“เข้ามาสิ”
เสียงห้าวๆ จากบุรุษในเครื่องแบบสีกากียศพันตำรวจเอกที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงานประจำตำแหน่ง ทำให้ผู้ที่ยืนเคาะประตูอยู่ภายนอกแง้มประตูแล้วแทรกกายเข้าไปก่อนจะปิดลงดังเดิม
“ว่าไง ?”
“จดหมายแจ้งเบาะแสผู้ค้าครับ”
“ที่ไหน ?”
“เนินขนุนครับ”
เขารื้อแฟ้มบนโต๊ะ แล้วเปิดดูภายในครู่หนึ่งก่อนจะปิดปกแฟ้มลงตามเดิม
“รายที่แปดแล้ว—เนินขนุน” ผู้พูดพึมพำแล้วถอนใจยาว
เนินขนุน คือชื่อหมู่บ้านใหญ่ในอำเภอหนึ่งทางฝั่งทิศตะวันออกของจังหวัดใหญ่ที่ได้ชื่อว่าเป็นประตูสู่ภาคอีสาน บัดนี้กำลังเป็นที่รู้กันในหมู่นักเสพยาว่า ที่นี่คือศูนย์ประสานงานสำหรับเขตอีสานใต้
“เป็นเถ้าแก่อยู่ดีๆ ยังไม่รวยสมใจ ต้องพ่วงจ็อบค้ายาด้วย โลภกันฉิบหายวายป่วงเลยยุคนี้”
บ่ายวันนั้น ทวิช สุวรรณวงศ์ หัวหน้างานสืบทีมเอ ประจำบริษัทนักสืบเอกชนแห่งหนึ่งในภาคอีสานจึงได้รับโทรศัพท์จากผู้บังคับการสืบสวนสอบสวนตำรวจภูธร ภาค 3
“ผมตัดสินใจแล้วสำหรับเคสนี้" น้ำเสียงนั้นหนักแน่นเด็ดขาด "ต้องมาช่วยกันหน่อยนะคุณ ตามสืบให้ได้ประจักษ์พยาน แล้วก็ขอข้อมูลพยานหลักฐานทุกประเภทด้วย ต้องรีบหน่อย ก่อนที่จะมีคนเจ็บคนตายเพราะพิษยานรกไปมากกว่านี้”
-----------------------------------------------------------------
Guest
