หนี้!!
-
ณ บ้านตระกูลกุลวงศ์
-
ในเวลาค่ำ
-
พ่อ
ป้านวล
-
ป้านวล
คะคุณท่าน
-
ป้านวล
เรียกป้ามีอะไรให้ป้าช่วยคะ?
-
หญิงสาวชราเดินมาหาชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของบ้านเพื่ออยากรู้ว่ามีสิ่งใดที่จะให้ช่วยด้วยความเป็นกันเอง
-
พ่อ
ป้าเห็นเเพรไหมมั้ย?ครับ
-
พ่อ
ป้าช่วยไปเรียกเเพรไหมให้ผมทีนะ
-
เสียงชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ตอบกลับ
-
ป้านวล
คุณหนูเช็ดจานอยู่ในครัวค่ะ
-
พ่อ
อืมงั้นป้ารีบไปตามให้ผมหน่อยละกัน
-
พ่อ
บอกให้ไปเจอผมข้างบน
-
ป้านวล
ได้ค่ะเดี๋ยวป้าจะไปบอกให้
-
หญิงสาวเดินออกมาเเละตรงไปที่ครัวส่วนชายร่างสูงก็เดินขึ้นบันไดไปชั้นบน
-
-ในครัว-
-
ป้านวล
หนูเเพรคะ?
-
ป้านวล
เสร็จรึยังป้าบอกเเล้วว่าไม่ต้องทำหรอกเดี๋ยวป้ากับชมพู่จะทำเอง
-
หญิงชราบ่นให้กับหญิงสาวสวยที่มียิ้มที่สดใส
-
เเพรไหม
ใกล้จะเสร็จเเล้วค่ะป้านวล
-
เเพรไหม
เดี๋ยวเเพรกะว่าทำเสร็จจะไป อาบน้ำเเล้วเหนียวตัวจะเเย่
-
สาวหน้ามนยิ้มกลับเเล้วก็หยิบจานใบสุดท้ายมาเช็ด
-
ป้านวล
เเล้วนี่ชมพูมันไปไหนละ
-
ป้านวล
ไม่มาช่วยคุณหนูเลย
-
เเพรไหม
อ่อชมพู่ไปเข้าห้องน้ำค่ะ
-
เเพรไหม
บอกว่าท้องเสียไปกินอะไรมาก็ไม่รู้
-
ป้านวล
อย่างงั้นหรอ?
-
เเพรไหม
ค่ะ
-
ป้านวล
งั้นเดี๋ยวป้าทำต่อเองค่ะ
-
ป้านวล
คุณนายท่านบอกให้คุณหนูขึ้นไปพบห้องข้างบนค่ะ
-
เเพรไหม
หรอคะ?
-
เเพรไหม
เเล้วคุณพ่อได้บอกมั้ยคะว่าเรียกเเพรทำไม
-
หญิงสาววางมือลงก่อนจะฉีกยิ้มเบาๆด้วยความที่ตั้งเเต่เทอเกิดมานานๆทีเท่านั้นที่พ่อจะเรียกเขาเข้าหา
-
เเละเเต่ละครั้งที่เทอได้คุยกับพ่อในห้องนั้นเทอจะชอบได้ของติดมือออกมาด้วยบ่อยๆ อย่างเช่น เสื้อผ้า กระเป๋า
-
ครั้งนี้เทอก็คิดว่าจะได้เหมือนครั้งที่เเล้ว เเต่เหนือสิ่งใดเทอชอบที่ได้พบปะกับพ่อของเทอมาก
-
เพราะตั้งเเต่ที่พ่อเทอเเต่งงานใหม่เทอก็มีเเม่เลี้ยงที่ใจร้ายก็ว่าได้มันทำให้เทอต้องห่างจากพ่อเพราะเเม่เลี้ยงเทอก็มีลูกเหมือนกัน
-
-ห้อง-
-
ก๊อกๆ~
-
พ่อ
เข้ามา
-
ฉันเคาะประตูพลางใช้มือบิดลูกบิดเเละก็เดินเข้ามายังห้อง
-
ฉันเดินถนอมตัวเข้ามายังห้องที่เงียบเเละเต็มไม่ด้วยสายตาที่ไม่อยากคบหา
-
ซึ่งก็มีเเม่เลี้ยงของเเละก็เดลต้าน้องสาวของฉันนั้นเอง
-
เเม่เลี้ยง
กว่าจะมาได้นะ!
-
เเม่เลี้ยง
ให้ผู้ใหญ่รอได้ยังไงกัน
-
เเพรไหม
เเพรขอโทษค่ะคุณน้า
-
เเพรไหม
ที่เเพรมาช้าเเล้วทำให้คุณอากับน้องเเละก็คุณพ่อรอนาน
-
ฉันยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง
-
เดลต้า
น่าเบื่อจัง
-
เดลต้า
นี่หนูไปได้รึยังคะคุณพ่อ
-
เดลต้า
ทำไมต้องให้มานั่งรอฟังเรื่องบ้าอะไรด้วย!
-
เดลต้าน้องสาววัย 18 ปี เป็นสาวคนละเเม่กับฉัน เดลไม่ชอบอะไรที่ยุ่งยากไม่ชอบรอเเละก็ไม่ชอบความลำบาก
-
เเต่ก็มีมุมที่น่ารักบ่อยๆเเต่จะกับคนที่พิเศษเท่านั้น
-
พ่อ
นั่งก่อนสิเดลต้า
-
พ่อ
รอฟังเรื่องที่พ่อจะพูดกับพี่เราก่อน
-
เเพรไหม
คุณพ่อมีอะไรจะพูดกับเเพรหรอคะ?
-
ฉันถามด้วยความสงสัย?ทุกครั้งที่ฉันมาหาคุณพ่อคุณน้ากับเดลจะไม่มานั่งด้วยเเบบนี้ถ้าไม่ใช่เรื่องมี่สำคัญจริงๆ
-
เเม่เลี้ยง
ก็เรื่องหนี้น่ะสิ
-
เเพรไหม
!!!?
-
หนี้..???
-
นี่..ฉันคงไม่ได้หูฝาดหรอกนะ
-
เเม่เลี้ยง
หึ
-
พ่อ
เเพรไหมฟังพ่อนะลูก
-
เเพรไหม
ค่ะ
-
พ่อ
ลูกทำอะไรเพื่อพ่อซักครั้งจะได้มั้ย
-
พ่อ
ตอนนี้ครอบครัวเรากำลังลำบาก
-
ตอนรี้เรากำลังลำบากงั้นหรอ?
-
เเพรไหม
คุณพ่อลำบากอะไรหรอคะ?
-
เเพรไหม
บอกเเพรได้นะคะถ้าเเพรช่วยได้เเพรจะช่วย
-
พ่อ
เเพรเเน่ใจใช่มั้ยว่าจะช่วยพ่อ
-
พ่อ
เเพรรับปากเเล้วนะลูก
-
เเพรไหม
ค่ะ
-
เเพรไหม
เเพรรับปากถ้าเเพรช่วยได้นะคะ?
-
พ่อ
พ่อไม่อ้อมค้อมละกัน
-
พ่อ
พ่อขายลูกให้กับเสี่ย
-
พ่อ
ตอนนี้เรากำลังติดหนี้เเละพ่อก็คิดดีเเล้วที่จะขายเเพร
-
ฉันสตั๊น!สติหลุดไปเลยเมื่อประโยคหรือคำพูดนั้นมันออกมาจากปากของคนที่ฉันเคารพนับถือเเละคนที่ฉันรัก
-
ฉันไม่คิดว่าคุณพ่อจะกล้าขายฉันเพื่อเเรกหนี้
-
เเพรไหม
คะ??
-
เเพรไหม
พ่อขายเเพรเพื่อใช้หนี้หรอคะ
-
เเม่เลี้ยง
ก็ใช่น่ะสิ....หึ
-
เเม่เลี้ยง
อยากไปจนตัวสั่นละสิ
-
เเม่เลี้ยง
ไม่ใช่ว่าไปจำลูกเขามาทำผัวเอาละ มันน่าอับอายยิ่งกว่าเเม่ของเทอซะอีก
-
ทำไมต้องพาดพิงถึงเเม่ของฉันตลอดเลยท่านทำอะไรผิดนักหน่า ฉันต้องมาเจอกับเรื่องออะไรก็ไม่รู้ที่ฉันเกิดมาก็ต้องเจอมันทั้งๆที่ฉันเองก็ไม่เคยรู้เรื่องเลย
-
เเพรไหม
คุณน้าอย่าว่าคุณเเม่ของเเพรนะคะ..
-
เเพรไหม
ท่านไม่ผิด
-
เเพรไหม
อย่าด่าท่านเลยนะคะ
-
เเม่เลี้ยง
หึ
-
พ่อ
หยุดๆอย่ามาทะเลาะกัน
-
พ่อ
คุณก็เงียบๆก่อน
-
พ่อ
ผมจะคุยกับลูก
-
เเม่เลี้ยง
......
-
คุณน้าเงียบไปก่อนที่คุณพ่อจะหันมาสบตากับฉัน...ดวงตาคุ่นั้นมันยั่วยวนให้ฉันยอมทำตาม
-
พ่อ
ลูกจะช่วยครอบครัวเราใช่มั้ย?
-
พ่อ
เพราะถ้าลูกไม่ช่วยปลดหนี้ให้พ่อพ่อก็ไม่รุ้ว่าจะทำยังไงเเล้ว
-
พ่อ
ถ้าขายบ้านก็คงจะมีปัญหาตามมาเเน่นอน
-
นี่คือฉันต้องยอมเเล้วใช่ไหม
-
เเพรไหม
คุณพ่อจะขายเเพรจริงๆหรอคะ..
-
ฉันถามด้วยเสียงเเหบเรียบ
-
เดลต้า
เเล้วมันมีทางเลือกอื่นหรอ
-
เดลต้า
พี่เเพรก็ยอมๆไปเถอะ
-
เดลต้า
อย่างมากก็เเค่อยู่ใช้หนี้
-
เเพรไหม
เเต่พี่ยังเรียนอยุ่นะ
-
พ่อ
เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพ่อจะเป็นคนส่งเรียน
-
พ่อ
ลูกมีหน้าที่ไปชดใช้หนี้ทั้งหมด
-
เเพรไหม
คุณพ่อเป็นหนี้เขาเท่าไหร่คะ?
-
เเพรไหม
ช่วยกันจ่ายได้มั้ยคะ!?
-
เเม่เลี้ยง
ถ้าเทอคิดว่าช่วยกันจ่ายเเล้วมันจะหมดก็ลองดูสิ
-
พ่อ
30ล้านบาท
-
เเพรไหม
30 ล้าน!!!!!!
-
คุณพ่อเป็น30ล้าน ฉันคงหมดหวังเเล้วละ
-
พ่อ
ใช่
-
พ่อ
เเล้ววิธีนี้มันคือวิธีที่ดีที่สุดเเล้ว
-
พ่อ
ลูกคงไม่ทำให้พ่อผิดหวังหรอกนะ
-
พ่อ
30ล้านมันอาจจะมากกว่าที่พ่อเลี้ยงเเกมาก็ได้
-
พ่อ
เตรียมตัวซะ
-
เเพรไหม
คะ...ค่ะ!!
-
เเม่เลี้ยง
ก็ดี
-
เเม่เลี้ยง
งั้นฉันกับลูกขอตัวนะคะ?
-
เดลต้า
ไปกันเถอะค่ะคุณเเม่
-
พอตกลงว่าฉันจะไปเสร็จคุณน้าเเละก็เดลต้าก็ลุกขึ้นเเละเดินออกจากห้อง
-
พ่อ
เเพรไหม
-
พ่อ
ลูกก็ไปนอนได้เเล้วพรุ้งนี้จะต้องไปเเต่เช้า
-
พ่อ
เดี๋ยวพ่อจะไปนอนเเล้ว
-
เเพรไหม
ค่ะ
-
-
รุ่งเช้า
-
06.30
-
ฉันตื่นเช้าเเล้วลุกเก็บกระเป๋าเตรียมของเสื้อผ้าที่ฉันจำเป็นที่จะต้องใช้
-
ฉันจะตอบเเทนบุญคุณที่ท่านเลี้ยงฉันมาถ้าท่านต้องการเเบบนี้
-
พอเก็บเสร็จฉันก็เดินลงมาพร้อมกับกระเป๋าใบไม่ใหญ่มาก ส่วนใหญ่ในนั้นจะมีพวกสมุดหนังสือซะมากกว่า
-
ป้านวล
คุณหนูต้องไปจริงๆหรอคะ
-
เเพรไหม
ค่ะ
-
เเพรไหม
หนูจะไปช่วยใช้หนี้ให้คุณพ่อเองค่ะ
-
ป้านวล
โถ่~คุณหนูของป้าไปที่นู่นดูเเลตัวเองด้วยนะคะ
-
เเพรไหม
ขอบคุณค่ะ
-
เเพรไหม
หนูจะมาเยี่ยมคุณพ่อเเละก็ป้านะคะ
-
ป้านวล
คุณหนูพูดเเล้วนะคะ
-
ป้านวล
ป้าจะรอ
-
เเพรไหม
😊
-
เเม่เลี้ยง
หยุดอำลากันซักทีเถอะ
-
เเม่เลี้ยง
เดี๋ยวซักเเปปคุณภูวดลจะมาเเล้ว
-
เเพรไหม
คุณภูวดลคือใครคะ
-
เเม่เลี้ยง
ก็..
-
พ่อ
เพื่อนพ่อเองเเหละ
-
พ่อ
จะเป็นคนมารับลูก
-
เเพรไหม
หรอคะ?
-
ชมพู่
คุณผู้ชายคะ?
-
ชมพู่
รถมาเเล้วค่ะ
-
พ่อ
อืม
-
พ่อ
ออกไปข้างนอกกัน
-
ฉันไม่ตอบเพียงเเต่เดินลากกระเป๋าออกมาตามหลังคุณพ่อ
-
พอออกมาก็เจอชายร่างใหญ่ไม่เเก่มากยังพอหนุ่มๆยืนอยู่หน้ารถพร้อมยิ้มมาให้กับคุณพ่อ
-
ทั้งสองเดินเข้าหากันอย่างคนสนิท
-
พ่อ
ว่าไงเพื่อน?
-
ป๊า
ไม่ได้เจอกันนานเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ
-
พ่อ
ก็เปลี่ยนๆด้วยกันทั้งคู่นั้นเเหละ
-
เเม่เลี้ยง
สวัสดีค่ะคุณภูวดล
-
ป๊า
ครับ
-
พ่อ
สวัสดีคุณภูวดลสิลูกเเพร
-
เเพรไหม
สวัสดีค่ะ😊
-
เเพรไหม
หนูชื่อเเพรไหมค่ะ
-
ป๊า
อืม
-
ป๊า
เเพรไหม
-
ป๊า
ชื่อเพราะดี
-
เเพรไหม
ขอบคุณค่ะ
-
ป๊า
งั้นขอตัวละนะ
-
ป๊า
พอดีมีงานต่อด้วย
-
พ่อ
ได้ๆงั้นก็ฝากดูเเลลูกฉันด้วย
-
ป๊า
ได้เสมอ
-
ป๊า
งั้นฉันลาเลยนะ
-
จากนั้นฉันก็ได้ขึ้นรถคันนั้นโดยมีทุกคนยืนมองรถก่อนจะถอยออกมาทางถนนเเล้วผ่านหน้าบ้านไป
-
ฉันได้เพียงเเต่คิดถึงคุณเเม่เพราะคุณพ่อได้ขายลูกคนนี้ให้กับเพื่อนของตัวเอง
-
ฉันเสียใจที่สุด...
-
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น