#1
-
โรงพยาบาล
-
ยองแจ
แม่ครับ ทำไมแบมมันถึงล้มได้ล่ะครับ
-
ผมถามทันทีที่เห็นแม่ของแบมแบมนั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องผ่าตัด ตอนนี้แบมแบมอยู่ในนั้นครับเพราะลื่นล้มตกบันได ถ้ามันไม่ได้ท้องผมก็คงไม่เครียดขนาดนี้ แต่นี่แบมแบมท้องแก่ใกล้คลอดเต็มทนแล้วครับ พอแม่ของแบมแบโทรหาผมเลยรีบบึ่งรถจากที่ทำงานเพื่อมาดูแบมแบมทันที
-
แม่แบม
แม่ก็ไม่ทันเห็นนะแจ...ว่าแบมเดินลงมา..เพราะแม่มัวแต่วุ่นทำขนมอยู่ในครัว
-
แม่แบม
พอได้ยินเสียงอีกที...แบมก็ลื่นลงไปนอนกองกับพื้นแล้ว....แม่เองก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
-
ยองแจ
ไม่ต้องร้องนะครับแม่ แจเชื่อว่าแบมมันต้องเข้มแข็ง มันต้องสู้เพราะมันยังมียัยหนูของพวกเราอยู่ในท้องครับแม่
-
แม่แบม
แม่ก็หวังให้เป็นแบบนั้นแจ
-
ประตูห้องผ่าตัดถูกเลื่อนเปิดออก ร่างสูงโปร่งของคุณหมอกำลังเดินออกมาอย่างไม่รีบร้อนนัก เพราะคนไข้ที่อยู่ด้านในพ้นขีดอันตรายแล้วทั้งแม่และเด็ก
-
ยองแจ
พี่หมอครับ แบมแบมมันเป็นยังไงบ้างครับพี่
-
พี่หมอเจี๊ยบ
น้องแบมพ้นขีดอันตรายแล้ว
-
พี่หมอเจี๊ยบ
แต่พี่จะให้อยู่เฝ้าสังเกตอาการที่นี่สักสองสามวันนะ เพราะอยากตรวจให้ละเอียดกว่านี้น่ะ
-
แม่แบม
แม่ขอบคุณคุณหมอมากเลยนะค่ะ
-
พี่หมอเจี๊ยบ
ฮะ ยังไงแบมก็เป็นเหมือนน้องของเจี๊ยบคนหนึ่งแม่ไม่ต้องกังวลนะ
-
พี่หมอเจี๊ยบ
เจี๊ยบจะดูแลน้องอย่างดีเลย
-
แม่แบม
ขอบคุณแทนแบมนะลูก ที่เอ็นดูน้อง
-
ยองแจ
ผมเข้าเยี่ยมแบมมันได้เมื่อไหร่พี่
-
พี่หมอเจี๊ยบ
เดี๋ยวพยาบาลจะย้ายน้องแบมไปห้องพักฟื้น ไปรอที่นั่นเลยก็ได้นะแจ
-
ยองแจ
ขอบคุณมากครับพี่หมอ
-
พี่หมอเจี๊ยบ
เดี๋ยวพี่ไปทำงานก่อนนะ มีอะไรโทรหาพี่ได้เลยไม่ต้องเกรงใจ
-
ยองแจ
ครับ
-
ยองแจ
ไปรอแบมที่ห้องพักฟื้นกันครับแม่
-
แม่แบม
ไปจ๊ะ
-
. . .
-
ยองแจ
-
ยองแจ
แม่กลับไปพักนะครับ เดี๋ยวผมดูแลแบมมันให้ครับ
-
แม่แบม
ไม่เป็นไรจ๊ะ แม่ไหวลูก
-
ยองแจ
แต่แม่ตื่นทำขนมตั้งแต่เช้าแล้ว แม่กลับไปพักเถอะครับ
-
ยองแจ
เดี๋ยวจินมันก็มาอยู่ช่วยผม
-
แม่แบม
จินรู้แล้วเหรอลูก
-
ยองแจ
ผมโทรบอกมันตอนที่ขับรถมานี่
-
ยองแจ
มันกำลังขับรถกลับมาครับ
-
แม่แบม
แม่ฝากแบมแบมด้วยนะแจ
-
ยองแจ
ครับแม่
-
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ข้างๆเตียงผู้ป่วยที่มีร่างเล็กของเพื่อนผมนอนหลับอยู่อย่างหน้าสงสาร และก็โมโหครับที่ผมช่วยอะไรมันไม่ได้มากพานให้นึกไปถึงไอ้คนที่ทำให้เพื่อนผมต้องตกอยู่มนสภาพแบบนี้โดยที่มันไม่คิดจะสนใจ
-
"รักระยะทดลอง" คำนี้มันคอยตามหลอกหลอนเพื่อนผมมาโดยตลอดเพราะคำๆนี้ทำให้เพื่อนผมเสียใจและพบเจอแต่เรื่องราวที่เจ็บปวด
-
แกร็ก แกร็ก🚪
-
จินยอง
อิแจ..
-
ยองแจ
จิน
-
จินยอง
ฮึก...ทำไมอิแบมมันถึงเป็นแบบนี้ล่ะ ก่อนกูออกจากบ้านมันยังดีๆอยู่เลย
-
ยองแจ
มันเป็นอุบัติเหตุมึง อย่าร้องซิ เพราะพวกเราร้องไห้กันมามากพอแล้ว
-
จินยอง
แล้วหลานล่ะ
-
ยองแจ
ปลอดภัยทั้งคู่
-
จินยอง
เห้อออ...กูเครียดมาตลอดทางที่ขับรถมาเลยนะ
-
จินยอง
กูกลัวว่ามันกับลูกจะเป็นอะไรไป
-
ยองแจ
อิแบมมันเข้มแข็งกว่าที่พวกเราเห็นนะมึง
-
จินยอง
อื้ม
-
จินยอง
แล้วนี่แม่ไปไหนล่ะ
-
ยองแจ
กูให้แม่กลับไปพัก วันนี้แม่เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว แถมยังมาเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้อีก
-
จินยอง
อืมดีแล้วมึง
-
แบมแบม
แค่กๆๆ
-
ยองแจ
อิแบม!!
-
จินยอง
อิแบม!!!
-
แบมแบม
อืมมม....พวกมึง
-
แบมแบมร้องเรียกพวกผมด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
-
แบมแบม
ลูก...ลูกกู...ฮึก
-
ยองแจ
อย่าร้องนะมึง...เพราะลูกมึงยังปลอดภัยดี
-
แบมแบม
จริงๆนะ..ฮึก
-
ยองแจ
มึงยกมือจับท้องตัวเองดูซิ ว่ามันยังนูนเหมือนเดิมอยู่ไหม
-
แบมแบมทำตามที่ผมบอกทันทีแล้วก็คลี่ยิ้มซีดเซียวออกมา
-
แบมแบม
อื้ม
-
จินยอง
อิแบม ไม่เอาแบบนี้อีกแล้วนะ
-
จินยอง
ตอนอิแจโทรบอกกู กูแทบช็อคตาย
-
จินยอง
แล้วกูก็ลางานออกมาเลยเนี่ย
-
แบมแบม
กูขอโทษ ที่ไม่ทันได้ระวัง
-
ยองแจ
เออๆ เอาละไม่ต้องมานั่งขอโทษขอโพยกันแล้ว
-
ยองแจ
ตอนนี้มึงนอนพักก่อน
-
แบมแบม
อืม
-
แบมแบมหลับตาลงไปเพราะความเพลียอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
-
จินยอง
มึงว่าเราควรบอกเรื่องที่อิแบมท้องให้มันรู้ดีไหมว่ะแจ
-
ยองแจ
ไม่!!!
-
ยองแจ
มีแค่มึง กู แล้วก็อีแบม อ่อแม่อีกคน ก็เลี้ยงหลานให้โตเป็นเด็กที่น่ารักได้นะจิน
-
ยองแจ
ไม่ต้องไปหวังอะไรจากพ่อเหี้ยๆอย่างไอ้มาร์คมันหรอก เชื่อกู
-
จินยอง
แต่ยังไงมันก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อของหลานเรานะแจ
-
ยองแจ
ถ้าจะให้หลานกูมีพ่อเลวๆ ที่คอยแต่เอาเปรียบแม่มัน ก็อย่าให้มันมีเลย
-
ยองแจ
กูไม่อยากเห็นอิแบมเสียใจอีกแล้ว
-
ยองแจ
มันมากเกินไป
-
จินยอง
อืม มึงว่าไงกูก็ว่าตามกัน
-
จินยอง
มึงพักเถอะเดี๋ยวกูเฝ้ามันต่อเอง
-
ยองแจ
อืม
-
ผมเดินไปทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาที่อยู่ถัดไป แล้วนอนคิดถึงคำพูดของจินยอง พ่อเหรอ คนเลวๆอย่างมันไม่สมควรได้รับคำเรียกขานนี้จากเด็กที่กำลังจะเกิดจากเพื่อนตัวเล็กน่ารักของเขา
-
. . .
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น