อย่ามายุ่งกับแม่จ๋าของหนูนะ

เทียนกัลยาภัค สาวสวยลูกสาวนักธุรกิจแม่ม่ายสาวพราวเสน่ห์เธอไม่ค่อยกินเส้นกับมารดาเพราะอีกฝ่ายชอบบังคับให้ออกไปดูตัวกับผู้ชายมากหน้าหลายตา อายุ 25 ปี หล่อนเป็นสาวอวบอารมณ์ดี ไปหลงรักลูกชายแฟนเก่าของมารดา

“สิ่งที่พวกแกทำกับฉันในวันนี้ ขอให้อย่ามีความสุขกันตลอดไปถ้าไม่มากราบเท้าขอโทษฉัน!”

ทักษกร นักธุรกิจส่งออกอาหารแปรรูป อายุ 38 ปี เขาถูกบิดาจับคู่กับยัยอ้วนเพื่อนของผู้หญิงที่เขาชอบพอด้วย บอกตรง ๆเขาโคตรรำคาญเธอเลย

“อยากด่าอยากทำอะไรก็เชิญ เพราะบอกไปหมดแล้วว่าไม่เคยมีอะไรกัน”

เด็กหญิง ทิชา หรือน้อง ทำขวัญ อายุ 3 ขวบ

วลีเด็ดสตั้นพ่อกรณ์ “หยะมาจับแม่น้อนนะคนฉกปก”

"เราหย่ากันเถอะ" เสียงหวานราบเรียบมองเขาด้วยสายตาไร้แววแห่งความสุขเหมือนเมื่อก่อน

"เอาสิ" เขาเองก็รอคอยเวลานี้มานานแล้วเช่นกัน

"แม่จ๋าวันนี้น้อนฉวยไหม" ร่างป้อมเดินมาหมุนตัวให้แม่ดูแล้วฉีกยิ้มหวาน

"สวยมาก ๆเลยค่ะ วันนี้หนูจะสวยไปให้ใครดูคะ" คนตัวเล็กบิดตัวยิ้มเขินอาย คนเป็นแม่มองด้วยความเอ็นดู

"น้อนจาไปโช้ยแม่จ๋าขายคาหนม"

สายตาคมกริบมองสองแม่ลูกที่เดินจูงมือกันเดินเล่นที่สวนหย่อมข้างโรงแรมด้วยสายตาที่เดาไม่ออก กรามแกร่งขบกันแน่นขนเป็นสันนูนขึ้นมา ท่าทางอารมณ์ไม่ดีทำให้คนที่เกาะแขนแกร่งขมวดคิ้วดเวยความสงสัย "พี่กรณ์เป็นอะไรเหรอคะ" "เปล่าหรอกเราไปเถอะ" ภาพสองคนนั้นยังติดอยู่ในหัวเขาไม่จางหาย ตอนนี้ผ่านมาเกือบสี่ปีแล้วตั้งแต่หย่ากันเขาก็ไม่ได้ข่าวของเธอเลย แต่ก็ไม่กล้าถามเอากับใครเพราะอคติที่มีต่อเธอล้วน ๆแต่มาวันที่ได้เจอกันอีก หากไม่ปฏิเสธความจริงก็คิดถึงเธอไม่น้อยเลย แล้วยิ่งเด็กน้อยคนนั้นด้วยมันกระตุ้นความสงสัยของเขาเหลือเกิน

สวัสดีค่ะปิดเรื่องเก่ามาเปิดเรื่องใหม่กันทันที ฟิลกู้ดบ่อยแล้วง่วงเนอะ มาแนวโบ้กันบ้างดีกว่า เจอกันวันที่ 20 พฤษภาคม 2566 จะมาลงตอนแรกนะคะ