ความสัมพันธ์ของเราเกิดขึ้นจาก 'หนี้' ก้อนหนึ่ง
"สิ่งที่จะใช้ค้ำประกันหนี้ครั้งนี้ได้ต้องเป็นสิ่งมีชีวิต"
"เดินเหินสะดวก และที่สำคัญต้องเป็นเพศเมีย"
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการใช้ 'ร่างกาย' ขัดดอกใช้หนี้แทนพ่อเลี้ยงฉัน
แต่นานวันเข้า ฉันชักเริ่มไม่แน่ใจ ที่ทำอยู่เพื่อแลกหนี้
หรือกำลัง 'ตกหลุมรัก' ผู้ชายหื่นกามและดิบเถื่อนคนนี้กันแน่
=======
"อื้อ" เป็นอีกครั้งที่ริมฝีปากฉันไร้ซึ่งอิสระ
ความนุ่มหยุ่นของกลีบปากเราบดเบียดกันจนเกิดความร้อนขึ้นบริเวณที่กำลังสัมผัสกัน
ลิ้นชื้นหยอกเย้าพัวพันเล่นในโพรงปากจนหนำใจจึงผละออกมาแล้วสบตาก่อนเอ่ยขึ้น
"นี่คือความถูกต้องในแบบของฉัน"
เขาเอ่ยอย่างราบเรียบ นัยน์ตาคมดุนั้นจ้องฉันอย่างไม่วางตา
"เป็นหนี้ก็ต้องใช้หนี้ แต่ถ้าไม่มีปัญญาใช้ฉันก็จะคิดดอกกับเธอแบบนี้แหละ"
- ธนูศิลป์ -
.......
"คุณธนูทานข้าวทานยาหรือยังคะ"
เห็นว่ามีอาหารวางอยู่บนโต๊ะสำหรับวางอาหารคนป่วยเลยถามดู
"ฉันคงไม่รอเธอตื่นขึ้นมาป้อนหรอก"
อืม เจอไปอีกหนึ่งดอก ปากเขานี่ผีเจาะปากมาให้พูดแต่เรื่องทำร้ายน้ำใจหรือยังไง
"ก็ดีค่ะ ทำอะไรด้วยตัวเองได้แล้วข้าวจะได้ไม่รู้สึกผิด"
"รู้สึกผิด? ทำไมเธอต้องรู้สึกผิด"
- ข้าวฟ่าง -
================
คำเตือน
สำหรับนิยายเรื่องนี้ มีเนื้อหารุนแรงด้านการกระทำ อาจมีขืนใจ รุนแรงเรื่องเพศ
โปรดอ่านพร้อมกับจักรยานประจำตัวนะคะ
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น
ตัวละครในเรื่องเป็นการสมมติขึ้นมา ไม่ได้เกี่ยวข้องกับบุคคลจริง ๆ แม้ประการเดียว
หากใครชอบแนวดราม่า ช่วยกดหัวใจ เก็บเข้าชั้นด้วยนะคะ
Guest
