จุดเริ่มต้นที่เลวร้าย 🔥
-
🌸คำเตือนจากไรท์ผลส้ม🌸 การขโมยผลงานของคนอื่นไปเป็นของตัวเอง มันคือการละเมิดลิขสิทธิ์ผิดกฏหมาย หากอยากสร้างสรรค์ผลงานของตัวเอง โปรดใช้ความสามารถของตนเองนะคะ หากไรท์พบเจอผลงานที่ละเมิด ไรท์จะขอดำเนินการให้ถึงที่สุดค่ะ 🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
-
บุคคลและสถานที่ในเรื่องเป็นเพียงการแต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้นไม่มีอยู่จริงและผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาทำให้เจ้าของตัวจริงเสื่อมเสียชื่อเสียงแต่อย่างใด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️
-
. . . .
-
สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
-
เด็กหญิง ลานนาเราสองคนจะได้ไปอยู่บ้านใหม่จริงๆเหรอเอริ
-
เด็กหญิง เอริไม่รู้สิ
-
เด็กหญิงวัยสิบขวบสองคนที่นั่งรออยู่ด้านนอกห้องต่างมองประตูบานตรงหน้าด้วยความหวัง
-
การที่ได้ไปอยู่บ้านหลังใหม่และพ่อแม่ใหม่ที่พร้อมจะดูแลเธอดั่งลูกสาวแท้ๆนั้นคือความใฝ่ฝันของเด็กทุกคนในบ้านรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้
-
เด็กหญิง ลานนาแต่ลานนาดีใจนะที่ได้ไปอยู่กับเอริด้วย
-
เด็กหญิง เอริอื้ม
-
เอริยิ้มให้กับลานนาเพื่อนรักเพียงคนเดียวของตนก่อนจะจับมือเด็กน้อยข้างๆเอาไว้แน่น
-
ตอนนี้เด็กน้อยทั้งสองยิ้มอย่างร่าเริงด้วยความสดใส
-
ทั้งสองผูกพันกันตั้งแต่จำความได้และยากที่จะแยกจากกันไป
-
คุณแม่อธิการบดีลานนา เอริ เข้ามาสิ
-
เด็กหญิง เอริค่ะ
-
เอริจับมือลานนาเข้าไปในห้องก่อนจะมองคู่สามีภรรยาที่ดูใจดีทั้งสองคนแล้วตื่นเต้นที่เธอได้รับเลือกในการอุปการะครั้งนี้
-
ผู้อุปการะมาแล้วเหรอลูกพ่อ
-
เด็กหญิง ลานนา!!!
-
เด็กหญิง เอริ........
-
ผู้อุปการะคุณคะ ลูกๆยังไม่คุ้นเคยอย่าพึ่งทำให้แกตกใจสิ
-
ผู้อุปการะขอโทษทีคุณ ผมแค่ดีใจที่ได้เจอหน้าลูกๆ
-
คุณแม่อธิการบดีทีแรกคุณอยากอุปการะแค่ลานนา แต่เพราะเด็กทั้งสองคนเค้าติดกันมากๆเลยค่ะ ถ้าจะให้แยกกันไปคงไม่ได้
-
ผู้อุปการะไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรารักเด็กมากและก็ยินดีที่จะรับเลี้ยงดูแลหนูน้อยทั้งสองคน
-
ผู้อุปการะไหน เรียกพ่อสิลูก
-
เด็กหญิง เอริ........
-
เด็กหญิง ลานนาคือ....
-
ผู้อุปการะต่อไปลูกสองคนเป็นลูกสาวของพ่อกับแม่นะคะ
-
สองสามีภรรยาขยับเข้าไปกอดเด็กน้อยทั้งสองด้วยความรักและอบอุ่น
-
คุณแม่อธิการบดีฝากดูแลหนูน้อยทั้งสองด้วย เอริ ลานนา แม่อธิการขอให้พระเจ้าคุ้มครองลูกทั้งสองคน ต่อแต่นี้ไปขอให้ชีวิตของลูกทั้งสองเจอแต่ความโชคดี
-
เด็กหญิง ลานนาค่ะคุณแม่อธิการ
-
เด็กหญิง เอริค่ะคุณแม่อธิการ
-
คุณแม่อธิการบดีนี่เป็นสร้อยไม้กางเขน แม่ขอมอบให้ลูกทั้งสองคนเพื่อเป็นของขวัญยินดีที่พระเจ้าประทานพรอันยิ่งใหญ่ให้กับลูกทั้งสอง
-
เด็กหญิง ลานนา
-
เด็กน้อยทั้งสองรับสร้อยคอมีจี้ไม้กางเขนขึ้นมาสวมก่อนจะบอกลาคุณแม่อธิการบดีประจำบ้านเด็กกำพร้าก่อนจะเดินออกไปสู่โลกใบใหม่ที่รอคอยทั้งสองอยู่
-
คุณแม่อธิการบดีสีทองเป็นของเอรินะ ส่วนสีเงินแม่ให้ลานนา
-
ผู้อุปการะขึ้นรถสิ เดี๋ยวพ่อพาไปเที่ยวก่อนกลับนะ
-
ผู้อุปการะไหนเรียกพ่อให้ชื่นใจหน่อยสิ
-
เด็กหญิง ลานนาคุณ....พ่อ
-
ผู้อุปการะฮ่าๆ
-
เด็กหญิง เอริ.........
-
ผู้อุปการะไหนเอริเรียกพ่อสิ
-
เด็กหญิง เอริคุณ.....
-
ผู้อุปการะจะเรียกทำไมให้เสียเวลา อีกเดี๋ยวมันก็ต้องข้ามฝั่งชายแดนแล้ว
-
เด็กหญิง ลานนา!!!!
-
เด็กหญิง เอริ!!!!!
-
สิ่งที่หญิงตรงหน้าเอ่ยทำให้เด็กน้อยทั้งสองคนตกใจและแทบจะไม่อยากเชื่อหู แววตาและรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นเปลี่ยนเป็นรอยมารที่แสนโหดร้าย
-
สามชั่วโมงผ่านไป....
-
ลูกพี่ทำไมนานจังวะ
-
เด็กหญิง ลานนาอืออออ
-
เด็กหญิง เอริอืออออ
-
ผู้อุปการะเออๆ ยัยแม่อธิการอะไรนั้นมันล่ำลานานไปหน่อย
-
ทั้งสองเอ่ยเมื่อหันไปมองเด็กหญิงสองคนที่ถูกมัดและปิดปากเอาไว้หลังรถก่อนจะส่งให้ลูกน้องที่รออยู่อุ้มไปไว้ที่รถตู้อีกคัน
-
ลูกพี่เอามันไปขังรวมไว้ก่อน คงต้องรอพรุ่งนี้แหละถึงจะย้ายไปชายแดน
-
ลูกน้องรอนานชิบเลยว่ะ
-
ผู้อุปการะเออๆ โทษทีแล้วกัน
-
เด็กหญิง ลานนาอือออ!!
-
เด็กหญิง เอริอืออออ!!
-
เด็กน้อยทั้งสองคนถูกพาตัวไปขังไว้ที่ห้องรวม ภายในมีเด็กเกือบสิบคนที่นั่งกอดกันด้วยความรู้สึกหวาดกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
-
ความกลัวเข้ามากัดกินจิตใจของเด็กน้อยทั้งหลาย ความหวังที่จะได้เจอครอบครัวดีๆกลับพังทลายลงเพราะความสารเลวของเดรัจฉานในร่างมนุษย์
-
ลูกน้องหยุดร้องได้แล้ว!!
-
เด็กหญิง เอริอึก!!
-
ลูกน้องยังไงพวกมึงก็ต้องถูกขายไปชายแดน ร้องไปใครก็ช่วยไม่ได้
-
ลูกพี่แก้มัดพวกมันซะ ยังไงมันก็หนีไปไหนไม่รอดหรอก
-
ลูกน้องครับลูกพี่
-
พวกชั่วแก้มัดให้เด็กหญิงทั้งสองก่อนจะผลักให้ไปนั่งรวมกับเด็กคนอื่นๆ
-
เด็กหญิง ลานนาอึก ฮือๆ เอริ
-
เด็กหญิง เอริฮือๆ
-
ทั้งสองกอดกันด้วยความหวาดกลัว
-
ลูกพี่มึงเฝ้ามันเอาไว้นะ กูจะไปรายงานนายก่อน
-
ลูกน้องครับ
-
ลูกพี่เฝ้าให้ดีๆล่ะมึง
-
ลูกน้องโห่ลูกพี่ เด็กตัวแค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้หรอก
-
ลูกพี่เออๆ
-
ลูกพี่สั่งลูกน้องเสียงเข้มก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
-
เด็กหญิง ลานนาลานนากลัว
-
เด็กหญิง เอริไม่ต้องกลัวนะลานนา เราจะปกป้องลานนาเอง
-
เด็กหญิง ลานนาฮือๆ
-
ลูกน้องเงียบๆดิ!!
-
เด็กหญิง ลานนา!!!!
-
เด็กหญิง เอริ!!!!
-
ลูกน้องอย่าต้องให้ใช้กำลังกับเด็กนะโว้ย
-
เด็กหญิง เอริฮือๆ
-
เด็กหญิง ลานนาปล่อยหนูไปเถอะนะจ๊ะ หนูกลัวแล้ว
-
ลูกน้องปล่อย? ฮ่าๆ จะบ้าเหรอวะ
-
เด็กหญิง ลานนาฮือๆ
-
ลูกน้องกว่าจะได้ตัวพวกแกมาต้องเสียเงินไปเท่าไหร่ไม่รู้ อย่างน้อยก็ต้องทำงานแลกกันหน่อยดิ๊
-
เด็กหญิง ลานนาฮือๆ
-
ลูกน้องจะว่าไปแกก็น่ารักดีนะ แบบนี้คงขายได้ราคาดี
-
เด็กหญิง ลานนากรี๊ดดดด
-
เด็กหญิง เอริปล่อยลานนานะ!!
-
ลูกน้องอะไรยัยเด็กเวร!!
-
เด็กหญิง เอริอือออ!!
-
ร่างสูงจับคอเสื้อเอริเอาไว้ไม่ให้เข้ามาช่วยลานนาที่โดนบีบแก้มอยู่ ตอนนี้หัวใจของเด็กน้อยคับแค้นใจเป็นอย่างยิ่งที่ตนนั้นมีพละกำลังน้อยนิด
-
คิดจะปกป้องเพื่อนรักก็ยังทำไม่ได้
-
ลูกน้องอย่าฤทธิ์เยอะให้มันมากนัก!!
-
เด็กหญิง เอริงับ!!
-
ลูกน้องโอ๊ย!!!
-
เอริกัดเข้าไปที่แขนของคนชั่วอย่างแรงจนทำให้มือหนารีบปล่อยตัวของเด็กหญิงทั้งสองคนออกเพราะความเจ็บปวด
-
เด็กหญิง ลานนาเอริ!!
-
ลานนาเรียกเพื่อนรักเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มคว้าต้นคอบางเข้าไปบีบเอาไว้แน่น
-
ผลัก!!
-
ลูกน้องอ๊ากกกกกกก
-
เอริคว้าสร้อยคอรูปไม่กางที่คอแทงเข้าไปเต็มดวงตาซ้ายของร่างสูงอย่างแรงก่อนจะใช้ไหวพริบฉกกุญแจห้องที่ติดอยู่ที่เอวของคนชั่วมา
-
พร้อมกับโยนให้พวกเด็กๆในห้องเพื่อให้หนีไปจากขุมนรกแห่งนี้
-
เด็กหญิง เอริหนีไป!!
-
เด็กหญิง ลานนา!!!!
-
เด็กหญิง เอริไปสิ!!
-
เด็กน้อยทุกคนในห้องต่างพากันหนีออกไปจากห้องทันทีที่ได้โอกาส
-
เด็กหญิง ลานนาเอริ!!
-
ลูกน้องอีเด็กเวร!!
-
เด็กหญิง เอริอึก!!
-
เด็กหญิง ลานนาเอริ!!
-
เด็กหญิง เอริไปสิ!!!
-
ลานนารีบวิ่งออกไปจากห้องและไม่หันหลังกชับไปมองเพื่อนรักที่โดนบีบคออีกเลย
-
ตอนนี้เด็กต้อยทั้งกลัวและสับสนว่าควรทำอย่างไรดี อายุเพียงสิบขวบกลับต้องมาเจอเรื่องโหดร้ายแบบนี้ คนที่หน้าตาดีแต่งตัวดีกลับไว้ใจไม่ได้
-
ต่อไปคงไม่มีวันไว้ใจใครได้อีกแล้ว
-
ลานนาได้แต่คิดในใจว่าต้องรีบไปแจ้งตำรวจเพื่อกลับมาช่วยเอริให้จงได้
-
ตุบ!!
-
เด็กหญิง ลานนาโอ๊ย!!
-
คุณท่าน เทพเป็นอะไรหรือเปล่าหนู
-
ร่างสูงรีบวิ่งเข้าไปดูเด็กหญิงที่หน้าตามอมแมมที่ชนเขาอย่างแรง
-
เด็กหญิงที่ท่าทางอิดโรยเพราะวิ่งในระยะที่ไกลพอสมควรมองชายตรงหน้าและรู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก
-
คุณหญิง พรรณรามีอะไรหรือเปล่าคะคุณ
-
คุณท่าน เทพไม่มีอะไรหรอก เด็กน้อยมาชนน่ะ
-
คุณหญิง พรรณราตายจริง เป็นอะไรหรือเปล่าหนู
-
เด็กหญิง ลานนาปะ ปล่อย!!
-
คุณท่าน เทพใจเย็นๆก่อนนะหนู แล้วนี่หน้าไปโดนอะไรมา
-
คุณหญิง พรรณราคุณคะ เค้ากลัวคุณอยู่นะ
-
เด็กหญิง ลานนาอืออออ!! ปล่อยนะ!!
-
คุณท่าน เทพคุณช่วยดูเค้าหน่อย เหมือนจะโดนทำร้ายร่างกายมา
-
คุณหญิง พรรณราหนู
-
เด็กหญิง ลานนา!!!
-
เด็กน้อยได้แต่ดิ้นเพราะหวาดกลัวผู้ใหญ่ทั้งสองและใจหนึ่งก็อยากไปหาตำรวจให้เจอก่อนที่เอริจะเป็นอันตราย
-
คุณหญิง พรรณราใจเย็นก่อนนะหนู ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้หนูกลัว เราแคาอยากจะช่วย
-
เด็กหญิง ลานนาพวกผู้ใหญ่โกหก!! หนูเกลียด!!
-
คุณหญิง พรรณราฉันไม่ได้จะทำอะไรหนูนะ เราแค่อยากช่วยหนูหนีอะไรมาบอกเราได้ไหม
-
ตำรวจมีอะไรกันหรือเปล่าคุณ
-
เด็กหญิง ลานนา!!!!
-
เหมือนดั่งสวรรค์ยังไม่หลงลืมเด็กน้อยเมื่อผู้รักษาสันติราชเดินเข้ามาหาทั้งสามคนเพราะเริ่มผิดสั่งเกตุ
-
คุณท่าน เทพเปล่าครับ พวกเราแค่อยากจะช่วยหนูคนนี้
-
เด็กหญิง ลานนาชะ ช่วยด้วยค่ะ!!
-
ตำรวจเกิดอะไรขึ้นหนู
-
เด็กหญิง ลานนาฮือๆ ช่วยเอริด้วย เอริโดนคนชั่วทำร้าย
-
คุณหญิง พรรณราที่ไหนหนู รีบบอกเรามาเดี๋ยวเลย
-
ตำรวจเด็กจรจัดหรือเปล่าเนี่ยเรา
-
เด็กหญิง ลานนาช่วยด้วย ฮือๆ
-
เด็กสาวพยายามดึงชายกางเกงของตำรวจหนุ่มให้ตามเธอไปหาเพื่อนรักทันที
-
คุณท่าน เทพยังไงก็ลองไปตามที่เด็กบอกเถอะครับ เกิดอะไรขึ้นผมรับผิดชอบเอง นี่นามบัตรผมครับ
-
ตำรวจครับ วอหนึ่งเรียกวอสอง ขอกำลังเสริมด่วน
-
คุณหญิง พรรณราหนูช่วยนำทางให้ได้ไหม
-
เด็กหญิง ลานนาค่ะ!!
-
คุณท่าน เทพงั้นขึ้นรถเลยหนู
-
เด็กหญิง ลานนาระ รถตู้!!
-
ตำรวจงั้นไปรถตำรวจก็ได้ครับท่าน
-
คุณท่าน เทพงั้นเหรอ ได้ๆ
-
ทั้งสองรีบพาหนูน้อยขึ้นรถตำรวจก่อนจะรีบนำทางไปยังจุดหมายที่ไกลออกมาเกือบหนึ่งกีโลเมตร
-
โกดังร้างกลางป่า
-
เด็กหญิง ลานนาเอริ!! ช่วยเอริด้วยนะคะ
-
ตำรวจหน่วยสองอ้อมไปทางด้านหลัง หน่วยสามหับหน่วยหนึ่งไปซ้าย
-
ตำรวจครับ
-
ตำรวจกองกำลังค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปในในโกดังร้างเพื่อตรวจสอบที่เกิดเหตุทันที
-
เด็กหญิง ลานนาฮือๆ
-
คุณหญิง พรรณราไม่ต้องกลัวนะคะลูก แม่อยู่ตรงนี้แล้ว
-
อ้อมกอดอันอบอุ่นของท่านหญิงทำให้ลานนากลับรู้สึกคลายความกลัวอย่างบอกไม่ถูก
-
ตอนนี้เด็กน้อยก็ได้แต่หวังว่าเพื่อนรักจะปลอดภัย
-
ปัง!! ปัง!! ปัง!!
-
เด็กหญิง ลานนากรี๊ดดดดดดด
-
คุณหญิง พรรณรา!!!!!
-
คุณท่าน เทพคุณอยู่ตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวผมมา
-
คุณหญิง พรรณราระวังตัวด้วยนะคะคุณ
-
คุณท่าน เทพอื้ม
-
ชายหนุ่มรีบวิ่งลงไปจากรถทันทีที่ได้ยินเสียงปืน
-
เด็กหญิง ลานนาฮือๆๆ เอริ
-
คุณหญิง พรรณราโธ่เด็กน้อย
-
เด็กหญิง ลานนาฮือๆ
-
สิบนาทีผ่านไป
-
ลูกพี่ปล่อยกู!!!
-
เด็กหญิง ลานนา!!!!
-
ลูกน้องอ๊ากกกกก
-
ตำรวจล็อกตัวผู้ต้องหาทั้งสองคนขึ้นไปที่หลังรถก่อนจะมีตำรวจอีกกลุ่มที่อุ้มร่างเด็กน้อยที่ไร้สติออกมาเพื่อนำส่งโรงพยาบาลทันที
-
เด็กหญิง ลานนาเอริ!!
-
เด็กหญิง เอริ........
-
เด็กหญิง ลานนาเอริ!!
-
ภาพตรงหน้าทำให้เด็กหญิงแทบสิ้นสติตามเพื่อนรักไปด้วย ร่างเล็กที่ตอนนี้หน้าตามีแต่รอยฟกช้ำและมีเลือดออกที่จมูกและปากนอนแน่นิ่งอยู่ในอ้อมกอดของท่านชาย
-
โรงพยาบาล
-
ตำรวจผมเก็บหลักฐานในโกดังแล้วพาเด็กๆที่เหลือไปที่ปลอดภัยแล้วนะครับ ตอนนี้เราจะสอบสวนเพื่อสาวให้ถึงตัวหัวหน้าใหญ่
-
คุณท่าน เทพผมขอให้จัดการเรื่องนี้ให้ถึงที่สุดเลยนะครับ
-
ตำรวจครับท่าน
-
หมอสวัสดีครับท่าน
-
เด็กหญิง ลานนาคะ คุณหมอ!!
-
คุณหญิง พรรณราใจเย็นๆก่อนนะหนู
-
คุณท่าน เทพเอริเป็นยังไงบ้างครับ
-
หมอพวกมันโหดเหี้ยมมากครับ ซ้อมเด็กตัวเล็กๆได้ลงคอ โชคดีนะครับที่ส่งโรงพยาบาลทัน
-
คุณหญิง พรรณราทำไมถึงได้เลวขนาดนี้กันนะ
-
คุณท่าน เทพผมเห็นพวกมันมัดเอริเอาไว้เหมือนจะกระทำชำเรา เป็นยังไงบ้างครับ
-
หมอนี่ก็เป็นเรื่องที่โชคดีที่คนไข้ยังไม่ทันได้ถูกกระทำชำเรา ตอนนี้ปอดฉีกกระดูกหักหลายแห่งคงต้องผ่าตัดอีกนาน
-
คุณท่าน เทพค่ารักษาพยาบาลผมจะจ่ายเอง หมอรักษาให้เต็มที่ก็พอนะครับ
-
หมอหมอจะรักษาอย่างสุดความสามารถนะครับ แต่ผมคงต้องขอให้เตรียมใจเอาไว้ก่อนเพราะอาการสาหัสมาก
-
เด็กหญิง ลานนาอึก ฮือๆ
-
คุณหญิง พรรณราหมอคะ ฉันฝากเอริด้วยนะคะ
-
หมอครับ
-
เด็กหญิงร้องไห้ออกมาเมื่อคิดถึงความเจ็บปวดที่เพื่อนรักได้รับ
-
หากหล่อนไม่ขอให้เอริมาอยู่ด้วยเด็กหญิงก็คงไม่ต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้
-
หากวันที่ได้รับแจ้งข่าวอุปการะแล้วไม่ขอร้องให้แม่อธิการว่าอยากอยู่กับเอริ วันนี้เพื่อนรักก็คงไม่ปางตายแบบนี้
-
หากวันนั้นหล่อนเลือกที่จะรับการอุปการะเพียงคนเดียว เอริก็คงไม่เป็นแบบนี้
-
สองชั่วโมงผ่านไป
-
เด็กหญิง ลานนาพระเจ้าคะ ได้โปรดคุ้มครองเอริด้วยเถิดนะคะ
-
ลานนากุมสร้อยไม่กางเขนที่คอเอาไว้แล้วอธิษฐานอยู่แบบนี้ตั้งแต่สองชั่วโมงที่แล้วซ้ำไปซ้ำมาไม่ยอมหยุด
-
คุณหญิง พรรณราหนูจ๋า กลับไปพักผ่อนก่อนดีไหม
-
เด็กหญิง ลานนาไม่ค่ะ ลานนาจะอยู่เฝ้าเอริค่ะ
-
คุณหญิง พรรณราชื่อลานนาเหรอ
-
เด็กหญิง ลานนาอึก ฮือๆ
-
คุณหญิง พรรณราฉันชื่อพรรณรานะ
-
เด็กหญิง ลานนาอึก
-
คุณหญิง พรรณราไม่ต้องกลัวฉันนะ ฉันอยากช่วยจริงๆ
-
เด็กหญิง ลานนาช่วยเอริด้วยนะคะ
-
คุณหญิง พรรณราได้สิ ตอนนี้หมอกำลังดูแลเพื่อนหนูอยู่นะ
-
เด็กหญิง ลานนาฮือๆ เอริจะไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ
-
คุณหญิง พรรณราใช่จ่ะ เอริจะต้องไม่เป็นไร
-
เด็กหญิง ลานนาคุณอย่าโกหกลานนานะคะ
-
คุณหญิง พรรณราถึงผู้ใหญ่จะโกหกเก่ง แต่ฉันไม่โกหกแน่นอน
-
เด็กหญิง ลานนาคะ ค่ะ
-
คุณท่าน เทพผมทำเรื่องอุปการะทั้งสองไว้เป็นผู้ดูแลแล้วนะคุณ แต่ต้องมีเอกสารหลายอย่างที่ต้องเซ็นต์
-
คุณหญิง พรรณราดีค่ะ ฉันเองก็รู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้มากเลย
-
คุณท่าน เทพผมไม่อยากให้เค้าต้องกลับไปอยู่บ้านเด็กกำพร้าอีกเพราะเรื่องที่เจอก็เลวร้ายมากๆแล้ว
-
เด็กหญิง ลานนา........
-
คุณท่าน เทพต่อไปฉันจะดูแลและปกป้องหนูกับเอริเองนะ
-
เด็กหญิง ลานนา.........
-
คุณท่าน เทพไม่ต้องกลัว ฉันขอเอาเกียรติของตระกูลวรเทวาเป็นประกันเลย
-
เด็กหญิง ลานนาคุณ...จะไม่จับเราไปขายใช่ไหมคะ
-
คุณท่าน เทพไม่มีวันทำแบบนั้นหรอก
-
คุณหญิง พรรณราให้แม่ได้ดูแลหนูทั้งสองนะลูก
-
เด็กหญิง ลานนาฮือๆ
-
เด็กน้อยร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ แปลกที่เคยผิดหวังกับผู้ใหญ่มาแล้วแต่ตอนนี้หัวใจของเด็กน้อยกับเชื่อใจทั้งสองอย่างบอกไม่ถูก
-
พระเจ้ายังคงเมตตาให้ทั้งสองมาช่วยชีทางสว่างให้กับชีวิตต่อจากนี้
-
สามเดือนต่อมา....
-
เด็กหญิง ลานนาเอริเจ็บอยู่ไหม
-
เด็กหญิง เอริไม่หรอก
-
เด็กหญิง ลานนาดีจังที่ไม่เจ็บแล้ว
-
คุณหญิง พรรณราลานนาอย่าพึ่งกวนเอรินะลูก
-
เด็กหญิง ลานนาค่ะคุณหญิง
-
เด็กหญิง เอริลานนา
-
เด็กหญิง ลานนาหืม
-
เด็กหญิง เอริเปล่า....ไม่มีอะไร
-
เอริส่ายหัวก่อนจะพิงตัวลงไปที่เตียงอีกครั้ง ตลอดเวลาสามเดือนลานนาไม่เคยไปไหนเลยคอยอยู่ข้างๆเอริตลอดจนสองเดือนผ่านไปเอริฟื้นและเข้ากายภาพบำบัดเพื่อฟื้นฟูร่างกาย
-
ตอนนี้ย่างเข้าเดือนที่สามแล้วเด็กน้อยแข็งแรงและฟื้นตัวได้เร็วมากๆ หนึ่งในนั้นก็เพราะกำลังใจของคุณท่านทั้งสองและลานนา
-
คุณหญิง พรรณราแข็งแรงก็ดีขึ้นแล้วนะลูก เราจะได้กลับไปพักฟื้นที่บ้านกัน
-
เด็กหญิง เอริที่บ้านเหรอคะ ที่ไหนคะ
-
คุณหญิง พรรณราที่บ้านของแม่เอง ที่นั้นจะเป็นเหมือนเกาะคุ้มครองลูกทั้งสองของแม่นะ
-
คุณท่าน เทพถึงเอกสารรับเลี้ยงเป็นพ่อแม่บุญจะไม่ผ่านเพราะหนูสองคนมีพ่อแม่บุญธรรมอยู่แล้ว ยังไงก็ขอให้มาเป็นลูกสาวของบ้านเรานะ
-
คุณหญิง พรรณราเสียดายนะคะ พวกนั้นทำเอกสารแบบถูกต้องตามกฎหมาย
-
คุณท่าน เทพไม่เป็นไรหรอกคุณ ถ้าถอดแล้วเราค่อยไปจดก็แล้วกัน
-
เด็กหญิง เอริพวกเราขออยู่แบบไม่มีพ่อแม่ได้ไหม
-
คุณท่าน เทพ.......
-
คุณหญิง พรรณราหมายความว่ายังไง
-
เด็กหญิง เอริพวกเรากลัว...กลัวว่าถ้ามีพ่อแม่จะเป็นเหมือนคราวก่อน
-
คุณหญิง พรรณราโธ่เด็กน้อย
-
เด็กหญิง ลานนาเอริ
-
เด็กหญิง เอริพวกเราจะอยู่ตอบแทนบุญคุณของท่านทั้งสอง ให้สมกับที่ได้ช่วยพวกเราเอาไว้
-
คุณท่าน เทพเด็กอายุสิบขวบแต่ความคิดเกินเด็กแบบนี้ฉันชอบนะ งั้นต่อไปเธอสองคนคือเด็กที่ฉันอุปการะแล้วนะ
-
เด็กหญิง เอริค่ะคุณท่าน
-
เด็กหญิง ลานนา.......
-
คุณท่าน เทพรีบหายเร็วๆแล้วไปช่วยงานฉันก็แล้วกันนะ
-
เด็กหญิง เอริค่ะ
-
คฤหาสน์ วรเทวา
-
เด็กหญิง ลานนา
-
คุณท่าน เทพที่นี่คือบ้านใหม่ของพวกหนูนะ
-
เด็กหญิง ลานนาว้าววว
-
เด็กหญิง เอริทำไมมันเหมือนวังขนาดนี้
-
คุณหญิง พรรณราที่นี่คือบ้านของพวกหนู ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วนะ
-
เด็กหญิง ลานนาค่ะ
-
เซนท์........
-
คุณหญิง พรรณราอ้าวเซนท์มานี่มาลูก
-
เด็กหญิง ลานนา.......
-
เด็กหญิง เอริ.......
-
คุณหญิงพรรณราเรียกลูกชายวัยสิบขวบที่เดินอุ้มตุ๊กตากระต่ายลงมาจากชั้นบนมองเด็กหญิงทั้งสองด้วยสายตายเย็นชา
-
เซนท์ยัยเด็กมอมแมมนี่ใครครับแม่
-
คุณหญิง พรรณราตายจริง ทำไมพูดแบบนี้
-
เซนท์สกปรก
-
เด็กหญิง ลานนา.......
-
เด็กหญิง เอริห้ามมองลานนาแบบนั้นนะ
-
เซนท์เด็กจน
-
คุณท่าน เทพเซนท์!!
-
เซนท์........
-
คุณท่าน เทพต่อไปเอริกับลานนาจะมาอยู่บ้านกับเรา ห้ามลูกรังแกทั้งสองคน
-
เซนท์มาอยู่!!
-
คุณหญิง พรรณราใช่แล้ว ต่อไปทั้งสองคนคือคนในครอบครัวเรา
-
เซนท์ไม่!!
-
คุณหญิง พรรณรา!!!!!
-
เซนท์ผมจะไม่นับญาติกับยัยมอมแมมสองคนนี้หรอก
-
คุณท่าน เทพเซนท์!!
-
เซนท์แบร่!!
-
เด็กหญิง ลานนา!!!!
-
เด็กหญิง เอริ😠😠😠
-
เด็กชายแลบลิ้นใส่ลานนาก่อนจะวิ่งขึ้นไปที่ชั้นสองทันที อาจคงเพราะเป็นลูกชายเพียงคนเดียวเลยทำให้เซนท์ไม่พอใจที่จะมีเด็กอีกสองคนเข้ามาแบ่งความรักจากผู้เป็นพ่อและแม่
-
คุณท่าน เทพอย่าไปสนใจเลยนะ
-
เด็กหญิง ลานนา.......
-
เด็กหญิง เอริ........
-
คุณหญิง พรรณราไปเถอะ เข้าไปดูห้องกัน
-
เด็กหญิง ลานนาค่ะ
-
ทั้งสองคนเดินตามคุณหญิงขึ้นไปที่ชั้นสองแล้วเปิดเข้าไปในห้องนอนที่ตกแต่งสไตล์เจ้าหญิงสุดน่ารักเพื่อเป็นการต้อนรับการมาของทั้งสองคน
-
คุณหญิง พรรณราชอบไหมลูก
-
เด็กหญิง ลานนาชอบมากเลยค่ะ เหมือนเจ้าหญิงเลย
-
เด็กหญิง เอริ........
-
คุณหญิง พรรณราดูห้องไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปดูอาหารเช้าก่อน
-
เด็กหญิง เอริให้เอริช่วยนะคะ
-
คุณหญิง พรรณราไม่เป็นไร รอโตกว่านี้ก่อนค่อยช่วยงานแล้วกันนะ
-
เด็กหญิง เอริ........
-
คุณหญิงยิ้มแล้วลูบหัวเอริเบาๆพร้อมกับเดินออกจากห้องไป
-
เด็กหญิง ลานนาเอริทำไมหน้าแดง
-
เด็กหญิง เอริหืม!!
-
เด็กหญิง ลานนาเป็นอะไรไป
-
เด็กหญิง เอริเปล่าหรอก
-
เด็กหญิง ลานนาไม่สบายตรงไหนรีบบอกลานนาเลยนะ
-
เด็กหญิง เอริขอบคุณนะที่กลับไปช่วยเอริ
-
เด็กหญิง ลานนาเราเป็นเพื่อนกันนี่ จะให้ทิ้งไปได้ยังไง
-
เด็กหญิง เอริลานนา
-
เด็กหญิง ลานนาขอโทษที่ทำให้เอริเจ็บตัว
-
เด็กหญิง เอริเอริผิดเองที่ปกป้องลานนาไม่ได้ เอริแรงน้อยสู้มันไม่ได้
-
เด็กหญิง ลานนาเอริ
-
เด็กหญิง เอริต่อไปเอริจะดูแลลานนาเอง
-
เด็กหญิง ลานนาอึก
-
เด็กหญิง เอริจะปกป้องลานนาเท่าชีวิต
-
ทั้งสองเกี่ยวก้อยสัญญากันเพื่อเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าต่อไปนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นทั้งสองจะไม่มีวันทิ้งกัน
-
. . . . .
-
8 ปีผ่านไป
-
เซนท์ลานนา!! อยู่ไหนเนี่ย
-
ลานนามาแล้วๆ
-
เซนท์ทำไมช้าจังเลย ฉันบอกแล้วไงว่าให้รีบเอามาก่อนเจ็ดโมง
-
ฉันรีบวางรอบเท้าให้เซนท์ก่อนจะสวมให้กับเค้าทันทีก่อนที่คนตัวสูงจะโกรธไปมากกว่านี้
-
ลานนาขอโทษๆ ฉันไปช่วยป้านวลในครัวมา
-
เซนท์ฉันสั่งให้เธอทำอะไรทำไมต้องไปทำอย่างอื่นก่อน
-
ลานนาขอโทษ
-
ซ่า!!
-
เซนท์เฮ้ย!!
-
ลานนาอะ เอริ!!
-
ฉันมองคนตัวเล็กที่ปากคาบขนมปังในมือถือแก้วนมที่ขึ้นเทใส่รองเท้าของเซนท์แถมยังทำหน้าเฉยชาไม่รู้สึกผิดอะไร
-
เอริง่ำๆ
-
เซนท์ทำบ้าอะไรวะ!!!
-
ลานนาเซนท์ใจเย็นๆ
-
เซนท์ไม่เห็นเหรอว่ามันเทนมใส่รองเท้าฉัน!!
-
ลานนาเอริ
-
เอริช่วยไม่ได้ ก็มันอยากจะวางเกะกะทำไม
-
เซนท์เอริ!!
-
เอริกูก็เห็นมึงโวยวายแต่เช้าคิดว่าจะรีบไปเลยเอานมมาให้ดื่มก่อนไปสอบวันสุดท้าย
-
เซนท์มึงจะมีเรื่องกับกูใช่ไหมอีซาดิสม์!!
-
เอริเออ
-
ลานนาเอริอย่าน่า!!
-
เอริก็มันนิสัยเสียชอบใช้งานลานนา
-
เซนท์หุบปากไปเลย
-
เอริกูจะฟ้องคุณท่านว่ามึงใช้งานลานนา
-
เซนท์!!!!
-
เอริรับรองคนที่ต้องหุบปากก็คือมึงแน่ๆไม่ใช่กู
-
เซนท์อึก!!
-
ลานนาพอเลยทั้งสองคน รีบไปสอบกันได้แล้วนะ
-
ฉันรีบดึงเอริออกมาจากหน้าบ้านทันทีที่พูดจบ เพราะฉันไม่อยากให้ทั้งสองทะเลาะอีก
-
เพราะเซนท์เป็นคนอารมณ์ร้อนและไม่ชอบหน้าฉันกับเอริมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วเลยทำให้เค้าชอบแกล้งฉัน
-
และคงเพราะเค้าแกล้งเอริไม่ได้ทุกอย่างเลยต้องมาลงที่ฉันคนเดียวและเอริก็ต้องทะเลาะกับเซนท์เพื่อปกป้องฉัน
-
ฉันเลยต้องเป็นคนกลางคอยห้ามทัพตลอดเพื่อไม่ให้ทั้งสองคนตีกัน
-
ตอนนี้พวกเราก็ใกล้จบมอปลายแล้วก็หวังว่าต่อไปจะมีแต่สิ่งดีๆเกิดขึ้นกับพวกเราสามคนนะ
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸โปรดติดตามตอนต่อไป....🌸🌸🌸🌸
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง


กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()