#บทที่1
-
นิยายเรื่องนี้ สร้างจากจินตนาการของไรท์
-
เนื้อเรื่องเป็นเพียงเรื่องสมมุติ
-
ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับศิลปินแต่อย่างใด
-
ไรท์ไม่ได้มีเจตนาดูหมิ่นศิลปิน
-
เป็นเพียงการยืมรูปเพื่อสร้างความบันเทิงเท่านั้น
-
นิยายเรื่องนี้เนื้อหา18+โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน
-
::::
-
:::::
-
ภายใต้แสงดาวพร่างพราวบนท้องฟ้าในยามค่ำคืน คลื่นทะเลม้วนตัวเข้าหาฝั่งกระแทกหน้าผาสูง
-
ร่างสูงสง่าของนายใหญ่แห่งเกาะมายาวี "เตชิน มาร์คาล"
-
ยืนมองเรือเร็วที่กำลังวิ่งออกไปกลางทะเลแววตาคมแข็งกร้าวดุดัน
-
มือใหญ่กำปืนในมือแน่นอย่าโกรธแค้นที่ถูกหัวหน้าคนงานขโมยของล้ำค่าหนีไปอย่างลอยนวล
-
บัญชา
หนีไปจนได้
-
เตชิน มาร์คาล
ล่ามันมาให้ได้
-
เสียงทรงอำนาจของเตชินดังขึ้นเหมือนประกาศิตชีวิตคนที่กล้ากับนายใหญ่แห่งเกาะมายาวี
-
บัญชา
แล้วพวกทีจับได้ตัดลมหายใจเลยใหมครับนายใหญ่
-
เตชิน มาร์คาล
จบง่ายไปใหมบัญ
-
เตชิน มาร์คาล
ทรมานจนกว่ามันจะสารภาพว่าใครที่จ้างมันมาขโมยไข่มุกของเรา
-
เตชิน มาร์คาล
จากนั้นค่อยให้นรกเปิดรับมัน
-
ลูกน้องที่ยืนอยู่ด้านหลังถึงกับขนลุกด้วยความหวาดกลัว
-
พวกเขาได้แต่สงสารพวกที่กล้ามาปลุกพญามัจจุราชอย่าง เตชิน มาร์คาลให้ตื่น
-
บัญชา
เรื่องคมเดช ผมจะให้คนของเราสกัดเอาไว้ พรุ่งนี้คงได้ตัว
-
เตชิน มาร์คาล
ถ้าไม่เจอ
-
เตชิน มาร์คาล
สืบหาที่อยู่มันมาให้ได้
-
เตชิน มาร์คาล
ฉันจะไปถลกหนังหัวมันเอง
-
ลุงทวน
แค่หัวขโมยคนเดียวคงไม่ต้องให้ถึงมือนายใหญ่หรอกครับ
-
เตชิน มาร์คาล
คมเดชมันไม่กล้าทำงานแบบนี้คนเดียวแน่นนอน
-
เตชิน มาร์คาล
สืบให้ได้ว่าใครร่วมมือกับมันบ้าง
-
เตชิน มาร์คาล
ฉันจะทำให้มันกระอักเลือดอย่างสาสม
-
เตชิน มาร์คาล
หนึ่งอาทิตย์ถ้าล่าตัวมันมาไม่ได้
-
เตชิน มาร์คาล
ฉันจะไปล่าด้วยตัวเอง
-
เตชิน เชื่อว่าอีกสามวันต้องได้ตัวคนที่กล้าลบเหลี่ยมเขาแน่นอน
-
หลายปีที่เขามาอยู่ที่นี่เพื่อสานต่องานจากพ่อของเขาซึ่งเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ
-
ทนายของพ่อเขาก็เรียกตัวเขาให้มารับมรดกทั้งหมดของตระกูล
-
เรญ่า
ชินขา
-
เรญ่า
มายืนตากลมอยู่ที่นี่เอง
-
เรญ่า
เรญ่ารอนานแล้วนะค่ะ
-
เสียงออดอ้อนมาแต่ไกลเดินเข้ามาสวมกอดร่างสูงจากด้านหลัง
-
ใบหน้าขาวนวลซบแผ่นหลังมือเรียวลูบไล้แผงอกอยู่ด้านหน้า
-
เตชิน ผ่อนลมหายใจออกดังพอจนทำให้เธอรู้สึกว่าเขารำคาญมากแค่ไหน
-
เตชิน มาร์คาล
ไม่เอาน่า เรญ่า
-
เตชิน มาร์คาล
วันนี้ผมเหนื่อย อยากพักผ่อน
-
เรญ่า
เรญ่า จะทำให้ชินหายเหนื่อยเหมือนทุกครั้งเองค่ะ
-
เรญ่าเลื่อนมือไปปลดกระดุมฝ่ามือนิ่มลูบไล้แผงอกไปมา กรามแข็งแรงนูนขึ้นเป็นสัน
-
เธอรู้ว่าอีกไม่นานบทรักร้อนแรงจะขับกล่อมอย่างเร่าร้อน
-
เตชิน มาร์คาล
เรญ่า
-
เรญ่า
ชินขา..
-
ทั้งสองร่วมรักอย่างร้อนแรง
-
::::
-
เรญ่า
พอก่อนค่ะที่รัก
-
เรญ่า
ถ้าเรญ่าสุขก่อนก็หมดสนุกสิค่ะ
-
เตชิน มาร์คาล
คุณทำให้ผมสุขได้ถึงใจเสมอ
-
เรญ่า
แต่คุณไม่เคยรักเรญ่า
-
หลายปี เรญ่ายอมเป็นนางบำเรอให้เตชินเพียงเพราะอยากใกล้ชิดและใช้เสน่ห์มัดใจเขา ก็เพื่อให้เขาช่วยเหลือธุรกิจของพ่อเธอ
-
ไม่มีใครในวงการธุรกิจแถบเอเชียที่ไม่รู้จัก เขา เตชิน มาร์คาลเป็น นักธุระกิจ อสังหาริมทรัพย์ อัญมณี การท่องเที่ยว ธุระกิจของเขาล้วนประสบผลสำเร็จมากมาย
-
::::
-
:::::
-
ในจังหวัดเหนือสุดของประเทศไทย พิมพ์ชนก หรือคุณครูพิมพ์ผู้ใจดีของเด็กๆ
-
ร่างโปร่งบางในชุดเดรสยาวเสมอเข่าสีน้ำตาลเข้มยืนรอรับลูกศิษย์ตัวน้อยที่ทยอยเดินเข้ามาในโรงเรียน
-
ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ดวงตากลมโตสดใส จมูกโด่งเล็กน่ารักทำให้เธอน่ามองไปทั้งตัว
-
::::
-
เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าถือใบเล็กดังขึ้น
-
พิมพ์ชนก
สวัสดีค่ะ
-
คมเดช
พิมพ์..นี่พี่เองนะ
-
พิมพ์ชนก
พี่คม..พี่อยู่ที่ไหนค่ะ
-
พิมพ์ชนก
เป็นยังไงบ้าง พิมพ์ติดต่อพี่ไม่ได้เลย
-
คมเดช
พิมพ์ฟังพี่ให้ดีๆนะ
-
คมเดช
ตอนนี้พี่ต้องการเงิน5หมื่น
-
คมเดช
เพื่อหนีไปชายแดน
-
คมเดช
พวกมันกำลังตามล่าตัวพี่
-
คมเดช
พิมพ์รีบโอนเงินมาให้พี่ด่วนได้ใหม
-
พิมพ์ชนก
อะไรนะค่ะ แล้วตอนนี้พี่อยู่ไหน
-
คมเดช
พี่บอกไม่ได้
-
คมเดช
พิมพ์ดูแลตัวเองดีๆนะ
-
คมเดช
ส่วนเรื่องหนี้พี่จะจัดการเอง
-
พิมพ์ชนก
เดี๋ยวค่ะ พี่คม พี่คม
-
พิมพ์ชนกไม่มีโอกาศรู้หรอกว่าได้เป็นเป้าสายตาของ บัญชาอยู่คนของเกาะมายาวี
-
หลังจากรู้เรื่องของพี่ชาย พิมพ์ชนก ก็ร้อนใจจึงขอลางานไปจัดการตามที่พี่ชายต้องการ
-
คนงาน
น้องสาวของไอ้คมเดชสวยจริงๆนะนายบัญ
-
คนงาน
ถ้านายใหญ่เห็นจะใจอ่อนรึเปล่า
-
คนงาน
ถ้าเป็นฉันนะ จะยกไข่มุกให้เป็นสินสอดเสียเลย
-
บัญชา
ปากดีนะเอ็ง
-
บัญชา
เดี๋ยวได้เจอหมัดนายเข้าหรอก
-
บัญชา
ไป..รีบตามไปเร็ว
-
เสียงมอเตอร์ไซเข้าจอดข้างรั้วไม้เล็กๆสีขาว พิมพ์ชนกส่งหมวกกันน็อคส่งคืนให้คนขับและจ่ายค่าโดยสาร
-
้เท้าเล็กที่กำลังจะก้าวไปเปิดประตูชะงักทันทีที่เห็นกลุ่มชายฉกรรจ์ท่าทางไม่น่าไว้วางใจยืนอยู่ซุ้มไม้ประตูหน้าบ้าน
-
เสี่ยหมู
วันนี้ทำไมกลับเร็วจังล่ะครูล่ะครูพิมพ์
-
เสี่ยหมู
หรือรู้ว่าฉันรออยู่
-
เสี่ยหมู
เลยรีบกลับมา
-
พิมพ์ชนก
เสี่ยหมู
-
เสี่ยหมู
วันนี้ฉันมาเอาคำตอบเรื่องเงิน
-
เสี่ยหมู
ตกลงคมเดชมันจะกลับวันนี้ใช่ใหม
-
พิมพ์ชนก
พี่คมไม่ติดต่อมาเลยค่ะ
-
เสี่ยหมู
แต่ฉันรอนานแล้วนะครู
-
เสี่ยหมู
และไม่คิดจะรออีกแล้วด้วย
-
พิมพ์ชนก
แต่สัญญาเหลืออีก2เดือนนี่ค่ะ
-
เสี่ยหมู
สัญญามันหมดตั้งแต่แม่เธอขาดส่งเงินต้นเมื่อ2ปีก่อนแล้ว
-
เสี่ยหมู
วันนี้เธอต้องไปอยู่กับฉัน
-
พิมพ์ชนก
ปล่อยนะ
-
เธอพยายามดิ้นรนออกจากมือของลูกน้องเสื่ยหมู ร่างท้วมเดินเข้ามาใกล้แล้วยื่นหน้าไปสูดกลิ่นหอมกรุ่นใกล้ๆ
-
หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
-
เสี่ยหมู
ไปอยู่กับฉันดีกว่านะครู
-
เสี่ยหมู
ไม่ต้องทำงานให้เหนื่อย
-
เสี่ยหมู
แค่คอยเอาใจอย่างเดียว
-
เสี่ยหมู
แค่นี้ฉันก็หลงครูแล้ว
-
บัญชา
เธอไม่อยากไปก็อย่าบังคับเลยน่าพวก
-
ร่างสูงเพรียวของบัญชายืนพิงประตูรถมองอย่างเย้ยหยัน
-
เสี่ยหมู
แล้วมึงเป็นใครว่ะไอ้หน้าอ่อน
-
เสี่ยหมู
มาเสือกอะไรด้วย
-
บัญชา
คนดีที่พญามัจจุราชส่งมาปราบคนเลวๆอย่างพวกแกน่ะสิ
-
เสี่ยหมู
มึงนั่นแหละที่ต้องไปพบพญามัจจุราช
-
พวกมันสี่คนตรงมาสวนหมัดเข้าให้ประเคนทั้งหมัดทั้งเท้าใส่ชายหนุ่มพร้อมๆกัน บัญชาสู้อย่างมีเชิง ไม่เคยหวั่นต่อศัตรูแม้จะมีมากกว่าสิบ
-
บัญชาสวนหมัดเข้าที่ใบหน้าพวกมันคนหนึ่งล้มลงหมุนตัวศอกกลับใส่อีกคนล้มตามส่งไป
-
อีก2คนปรี่มาโดนเท้าใหญ่เตะเสยปลายคางสลบไป ไอ้คนที่เหลือก็ใจฝ่อ
-
เสี่ยหมู
มึงกลัวอะไรว่ะ
-
เสี่ยหมู
เข้าไปจัดการมันเร็ว
-
เสี่ยหมูเห็นท่าไม่ดี จึงหยิบปืนออกมา แต่ช้ากว่าปืนในมือของบัญชา
-
เปรี้ยง!!
-
เสี่ยหมู
โอ๊ย..
-
ปืนของเสี่ยหมูกระเด็นกระดอนหลุดมือลูกปืนเจาะเข้ากลางฝ่ามืออย่างแม่นยำ
-
บัญชา
อย่ายุ่งกับเธออีก
-
บัญชา
ถ้ายังอยากมีลมหายใจ
-
เสี่ยหมู
แล้วเราจะได้รู้กันไอ้หน้าอ่อน
-
บัญชา
คุณเป็นอะไรใหมครับ
-
พิมพ์ชนก
ไม่เป็นไรค่ะ
-
บัญชาหันหน้ากลับมาถามพิมพ์ชนกหลังจากไล่เสี่ยหมูกลับไปแล้ว
-
พิมพ์ชนก
ขอบคุณนะค่ะที่มาช่วย
-
บัญชา
ไม่เป็นไรครับเล็กน้อย
-
พิมพ์ชนก
คุณมาธุระแถวนี้เหรอค่ะ
-
บัญชา
ครับ ผมนัดเพื่อนไว้ที่นี่
-
บัญชา
ป่านนี้ยังไม่มาเลย
-
พิมพ์ชนก
เพื่อนคุณชื่ออะไรค่ะ
-
พิมพ์ชนก
เผื่อฉันรู้จัก
-
บัญชา
ชื่อคมเดชครับ
-
ลดา
พิมพ์
-
ร่างเล็กในชุดหมออนามัยประจำหมู่บ้านวิ่งเข้ามาจับมือบางของเพื่อนสาวอย่างเป็นห่วง
-
ลดา
เป็นยังไงบ้างเสี่ยหมูมันมาที่นี่
-
พิมพ์ชนก
ไม่เป็นไรหรอกลดา
-
พิมพ์ชนก
พอดีคุณคนนี้เข้ามาช่วยทัน
-
ลดา
นายปลากะโฮกนี่นะช่วยเธอ
-
ลดา ขยับปากกระซิบใกล้ๆพอได้ยินกัน2คน
-
แต่ บัญชาก็ยังอุตสาห์ได้ยิน เลยโต้กลับมา
-
บัญชา
หน้าผมหล่อ แถมเร้าใจกว่าปลากะโฮกอยู่นะคุณ
-
พิมพ์ชนก
คุณไม่ใช่เพื่อนพี่คมเดชใช่ใหมค่ะ
-
พิมพ์ชนก
เกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายฉันค่ะ
-
พิมพ์ชนก
พวกคุณถึงต้องตามล่าเขาแบบนี้
-
บัญชา
คนที่จะตอบคำถามคุณ เขาจะมาหาคุณถึงที่
-
บัญชา
ยังไงก็ถามกันเองนะครับ
-
ว่าแล้วบัญชา ก็ก้าวขายาวข้ามไปอีกฝั่งเพื่อขึ้นรถที่จอดอยู่ แล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว
-
แล้วใครจะมาตามหาพี่ชายเธอกัน
-
::::
-
จบตอน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น