"แก้วชอบพี่"
คนถูกบอกรักไม่ได้ดูตกอกตกใจหรืออะไรเลย
ดวงตาเขาไม่มีความไหวติงใด ๆ ทั้งสิ้น ทุกอย่างดูปกติจนฉันใจหาย
ก่อนจะได้ยินเสียงขำเบา ๆ ดังลอดออกมา "พูดจริงพูดเล่น?"
ฉันน่ะพูดจริง แต่คนที่ทำเล่นคือเขาต่างหาก
"พูดจริงดิ แก้วอุตส่าห์รีดยางอายพูดออกมาเลยนะ"
คนตรงหน้าจ้องฉันอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ย "ฟังนะเตี้ย"
อืม ตั้งใจฟังอยู่ รีบ ๆ ตอบคำถามเถอะ ลุ้นจนฉี่จะราดแล้วเนี่ย!
"ไว้เราสูงเท่านี้พี่ก่อนค่อยมาบอกรักใหม่นะ"
มือข้างหนึ่งเขาวัดส่วนสูงจากศีรษะฉันขึ้นไปหลายสิบเซนฯ ให้มันอยู่ตรงช่วงไหล่เขาพอดี
"พี่คิมสูงเท่าไหร่"
"ร้อยเจ็ดสิบห้า"
อืม... ห่างกันเกือบยี่สิบเซนฯ ได้
"ถ้าแก้วสูงเท่าไหล่พี่คิมแล้วจะได้คำตอบใช่ปะ?" ฉันถามอย่างมีความหวัง
"รอสูงก่อนเถอะ ค่อยมาทวงคำตอบจากพี่"
"จำคำพูดตัวเองให้ดี ๆ ละ"
ฉันยิ้มแป้นให้คนตรงหน้าจนถูกบีบจมูกอย่างมันเขี้ยว
=================
นิยายเรื่องนี้เป็นรุ่นลูกของเรื่อง Kiss me please! จูบหน่อยนี่อ่อยอยู่นะ
(สามารถอ่านแยกได้ แต่ถ้าอ่านเรียงตั้งแต่รุ่นพ่อมาจะฟินสุด ๆ)
ปล. นิยายที่เกี่ยวข้องกัน
Kiss me please! จูบหน่อยนี่อ่อยอยู่นะ - รุ่นพ่อ [คีตะ + โบนัส]
หว่ออ้ายหนี่ คนนี้จอง - รุ่นลูก [คิมหันต์ - แก้วตา]
Your are my mind มิอาจเลิกรัก - เพื่อนคีตะ พี่ชายโบนัส [ดอกเบี้ย + แสนรัก]
Guest
