โบร๋วววววววววววววววววววว.... ร่างสูงใหญ่ทมึนยืนบนหน้าผาสูง ปากยาวๆอ้าปากกว้างโชว์ฟันที่แหลมคม กู่ร้องตอบเสียงที่มาจากอีกฝั่งของป่าที่ดังตอบโต้กันไปมาจนก้อง ถึงมันจะออกมาจากฝูง แต่สัมพันธ์ก็เหมือนยังคงดีอยู่.... ...อาจจะเพราะมันเป็นอัลฟ่าตัวผู้ที่ทุกตัวยำเกรงถึงจะเป็นแค่หมาป่าหนุ่มก็ตาม

พวกมันเป็นสายพันธุ์ที่สามารถแปลงกายได้หลายร่าง ไม่ว่าจะเป็นหมาป่าสูงใหญ่ หรือแม้แต่มนุษย์ธรรมดา ...มนุษย์ผู้โง่เขลาคงไม่รู้มาก่อนว่าคนธรรมดาที่เดินขวักไขว่ในเมืองนั่นสักคนอาจจะเป็นหนึ่งในพวกของมัน ช่างน่าสมเพชนัก....

ยังมีสายพันธุ์ที่เป็นลูกครึ่งเกลื่อนเมือง...พวกที่สมสู่กับมนุษย์คนกลายเป็นลูกครึ่ง....แต่พวกนั้นจะไม่ได้รับพลังอันศักดิ์สิทธิ์เหมือนมันหรือพวกของมันหรอก ทันใดนั้นเองมันก็ได้ยินเสียงเด็กชายมนุษย์สองตนร้องขึ้นมาที่สุดอาณาเขตของมัน

..ถึงไม่ได้เป็นห่วงชีวิตมนุษย์พวกนั้น  แต่การที่มีตัวอะไรเข้ามาวุ่นวายในอาณาเขตของมันแบบนี้.....ก็ไม่พอใจนักหรอกนะ สายตาคมที่มองเห็นชัดเจนในที่มืดจ้องมองไปยังจุดหมายแล้วพุ่งตัวกระโจนออกไปราวกับพายุ

อุ้งเท้าใหญ่ที่สัมผัสพื้นหรือกิ่งไม้กลับเงียบกริบไร้สรรพเสียงใดๆ  มีเพียงแค่ลมเท่านั้นที่คนทั่วไปจะมองเห็น เคยมีตำนานเล่าว่าพวกเขาเป็นจ้าวแห่งสายลมอยู่เหมือนกัน

มันพุ่งทะยานไปอย่างเร็ว สายตามองกวาดไปรอบๆแต่ร่างกายยังคงมุ่งไปข้างหน้าต่ออย่างไม่ลดละ ไม่แม้แต่จะปิดบังกลิ่นกายที่แผ่ซ่านออกมา เพราะนี่คืออาณาเขตของมัน สิ่งที่เข้ามาหรือผ่านทางมันไม่คิดจะใส่ใจ... แต่สิ่งที่มาเพื่อทำให้เกิดความวุ่นวายมันไม่อยู่เฉยแน่

'ปัง' ขณะที่กระโจนไปข้างหน้า มันก็สะบัดหน้าหันขวับ หลบบางอย่างที่พุ่งมาอย่างรวดเร็วจนได้ยินเสียงข้างใบหูของมันอย่างชัดเจน นี่คงเป็นกระสุนของพวกมนุษย์..หึ..คิดเหรอว่าจะทำอะไรได้..ยิงไม่เข้าหรอก เลิกสนใจเสียงมนุษย์ที่สุดปลายอาณาเขตของตนแล้วมาสนใจคนที่คิดจะมาลองดีกับมันแทน จากการมองเห็นและฟังเสียงก็รู้ว่ามีแค่คนเดียวเท่านั้น

แต่แล้วจมูกก็ยับย่นลงด้วยอารมณ์ที่ไม่สู้จะดีนัก เมื่อกระสุนอีกนัดพุ่งเข้ามาเฉียดคอของมันจนมีเลือดซึมออกจากปากแผลยาวๆจนชุ่มขนสีดำไปหมด 'กรรรรรร' นี่มันกระสุนเงิน... กล้าดียังไง............ ร่างสูงใหญ่กระโดดหลบนัดต่อไปกระโจนออกมาโชว์ตัวประจันหน้ากับคนที่ถือดีมาบุกอาณาเขตแล้วยังคิดร้ายกับตัวมันเองแบบนี้

มันไม่ได้ยืนเป็นเป้านิ่ง แต่ระแวดระวังและสามารถหลบอย่างรวดเร็วแม้เพียงเสี้ยววิที่คนข้างหน้าจะลั่นไก ....นัดที่โดนเป็นเพราะมันประมาทไปเอง เสียงขู่คำรามในลำคอยังคงดังก้อง นัยน์ตาสีฟ้าอมเทาจดจ้องไปที่มนุษย์ผมสีซีดที่อยู่ตรงหน้า..... กลิ่นของมนุษย์ตรงหน้านี้แตกต่างกับมนุษย์ทั่วไปที่มันได้พบเจอ มันหอมหวนแปลกๆ....อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

นัยน์ตาคมจ้องมองมนุษย์ที่ประทุษร้ายตัวเองแล้วหรี่ลง "หึ...." แค่นเสียงในลำคอออกมาอย่างเย็นชา.....ย่างสามขุมเข้าไปหากระบอกปืนที่เล็งมาอย่างไม่เกรงกลัว ถ้าไม่ใช่ทีเผลอน่ะ...อะไรก็หยุดมันไม่ได้

"นั่นควรเป็นคำพูดของเจ้าหรือ..มนุษย์" ค่อยๆแผ่ผลังออกมาจากร่าง เกิดความคุกคามและอึดอัดให้กับมนุษย์ตรงหน้ามากขึ้นอีก รอจนกว่ากระสุนแล่นออกมาก็หลบอย่างรวดเร็วและพุ่งกระโจนเข้าใส่ ร่างนั้น อุ้งเท้าและกรงเล็บกดขย้ำลงที่ไหล่ทั้งสองข้างแล้วคำรามก้อง นัยน์ตาคมสีเทาฟ้าจดจ้องที่มนุษย์ตรงหน้าและเตรียมสังหารมันซะ

ความหยิ่งสะโยทั้งๆที่ร่างกายสั่นเทิ้มนั่นมันอะไร....ทานทนต่อพลังของมันได้แล้วยังปากดีอีกหรือ....น่าสนใจจริงๆ ...มนุษย์ที่เคยเห็นมันมีแต่จะหวีดร้องและหนีอย่างไร้สติ...ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน มันถึงไม่รีบปลิดชีวิตเร็วไปนัก..

ยิ่งได้ยินเสียงร้องอย่างเจ็บปวดก็ยิ่งกดขย้ำกรงเล็บลงไปอีก..กลิ่นเลือดของมนุษย์นี่ช่างหอมหวนกว่าที่เคยสัมผัสมา ถึงมันจะไม่กินสิ่งมีชีวิตอย่างมนุษย์ แต่คนตรงหน้ากลับดึงดูดมันอย่างที่ไม่เคยเป็น

จมูกขยับสูดกลิ่นกายและกลิ่นเลือดอย่างลืมตัว....จนทำให้มันสังเกตใบหน้าของมนุษย์ตนนี้ใกล้ๆ ไม่ได้ระวังว่าสิ่งมีชีวิตที่ตัวเองสมเภชจะสามารถทำอะไรได้มากนัก

'กรร...' แสยะยิ้มออกมาจนเห็นเขี้ยวแหลมๆ ...ไม่รู้ทำไมถึงชอบเสียงโหยหวนจากเจ้ามนุษย์ที่ท่าทางถือดีนี่จริงๆ

"อั่กก!!...กรรรรรรรรร!!!" ดวงตาสีน้ำเงินอมเทาฉายแสงเรืองรองออก และคำรามก้องด้วยความเจ็บปวด สะบัดหน้าไปงับด้ามมีดที่ปักอยู่ออกจากช่วงหลัง มีดกระเด็นออกไปพร้อมกับเลือดที่ไหลทะลัก ถึงมันจะเจ็บปวด แต่ความคับข้องใจและรู้สึกเสียหน้าที่พลาดท่ามนุษย์ผู้นี้กลับมีมากกว่า

นัยน์ตาคมจับจ้องและแผ่พลังออกตรึงร่างกายของคนตรงหน้าไว้ให้อ่อนแรงลงแต่สติกลับครบถ้วน มันไม่ต้องการสังหารมนุษย์ตรงหน้านี้อีกต่อไป....คนที่ทำให้มันมีบาดแผลได้ถึงสองแผลน่ะมันต้องไม่ตายง่ายๆแบบนั้น

ต้องการที่จะทรมาให้เจ็บปวดที่สุด.....บดขยี้ย่ำยีร่างกายนี้และทำให้เจ้ามนุษย์นี่ยอมศิโรราบให้แก่มัน! "ฮะฮะฮ่าๆๆๆ...." เงาทมึนชะโงกอยู่บนร่างนั้น หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งและกระทืบอุ้งเท้าบนแผ่นอก จิกปลายเล็บกระชากเสื้อผ้าจนขาดวิ่น แม้แต่ผิวเนื้อขาวๆก็ถูกข่วนจนเป็นรอยถลอก จนเลือดซึมออกมาเป็นทางยาว

แลบลิ้นตวัดเลียชิมเลือดมนุษย์บนแผ่นอกมันก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมาเสียไม่ได้... "แฮ่ก...แฮ่ก..." ลมหายใจร้อนเป่ารดผิวเนื้อเปลือยเปล่า ตวัดตามองดูใบหน้าที่หลับตาแน่นด้วยความเจ็บปวดทรมาน

จากที่กระหายอยากทำลายเล่นกับร่างกายนี้อย่างสาสมมันกลับได้กลิ่นหอมนี่ชัดขึ้นอีกจนทำให้มันร้อนวูบวาบไปทั้งตัว.... อุ้งเท้าที่กดขย้ำเริ่มคลายออกและกดใบหน้าซุกจมูกและปากยาวๆไปสูดกลิ่นที่แผ่ซ่านออกมาจากซอกคออีกคนอย่างไม่รู้ตัว

อา.........กลิ่นของพวกโอเมก้า แต่มันรุนแรงและดึงดูดเกินไป....

"ฮ่าาาาส์....." ลมหายใจร้อนๆพ่นออกมาหนักๆเป่ารดซอกคอหอมหวนที่อัลฟ่าหนุ่มเผลอแลบลิ้นเลียลงไปจนเปียกชุ่ม.... เสียงห้ามเหมือนเป็นตัวกระตุ้นให้เขาทำมากกว่านี้...

ผละออกมาพร้อมกับสายตาที่จ้องมองสบใบหน้าที่แดงเรื่อและหอบหายใจแรงเหมือนกัน กลิ่นกายหอมหวนที่ยิ่งคละคลุ้งขึ้นทุกทีมันทำให้ปฏิกิริยาตอบโต้ของร่างกายมันตอบสนองขึ้นมาทันทีอย่างที่ไม่เคยเป็นกับหมาป่าตัวไหน

มันปฏิเสธการขยายพันธุ์และสร้างฝูงของตัวเอง...มันต้องการความอิสระ แต่ตอนนี้....มันต้องการร่างกายตรงหน้า ต้องการฝังตัวตนของมันเข้าไปในร่างกายที่ดึงดูดนี้....กล้าดียังไงกัน "แฮ่ก...มนุษย์...เจ้าล่อลวงข้ารึ...."

แกนกายใหญ่โตของมันแข็งขืนและโผล่ส่วนปลายออกมา..เต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่นที่พร้อมจะผสมพันธุ์ ปากยาวๆลากไล้สูดดมทั่งร่างและดึงเสื้อผ้าอีกคนออกจนหมด เหลือแต่ร่างขาวสะอาดที่ยิ่งกระตุ้นกำหนัดของมันไปอีก