// หันมองว่าน // ถอนหายใจ

อืม..............กลับแล้ว

...................// หันมองหน้าว่าน

โอ้ยยย....เชฟ ผมคงไม่มีอารมณ์กับคนที่อ้วกใส่ผมหรอกนะ

เชฟอ้วกใส่ผม // เดินเข้าไปจ้องหน้าใกล้ๆ

ฟาดพั๊วะๆๆๆ ที่กลางหลังของผมแบบไม่ยั้งมือ // เดินเข้าไปจ้องหน้าใกล้ๆ

ผมคงจะมีอารมณ์ทำอะไรเชฟหรอก เอาชีวิตรอดมาได้ก็บุญแล้วมั้ย // เดินเข้าไปจ้องหน้าใกล้ๆ

เชฟเป็นพี่ผม มายกมือไหว้ผมอยู่ได้ // เอามือว่านลง

แต่ผมถือ คุณแก่กว่าผม

ทำไมคุณถึงใช้ชีวิตเสี่ยงขนาดนี้เชฟ

ถ้าเมื่อคืน ผมไม่บังเอิญไปเจอคุณ ตอนนี้คุณจะเป็นยังไง

ถึงเชฟจะเป็นผู้ชาย แต่อันตรายมันก็เกิดขึ้นได้ไม่เลือกเพศหรอกนะ

เอาล่ะ...... ไปทำงานกันเถอะ วันนี้เชฟไปกับผมนั้นแหล่ะ

พรวดดดดดดด // สำลักกาแฟ

( จำชุดเมื่อวานของว่านได้ )

อี๋......นังข้าว เธอมาพ่นกาแฟใส่ฉันทำไมย่ะ

อุ้ย......ขอโทษๆๆ ไม่ได้ตั้งใจ // เช็ดซ้าย เช็ดขวาให้

เชฟหวัดดีค่ะ ฝันขอไปล้างหน้าก่อนนะคะ ไอ่ข้าวมันให้พรแต่เช้าเลย // เดินออก

ข้าวกำลังคิดอะไรเพลินๆ เห็นเชฟเดินเข้ามาด้วยชุดเดิมเมื่อวาน สำลักเลยครับ

ข้าวกำลังคิดถึงเชฟ

ชุดของเชฟกับเล็บเจลมันช่างเข้ากันจัง ถ้าข้าวใส่ชุดนี้กับทำเล็บเจลจะดูดีแบบเชฟว่านหรือเปล่านะ เชฟก็เดินมาพอดี ก็เลยพรวดดด เลยครับ แฮร่......

ก็เราเพิ่งแยกกันเมื่อเย็นเองนี่ครับ

อุ้ย..... // สะดุ้ง

ข้าวขอไปเตรียมของทำขนมก่อนนะครับ // รีบเดินหนี

// เขินหน้าแดง

// นั่งทำงาน

// สายเรียกเข้า ( ปานวาด )

ครับแม่

ตาแม็กซ์ แกจะพาเมียแกมาวันไหน

ห๊ะ!!!!!

แม่ถามว่า แกจะพาเมียแกมาเขาใหญ่วันไหน

แล้วแม่จะด่วนอะไรนักล่ะครับ

เพราะคนที่ฉันนัดบอดลูกเค้าไว้ เค้าจะพาลูกเค้ามาหาแกน่ะสิ

ห๊ะ!!!!!

หรือแกจะเอาคนนัดบอด ไม่เอาเมียเเก ก็ได้นะ

แม่ก็บอกเค้าไปสิครับว่า ผมมีเมียแล้ว

ก็ถ้ามันง่ายขนาดนั้น ฉันจะโทรหาแกทำไม เค้าไม่เชื่อน่ะสิว่าแกมีเมียแล้ว

คุณหญิงลินดาเค้าอยากได้แกเป็นลูกเขยใจจะขาด

โปรไฟล์ลูกเค้าก็ดี ถ้าไม่ติดว่าแกมีเมียอยู่แล้ว ฉันจะจับแกแต่งกับคนนี้ให้มันแล้วๆ ไป

แม่ๆ ใจเย็นๆ โอเค ผมจะพาว่านไปเขาใหญ่ให้เร็วที่สุด

เออ.....ห้ามเกิน 3 วัน ไม่งั้นฉันจะไปปิด Bon Appétit แน่นอน แล้วก็ลากแกกลับเขาใหญ่ซะ

โอเคครับคุณปานวาด แล้วเจอกันครับ ไม่เกิน 3 วัน // วางสาย

........................// ถอนหายใจ

หนึ่งวันพันเหตุการณ์จริงๆ เลยกู ( ใช้ความคิด )

// แอบสังเกตว่าน

เชฟว่าน ไม่อร่อยเหรอครับ

คิดว่าอาหารฝีมือพี่ไม่ถูกปากเชฟ

แหม.....อยู่เป็นนะเนี้ย

เชฟโอบลอยแล้วค่ะเชฟ

// เดินเข้ามาในห้องพักพนักงาน

บอสจะเอาอะไรหรือเปล่าคะ มาถึงนี่เลย โทรบอกพี่ก็ได้นะคะ

ตามสบายครับทุกคน

// เดินเข้าไปหาเชฟว่าน

// ยิ้มมุมปาก

เชฟลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้องผม เมื่อเช้าผมรีบ ก็เลยลืมคืนให้ // ยื่นโทรศัพท์ให้

กินข้าวเสร็จ ไปหาผมที่ห้องทำงานด้วยนะครับเชฟ // ยิ้มมุมปาก

ผมจะรอ // เดินออก