---------------------------------------------
บทนำ
บ้านเมืองพังพินาศ ปีศาจร้ายเข้าครอบครอง บัดนี้มันช่วงชิงอำนาจความเป็นใหญ่และคอยควบคุมจิตและใจของพวกเราไปจนหมด ตอนนี้มันอาจจะสายไปแล้วเสียด้วยซ้ำสำหรับการแก้ไข มีแต่ความตายเท่านั้นที่จะหยุดปีศาจร้ายเหล่านี้ได้
น้ำตาของชายหนุ่มเรือนผมที่ขาวสวยไหลรินสู่พื้นพสุธา เขาไม่เคยที่จะเสียน้ำตาให้กับสิ่งไหนง่ายๆเลยแต่ครั้งนี้เขากลับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ เหตุใดกันเหล่าเรื่องแบบนี้มันต้องเกิดกับคนที่เขารักสุดหัวใจ
ตั่งแต่เขาเป็นล่าปีศาจมันนับหลายร้อยปีครั้งนี้เป็นครั้งที่เขาไม่กล้าแม้แต่จะตัดสินใจด้วยซ้ำ การที่ต้องมองหรือฆ่าคนที่รักด้วยน้ำมือของตนเอง มันคงเป็นเรื่องที่เขามิอาจทำมัน
"ได้โปรด สู้กับมันอย่าให้มันเอาชนะจิตใจเจ้าได้ มองข้าสิ มองข้า"
"ข้ารู้เรียวมะ ข้างในนั้น ยังคงหลงเหลือความเป็นเจ้าอยู่ ได้โปรดเถอะ"
ริคเตอร์พยายามเว้าวอนร่างของเขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว ขาแทบจะก้าวไม่ออก ทั้งสองทางรอบข้างเต็มไปด้วยเลือดเนื้อของผู้คนบริสุทธิ์ที่สิ้นชีวาเกลื่อนกลาด เพราะเจ้าปีศาจร้ายที่เข้าบงการจิตใจ
ริคเตอร์กระซับดาบคู่กายของเหลวสีใสนั้นมันคงยังไหลอาบแก้มไม่หยุด เขามองคนที่คุ้นเคยและคนที่รักค่อยๆเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ เขาไม่อยากให้มันควบคุมอีกฝ่ายจนสำเร็จถ้าถึงขั้นนั้นเขาคงทำใจยอมรับไม่ได้
มีแต่จะต้องสู้เท่านั้นใช่ไหม? ไม่เขาก็อีกฝ่ายที่จะต้องสิ้นชีพ เหตุนั้นแล้วใยเขายังนิ่งช้าเฉยอยู่...ให้ตายสิมันช่างตัดสินใจยากจริงๆ
"เจ้าเคยได้ยินเรื่องนักล่าปีศาจหนุ่มผู้ไร้พ่ายต่อปีศาจไหม? ตอนนี้ข้าว่าข้าเดินมาถึงจุดจบแล้ว"
ริคเตอร์ฝืนยิ้มกว้าง แล้วมองอีกฝ่ายที่ค่อยๆเดินเข้ามาหาเขาดวงตาของอีกฝ่ายแดงฉานดุจอสูรกาย เขาไม่รู้เลยว่าข้างในนั้นอีกฝ่ายยังคงรู้สึก หรือจำเรื่องราวของเขาได้หรือไม่
"ข้าทำไม่ได้เรียวมะ"
"ข้ายอมแพ้แล้ว เรามาจบเรื่องนี้กันเลยดีกว่า"
แม้จะต้องตาย ก็ขอตายไปพร้อมกับคนที่รักสุดหัวใจเสียดีกว่า ยังไงความตายไม่ช้าก็เร็วมันก็ต้องมาถึงอยู่แล้ว ชีวิตของนักล่าปีศาจน่ะก็เหมือนกับเชือกเส้นบางๆก็เท่านั้น ชีวิตของเขาอยู่ใกล้ความตายแทบตลอดเวลา
"ข้ารักเจ้าและจะรักเจ้าตลอดไป"
"....................................................................................."
To be continued
Guest
