Joker Version [Arthur fleck]
#Jokebat
#Mbjb
#บทนำ
ณ คฤหาสน์ยักษ์ใหญ่ อดีตบ้านของโทมัส เวย์น ปัจจุบันมันกลับกลายเป็นวิมารสุดขื่นขมของ อาเธอร์ เฟล็คไปเสียแล้ว หลังจากคดีฆาตกรรมครอบครัวของ เวย์นสุดเหี้ยมโหด โดยมือปืนนิรนามที่สวมหน้ากากตัวตลก
ทั้งหมดนี้เป็นอิทธิพลและแรงจูงใจจากอาเธอร์ล้วนๆ ครั้งนึงอาเธอร์เคยขอร้อง อ้อนวอน ขอความเห็นใจจากคนเป็นพ่อ ขอเพียงเเค่อ้อมกอดหรือที่ซุกหัวนอน แต่เขาถูกตอกย้ำและโต้กลับเหมือนเขามันไร้ตัวตน ไม่มีอยู่จริง เขาเป็นเพียงความผิดพลาดครั้งนึงในชีวิตของโทมัสเวย์น ที่ โทมัสพยายามจะลบหรือจัดการให้มันหลุดพ้นจากชีวิตไปเหมือนกันเล็บเมื่อยาวก็จะต้องตัดทิ้ง และด้วยการปฏิเสธต่างๆนานาทำให้เกิดเป็นแรงแค้น
หลังจากที่เหตุการณ์โกลาหลสิ้นสุดลง ชาวก็อทแธมต่างเชิดชูและสรรเสริญให้ อาเธอร์ เฟล็ค เป็นผู้นำกลุ่มหรือเทียบเท่ากับประธานาธิบดีของกลุ่มผู้ประท้วงไปเลย และแน่นอนว่าอาเธอร์ตอบรับคำร้องขอหรืออ้อนวอนอย่างเต็มใจ พวกผู้ดีเลวๆจะต้องถูกลงทัณฑ์กำจัดให้สิ้นซากไปจากก็อทแธม และอีกหนึ่งความปรารถณาของอาเธอร์ คือกำจัด คำว่าชนชั้น ออกไป...
เพราะทุกคนล้วนเป็นมนุษย์มีสิทธเท่าเทียมกันไม่ว่าจะรวยหรือจนก็ตามที
"บรูซ บรูซเวย์น ตื่น ตื่นได้แล้ว"
เสียงทุ้มๆของชายหนุ่มในชุดตัวตลกสีแดงส้มเอ่ยเรียกคนเป็นน้อง ตอนนี้อาเธอร์ยังไม่ได้แต่งหน้าหรือทาปากอะไรมาก เพราะยังเช้าอยู่
หลังจากที่ โทมัส และ มาธาร์ ตาย อาเธอร์ก็อาสาเป็นคนเลี้ยงดูเด็กชายคนนี้ด้วยความเต็มใจ ถึงแม้ว่าเขาจะไปลักพาตัวจากบรูซสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้ามาก็ตาม
เห้ เแต่มันก็ไม่ผิดหรอกน่าจริงไหม พี่ก็ต้องมีสิทธที่จะดูแลน้องสิ
ตอนนี้ก็ปาไปร่วมเกือบ สิบ ปีแล้วที่อาเธอร์เลี้ยงเจ้าน้องชายคนนี้มาด้วยความรักที่เขานั้นมอบให้ไปสุดหัวใจ เพราะว่า บรูซ คือเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจของอาเธอร์ให้หลงเหลือความเป็นคนและหลงเหลือความรักอยู่
"ทำไมไม่พูดกับพี่...."
อาเธอร์คว้าคัดเตอร์ที่วางอยู่ข้างโต๊ะขึ้นมา ก่อนจะถกแขนเสื้อขึ้น รอยยิ้มอันชวนสยดสยองเผยให้เห็นอย่างชัดเจน ดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้าโศกไร้จิตวิญญานเหมือนเขาได้หลุดลอยจากโลกนี้ไปแล้ว...
"พี่หยุด ได้โปรดอย่าทำร้ายตัวเอง"
บรูซมีท่าทีตกใจ แม้ว่าเรื่องแบบนี้จะเป็นเรื่องปกติไปแล้วที่อาเธอร์ชอบความรุนแรงและชอบทำร้ายตัวเองเมื่อตัวบรูซเองดื้อดึง
มือใหญ่ของบรูซคว้าที่เเขนของอาเธอร์ไว้แต่เหมือนว่าเขาจะไม่สามารถสู้แรงของคนเป็นพี่ได้เลย
HAHAHA ~
เสียงหัวเราะอันชวนขนลุกของอาเธอร์ดังขึ้นบรูซถูกผลักให้ไปแนบชิดติดกับกำแพง อาเธอร์หยุดหัวเราะก่อนจะกระตุกยิ้มมุมมปากแทน
"เด็กน้อยของฉันตื่นแล้ว"
อาเธอร์ใช้มือบีบที่บริเวณคอของบรูซเอาไว้พร้อมยื่นหน้าเข้าไปกระซิบอย่างแผ่วเบา ใบมีดคัดเตอร์อันคมกริบค่อยๆไล่ไปตามต้นคอของ บรูซไล่สูงขึ้นไป สูงขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงใบหน้าอันแสนสวย..
บรูซไม่ได้เจ็บหรืออะไรแม้แต่น้อย เพราะทั้งหมดที่อาเธอร์ทำอาจจะเป็นแค่การขู่ให้กลัว...
"แกก็รู้ใช่ไหมว่าพี่ไม่มีวันทำร้ายแก"
" คะ...ครับผมรู้ "
บรูซตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ อาเธอร์ง้างคัดเตอร์ก่อนจะออกเเรงทิ่มเข้าไปที่กำแพงจนใบมีดหัก ของเหลวสีแดงสดตามมาด้วยกลิ่นคาวไหลหยดลงสู่พื้นห้อง....
"ดูเหมือนว่าวันนี้ฉันจะได้สีแดงไว้ทาหน้าแล้ว"
---------------------------------------------------------------
#ฝากติดตามด้วยนะครับ
Guest
