นางมารคือข้า นางเอก คือใคร

บนหน้าผ่าสูง 

“เจ้าพูดพร่ำเรื่องอะไรของเจ้าอยู่กัน เหุตใดถึงไม่รีบมือจัดการข้าเล่า”  

จินเฟิงจ้องมองไปที่ดวงตาไรความรู้สึกนั้นอีกครั้ง หมี่เยี่ยตอนนี้นางไม่ใช่หมี่เยี่ยคนเดิมอีกแล้วนางคือปีศาจคือส่วนหนึ่งของจอมมาร เป็นเพียงอีกร่างของจอมมารเท่านั้น นางไม่เหมือนอีกต่อไปแล้ว 

“รึสิ่งที่เจ้าต้องการคือสิ่งนี้” หมี่เยี่ยโยนกระดาษแผ่นหนึ่งให้ลอยไปตามกระแสลมจนมันตกลงมาต่อหน้าจินเฟิง นั้นคือใบหย่า 

“หมี่เยี่ย…..เจ้าคิดรึว่าใบหย่าแค่แผ่นเดียวมันจะทำให้ใจข้าเปลี่ยนไป” จบคำพูดจินเฟิงก็พุ่งเข้าหาหมี่เยี่ย เมียสุดที่รักของเขา หมี่เยี่ยตกตะลึงเมื่อจินหลงเอื้อมมือเข้าใกล้นางไปทุกที หมี่เยี่ยปีศาจสาวกัดริมฝีปากแน่น 

"ข้าคือปีศาจเกิดมาเพื่อเป็นปีศาจเป็นมาร....ส่วนเจ้าเป็นเพียงมนุษย์มีหน้าที่ปราบมารหรือปีศาจอย่างข้า....ความรักของเจ้ามันเป็นไปไม่ได้ตั้งแต่ที่เจ้ากับข้าเกิดมาบนโลกนี้แล้วเจ้ามนุษย์" 

"หมี่เยี่ย...แต่ใจข้าไม่เคยเปลี่ยนไปจากเจ้า" 

"แต่ข้า....ไม่ต้องการมีหัวใจไว้เพื่อเจ้า...ไสหัวไปให้พ้นหน้าข้า" 

"เจ้ากลัวใช่ไหมหมี่เยี่ย.....เจ้ากลัว...เพราะเจ้าเองก็รักข้า" จินเฟิงเอ่ย เขาเหาะข้ามเข้าไปหานาง แต่หมี่เยี่ยกับซัดพลังเข้าใส่เข้าจนเขากระเด็ดกลับพร้อมทั้งยังตะโกนก้องฟ้า 

"ข้าไม่ได้รักเจ้า....ข้าหมี่เยี่ยไม่มีวันรักมนุษย์เยียงเจ้าไม่มีวัน....ไม่มีวัน" ผู้ชายคนนี้ช่างโง่งมเกินเยี่ยวยาแล้ว