ตอนที่8 ลงโทษเด็กดื้อ
× 0
× 0
× 0
ตอนที่8 ลงโทษเด็กดื้อ
สุดท้ายฉันก็แพ้เขาทุกทีสินะ ตอนนี้เราสองคนเข้ามาอยู่ในห้องชั้นบนสุดของคอนโดที่มีเขาเป็นเจ้าของเรียบร้อยล่ะ
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
สไตล์ของการห้องบ่งบอกถึงนิสัยของเจ้าของได้เป็นอย่างดี เฟอนิเจอร์ส่วนใหญ่จะเป็นสีดำตัดกับสีขาวที่เป็นเพียงส่วนน้อย
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
โดยลึกๆแล้วพี่ตะวันเป็นคนที่เย็นชากับคนนอกมาก มีเพียงแต่ฉันที่เขาอบอุ่นด้วยมาตลอด แต่จนกระทั่งเมื่อคืนที่มันทำให้เขาเปลี่ยนไปแล้วปฏิบัติต่อฉันด้วยสันดานดิบที่แท้จริง
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“ทำไมต้องโดดเรียน” กุญแจรถคันหรูถูกโยนไปไว้ในมุมโซฟาอย่างไม่ไยดี ในขณะที่มือหนาอีกข้างยกขึ้นมาแกะเนคไทให้หลุดออกตามด้วยปลดกระดุมเสื้อลงจากเห็นแผงอกรำไร
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“ขะ ข้าวว..” ก็เพราะเขานั่นแหละ จะให้ตอบว่ายังไงล่ะ
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“พี่ตะวันพาข้าวมาที่นี่ ไม่มีเรียนตอนบ่ายหรือไง”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“ไม่ต้องมาเบี่ยงประเด็น” โดนรู้ทันอีก
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“ก็ข้าวไม่อยากเรียน”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“นี่คือเหตุผลของคนที่โตแล้ว?” สายตานุ่มลึกจ้องตรงมาจนฉันหวาดกลัว มันดูอบอุ่น ดูเอ็นดู หยอกล้อ แต่มันเจือปนด้วยความดุดันอยู่ข้างใน
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“แล้วพี่จะยุ่งอะไรกับข้าว”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“ฉันก็ไม่ได้อยากยุ่ง”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“นั้นถอย ข้าวจะกลับ” โคตรจุกกับคำพูดเขาเลย ผ่านไปแค่ชั่วค่ำคืน พี่ตะวันเปลี่ยนไปเป็นอีกคนได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ เขากลายเป็นคนใหม่ที่เหมือนฉันไม่เคยรู้จัก
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“เธอกลับไม่ได้เพราะแม่ฉันสั่งให้ฉันดูแลเธอ!”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“ดูแล?”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“ใช่! เป็นหวัดไม่ใช่หรือไง” น้ำเสียงเยาะเย้ยราวกับรู้ว่าน้ำเสียงที่แม่ของฉันได้ยินมันคือเสียงร้องไห้มากกว่าไม่สบาย
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“ข้าวไม่ได้เป็น ข้าวจะกลับแล้ว”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“จะรีบไปหามันหรือไง”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“ใคร” ฉันถามพี่ตะวันอย่างงุนงง
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“ไอนนท์ไง!”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“ใช่ ข้าวจะรีบไปหานนท์!”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“อยากไปมากใช่ไหม?”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“ทะทำไม” เท้าสองข้างของฉันเริ่มถอยหนีด้วยความกลัว เมื่อพี่ตะวันเดินตรงเข้ามา
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“ฉันจะลงโทษเด็กดื้อ”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
ปึก ปักก~
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
ฉันล้มลงไปกองกับพื้นทันทีที่ชนกับบานประตู เพราะประตูมันไม่ได้ปิดสนิทจนพอให้ฉันพิงได้ เลยทำให้เสียหลักจนต้องไปกองอยู่กับพื้นอย่างน่าสมเพช
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“หึ”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“จะทำอะไร” ฉันเริ่มกลัวพี่ตะวันจริงๆแล้ว เมื่อเขาก้มตัวลงมาหาอย่างรวดเร็ว ก่อนตัวของฉันจะปลิวลอยเบาเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดเขา
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
“เมื่อคืนอ่อยไม่สำเร็จเหรอ วันนี้ถึงต้องเอาใหม่?”
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
เดี๋ยวไอพี่ตะวันบ้า ฉันไปอ่อยเขาตอนไหน..
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
.............................................................................................................................................................................
