คุณหนู
-
บ้านสกุลหลิว
-
หวี่อิง
คุณหนูเจ้าค่ะ การวัดความรู้ของนายท่านครั้งนี้ คุณหนูตั้งใจมากต้องได้รับเลือกแน่
-
ซางเฉวี้ยน
ใช่! ข้าก็แน่ใจ แต่จะได้ตามที่ต้องการมั้ยก็ยังรอลุ้นอยู่
-
หวี่อิง
ระดับคุณหนูนั้นต้องได้ตามความประสงค์แน่นอน
-
ราวหนึ่งชั่วยามนายท่านหลิวจึงเรียกตัวซางเฉวี้ยนเข้าพบที่ห้องทำงาน เมื่อนางมาถึงก็บอกกล่าวว่า นางทดสอบผ่านได้คะแนนเท่ากับคุณหนูเก้าผู้เป็นพี่สาว ดังนั้นต้องรอการพิจารณาในขั้นต่อไป
-
ซางเฉวี้ยน
บ้าที่สุด เช่นนี้ข้าย่อมมีโอกาสน้อยกว่าพี่เก้าแน่ เพราะนางเพียบพร้อมขนาดนั้น ท่านพ่อต้องให้นางแต่งคุณชายสกุลชิงเป็นแน่
-
หวี่อิง
อย่าร้อนใจเลยคุณหนู นายท่านยังไม่ตัดสิน โปรดระงับความกังวลไว้ก่อนเจ้าค่ะ
-
ซางเฉวี้ยน
ก็ได้ แต่ข้าขออยู่เงียบๆ คนเดียวสักพัก เจ้ามีอะไรก็ไปทำซะ แล้วค่อยเข้ามา
-
หวี่อิง
เจ้าค่ะ
-
สาวใช้ออกไป ทิ้งให้คุณหนูสิบเอ็ดนั่งมือยันคางอย่างเบื่อหน่าย
-
ตลาดเมืองไต๋ชาง
-
เหอหนิง
ตลาดช่วงนี้มันซบเซาไปนิด ข้าขายโคมไฟได้น้อยลง ทำไงดี
-
จงยี่
จัดการง่ายมากขอรับ ก็แค่กลับบ้าน
-
เหอหนิง
เจ้าเนี่ยนะ เอะอะก็ให้ข้ากลับบ้าน ไม่ล่ะ ข้าไม่ขอกลับไปให้ท่านพ่อบังคับข้าสอบคัดเลือกขุนนางอีก
-
จงยี่
มาถึงขั้นนี้คงไม่ใจอ่อนซินะขอรับ
-
เหอหนิง
ไม่
-
จงยี่
เฮ่อ..หัวแข็งดื้อด้าน เช่นนี้คงต้องพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาดลใจคุณชายแล้ว
-
เหอหนิง
อ๊ะฮ่า..ใช่เลย เจ้าพูดถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทำข้าคิดบางอย่างออก โคมไฟข้าต้องขายดีแน่
-
จงยี่
คุณชายคิดอย่างไรออกหรือขอรับ
-
เหอหนิง
พรุ่งนี้เจ้าก็รู้
-
รุ่งเช้าคุณชายจ้างสตรีชาวบ้านคนนึงให้เป็นหน้าม้าของตัวเอง ทำตนป่าวประกาศหน้าร้านว่าซื้อโคมไฟนี้ไปกราบสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วได้ผลดี ผู้ที่ได้ฟังก็หลงเชื่อ ยอมจ่ายเงินซื้อโคมไฟตามความคิดของคุณชาย
-
เหอหนิง
โอ้โห! วันนี้ข้าได้เงินเยอะ เราซื้อสุราอาหารไปฉลองกัน
-
จงยี่
คุณชายของข้าฉลาดแกมโกงจริงๆ เช่นนี้ก็เลือกทางถูกต้องแล้วที่จะเป็นพ่อค้า ดีกว่าเป็นขุนนาง
-
เหอหนิง
พูดเช่นนี้ เจ้ากำลังยกยอหรือด่าข้ากันแน่ เอาให้ชัด
-
จงยี่
แหม ก็ต้องยอซิขอรับ คุณชายประเดี๋ยวบ่าวจะไปซื้อสุรามาให้เอง
-
เหอหนิง
ดี งั้นก็ไปซิ
-
จงยี่
ขอรับ
-
สองวันต่อมา
-
คุณหนูสิบเอ็ดเดินเที่ยวตลาดแก้เซ็งกับเหล่าสาวใช้
-
ซางเฉวี้ยน
แม้ข้าจะมาเที่ยวตลาด แต่กลับยังไม่เป็นสุข เมื่อไรท่านพ่อจะเฉลยสักทีว่าใครจะได้รับเลือก
-
หวี่อิง
คุณหนูเจ้าค่ะ ช่วงนี้นายท่านออกจะงานยุ่ง บ่าวคิดว่าควรทำใจให้สบายด้วยการไปไหว้ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ดีหรือไม่เจ้าค่ะ
-
ซางเฉวี้ยน
เอาล่ะ ไม่มีทางเลือกใดแล้วนี่ เช่นนั้นไปไหว้กัน
-
ขณะนั้นคุณหนูเดินผ่านร้านโคมไฟพอดี เลยถูกเหวี่ยงเบ็ดเข้าใส่
-
เหอหนิง
คุณหนูท่านนี้จะไปไหว้ขอพรหรือ เช่นนั้นขอเชิญเลือกหาโคมไฟของข้าไปถวายด้วยซิ จะโชคดีสมปรารถนา
-
ซางเฉวี้ยน
ชิ! เหตุใดข้าต้องเชื่อเจ้า ข้าไหว้มาแต่เด็ก ไม่เห็นต้องมี
-
เหอหนิง
แหม ก็ตอนนั้นข้ายังไม่มาที่นี่และไม่ได้ขายโคมไฟ คุณหนูเลยไปตัวเปล่า แต่ตอนนี้ใครนำโคมไฟข้าไปไหว้จะโชคดีจริงแท้ไม่หลอกลวง
-
ซางเฉวี้ยน
ข้าเหรอจะเชื่อ
-
เหอหนิง
ไม่ลองซื้อหาจะเสียดาย
-
ทว่าคุณหนูไม่สนใจเดินจากไป ย่างเท้าได้เพียงห้าก้าวก็มีสตรีมาซื้อโคมไฟและกล่าวชื่นชมความเชื่อถือ ขอพรแล้วโชคดี จากนั้นคุณชายก็แสร้งตะโกนว่าโคมไฟใกล้หมดแล้ว
-
หวี่อิง
คุณหนูได้ยินใช่มั้ยเจ้าค่ะ เช่นนี้ไม่สนใจหรือ
-
ซางเฉวี้ยน
เจ้าให้ทำไงล่ะ ข้าประกาศว่าไม่ซื้อ หากย้อนไปก็หมดท่าซิ ต้องทำทีให้คนอื่นไปซื้อ
-
หวี่อิง
เช่นนั้นบ่าวจะอาสาจัดการให้เจ้าค่ะ
-
สาวใช้คนสนิทรับเงินไปและจ้างสตรีหนึ่งให้ซื้อโคมไฟ หากเพียงคุณชายเล่นตัวคิดโก่งราคาจึงต้องซื้อราคาแพงกว่าเดิม
-
ซางเฉวี้ยน
เจ้าพ่อค้าบ้านั่นขี้โกงเสียจริง ถ้าไหว้แล้วไม่เป็นอย่างว่า เตรียมตัวไว้ ข้าต้องมาถล่มร้านเจ้าแน่
-
หวี่อิง
อย่าขุ่นเคืองเลยเจ้าค่ะ รีบไปไหว้กันเถอะ
-
ซางเฉวี้ยน
งั้นพวกเราไปกัน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น