เสน่หาซ่อนกลรัก

เสน่หาซ่อนกลรัก  

" ว่าไงล่ะ จะรับข้อเสนอของฉันมั้ย งานที่จะทำนี่ไม่ได้ยากเกินจนเธอจะทำไม่ได้หรอกนะ -- งานยากกว่านี้เธอก็ทำมาแล้ว ใช่มั้ยล่ะ " ชายแดนพูดยิ้มๆ เขาก็ไม่อยากจะพูดประโยคนี้ออกมาหรอกเพราะมันหมายความว่าไปตอกย้ำความทรงจำในคืนนั้นของวันเสาร์ แต่ที่ต้องพูดเพราะเขาต้องการกระตุ้นให้วันเสาร์รับข้อเสนอของเขา 

" สายเอ็นน่ะ ได้เงินดีไม่เท่ากับงานของฉันหรอกนะ แค่เดินกับฉันไม่ถึงชั่วโมงก็ได้มากกว่าเอ็นธรรมดา กินข้าวกับฉันหนึ่งชั่วโมงได้เงินเป็นสองเท่าของเอ็นแรงโดยที่ฉันไม่ได้แตะต้องตัวเธอ และถ้าออกงานกับฉันๆก็จะจ่ายใ้ห้เธอในราคาสูงสุดของเอ็นวีแบบที่เธอไม่ต้องเสียตัวให้ฉัน -- เห็นมั้ยว่างานง่ายๆแค่นี้ ผู้หญิงหิวเงินอย่างเธอคงพอใจนะ -- "  

ใบหน้าของชายแดนเปียกโชกด้วยอเมริกาโน่เย็นรสเข้มที่วันเสาร์เป็นคนชงเอง วันเสาร์อดทนจนถึงขีดสุดอดทนฟังชายแดนด่าเธอว่าเป็นผู้หญิงหิวเงินจนจบเพื่อให้แน่ใจว่าชายแดนก็เป็นหนึ่งในจำนวนผู้ชายทุเรศๆที่ย่ำศักดิ์ศรีลูกผู้หญิง 

" ถึงฉันจะทำงานสายเอ็นก็ไม่ได้หมายความว่าจะให้คนอย่างคุณมาดูถูกฉันง่ายๆแบบนี้นะ " วันเสาร์ยืนถือแก้วของชายแดนที่เธอพึ่งสาดไปไว้แน่น เพื่อนร่วมงานในร้านกาแฟชื่อดังที่วันเสาร์มาทำงานด้วยยืนเก้ๆกังๆ ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง " เชิญคุณเก็บเงินของคุณไปใช้กับคนอื่นเถอะ เพราะฉันไม่ต้องการ! "  

**เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเองไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคลใดที่มีอยู่จริง แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ดังนั้นโปรดใช้วิจารณญาณและอ่านด้วยความบันเทิงนะคะ** 

***นิยายทุกเรื่องที่ lotte แต่งเป็นลิขสิทธิ์ของ lotte เท่านั้น ห้ามมิให้ผู้ใดหรือบุคคลใดคัดลอกเนื้อหาหรือดัดแปลงเนื้อหาหรือนำเนื้อหาไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด*** 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 

รูปภาพ cr : pinterest