้าเอยก่อนจะโบกมือทักทายเธอที่ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ทว่าเป็นผมเองล่ะที่ร้อนอกร้อนใจเดินไปหาเธอที่กำลังนั่งเก็บเปลือกหอยมาล้างดูความสวยงาม “พี่หินมาพอดี ดูเปลือกหอยสิคะ สวยมากเลยนะคะ” 

ผมไม่ได้ฟังเสียงของเจ้าเอยแต่กลับหันไปมองวัยรุ่นฝรั่งที่ยังคงยิ้มให้กับเจ้าเอยโดยที่เธอไม่ได้สนใจ ผมจึงเอียงคอมองและพูดภาษาอังกฤษออกไป “She is mine” (เธอเป็นของผม)  

จากนั้นพวกวัยรุ่นฝรั่งก็พากันเดินจากไป ผมจึงหันมามองเจ้าเอยที่นั่งยิ้มกว้างให้ผมอยู่ “อะไรครับ?” 

“พี่หินหึงเอยเหรอคะ?”  

“ครับ” 

“แล้วต้องทำยังไงคะ?” เธอคงไม่รู้สินะว่ากำลังอยู่กับอะไร... เจ้าเอย คุณคิดผิดนะ 

“คงระบายความหึงกับคุณ บนเตียงมั้งครับ” พอได้ยินประโยคนี้เข้าไปเจ้าเอยก็หน้าแดง ก่อนจะก้มหน้าลงวางเปลือกหอยลงตามเดิมและหันไปมองท้องทะเลที่สาดซัดเข้ามาหาเราสองคน 

“เมื่อคืนยังไม่พออีกเหรอคะ?” 

“กับคุณผมไม่เคยพอ” ตอบกลับพลางกระซิบไปที่ใบหูของเจ้าเอยที่ฟังนิ่งๆ “เพราะฉะนั้นถ้าทำให้ผมหึงบ่อยๆ คงจะไม่ดีต่อตัวคุณนะ” 

“พี่หิน” หันมาหวังจะต่อว่าผมแต่กลับกลายเป็นว่าใบหน้าของเธออยู่ห่างผมไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ จังหวะนี้จึงกดริมฝีปากลงบนกลีบปากบางเบาๆ และผละจูบออกมา “หื่นที่สุด” 

“หรือคุณชอบที่ผมหึงคุณ” เจ้าเอยหยิกต้นแขนผมอย่างแรงจนต้องลูบแขนตัวเองป้อยๆ เห็นตัวเล็กแบบนี้มือหนักใช่ย่อยนะเนี่ย  

“ไม่ได้ชอบเลยค่ะ เพราะเวลาพี่หินหึงพี่หินชอบงอแงเหมือนเด็กน้อย” ไม่ว่าเปล่าก็เอามือมาเกาปลายคางผมด้วยสีหน้าที่หัวเราะเยาะจนผมคว้ามือเธอไว้ก่อนจะกัดนิ้วเธอเบาๆ ด้วยความั่นเขี้ยว 

“เด็กน้อยคนนี้ของคุณ ก็ทำให้คุณมีความสุขบนเตียงได้นะครับ” พอผมพูดแบบนี้เจ้าเอยก็เบิกตากว้างก่อนจะวิ่งไล่ตีผมไปทั่วชายทะเลและแน่นอนว่าผมก็ถ่ายรูปเธอเก็บไว้อีกต่างหาก ยิ่งเพิ่มความโกรธให้เจ้าเอยเท่าตัว... และใช่ ผมมีความสุขมากๆ ไม่เคยได้ยิ้ม หัวเราะแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วไม่อาจจำความได้  

แต่ที่แน่ๆ คือคนที่ทำให้ผมมีความสุขในทุกวันที่ตื่นเช้าหรือหลับตานอนก็คงไม่พ้น เจ้าหญิงที่แสนดีของผมคนนี้ 

และเพราะผมไม่เล่นน้ำทะเลค่ำคืนนี้ผมกับเจ้าเอยก็เลยมาเล่นน้ำในสระกัน ซึ่งตอนนี้ผมก็ซ้อนทับกอดเธอจากด้านหลังเมื่อเธอเท้ามือกับขอบสระมองไปยังท้องทะเลที่แสนมืดมิดยามค่ำ 

“เอยมีความสุขมากๆ เลยนะคะที่ได้มาเที่ยวกับพี่หินสองคน” 

“จริงเหรอครับ?” ถามขณะกำลังชอนไชริมฝีปากไปตามลำคอของเธอตามด้วยฝ่ามือที่อยู่ใต้น้ำแต่ก็ไม่วายบีบเค้นนวดคลึงทรวงอกเธอ ซึ่งเจ้าเอยก็ไม่ได้ต่อว่าหรือให้ผมหยุดการกระทำของตัวเองในครั้งนี้ 

“ค่ะ เอยอยากอยู่กับพี่หิน” 

“เราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้วนี่ครับ” ผมเกยคางบนไหล่ของเธออีกครั้ง “พอคุณเรียนจบเมื่อไหร่ ผมจะเตรียมตัวไปสู่ขอคุณ” 

“จะไม่ให้เอยทำงานก่อนเหรอคะ?” 

“ไม่ครับ” ตอบทันทีด้วยรอยยิ้ม “มาทำงานเป็นเมียผมดีกว่า” 

“พี่หิน” หันมามองผมตาขวางทว่ารอยแดงตรงแก้มบ่งบอกว่าเธอไม่ได้โมโหผมสักนิด 

“ผมล้อเล่นครับ” อันที่จริงผมอยากจะทำแบบอย่างที่พูดไปนะ แต่ถ้าเจ้าเอยอยากที่จะใช้ชีวิตของตัวเองก่อนผมก็ไม่ขัดอยู่แล้ว ผมตามใจเธอเสมอไม่ว่าเธอจะทำอะไรผมก็จะให้กำลังใจเธอ “คุณอยากทำอะไร คุณทำไปก่อนเลยครับ ผมยินดีและตามใจคุณ” 

“น่ารักที่สุดเลยค่ะ” หันมาจูบแก้มผมด้วยรอยยิ้ม  

Rrr  

เจ้าเอยหันไปมองมือถือของตัวเองที่ดังขึ้นเธอจึงว่ายน้ำไปอีกฝั่งเพื่อหยิบมือถือขึ้นมากดรับสาย ผมก็ว่ายไปกอดเธอก่อนจะซุกไซ้ใบหน้าลงที่ลำคอของเธอ กดจูบและดูดดึงจนเจ้าเอยตีไหล่ผมเพื่อให้หยุด “ค่ะแม่” 

ผมฉีกยิ้มกว้างแต่ก็ไม่หยุดการกระทำของตัวเองเมื่อโอบกอดร่างเธอ ลากไล้ริมฝีปากไปตามแก้มใบหูและมาจบที่ลำคอขาวหอมผมกดจูบซุกไซ้อย่างที่ตัวเองต้องการแม้ว่าจะได้สิ่งตอบแทนเป็นเล็บยาวๆ ที่หยิกบนท่อนแขนก็เถอะ 

“มากับพี่หินค่ะ มะรืนก็กลับแล้วค่ะ” เจ้าเอยดันร่างผมออกก่อนจะมองด้วยสายตาที่ดุดัน แต่ผมก็ไม่ได้เกรงกลัวเธอเลยสักนิดกับทำแบบเดิมจนเธอหนีบคอตัวเองเพื่อหลีกเลี่ยงริมฝีปากของผม “รับทราบค่ะ แค่นี้นะคะ... พี่หิน!” 

“ครับ” ตอบรับหน้าตายเมื่อเห็นเจ้าเอยวางสายไปแล้วเรียบร้อย “คุณป้าโทรมาถามเหรอครับ?” 

“ค่ะ” เจ้าเอยเอามือถือไปวางไว้บนผ้าขนหนูตามเดิม “พี่หินนิสัยไม่ดีเลยนะคะ ถ้าเอยหลุดเสียงเข้าไปจะว่ายังไง” 

“ขอโทษครับ” รู้ว่าตัวเองผิดผมก็ขอโทษเธอก่อนจะดำน้ำลงไป สอดศีรษะตัวเองเข้าระหว่างขาของเจ้าเอย จากนั้นก็โผล่พ้นน้ำด้วยร่างเล็กที่ขี่คอผมอยู่ด้วยความตกใจ 

“พี่หิน เอยตกใจหมดเลยค่ะ!” เธอจับมือผมไว้แน่นก่อนที่ผมจะเดินไปยังขอบสระ ตั้งกล้องถ่ายภาพแบบวินาทีไว้ เพื่อให้ได้ภาพของเราสองคนเมื่อได้ตามที่ต้องการ ก็มีอีกหลายหลายภาพของเราในสระน้ำทั้งจูบกันหรือแม้แต่กอดกันอย่างแนบแน่น ซึ่งมันจะเป็นภาพที่ดีที่สุดสำหรับผมเลยก็ว่าได้นะ 

เมื่ออยู่ในสระกันหลายชั่วโมงแล้วผมกับเจ้าเอยก็เข้าไปอาบน้ำ... ไม่ต้องอธิบายมากเมื่อผมไปอาบน้ำกับเธอซึ่งแม้ว่าเจ้าเอยจะโวยวายแต่ก็ยอมผมจนได้ เราสองคนก็จูงมือกันไปทานอาหารภายในห้องอาหารของรีสอร์ท เสร็จเรียบร้อยก็ออกมานอนที่เปลริมสระเพื่อดูดาวบนท้องฟ้าโดยที่คนตัวเล็กก็นอนกอดก่ายผมอยู่บนเปลนวมที่นอนได้สองคน 

“ส่งรูปมาให้เอยด้วยนะคะ” 

“ชอบรูปไหนที่สุดครับ?” ผมเลื่อนภาพดูก่อนที่เจ้าเอยจะปัดหน้าจอไปยังรูปคู่ของเราที่ชายทะเล มันเป็นภาพที่เจ้าเอยกอดคอผมและยิ้มกว้างไม่ต่างจากผมสักนิด 

“แล้วก็รูปนี้ค่ะ” อีกรูปคือในสระน้ำสดๆ ร้อนๆ ที่เราสองคนจูบกัน มันเป็นภาพที่อาร์ตมากเลยนะในสายตาของผมมุมและแสงได้มากเลย “แล้วพี่หินล่ะคะ?” 

ผมสบตากับเจ้าเอยก่อนจะเลื่อนภาพเดี่ยวของเธอทุกอิริยาบถ จนเธอเงยหน้ามองผมอีกครั้งเพราะผมไม่ยอมตอบสักทีว่าชอบรูปไหนเพราะเลื่อนไปก็เจอแต่รูปเธอซ้ำไปมา 

“ผมชอบรูปคุณ... ทุกรูปครับ” ตอบกลับไปก่อนจะวางกล้องลงและกระชับท่อนแขนตัวเองเพื่อให้คนตัวเล็กเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด “อะไรที่เป็นเจ้าเอย ผมชอบหมด” 

“จีบเก่งนะคะ” เสียงหัวเราะดังออกมาก่อนจะรับรู้ถึงริมฝีปากนุ่มนิ่มที่กดแนบมายังแก้มของผม “จีบบ่อยแบบนี้ไม่กลัวเอยเขินแย่เหรอ?” 

“ไม่กลัวครับ” เลิกคิ้วขึ้นขณะที่ผมกดจูบลงบนหน้าผากของเธอ “ผมอยากจีบคุณทุกๆ วันเลย” 

“เอยก็อยากจีบพี่หินทุกวันเหมือนกันค่ะ” 

“คุณจีบผมบ่อย” 

“ไม่ค่ะ ตอนนี้พี่หินต่างหากที่จีบเอยบ่อยมาก” มึนงงไม่น้อยว่าผมจีบเธอบ่อยขนาดนั้นเลยเหรอ “ตั้งแต่มาเที่ยวกันพี่หินจีบเอยไม่หยุดเลย” 

“เหรอครับ?” เธอพยักหน้าหงึกๆ ยังกับตุ๊กตาล้มลุกจนผมต้องหยุดด้วยการจับศีรษะเธอให้นิ่ง 

“แต่จีบบนเตียงบ่อยที่สุด”  

“หึ” พอคำนี้หลุดมาก็เล่นงานผมหนักสุดเห็นจะเป็นได้นะ จึงระบายความมั่นเขี้ยวด้วยการกอดเธอแน่นๆ จนเจ้าเอยหัวเราะชอบใจกับคำพูดของตัวเอง “พูดแบบนี้ คืนนี้ผมไม่ปล่อยให้รอดนะ” 

“แล้วใครว่าเอยจะหนีล่ะคะ” ทั้งสีหน้าและแววตาของเจ้าเอยเล่นงานความรู้สึกของผมพอควรเลยนะ  

“มาเที่ยวพักผ่อนนะครับ เหมือนมาไม่ให้ผมหยุดพักซะงั้น” ถามแกมหยอกจนเจ้าเอยทำหน้าบูดใส่ 

“จีบเอยบนเตียง ก็เหมือนหยุดแล้วค่ะ” ผมหรี่สายตามองเธอที่เท้าคางบนอกผมก่อนจะวาดนิ้วไปตามกรอบหน้าผม “เพิ่มพลังให้พี่หินอีกต่างหาก”  

“ว่าแต่ผมหื่น คุณเองก็หื่น” จิ้มนิ้วลงบนหน้าผากมน เจ้าเอยก็ทำหน้าบูดใส่ผม 

“เดี๋ยวกลับไปก็ไม่ค่อยได้เจอกันนะคะ” อันนี้มันก็จริงอย่างที่เธอบอกนะ เราสองคนต่างมีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบจะมาเจอกันสักทีก็ยากเย็น ที่เหลือก็แค่คุยกันทางมือถือเท่านั้น  

“คุณอย่าบอกให้ผมหยุดนะ” รอยยิ้มของผมทำให้เจ้าเอยส่ายหน้าไปมา ก่อนจะอุ้มเธอเดินเข้าห้องนอนพลางมอบบทเพลงรักที่มีแค่ผมเท่านั้นที่ทำให้เธอได้ ค่ำคืนนี้เป็นอีกคืนที่ผมและเจ้าเอยเราสองคนต่างพากับมอบความรักให้กันและกัน มันช่างเป็นวันเที่ยวที่แสนพิเศษของผมจริงๆ นะ เหลือเวลาอีกแค่วันเดียวเท่านั้นเราสองคนก็จะกลับไปสู่โลกแห่งความจริง โลกที่เราสองคนต้องเผชิญกับมัน  

เรื่องนี้มีอีบุ๊คฉบับเต็ม+ตอนพิเศษ ฉาก nc ที่ตัดออก สามารถดาวโหลดได้ที่เว็บ meb  

หรือใครสนใจฉบับรูปเล่ม ติดต่อสอบถามได้ที่แฟนเพจของไรท์นะคะ Sweet_Moon