เชลยร้ายที่รัก

เชลยร้ายที่รัก 

[นิยายสั้น มี E-Book] 

โปรยปราย... 

“ตื่นแล้วเหรอ ถ้าหล่อนหิวก็ทานได้เลยนะ” เจ้าของเสียงทุ้มทรงเสน่ห์ค่อยๆ เดินเข้ามาภายในห้องนอน ก่อนจะปรากฏกายให้เห็นใบหน้าหล่อคมคายอย่างชายอาหารับราตรีหรือหนุ่มอิสลามหน้าคมที่ผสมผสานกันได้อย่างลงตัว จนได้มาเป็นบุรุษหนุ่มชาววานาตูรีตรงหน้า ทำเอาเจนจารีอึ้งและทึ่งในใบหน้าอันทรงเสน่ห์ ที่ดึงดูดให้เธอตกลงไปในห้วงภวังค์ จนเผลอจ้องเขาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ปลายจมูกโด่งเชิดขึ้นเป็นสัน หนวดเคราบางๆ คิ้วหนาดกดำโก่งเหมือนคันสร ริมฝีปากกระจับสีแดงระเรื่อดูสุขภาพดี แต่ติอยู่อย่างเดียวที่เขาดูขนดกไปหน่อยก็เท่านั้นเอง เส้นขนตามนิ้วมือและท่อนแขนกำยำนั้นมันทั้งดกทั้งยาวและหนา นี่ขนาดแค่สาขาย่อยของเขานะ หล่อนไม่อยากจะคิดจินตนาการถึงสาขาหลัก ว่ามันจะดกและหนาขนาดไหน คิดแล้วก็ขนลุกจนต้องแอบหยิกต้นแขนตัวเองไปหนึ่งทีเพื่อเรียกสติให้กลับคืนมา

“คุณเป็นใครคะ แล้วคนที่จับตัวฉันมาพวกเขาหายไปไหน ฉันแน่ใจว่าเราสองคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน และไม่มีเรื่องแคลงใจกันมาก่อนอย่างแน่นอนค่ะ ฉันมั่นใจ” เจนจารีเป็นฝ่ายเปิดประเด็นก่อน แม้ท้องจะร้องประท้วงให้เธอหยิบอาหารตรงหน้ามาชิมสักชิ้นสองชิ้นก็เถอะ

“หล่อนไม่รู้จักฉันจริงๆ เหรอ แต่ฉันรู้จักหล่อนกับแม่ของหล่อนดีเลยทีเดียว” เขานั่งลงกับเก้าอี้ตรงหน้า ก่อนจะผายมือเชิญให้หล่อนนั่ลงแล้วเจรจากับเขาอย่างสันติ

“ฉันแน่ใจค่ะ ว่าฉันไม่เคยรู้จักคุณมาก่อน แล้วคุณรู้จักฉันกับแม่ของฉันอย่างนั้นเหรอคะ?” หล่อนเลิกคิ้วขึ้นสูง ตั้งคำถามย้อนกลับไปถามหนุ่มวานาตูรีตรงหน้าที่เอื้อมมือมาหยิบเหยือกน้ำสีทองที่ในนั้นบรรจุไวน์อย่างดีเอาไว้

“ชารีฟ อิร็อม วานาตูรี คราวนี้หล่อนพอจะรู้จักฉันได้หรือยัง” เขาใช้ปลายนิ้วเขี่ยแก้วไวน์ไปให้หล่อนที่ทำหน้าครุ่นคิดตรงหน้า พอได้ยินเสียงท้องของหล่อนร้องประท้วงก็มักจะกวนใจเขาทุกที

“ชารีฟ อิร็อม วานาตูรี คุณเป็นลูกชายของท่าน อัมมาน อิร็อม วานาตูรี อย่างนั้นเหรอคะ?” เจนจารีเบิ่งตากว้างเท่าไข่ห่านแทบสำลักไวน์ที่เพิ่งยกขึ้นจิบเพื่อดับกระหาย จนเธอกระแอมไปสองสามครั้ง

“ฉันไม่ต้องการให้แม่ของเธอแต่งงานกับพ่อของฉัน เพราะแม่ของเธอได้ชื่อว่า ‘ผู้หญิงที่ดวงกินผัว’ เข้าใจตรงกันนะ”

“ปากคอเราะร้าย ผู้ชายอะไรหน้าตาดีแต่ปากหมาชะมัด” แม้จะพูดเป็นภาษาอาราบิกแต่เธอก็แปลความหมายเป็นภาษาไทยได้ตามนั้น ซึ่งมันเป็นคำพูดจาที่แรงมาก หน้าตาก็ดีอยู่หรอก เสียดายที่ปากหมาไปหน่อย บางทีอาจจะไม่หน่อย แต่ปากหมาสุดๆ ไปเลย ไม่น่าแอบชื่นชมไปในตอนแรก

นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งล้วนๆ นะคะ อาจมีเนื้อหาที่เกินจริงและอาจมีคำพูดที่ไม่เหมาะสม เพื่อสร้างอรรถรสในการอ่านเท่านั้น 

 โปรดใช้วิจารณญาณ และเสพเนื้อหาอย่างมีสติ ลิขสิทธิ์เป็นของผู้แต่งแต่เพียงผู้เดียว การคัดลอก เผยแพร่ ทำซ้ำหรือดัดแปลงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตถือว่าผิดกฎหมายตาม พ.ร.บ ลิขสิทธิ์ 2537มาตรา 15 27 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ