ไม่คิดว่าจะรวบรวมเสี้ยววิญญาณที่ตัวเองทำไว้และไปซ่อนมาได้ครบ... ขอบคุณที่ตัวเองกลับมาพร้อมกับหน้าตาสมัยเรียน--ใช่ สมัยเรียน! หึ ขนาดลูเซียสที่ขึ้นชื่อว่าหล่อยังต้องแพ้ให้กับเราเลย:)

ก็คงต้องยกความดีความชอบให้กับลูเซียสเหมือนเดิมนั่นแหละ เราก็ไม่นึกว่ามันจะจงรักภักดีอะไรขึ้นมาเลยรีบหาฮอร์ครักซ์มาประเคนให้อย่างดี

แต่ตอนนี้เราไม่ได้อยากเป็นจอมมารอีกแล้ว... ลองคิดดูสิว่าเราต้องทำอะไรเบื่อๆเจอแต่กับลูกน้องที่รอบตัวโอบล้อมไปด้วยกลิ่นอายมืดมนไม่ก็ความตายตลอดทั้งวัน

เราแค่ต้องการความเป็นส่วนตัวแล้วก็ไม่อยากที่จะใส่หน้ากากจอมมารนี่อีก ใบหน้านี้...ไม่มีใครรู้จักหรอกเว้นเสียแต่อยู่รับใช้ข้างกายเรามานานและก็พวกศาสตราจารย์แก่ๆพวกนั้น!

. . . . . . . . .

คฤหาสน์ซัลลาซาร์

ชีวิตที่เป็นอิสระ ไม่ต้องควบคุมคน ไม่ต้องมีอำนาจ

ต่อไปนี้จะไม่มีจอมมารคนนั้นอีกต่อไปแล้ว…

จริงๆแล้วเราไม่ได้มีสติและสามารถคุมอารมณ์ได้ดีขนาดนี้มานานแค่ไหนนะ คงตั้งแต่ตอนเริ่มทำวัตถุบ้าๆนั่น!

. . . . . . . . . . . . . . . . . .