สวัสดีครับ

ผมชื่อปีย์นะครับ

ชื่อผ้าม่านหรอครับ

ก็เห็นชื่อขึ้นในแอพนี่ครับ

งั้นขอเรียกว่าม่านแล้วกันนะครับ

ผมแอบลุ้นอยู่ตั้งนาน

ลุ้นว่าคุณม่านจะเล่นแอพนี้รึเปล่าอะครับ

ผมก็เหมือนกันครับ

นานๆ ถึงจะเข้ามาดูที

นี่ผมลบแอพนี้ไปแล้วนะครับ

แต่อยู่ดีๆ ก็โหลดใหม่เฉยเลย

ใช่ครับ

พอเขย่าแอพก็เจอคุณม่านพอดี

เป็นอย่างที่ภาวนาไว้จริงๆ

เรื่องอะไรหรอครับ

ผมพึ่งย้ายมาทำงานที่เมืองนี้ได้เดือนกว่าๆ เองครับ

มาขึ้นรถไฟฟ้าที่สถานีนี้ไปทำงานทุกเช้า

ก็เลยได้เห็นคุณม่านบ่อยๆ

ช่วงเช้าคนเยอะมั้งครับ

คุณม่านเลยไม่ทันไม่ได้สังเกต

อีกอย่างผมก็ไม่ได้โดดเด่นอะไร

พอที่ใครจะมองหรอกครับ

ไม่เห็นต้องขอโทษเลยครับ

ผมแค่แซวเล่นเอง

ก็ไม่รู้จะต้องเครียดทำไมนิครับ

ผมว่าเรามาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการกันดีไหมครับ

ถ้าอย่างงั้นผมเริ่มแนะนำตัวก่อนเลยนะครับ

ชื่อผมคุณม่านรู้แล้ว

เอาเป็นอายุดีกกว่า

ผมอายุ 28 ปี

เป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น

พูดได้ทั้งสองภาษา

เพราะว่าเกิดและโตที่เมืองไทย

แต่ครอบครัวย้ายมาอยู่ที่นี่ตอนผมเข้ามหาวิทยาลัย

ผมเป็นอาจารย์สอนเด็กพิการทางสายตาครับ

พึ่งย้ายมาสอนที่เมืองนี้ได้เกือบจะสองเดือนแล้ว

เราจะได้รู้จักกันมากขึ้นไงครับ

หรือว่าคุณม่านว่าผมเยอะไป

ผมก็แกล้งพูดไปงั้นแหละครับ

ผมแนะนำตัวเองหมดแล้ว

ถึงทีคุณม่านแล้วล่ะครับ

รู้แล้วครับผม

คุณม่านก็เป็นคนชอบแกล้งเหมือนกันนะครับเนี่ย

คุณม่านเก่งจัง

เป็นนักเรียนทุนด้วย

ผมว่าน่าภูมิใจยิ่งกว่าอีกนะครับ

คุณม่านอายุ 26 ก็อายุน้อยกว่าผมสองปี

แหม๋

ห่างกันแค่สองปีเอง

ยังถือว่าอยู่ในรุ่นราวคราวเดียวกันได้

แต่เดี๋ยวนะครับ

คุณม่านบอกว่ากำลังทำเรื่องจบอยู่

แสดงว่าคุณม่านก็ใกล้จะกลับไทยแล้วสิครับ

หมายความว่าคุณม่านไม่กลับไทยก็ได้หรอครับ

ถ้าเรียนจบแล้ว

แล้วคุณม่านมีคำตอบในใจรึยังครับ

แล้วเมื่อไหร่ผลการเรียนจะออกครับ

โห !!

เร็วจัง

เราพึ่งจะรู้จักกันเอง

คือผมหมายถึงว่าเราน่าจะเป็นเพื่อนกันได้น่ะครับ

แต่คุณม่านอยู่ในช่วงการตัดสินใจ

ผมเลยรู้สึกว่าคุณม่านจะไม่ได้อยู่ที่ญี่ปุ่นแล้วน่ะครับ

คุณม่านครับ

ผมต้องลงสถานีต่อไปแล้ว

เดี๋ยวเราค่อยคุยกันนะครับ

บังเอิญจังเลยนะครับ

ถ้าอย่างนั้นไว้คุยกันใหม่นะครับ

ผมคงต้องรีบไปละ

ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะครับ

เลิกงานรึยังครับ

ดูท้องฟ้าตอนนี้

เหมือนฝนกำลังทำท่าจะตกเลยนะครับ

คุณม่านได้พกร่มมาด้วยรึเปล่าครับ

มาแล้วครับผม

ผมไม่มีร่มหรอกครับ

แต่มีเสื้อกันฝน

ตอนนี้คุณม่านอยู่ไหนครับเนี่ย

อ้าวหรอครับ

ผมนึกว่าเราจะได้เจอกันที่สถานีซะอีก

ผมหมายถึงจะได้เจอกันแบบตัวเป็นๆ

คุณม่านไม่ต้องขอโทษเลยครับ

เดี๋ยวซักวันเราคงได้เจอกัน

โอเคครับ

ไว้คุยกันครับ

คุณม่านไม่สบายรึเปล่าครับ

ผมไม่เห็นคุณม่านที่สถานีเลย

อ้าว

หรอครับ

อดเจอกันอีกละ

นี่คุณม่านคงไม่ได้หลบหน้าผมใช่มั้ยครับเนี่ย

ค่อยยังชั่วหน่อย

แล้วนี่คุณม่านทานอะไรรึยังครับ

ยังเลยครับ

พอดีผมซื้อน้ำเต้าหู้กับปลาท่องโก๋มาสองชุด

กะว่าจะเอามาฝากคุณม่านด้วยชุดนึง

นั่นสิครับ

น่าเสียดายจัง

ดีครับ

ผมเห็นด้วยเลยข้อนี้

ว่างครับ

ต่อให้ไม่ว่าง

ผมก็จะพยายามให้มันว่างให้ได้เลยครับ

ก็การเจอกันของเรามันดูมีแต่อุปสรรคนี่ครับ

ผมก็ภาวนาให้มันเป็นแบบนั้นครับ

อุตส่าห์ตามหาจนเจอแล้ว

เอาไว้เจอกันเย็นนี้

แล้วผมจะบอกคุณม่านแล้วกันนะครับ

ผมก็จะตามหาคุณม่านจนพบ

และบอกคุณม่านถึงเรื่องที่คุณม่านถามผม

ว่าไงครับ

ขอบคุณผมเรื่องอะไรครับเนี่ย

เรื่องอะไรกันครับ

ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่าจะเชื่อรึเปล่า

ฮ่าๆ

โอเคครับ

เดี๋ยวนะครับ

เด็กผู้หญิงใส่แว่นนี่

ในชีวิตผมก็เห็นจะมีอยู่หลายคนนะครับ

ที่ผมเคยรู้จัก

อย่าบอกนะครับว่าคุณม่านคือเด็กผู้หญิงคนนั้น

ทำไมผมจะจำไม่ได้ล่ะครับ

เพราะวันนั้นผมเป็นคนช่วยเธอเอง

คุณม่านรู้ได้ยังไงครับว่าผมคือรุ่นพี่คนนั้น

หมายความว่าคุณม่านมาเรียนที่ญี่ปุ่นเพราะรุ่นพี่คนนั้น

ซึ่งก็คือผมหรอครับ

ไม่ใช่แค่คุณม่านหรอกครับ

ที่พยายามตามหารุ่นพี่คนนั้น

ผมเองก็ตามหายัยเด็กแว่นรุ่นน้องคนนั้นเหมือนกัน

หลังจากวันนั้นที่ผมช่วยยัยเด็กแว่นนั้นไว้

ผมก็พยายามลอบมองดูเธออยู่ตลอด

อยากจจะเข้าไปคุยด้วย

เข้าไปทำความรู้จัก

แต่ก็ไม่มีโอกาสเหมาะซักที

จนวันสุดท้ายของการเรียน

ผมก็ไม่มีโอกาสได้เจอเธออีก

เพราะผมต้องย้ายมาอยู่ที่ญี่ปุ่นกับครอบครัว

มันด่วนมาก

จนผมไม่มีเวลา

แม้แต่จะมาบอกลาเธอด้วยซ้ำ

หลังจากที่ผมมาอยู่ที่ญี่ปุ่นแล้ว

ผมก็ติดตามข่าวสารของเธออยู่ตลอด

แต่ก็ไม่ค่อยรู้ข้อมูลอะไรมาก

เพราะเธอไม่ค่อยมีเพื่อนเยอะ

ไม่ค่อยเล่นโซเชียล

ทุกเรื่องมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญครับ

ผมพยายามตามหายัยเด็กแว่นคนนั้นมาโดยตลอด

แล้ววันนึงสวรรค์ก็เข้าข้างผม

ยัยเดือนน้องสาวผมช่วยสืบอีกแรง

ถึงได้รู้ว่าคุณม่านมาเรียนต่อโทที่นี่

แล้วหลังจากนั้นผมก็รู้เรื่องราวของคุณม่านทุกอย่าง

ไม่ว่าจะเป็นที่พัก

ร้านอาหารร้านประจำ

สถานีรถไฟฟ้าที่คุณม่านจะต้องมาขึ้นทุกวันไปเรียน

หรือแม้กระทั่งเวลาของรอบรถไฟฟ้า

ที่คุณม่านต้องขึ้นทุกวัน

ผมจึงทำให้ดูเหมือนว่ามันบังเอิญ

ต้องยกความดีความชอบให้ยัยเดือนครับ

ที่หาข้อมูลให้ผมได้ละเอียดขนาดนี้

พอดีว่ายัยเดือนมีเพื่อนที่เรียนอยู่คณะเดียวกันกับคุณม่าน

เพื่อนของยัยเดือนคนนั้นดันรู้จักคุณม่าน

และบอกว่าคุณม่านเล่นเฉพาะแอพนี้

ถ้าคุณม่านจะคุยกับใคร

ส่วนใหญ่คุณม่านจะส่งคุยกันทางเมลล์

ทุกอย่างเลยลงล็อกพอดี

ผมไม่เคยหยุดตามหายัยเด็กแว่นคนนั้นเลย

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

ครั้งนี้ผมจะไม่พลาดเหมือนแปดปีที่ผ่านมาเด็ดขาด

เรื่องอะไรครับ

อยากรู้สิครับ

นี่แสดงว่าคุณม่านโกหกผมสิครับ

ผมอยากรู้คำตอบนั้นแล้วล่ะครับ

พี่ก็คิดอยู่เหมือนกัน

บอกคำตอบของม่านมาได้รึยัง

ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ม่านอยู่ไหนอะ

เดี๋ยวพี่เดินไปหา

อ้าว !

แล้วจะเจอที่ไหนล่ะ

นี่กว่าจะหากันเจอ

แล้วยังต้องรอไปเจอกันที่สถานีต่อไปอีกหรอ

พี่หวังว่าสถานีต่อไปนั้น

คงเป็นสถานีของเราสองคนนะ