"ไข่หวาน"เสียงเรียกของชายหนุ่มทำให้เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา  

"พี่ดรัณเหรอคะ"  

"ครับ พี่เอง เราเป็นลมหมดสติไปที่ร้านไอติม พี่ก็เลยพาเรามาส่งที่บ้านเอง" 

"แล้วน้องบอยล่ะคะ" เธอถามหาเด็กชาย 

"พี่เจอกับพี่ดารารายพอดี พี่ดาราก็เลยพาน้องบอยกลับเอง แล้วพี่ก็เลยพาเรามาที่บ้านโชคดีที่แม่ของเราอยู่บ้านด้วย"ดรัณบอก ไข่หวานจึงรู้เหตุการณ์ทั้งหมด แย่จริงๆเธอเป็นลมเพราะแค่น้ำหอมที่เขาให้เนี่ยนะ...บ้าไปแล้ว 

"ขอบคุณมากนะคะ พี่ดรัณกลับเลยก็ได้นะคะ ฉันเกรงใจน่ะค่ะ" ไข่หวานเริ่มรู้สึกว่าตัวเธออยู่กับเขาเพียงลำพังสองคน ชายหนุ่มเข้าใจดีว่าเธออึดอัด ยังไงก็คงต้องกลับก่อน 

"แน่นะว่าไม่เป็นไรแล้วจริงๆน่ะ" คนตัวใหญ่มองเธออีกครั้ง หญิงสาวนึกประหม่าอยู่ในใจ เธอพยักหน้างึกงัก เขายิ้มขำเธอนิดๆ 

"งั้นพี่กลับเลยนะ" ดรัณกำลังจะออกไปจากห้อง ไข่หวานนึกขึ้นได้ว่าจะเอาถุงน้ำหอมคืนเขา เธอจึงรีบเรียกเขาไว้ 

"พี่ดรัณคะ" ไข่หวานเรียกแล้ววิ่งไปหยิบถุงน้ำหอมด้วยความรีบเร่งทำให้เธอสะดุดขาตัวเองล้มแต่คนตัวสูงก็รับไว้ได้ทัน 

"เดินดีๆหน่อยสิเรา" เขาเอ่ยบอกเธอ คนตัวเล็กตกอยู่ในอ้อมกอดเขาอย่างไม่ตั้งใจมันทำให้เธอได้กลิ่นน้ำหอมจางๆจากตัวเขา กลิ่นนี้มัน.....กลิ่นเดียวกับที่เขาซื้อมาให้เธอเลยนี่น่า ทำไมเขาถึงซื้อกลิ่นเดียวกับที่เขาใช้กันนะ 

"ขอโทษค่ะ ฉันรีบไปหน่อย อ่ะ....นี่ค่ะ ฉันว่าของที่พี่ให้มันมากเกินไป" ไข่หวานยื่นถุงคืนให้เขาแต่ดรัณกลับไม่ยอมรับคืน 

"รับไปเถอะ พี่ถือว่าพี่ซื้อให้เราไปแล้วนะ พี่ไปก่อนนะ" ดรัณบอกแล้วเดินออกไป คนตัวเล็กยืนมองตามอีกคน ทำไมหัวใจของเธอถึงเต้นเร็วแบบนี้นะ บ้าจริงๆเลย..... 

"ยัยไข่หวาน หยุดเพ้อเจ้อแล้วไปอาบน้ำเลยแก" ไข่หวานบ่นพึมพำก่อนจะปิดประตูห้อง 

 

 

 

"ทำงานดึกอีกแล้วเหรอลูก อย่าหักโหมนักสิแม่เป็นห่วงลูกนะ" แม่ของดรัณเข้ามาเอากาแฟร้อนมาให้ลูกชายเพราะเห็นว่ายังต้องทำงานอีกหลายชั่วโมง 

"ผมรู้ครับว่าแม่ห่วงแต่ว่าช่วงนี้งานเยอะ อีกอย่างผมก็ยังไหวด้วย" 

"ดูสิ....หน้าโทรมไปตั้งเยอะ" คนเป็นแม่จับหน้าลูกชายของเธอแล้วว่า 

"ก็ได้ครับๆ เดี๋ยวผมจะไปหาอะไรมาบำรุงผิวหน้า แม่จะได้ไม่ว่าผมโทรมอีก"  

"แล้วเรื่องลูกสะใภ้ของแม่ว่ายังไงหืม ตาดรัณ"  

"ผู้หญิงเหรอครับ" ดรัณไม่รู้จะตอบยังไงดีเหมือนกัน  

"ก็ใช่ไง ลูกก็เลิกกับหนูทิชาไปนานแล้วนะดรัณ แม่น่ะอยากอุ้มหลานไวๆ" 

"ผู้ชายแบบผมใครเขาจะสนใจนักล่ะครับแม่" เขาว่า แม่ของดรัณส่ายหัวนิดหน่อยที่ลูกชายของเธอเอาแต่หมกมุ่นกับงานเกิน แล้วแบบนี้เมื่อไหร่เธอจะได้มีหลานตัวน้อยๆมาวิ่งเล่นในบ้านละเนี่ย.... 

"เอาล่ะๆเดี๋ยวก็รีบนอนซะนะ แม่จะลงไปปิดบ้านล่ะ ฝันดีนะลูก"แม่เอ่ยบอกเขาก่อนจะออกไป ดรัณฉุกคิดกับสิ่งที่แม่พูดเมื่อครู่ ผู้หญิงที่เขาสนใจงั้นเหรอ.... หึ เขาคิดว่าตอนนี้เขาน่าจะมีแล้วนะ 

 

 

"แกคิดบ้าอะไรน่ะทิชา ฉันไม่เอาด้วยหรอก " ไข่หวานโวยวายเสียดังกับวิธีบ้าๆที่เพื่อนคิดจะให้เธอหายจากอาการกลัวผู้ชาย 

"เอ้า.....แต่มันก็ไม่เสียหายนะ แกน่ะลองดูสิฉันว่ามันอาจจะหายก็ได้" ทิชาว่า วิธีนี้ที่ทิชาว่าก็คือให้ไข่หวานไปลองจูบผู้ชาย 

"ฉันเป็นผู้หญิงนะแก แล้วอีกอย่างแค่ฉันต้องไปอยู่ใกล้ๆพวกผู้ชายพวกนั้นฉันก็จะร้องไห้แล้วอะ" 

"โอ๊ย.....แล้วแบบนี้เมื่อไหร่แกจะหายกันล่ะ" เพื่อนอย่างทิชาก็เริ่มจะปวดหัวแล้วเหมือนกัน ทิชายื่นนามบัตรของผับร้านดังส่งให้เธอ 

"อะไรเหรอ" ไข่หวานมองนามบัตรนั้นในมือ  

"มันเป็นกิจการของเพื่อนพี่ไอศูรย์ ที่นี่อ่ะมีผู้ชายมากหน้าหลายตา แกลองไปดูนะ"  

"หึ ไม่เอาด้วยหรอก ฉันขนลุกอะ" ไข่หวานว่า 

"ลองดูนะ ฉันว่าแกต้องทำได้แน่ๆ สู้ๆเพื่อน" ทิชาตบบ่าเพื่อนรัก ไข่หวานได้แต่เม้มปากแน่น โอ๊ย....แล้วเธอจะไปที่แบบนั้นได้ยังไงกันเนี่ย.....