ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

ตอนที่ 5 เล่ห์กล

​​ตที่​ ​5​ ​เล่ห์ล



ีครั้​ที่​เธ​้า​เข้าา​ั​้า​หลั​ี้​ ​แต่​คราี้​ไ่ใช่​ถู​ค​ตั​โต​ัคั​พาา​ ​แต่​เขา​เป็​ค​ไปรั​า​เื่​เคลี​ทุ่า​เสร็จ​ตาที่​

เื่​ทา้า​ข​เธ​รัรู้​เรื่​ที่​เธ​ตั้ครรภ์​แถ​ั​ปปิ​พ​ท่า​แ่​่า​ต้​โรธ​เป็เรื่​ปติ​ ​ฉะั้​ลู​ตื้​เท่าั้​ที่​ครโล

า​ี​ใช้เลา​ปรัคาเข้าใจ​ั​ทา​ครครั​ู่า​เื​ส​าทิต์​ ​และ​ใ​ัที่​่า​ธีร์ธั​ศ​็​เิทา​ไป​ั​้า​เธ​เพื่​เป็​หุ

สุท้า​แล้​ท่า​ทั้ส​็​รั​แ้​จะ​ไ่สิท​ชื่​ใ​หัใจ​ ​เพราะ​คำ​่า​ท้​่​แต่​ชิ​สุ​่​ห้า​ ​เื่​แ้ไข​ะไร​ไ่ไ้​ ​ท่า​จึ​พู​ไ้​แค่

'​าถึ​ขั้​ี้​ฉั​็​ค​ห้า​ีขา​พ​เธ​ไ่ไ้​ ​ฝา​ลูสา​ฉั​้​ล่ะ​'

ธีร์ธั​ศรั​ปา​และ​ั้​็​พล​ทำให้​ิา​ารา​เธ​โล่ใจ​ ​แต่​เสี​่าไร​หั​ค​เป็​พ่​เป็​แ่​็​ั​ห่​ลูสา​เพี​คเี

"​คุณ​ธีร์​คะ​"​ ​า​ีสะ​ิ​เรี​ชาหุ่​เื่​เขา​พา​เธ​หุ​ู่​ตรห้า​ห้​ห้​หึ่​ ​ไ่ต้​เา​็​รู้​่า​เป็​ห้​ใคร​ ​ฉะั้​เธ​จึ​เ่​ข​ใ​สิ่ที่คิ​เาไ้​ ​"​า​ข​ู่​ห้​เล็​ไ้​ไห​คะ​"

"​ทำไ​"​ ​้ำเสี​ั้​ฟั​ู​ติ​ห้​ ​เพราะ​คำร้ข​จา​หญิสา

"​เ่​..​า​ไ่​า​ร​พื้ที่​ส่ตั​ข​คุณ​ ​ี​่า​า​ไ่​ชิ​ที่​ต้​ู่ร่​ห้​ั​ผู้ชา​"

"​แต่​ฉั​เป็​ผั​"​ ​เขา​้ำ​ใ​สถาะ​แ้​เพี​ครั้​เี​แต่​็​ชัเจ​ใ​คาหา​ ​เี​ ​ค​ข​ร่าา​ ​และ​ลท้า​้​คำ​่า​ ​แ่​ข​ลู​ ​แต่​ไร้​รั​..

"​ะคะ​"​ ​เธ​้​่าที่​ไ่เค​ทำ​เพราะ​จำ​ที่​พ​เจั​็​ใช่​่า​จะ​า​ ​หา​ต้​าร​่​ห​ล​โล​ั​เลาี้​เหตุ​จะ​ไ่​คร​ใ​คาคิ​ข​เธ​ ​่าไร​เสีที​่​เขา​พา​เธ​าที​่​ี้​ ​็​เพราะ​..​ลู

"​ตาใจ​เธ​ละ​ั​"​ ​แ้​ปา​จะ​พู​เช่ั้​แต่​ท่าทา​และ​้ำเสี​ข​เขา​ลั​สทา​ ​่​จะ​้าเิ​ลั​ไป​ั​ห้​ข​ต​ที่​ค​ใคร​ี​ค​า​ร​่​เตี​ ​แต่​ต้​ั​ฝั​คาคิ​ ​เื่​หญิสา​หา​ไ้​ต้าร​่าที่​เขา​ต้าร

แสจัทร์​ใ​คื​เืเพ็ญ​แ้​ส่า​เจิจ้า​แต่ท่า​แส​ี​ใ​เื​ใหญ่​ลั​สใส​เสี​ิ่่า​ ​สาล​พั​่​เ็สา​า​พั​ปลิ​่าไร​้​จุหา​ ​ระท​เรื​า​ขาล​ระล​แล้​ระล​เล่า

ห้​เล็​ติั​ห้​ข​ชาหุ่​ัี้​หา​ไ้​่า​เหื​ที่ผ่าา​ ​เพราะ​ัี้​ถู​า​ี​ครคร​เสี​แล้

ครั้​พ​าาร​่​หา​ห่า​​า​เื​ ​คุณแ่​ท้สา​จึ​ลั​เข้าสู่​ห้​พร้​ปิ​่า​ั​ทัศะ​ภา​ ​เพราะ​แปลที่​และ​แ​ลั​ู่​้​ๆ

เตี​ุ่​ไห​​ล​ตา้ำ​หั​ตั​ ​า​ีทิ​้​ตั​ล​ภาใต้​ผ้า​สีขา​ุ่​ ​เพราะ​ห้าท้​ที่​ู​ขึ้​าตา​า​ุคร​รภ​์​แ้​ไ่​ใหญ่​เที​คื่ๆ​ที่ตั้​ครรภ์​ ​แต่​็​ถื่า​หั​เพราะ​ร่าา​เาา​จ​ต้​ตะแค​ ​ประสาื​หุ​ข้า​แ้

ตั้แต่​ตั้ครรภ์​และ​ปติ​เป็​ค​​เช้า​ู่​แล้​ ​เพี​ไ่า​ค​ตัเล็​็​พลั​เข้าสู่​ิทรา​หา​เสี​ลหาใจ​ส่ำเส

ทา​้า​ใคร​ี​คที​่​รค​จัหะ​ ​'​เี​เผล​'​ ​แ​่​ไขุญแจ​หุ​ลูิ​เสี​เา​ ​่า​า​เข้าา​ภาใ​ห้​ที่​ี​ค​ตัเล็​หลั​ู่

แส​สลั​จา​หลไฟ​้​ตร​หั​เตี​ทำให้​เขา​เห็​ทัศะ​ภาใ​ห้​แ้​ไ่ชั​เจ​แต่​็​ู​และ​คร​่า้า​ไป​ั​ทิศทา​ใ

"​ื้​"​ ​ร่า​า​ส่เสี​คา​ประท้​า​เื่​ถู​ร​เลา​ ​รู้สึ​สิ​ซู่​ตร​ซ​ค​ ​เหื​ี​ห​ตั​้​ระึ​ไต่​ู่​ตร​ต้ค

า​ี​ห​ค​หี​าร​รุรา​ ​ขัตั​หล​่ที่​ิทรา​หา​จำต้​เลืหา​ ​เื่​ตา​คู่​ส​ขั​เปิ

"​คุณ​ธีร์​..​"​ ​เธ​เรี​เขา​เสี่​า​เื่​ขั​ให้า​แห​หา​ขึ้​​ต้เหตุ​ซึ่​พ​่า​ค​ตั​โต​เท้าแข​ั​ห​​​จ้​เธ​ตาไ่ระพริ​ั์ตา​พรา​ไป​้​ปรารถา​า่า​ ​"​เข้าา​ไ้​ัไ​คะ​"

"​เธ​จะ​ให้​ฉั​​เปลี่​ทั้ที่​ี​เี​ู่​้า​ ​ไ่​ใจร้า​ไป​ห่​หรืไ​"​ ​เขา​่า​้ำ​เสี​ฟั​ู​้​่ถึ​คา้ใจ

"​เี​หร​คะ​"​ ​ค​ตัเล็​ระพริตา​ถี่​ปรั​ท่า​เป็​หา​ ​ลาเป็​่า​ให้า​เขา​และ​เธ​ห่า​ั​ไ่​ถึ​คื​เสี​้​ซ้ำ

"​ซื่​จริ​"​ ​่า​พลา​ี​จู​ค​ตัเล็​้​คา​หั่​เขี้​ ​ลู​ไป​ตา​ต้แข​ขา​สร้า​คาปั่ป่​หาใจ​ติขั​ให้​ั​สา​เจ้า

"​คุณ​ธีร์​..​"​ ​เธ​เ่​เรี​เขา​่า​เหื่ใจ

"หื​"​ ​แต่​ค​จใจ​สร้า​คาปั่ป่​ลั​หา​ไ้​สใจ​ใ​คำ​เรีขา​ั้​ ​ล​ระั​ให้า​ซุ​เข้าหา​จุ่​ไห​ระั​ซ​ค​ี​ครา

"​า​่​แล้​ค่ะ​ ​ลู​็​่​เหืั​"​ ​ีครั้​ที่​เธ​เี่​ห้า​หล​ ​ปิ​เปลืตา​ล​สัสุ​คำ​ล่า​ข​ตเ

"​เี่​ี้​หั​ต่ร​ ​คื​แร​ต้​เข้า​ห​"​ ​่า​พลา​เช​คา​​ขึ้​าส​สา​ตา​ีครั้​ ​"​แต่​ถ้า​เธ​่​ฉั​็​จะ​ไ่​​"

"​เ่​คื​..​"​ ​โ​เขา​ตัพ้​เข้าให้​เธ​เ​็​ไป​ไ่​ถู​ ​า​ี​ึั​ไ่​ต​แต่​็​ไ่ล้า​ปฏิเสธ

"​​เถะ​"​ ​เขา​ล่า​พร้ั​ทำท่า​ลุขึ้​หาั่​จะ​ลุ​จา​เตี​ ​แส​ให้​ี​ฝ่า​ไ้​เห็​ทละคร​ฉา​หึ่​จา​ผู้ชา​ปาหั

"​คุณ​ธีร์​คะ​"​ ​เธ​เรี​พลา​รั้​ต้แข​เขา​เาไ้​ ​ครั้​เขา​ทำท่า​ตัพ้​้ใจ​ใส่​เธ​่ตา​ไป​้

"​ฉั​หั​ไป​เ​ ​ฝัี​"​ ​ค​ตั​โต​ัค​ห้า​ิ่​ ​ต​เสี​เรี​ไ่​แส​ใ​คารู้สึ​ ​ทำเา​า​ี​่ใจ​่ที่​ตัสิ​ต​​ไป

"​็ไ้​ค่ะ​"

"​ไ่​ล่ะ​ ​ฉั​ไ่​า​ทำให้​เธ​ลำาใจ​"​ ​ธีร์ธัศ​ัค​เิ​หาแต่​ใ​ใจ​ำลั​ิ้​พรา​เื่​เป็ไปตา​คา

"​า​..​ิี​ค่ะ​"​ ​เธ​ลาเสี​า​่ที่จะ​ต​ตล

ริ้​ปราฏ​ชั่​ิาที​เื่​เหื่​ติ​เ็​ ​ลหาใจ​ร้​เป่า​ร​ชิ​ใ​หู​และ​ูเหื่า​เขา​จะ​จใจ​แช่​ิ่​พ่ล​หาใจ​ใส่​เธ​ ​ส่ผล​ต่​ต่​รั​คารู้สึ​ทำเา​ร่า​า​ถึั​ขลุ​เรี

ปลาลิ้​สา​ตั​ลา​ไป​ตา​เื้่​ุ่​ตร​ซ​ค​่​จะ​ู​เ้​คลึ​้​ลี​ปา​หั​ ​สร้า​คา​สิ​ซ่า​แผ่​ทั่​เรื​า

า​ี​เริ่​หาใจ​ติขั​ส​ตื้​ตั​ทำตั​ไ่​ถู​จา​​ตั​เร็​แข็ทื่​ ​จ​ี​ฝ่ารั​รู้​ไ้

"​ผ่คลา​ ​่า​เร็​"​ ​ไ่รู้​่า​ผ้าห่​ตั​หา​ไป​จา​ร่า​เธ​ต​ไห​ ​รู้​แต่เพี​ปลาิ้​เรี​ำลั​ลา​ไล้​ไป​ตา​ต้ขา​ขา​พร้​ๆ​ั​คำสั่​จา​ค​ตั​โต

"​ฉั​จะ​ทำให้​เธ​ีคาสุข​ ​เหืั​ครั้แร​ข​เรา​"


*************************************

เฮี​เขา​่าั​้​​่า​ ​จริ​หรืเปล่า​้าาาา

ต​ต่ไป​รู้​เล​ ​555

-​ราิล​-


กลับหน้าเรื่อง

http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/909228961.gif

 

นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน

ที่ให้ความสนใจและชื่นชอบ อ่านนิยายของเค้า หรือแวะเวียนเข้ามาชม ><

เค้าในนามปากกา -รานิล- 

ขอเอ่ยคำว่า..ขอบคุณนะคะ

รักๆ http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/Huahed00015.gif

 
ทัณฑ์แค้นกับดักหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เดือนวารีกลายเป็นคนผิดจำต้องรับอาญาทัณฑ์จากพ่อเลี้ยงหนุ่มทิวากร และแล้วเธอกลับตั้งท้องลูกของเขาหากแต่เอ่ยบอกมิได้ เมื่อเขามีภรรยาซึ่งกำลังตั้งครรภ์ จำฝืนทนเจ็บร้าวรานเป็นนางบำเรอในมุมลับๆ..********************************************************************** ทันทีที่เดือนวารีได้รับเรื่องในขณะเดินทางไปยังจุดนัดพบเพื่อทำการแต่งตัวก็ถึงกับเป็นลมหมดสติจนต้องล่ามตัวส่งโรงพยาบาลอีกคน "ตื่นแล้วหรอคะ" ทันทีที่ร่างบางขยับตัวพร้อมๆกับค่อยเปิดเปลือกตาขึ้น ก็ได้เสียงร้องทักหวานหูก่อนจะเผยให้เห็นใบหน้าคุณหมอสาวจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม "คุณหมอ.." เดือนวารีเอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงแหบแห้ง พยายามจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนัก แต่ว่าคุณหมอกลับห้ามไว้เสียก่อน "นอนพักอีกสักครู่นะคะ คุณแม่อ่อนเพลียมากนอนพักอีกสักนิดจะได้สดชื่น" "คุณแม่?" "คะ?" คุณหมอแปลกใจมากกว่าที่เห็นท่าทีฉงนงงของคนไข้ จนหญิงสาวต้องเอ่ยถามเพื่อไขข้อกระจ่างแจ้ง "ที่คุณหมอเรียกเดือนว่าคุณแม่หมายความว่าไงคะ" เดือนวารีมือเย็นเฉียบไม่ใช่เพราะอุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องแต่เพราะสิ่งที่เธอสงสัยตลอดมันได้เกิดขึ้นแล้ว "อ๋อ คุณหมอก็นึกว่าคุณแม่ทราบแล้วว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์ได้สิบสัปดาห์แล้วค่ะ" คุณหมอสาวกล่าวบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความยินใจไปกับคุณแม่มือใหม่ "ตั้งครรภ์" เดือนวารีพึมพำกับตนเองด้วยความเหม่อลอย ไอ้อาการแปลกๆของเธอมันเกิดจากสิ่งนี้สินะ ลูก..มือบางยกขึ้นแตะลงบนหน้าท้องแบนราบลูบสัมผัสอย่างอ่อนโยน "เดือนกำลังจะเป็นแม่หรอคะ" หญิงสาวน้ำตาคลอเงยหน้าขึ้นถามคุณสาวด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตา มันคือความรู้สึกที่พูดไม่ถูก ทั้งดีใจตื่นเต้นและตื้นตันในคราเดียว สิ่งมหัศจรรย์ดวงน้อยสายใยรักของแม่ "ค่ะ"
สิเน่หาเมียนอกหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะความมึนเมาเป็นเหตุเพราะความเสียใจเล่นงานความยั้งใจขาดรอนเผลอหลงละเมอด้วยฤทธิ์เมาเกิดสัมพันธ์ทางกายกับเด็กในอุปการะของมารดาส่งผลให้เขากลายเป็นคุณพ่อลูกหนึ่ง ทิม ธราวุธ ไพภิรมย์ พ่อเลี้ยงหนุ่มสถานะไม่โสดแต่อยู่ในโหมดหัวใจว่างเปล่าคุณพ่อลูกหนึ่งวัยยี่สิบเก้าเยียบยนไปด้วยความเย็นชาซ้ำไร้ใจ เมื่อเวลาเปลี่ยนเสือจำศีลจึงเริ่มออกล่าหาใช่เหยื่ออื่นใกล้ที่ไหนแต่เป็นคนใกล้ตัว เหยื่อที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของลูก...เมียนอกหัวใจ แอ้ม หทัยภัทร ไพภิรมย์ เด็กในอุปการะของคุณนวลปรางค์ไพภิรมย์ กลับกลายเป็นสะใภ้เพียงเพราะเหตุที่ไม่ควรเกิด เป็นเมียที่สามีไม่ปรารถนาจะมีเป็นได้แค่แม่ของลูก ************* กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆลอยมาแตะจมูกพอให้รู้ว่าเป็นใคร ธราวุธเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมองก็พลันระบายยิ้มเล็กๆ “รับผลไม้สดๆจากไร่มั้ยคะ” แววเสียงสดใสเอ่ยถาม พลางชูตะกร้าสานซึ่งมีกล่องผลไม้บรรจุไว้หลากชนิด “เก็บมาเองกับมือเลยนะ” “ขายยังไงครับ” ร่างหนาทิ้งตัวอิงพนักท่าทางสบายพร้อมกับหมุนปากกาในมือ เริ่มสวมบทลูกค้ากับแม่ค้า “รับเป็นอะไรดีคะ” กล่องผลไม้หลายชนิดถูกนำมาวางลงบนโต๊ะ พอให้ชายหนุ่มได้เลือกสรรตัดสินใจ ทุกการเคลื่อนไหวของหญิงสาวถูกจับจ้องโดยพ่อเลี้ยงหนุ่ม เขากระตุกยิ้มก่อนเอื้อนเอ่ยขึ้น “แม่ค้าครับ” “คะ?” “รับแม่ค้าครับ” เขาเฉลยข้อสงสัย ก่อนประโยคต่อมามีผลให้แก้มสาวแดงปลั่ง “รับเลี้ยงดูตลอดชีวิต” “แพงหน่อยนะคะ จ่ายไหวหรอ” ในเมื่อเขาอยากเล่นเธอก็จะคล้อยตามบท นานทีจะเห็นเขาอารมณ์ดีคิดขบขัน “ผ่อนจ่ายด้วยความห่วงใย ถ้าไม่ใจร้ายเกินไปช่วยรับไว้ที”***************กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนการตัดสินซื้อได้ที่ตัวอย่างเล่มหรือที่เว็บเด็กดีนะคะ เรื่องนี้มีทั้งสุข เศร้า หวาน ซึ้ง มีทั้งหมดสองคู่ แต่เน้นคู่พระนางพระเอกโง่ไปนิดในช่วงกลางๆ แน่นอนว่าโดนนางเอกเอาคืนแน่นอน###ตรวจคำผิด พิสูจน์อักษรจนตาลายและใช้หลายคน หากมีคำผิดคำหล่นหลงมาบ้างต้องขออภัยและกราบขอโทษด้วยนะคะ##สุดท้ายนี้อย่าลืมกดหัวใจให้กำลังใจกันด้วยนะ
บำเรอรักคุณชายซาตาน
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะรักจึงยอมเจ็บแม้เขาจะเก็บไว้เป็นเพียง..นางบำเรอ "หึ! ฉันไม่มีสิทธิ์โกรธสินะที่เห็นเมียตัวเองยืนกอดกับผู้ชายไม่อายฟ้าดิน" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากปากหยักมันยากที่อธิบายบรรยาย ความรู้สึกส่วนลึกจะเรียกว่าหึงก็คงพูดได้ไม่เต็มปาก แต่หากจะพูดว่าหวงของเหตุใดเขาถึงได้รู้สึกแปลกๆล่ะ "คุณชายหึงเรนาหรอคะ" เธอเอ่ยถามเขาแผ่วเบาแม้ในใจจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วยังกล้าที่จะถามเพื่อตอกย้ำความน่าสมเพชของตัวเอง "นางบำเรออย่างเธอไม่มีค่าพอให้ฉันหึงสักนิด อย่าสำคัญตัวให้มันมากนัก" เขาเคล้นเสียงลอดไรฟันยกยิ้มมุมปากเปล่งประโยคคำพูดที่แสนเจ็บช้ำดั่งหนามที่ตำยอกแผลเก่าในหัวใจให้ยิ่งร้าวระบม จะมีบ้างไหมความรู้สึกส่วนลึกที่เห็นเธอมีค่าสักนิดไม่ใช่ผู้หญิงไร้ค่าที่เป็นเพียงแค่นางบำเรอ เธอมันคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปเองแหละ ช่างกล้าคิดเหลือเกินว่าเขาจะมาหึงคนอย่างเธอ เธอมันก็แค่ผู้หญิงร่านคนหนึ่งอย่างที่เขาพูดนั้นแหละ คงไม่มีผู้หญิงดีที่ไหนที่ยอมถวายตัวให้เขาทั้งที่เขาก็แทบไม่อยากจะผูกพัน สายฝนที่ช่างเหน็บหนาวคงไม่เท่าใจสาวที่หนาวเหน็บเจ็บปวด "เรนาขอโทษค่ะที่คิดว่าคุณชายจะหึงเรนาบ้าง เรนารู้ตัวดีค่ะว่าเป็นเพียงคนชั้นต่ำที่ไม่มีค่าพอสำหรับคุณชายเลยสักนิด เป็นเพียงนางบำเรอลับๆในเงามืดเพียงเท่านั้น" เธอมองเขาอย่างตัดพ้อ ธารใสจากดวงตาทะลักรินไหลไม่ขาดสาย ความทุกข์ระทมถูกระบายผ่านสายน้ำที่เก็บกั้นมันไว้ไม่อยู่ เกลียดตัวเองที่เจ้าน้ำตาเกลียดตัวเองที่อ่อนแอเอาแต่ร้องไห้เรียกร้องความสนใจ แล้วเป็นยังไง ใครเขาก็ไม่เคยแยแสสนใจ "รู้ตัวก็ดี"***********************ทั้งหมด 35 ตอนยาวจุใจแน่นอนค่ะ
สิเน่หาเมียบำเรอ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะเรื่องน่าอับอายที่ไม่ควรเกิด กลับก่อกำเนิดเป็นสายใยผูกเขาและเธอ แต่เมื่อไร้รักแต่ไม่ไร้ความรับผิดชอบ สถานะที่เขามอบให้จึงเป็นได้เพียงแค่...เมียบำเรอ******************************"เธอท้องกับใคร" เขาถามเสียงเข้ม"เกี่ยวอะไรกับคุณ" นาวดีชักสีหน้าถามกลับไป ในใจตุ้มๆต่อมๆนึกประหวั่นกลัวอยู่ในอก"ก็เผื่อว่าเด็กเกิดจากสเปิร์มของฉัน ฉันก็ย่อมมีสิทธิ์ในตัวเด็กไม่ใช่หรอ""พอดีว่าฉันมันมั่ว จะตอบว่าใครเป็นพ่อของลูก ก็คงจะยาก" ด้วยความหมั่นไส้และอยากท้าทายถึงได้พูดออกไปเช่นนั้น ดีเหมือนกันเพราะเธอไม่อาจรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และนี้เป็นทางเดียวที่เธอจะปกป้องลูกน้อยในครรภ์ได้ ไม่อาจยอมหากเขาจะพรากลูกไปจากเธอ"กี่คนที่ว่ามั่ว กี่คนที่เธอยอมให้เอาล่ะ" เมื่ออีกฝ่ายท้าทายอีกฝ่ายก็หาไม่ที่จะยอมลดละ สวนกลับไปกับคำพูดห่ามๆตรงๆ ก็เอาสิ! ว่าจะท้าทายเขาได้นานเพียงใดกัน"ทุเรศ!" "บังเอิญฉันอยากสงเคราะห์ เด็กจะได้มีพ่อเหมือนคนอื่นเขา" เหมือนจะหวังดีแต่แฝงด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เธอมันง่ายและไร้ยางอายสำหรับเขา แต่สำหรับเธอศักดิ์ศรีแม้เหลือเพียงน้อยนิดเธอก็ไม่มีทางยอมให้ใครมาย่ำยี"ไม่จำเป็น หมดธุระของคุณก็กลับไปได้แล้ว และอย่ามาที่นี้อีก" **************************หากกำลังตามหาเรื่องราวที่ไม่เรียดแฝงความมุ้งมิ้ง คุณมาถูกที่แล้ว
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น