เฟินเยว่ รักต้องห้าม

แนะนำตัวละคร 

เฟินเยว่ 

เฟินเยว่ นักฆ่าสาว น้องสาวฝาแฝดเหิงเยว่ เพื่อที่จะตามล่าหาคนบงการฆ่าพี่สาวของตน เฟินเยว่จึงจำเป็นต้องแต่งงานกับประมุขพรรคสุริยา ชายผู้ซึ่งไรรัก ไรความรู้สึก เย็นชาดุจน้ำแข็ง 

ประมุขพรรคสุริยา หลี่จิ้งเฟย 

ประมุขพรรคสุริยา หลี่จิ้งผู้ยิ่งใหญ่ อีกทั้งยังเก่งกาจ เขายอมตัดขาดจากยุทธภพที่วุ่นวายและยอมเป็นคนตัดหัวใจตัวเองทิ้ง จนกลายเป็นคนเย็นชา เกลียดชังความรักเข้ากระดูกยิ่งกว่าสงคราม  คล้ายฟ้าเล่นตลกเมื่อเขาจะต้องแต่งงานกับสตรีนางหนึ่ง และเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต 

“สตรีที่ไรยางอายเช่นเจ้าไม่มีความเป็นกลุสตรีเลยสักนิด เจ้าควรทำใจที่มาเป็นภรรยาข้า หากเจ้าเจ็บปวดจนทนไม่ไหวข้าก็ยินดีท่ะเขียนใบหย่าให้เจ้า” 

หลานเซียน 

แม่ทัพหนุ่ม บุรุษที่หลงรักเฟินเยว่แรกพบ 

“ข้าจะทำทุกวิธีทางเพื่อให้เจ้ามาเป็นของข้าต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตข้าก็ยอม” 

หยางหยาง 

สตรีที่ครั้งหนึ่งเคยกุ้มหัวใจประมุขพรรคสุริยา แม้เวลานี้เขาจะดูเย็นชาแต่นางก็ยังรักเขาหมดใจแม้เวลานี้เขาจะมีหญิงงามข้างกายแล้วก็ตาม นางก็ยังแอบหวังว่าจะมีสักวันที่เขาจะกลับมารักนางอีก 

“หลี่จิ้งท่านยังรักข้าอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง ข้ารู้ดี” 

“ทำไมต้องเป็นเจ้า….เฟินเยว่?” 

หลี่จิ้งจ้องมองสตรีตรงหน้าอย่างเจ็บปวด กระบี่อันแหลมคมยังคงทะลุร่างของสตรีที่เขาไม่คิดว่าจะรักใครได้อีกเป็นครั้งที่สอง เฟินเยว่คือรักครั้งใหม่ รักที่เขาไม่รู้ว่าจะรักใครได้อีกไหม 

“…หลี่จิ้งในที่สุดเจ้าก็มีวันนี้ข้าเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นที่มอบหัวใจให้ข้า” 

แล้วทำไมต้องเป็นข้าที่เจ้ารัก หากไม่มีข้าเจ้าจะมีความสุขมากกว่านี้ใช่รึไม่ เจ้าจะได้รับอิสระใช่รึไม่หากข้าตายไป ขอเพียงข้าได้ตายในอ้อมกอดคนที่ข้ารักมากที่สุดข้าก็ดีใจมากแล้ว  

"หลี่จิ้ง…เจ้าปล่อยข้าไปเสียเถอะ ข้าก็จะปล่อยเจ้าไปเช่นกันเรื่องของข้ากับเจ้ามันควรจบลงได้แล้ว” 

“ข้าปล่อยเจ้าไปไม่ได้เฟินเยว่…ข้าปล่อยเจ้าไปไม่ได้ข้าอยู่ไม่ได้หากไม่มีเจ้า” 

“ข้ากำลังจะเป็นอิสระ…หลี่จิ้งลาก่อน” 

“ไม่….เฟินเยว่?” 

เฟินเยว่ใช้ฝ่ามือซัดไปที่หน้าอกแกร่งด้วยพลังทั้งหมดก่อนจะปล่อยร่างของนางร่วงลงเหวลึก 

“เฟินเยว่” 

หลี่จิ้งท่านได้รับอิสระแล้ว ข้าเองก็เช่นกัน นับตั้งแต่บัดนี้จะไม่มีข้าเฟินเยว่อยู่บนโลกนี้ ข้าจะจดวันเวลาที่เราทั้งสองร่วมสร้างด้วยกันมาจะไม่มีวันลืมเลือน ลาก่อนท่านพี่ เปลือยตาบ้างค่อยๆปิดลงน้ำตาหยดสุดท้ายไหลรินอาบแก้มนวลพร้อมรอยยิ้มแห่งความสุขที่นางได้รับได้เป็นอิสระจากความเจ็บปวดที่แสนจะทรมาน 

ข้าไม่อาจลงมือสังหารคนที่ข้ารักมากที่สุดได้ และไม่อาจใช้ชีวิตเคียงข้างเขาได้เช่นกัน หนทางเดียวที่จะหนีจากความทรมานนี้ได้ข้าต้องไปจากเขา มีรักแต่ไม่อาจครอบครอง อยู่ก็เหมือนไม่อยู่ รักก็เหมือนไม่รัก มีรักแล้วมีทุกข์ ข้าจะขอไม่มีรัก หากรักแล้วต้องเจ็บปวดข้าจะขอไม่รักใครอีกต่อไป  ข้าขอเลือกที่จะจากโลกที่แสนจะวุ่นวายโลกที่ให้แต่เพียงทรมานกับข้าไม่รู้จักจบสิ้น สวรรค์นี้เป็นสิ่งที่ข้าปรารถนามาโดยตลอด ข้าเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน โปรดช่วยให้ข้าได้สมหวังด้วยเถอะ