“ทีหลังคันก็บอกกันซิ...ไม่เห็นต้องออกไปหาข้างนอกเลย”
“เปล่านะ!...อื๊อ! ออกไป...อย่า!”
“อยากโดนแบบในนั้นบ้างมั๊ยล่ะ?”
“ฮื้อ!…ไม่…ฮึก…ปล่อย…อื๊อ!”
“อ๊ะ…อือ…อื๊อ…ไม่เอา”
“ร้องแข่งกับนางเอกในทีวีนั่นหน่อยเป็นไง...ดูซิว่าใครจะเด็ดกว่ากัน?”
“อื๊อ…หยุดนะ...อ่ะ...อื๊อ”
“นี่ไงเรื่องที่กูสนใจ...เป็นพิเศษซะด้วยซิ ไม่ต้องห่วงว่ามึงจะไม่ได้ทำ...รับรองว่า...หว่างขาแฉะทุกคืนนั้นแหละ”
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
"กูจะมาบอกมึงว่า...เรา...เลิกกันเถอะว่ะ”
“มึงไม่มีอะไรจะเล่นแล้วไง๊?...ประสาทแดกเหรอ?”
“กูไม่ได้ล้อเล่นนะซี...กูพูดจริงๆ...เลิกกันเถอะ”
“ฮึ!…แล้วที่ผ่านมามึงมาขอกูเป็นแฟนทำไม?!”
“ก็กูคิดว่า...กูชอบมึง เกินคำว่าเพื่อนไปแล้ว...แต่มึงก็เห็นแล้วหนิตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา...ระหว่างเรามันไม่มีอะไรที่พัฒนาเกินเพื่อนกันเลยสักนิดเดียว...กูว่า...”
“แล้วแค่ไหนที่เรียกว่าพัฒนา?...อยากจะพัฒนามาก?...ฮึ! งั้นขึ้นไปนอนบนเตียงซิ แล้วกูจะพัฒนาให้”
+++++++++++
มึงคงไม่รู้ซินะ...ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา
กูต้องพยายามหักห้ามใจ
ไม่ให้เผลอแตะต้องตัวมึงน่ะ
By...Secret
# ภาพประกอบทุกภาพล้วนเป็นส่วนหนึ่ง
ในการสร้างจินตนาการ
มิได้พาดพิงถึงผู้ใดทั้งสิ้น
FB :
Praw Laong Praw
Group :
La-ong Praw
เนื้อหาอาจมีถ้อยคำและการกระทำที่ไม่เหมาะสม
กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน
กรุณาคอมเม้นต์อย่างสุภาพ
THANK YOU
Guest
