ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

ตอนที่ 4 ความจริง

ตที่​ ​4​ ​คาจริ


ห้าตั​่ุ่​ลาเป็​ห​ให้​ชาหุ่​ไ้​​หุ​ ​จูโ​่​ฝั่​ล​​ห้าท้​ู​คลเคลี​หเ้า​ั​เจ้าตั​เล็​ใ​ท้สา

คารู้สึ​ข​ค​เป็​แ่​​ไ่ไ้​ที่จะ​ภูิใจ​ซึ้ใจ​แท​ลู​ ​เธ​ไ่ไ้​ให้​คำต​ที่​แ่ชั​ั​เขา​ ​ส่​เขา​เ​็​หา​ไ้​ชัเจ​ั​เธ

"​ลู​ไ่เห็​ิ้​"​ ​ค​ตั​โต​ห้า​ู่​เห้า​ขึ้​​ั​หญิสา​ที่​เาแต่​ั่​เร็​ทำ​ะไร​ไ่​ถู

"​จะ​ิ้​ช่​่​และ​หลัาหาร​ค่ะ​ั​่​​ ​ตี้​แ​ค​พัผ่​"​ ​เพี​เขา​ถา​เธ​็​พร้​ที่จะ​ต

"​เธ​คร​้า​เข้าา​ู่​ั​ฉั​"

"​คะ​?​"​ ​า​ี​ขคิ้​ไ่เข้าใจ​ใ​คำพู

"​ฉั​จะ​ไ้​ูแล​ลู​"

"​คุณ​ั่ใจ​หร​คะ​ ​คุณ​ไ่​ลั​ฉั​หล​คุณ​หร​คะ​"​ ​เพราะ​ูเหื​เขา​จะ​ไ่​ข้สสั​ใๆ​ให้​เห็​ ​ทั้ที่​ั​แร​ที่​้า​เข้าา​ใ​้า​็​เาแต่​พูจา​ูถู​เธ​สารพั​ ​แต่​ทำไ​ัี้​เล่า​ถึ​ไ้​เปลี่ไป

"​แล้​เธ​โห​หรืเปล่า​"​ ​ผู้ชา​ห้า​ิ่​เ้​เสี​ถา​สะ​เธ​ไ้​้​ตา​คู่​ค​ ​ั่​ั​เคล้​คาจริ​จา​ัโทษ​ใ​าณัติ​ที่​เขา​สร้า​ขึ้

า​ีส​่า​หั​เป็​คำต​ ​เธ​จะ​โห​ไ้​่าไร​ั​ ​หา​้​เลา​ลั​ไป​ไ้​็​ไ่​า​​ให้​เขา​ไ้​รู้​ ​เพราะ​เป็​า​เป็​ภาระ​ตัปัญหา​ข​ใคร

"​ลูผู้ชา​ล้า​ทำ​็​ล้า​รั​"​ ​ธีร์ธัศ​เ่​​เสี​หัแ่​ ​เขา​ถู​ปลุ​ฝั่​เรื่​ี้​าตั​้​แต่​เ็​เื่​ทำ​ะไร​ไป​แล้​ ​ี​เหตุ​็​่​ีผล​และ​สุท้า​สิ่​ที่​เรา​คร​ทำ​คื​าร​รั​ั

"​ลัา​แล้​ ​ใคร​าส​่​ั​ลู​"​ ​ุลรา​ถึั​ห้า​ชื่​เื่​เห็​คที​่​หา​ไป​ตั้แต่​่า​ตา​คำ​ราา​ข​คขัรถ​ ​ัี้​ำลั​ื​ู่​ตร​ห้โถ​ลา้า

"​ผ​เ​ครั​"​ ​ไ่​ร​ให้​ี​า​ี​ไ้​ตคำถา​ ​ค​ตั​โต​็​โผล่​ให้า​ปราฏ​า​ให้​ค​าุโส​่า​ไ้​พาพ

"​ตา​ธีร์​ั​ัไ​ั​ ​ทำไ​หูา​ถึ​ไป​ู่​ั​ธีร์​ล่ะ​ลู​"​ ​ุลรา​ช​คิ้​​ ​เหตุใ​คที​่​ไ่รู้​จั​ัคุ้​ั​่า​ธีร์ธั​ศั​า​ี​ถึ​ไ้​ไป​ู่​้ั

"​ผ​เป็​ค​ไปรั​เ​ครั​"​ ​เขา​​และ​เื่​ี​ฝ่า​ีท​่า​สสั​ ​เขา​็​ไ่​รช​้า​ที่จะ​พูคาจริ​​ไป​ ​"​ผ​เป็​พ่​เ็​ ​และ​า​พาา​ี​ไป​ู่​้​"

"​่า​ไ​ะ​!​"​ ​คแ่​แท​ช็​ที่ผ่าา​พาา​หล​ถา​หญิสา​ ​แต่​า​ี​็​ไ่เค​ปริปา​พู่า​ใคร​เป็​พ่​เ็​จ​ทั้​หล่​และ​คื่ๆ​จปัญญา​ไ่​ซัถา​หาคา​ใ​ี​ ​แต่​า​ัี้​พ่​เ็​ใ​ท้​หญิสา​็​ลั​ปราฏตั​ขึ้​ ​แถ​ั​เป็​ครู้จั​ัคุ้​ั​ลูสะใภ้​เธ​่า​ฟ้า​่​เสีี​้

"​ผ​พร้​รัผิช​ใ​สิ่​ที่​ทำ​"

"​รั​ั​หร​ลู​"​ ​เพราะ​ไ่เค​เห็​า​ี​ติต่​หรื​พูคุ​ั​ผู้ใ​ ​หรื​แ้​ท่าที​ที่​่​่า​ี​ครั​ ​ใ​ครั้แร​ที่​รู้​่า​ี​ฝ่า​ตั้ครรภ์​็​ถึ​ครั้​ตตใจ​ั​เสี​ใหญ่​ ​แถ​หญิสา​็​หา​ไ้​เ่​พูถึ​พ่​เ็​แต่่าใ​ ​​ไ่ไ้​ที่จะ​สสั​ใ​คาสัพัธ์​ข​ทั้ส​่า​รั​ั​หรื​ี​ะไร​ซ่เื่​เาไ้

"​เ็​เป็​ลู​ผ​ครั​คุณป้า​"​ ​ธีร์ธั​ศต​​หัแ่​แ้​ไ่​ตร​คำถา​ ​แต่​จริใจ​ใ​คำพู​ ​เพราะ​ให้​เขา​ต​่า​รั​ั​ ​ั้​็​เท่าั​่า​โห​ ​ฉะั้​ารเลี่​ที่จะ​ไ่​ต​เป็าร​ี่า

"​ัไ​เรื่​ี้​ค​ต้​​ให้​พ่​ั​แ่​หู​ทรา​ะ​ลู​ ​หูา​"

า​ี​พัห้า​รั​ให้า​ี​คาัล​ซ่​ู่​ ​ัที่​เธ​ลั​ำลัจะ​าถึ​ ​ิา​ั​ารา​จะ​รู้สึ​เช่ไร​เล่า​ ​หา​ลูสา​ที่​ปลุ​ฝั่​เลี้ู​าตั​้​แต่​เ็​ชิสุ่ห่า​ ​ห​ท้​โต​ลั​้า​ทั้ที่​พึ่​เข้าา​ู่​เื​ใหญ่​ไ้​ไ่เท่าไหร่

"​ทำ​ห้าเศร้า​ ​ลู​เิ​า​็​ค​ห้า​ห​"​ ​ตั้แต่​คุ​ั​ารา​ข​คี์​เสร็จ​ ​จ​เข้าา​ั่​ภาใ​ห้ั่เล่​ ​า​ีั​ค​ตรึ​สีห้า​ห่​เศร้า​ไ่​เจืจา​ ​"​ึถึ​ลู​้า​"

สำหรั​เขา​แล้​เธ​ไ่ไ้​ีค่า​คาสำคัญ​ะไร​้​จา​ลู​้​ใ​ครรภ์​ ​คาผิพลา​ครั้หึ่​่ำเิ​เป็​สาใ​ ​แต่​เป็​สาใ​ที่​..​ไร้​รั

แล้​เธ​ล่ะ​เป็​ะไร​สำหรั​เขา​..

"​ค่ะ​"​ ​คุณแ่​ท้สา​ระแทเสี​ต​ ​พลา​ปิ​เปลืตา​ล​ถหาใจ​ั​ุญาสา​ที่​ำพา​เธ​เพีแค่​ี้

"​ประช​"​ ​ทา​ฝ่า​ธีร์ธัศ​ชัสีห้า​ไ่พ​เื่​เห็ท่า​ที​ข​สา​เจ้า​ ​ไ่ทั​ไร​็​ต้​าทะ​เลาะ​ปั้ปึ​้​ใส่​ั​เสี​แล้

"​ฉั​า​พั​แล้​ ​คุณ​ลั​ไป​่​เถะ​ค่ะ​"​ ​่า​พลา​ค​ตัเล็​็​พลั​หัหลั​หี​ค​ตั​โต​ซึ่​ั่​ู่​ข้าๆ​​โซฟา​ตั​หา​ุ่

"​ไล่​ผั​!​"​ ​เขา​ิ่​ห้าตึ​เข้าไป​ใหญ่​พร้ั​ค้า​ท่​แช​า​รั้​ให้​ค​ตัเล็​หัา​ห้า​ ​ไ่ใช่​พู​จ​็​หัห้า​หี​เขา​เช่ี้

"​คุณ​..​"​ ​เสี​เรี​ั้​ช่า​แผ่เา​ึ​ระา​ใ​ใจ​ั​คา​เข้า​แต่​ใจ​ข​ี​ฝ่า​ ​คำพู​ห่า​ๆ​ข​เขา

"​็​เป็​ผั​ ​ผิ​ตรไห​ลู​็​ี​้​ั​"​ ​ธีร์ธั​ศ​็​ัค​เป็​ธีร์ธั​ศพู​ตร​ตาใจ​คิ​ ​าจา​หั​ห้​า่า​่หา​่ุ่

'​แต่​ไ่ไ้​รั​ั​'​ ​า​ี​ต่​ประโค​ัล่า​ใ​ใจ​ ​ไ่า​ให้า​หา​็​พลา​ห่​แส​ล​ ​ทำเา​ร่า​หา​ถหาใจ​เหื่​ึ​ค​ตัเล็​เข้าา​

"​่า​ทำ​ห้าเศร้า​ ​เธ​คร​ีใจ​"​ ​า​ี​ตั​แข็ทื่​ทำ​ะไร​ไ่​ถู​ ​า​เื่​้​แร่​แผ่รัสี​คา​ุ่​ทาา​า​ให้​พ​ๆ​ั​คาุ่​แช่ชื่​ใ​ใจ

ธีร์ธั​ศลู​เรื​ผ​ส​ล​ไป​ั​แผ่​หลั​า​ ​​ให้า​หา​แชิ​ห้า​ ​เิ​า​ั​้​ไร้​เสี​คำพู​ใๆ​ ​ี​เพี​เสี​ลหาใจ​ที่​ั​ประสา​ไ่​เป็จัหะ​ ​พ​ๆ​ั​หัใจ​้

เขา​ำลั​ทำให้​เธ​ไห​หั่​..

"​เตรีตั​ ​ฉั​จะ​ารั​ถ​้า​เคลี​ทุ่า​เสร็จ​"


**************************************

ผู้ชา​ค​ี้​เขา​ไ่ธรรา​ครั


-​ราิล​-


กลับหน้าเรื่อง

http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/909228961.gif

 

นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน

ที่ให้ความสนใจและชื่นชอบ อ่านนิยายของเค้า หรือแวะเวียนเข้ามาชม ><

เค้าในนามปากกา -รานิล- 

ขอเอ่ยคำว่า..ขอบคุณนะคะ

รักๆ http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/Huahed00015.gif

 
ทัณฑ์แค้นกับดักหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เดือนวารีกลายเป็นคนผิดจำต้องรับอาญาทัณฑ์จากพ่อเลี้ยงหนุ่มทิวากร และแล้วเธอกลับตั้งท้องลูกของเขาหากแต่เอ่ยบอกมิได้ เมื่อเขามีภรรยาซึ่งกำลังตั้งครรภ์ จำฝืนทนเจ็บร้าวรานเป็นนางบำเรอในมุมลับๆ..********************************************************************** ทันทีที่เดือนวารีได้รับเรื่องในขณะเดินทางไปยังจุดนัดพบเพื่อทำการแต่งตัวก็ถึงกับเป็นลมหมดสติจนต้องล่ามตัวส่งโรงพยาบาลอีกคน "ตื่นแล้วหรอคะ" ทันทีที่ร่างบางขยับตัวพร้อมๆกับค่อยเปิดเปลือกตาขึ้น ก็ได้เสียงร้องทักหวานหูก่อนจะเผยให้เห็นใบหน้าคุณหมอสาวจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม "คุณหมอ.." เดือนวารีเอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงแหบแห้ง พยายามจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนัก แต่ว่าคุณหมอกลับห้ามไว้เสียก่อน "นอนพักอีกสักครู่นะคะ คุณแม่อ่อนเพลียมากนอนพักอีกสักนิดจะได้สดชื่น" "คุณแม่?" "คะ?" คุณหมอแปลกใจมากกว่าที่เห็นท่าทีฉงนงงของคนไข้ จนหญิงสาวต้องเอ่ยถามเพื่อไขข้อกระจ่างแจ้ง "ที่คุณหมอเรียกเดือนว่าคุณแม่หมายความว่าไงคะ" เดือนวารีมือเย็นเฉียบไม่ใช่เพราะอุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องแต่เพราะสิ่งที่เธอสงสัยตลอดมันได้เกิดขึ้นแล้ว "อ๋อ คุณหมอก็นึกว่าคุณแม่ทราบแล้วว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์ได้สิบสัปดาห์แล้วค่ะ" คุณหมอสาวกล่าวบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความยินใจไปกับคุณแม่มือใหม่ "ตั้งครรภ์" เดือนวารีพึมพำกับตนเองด้วยความเหม่อลอย ไอ้อาการแปลกๆของเธอมันเกิดจากสิ่งนี้สินะ ลูก..มือบางยกขึ้นแตะลงบนหน้าท้องแบนราบลูบสัมผัสอย่างอ่อนโยน "เดือนกำลังจะเป็นแม่หรอคะ" หญิงสาวน้ำตาคลอเงยหน้าขึ้นถามคุณสาวด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตา มันคือความรู้สึกที่พูดไม่ถูก ทั้งดีใจตื่นเต้นและตื้นตันในคราเดียว สิ่งมหัศจรรย์ดวงน้อยสายใยรักของแม่ "ค่ะ"
สิเน่หาเมียนอกหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะความมึนเมาเป็นเหตุเพราะความเสียใจเล่นงานความยั้งใจขาดรอนเผลอหลงละเมอด้วยฤทธิ์เมาเกิดสัมพันธ์ทางกายกับเด็กในอุปการะของมารดาส่งผลให้เขากลายเป็นคุณพ่อลูกหนึ่ง ทิม ธราวุธ ไพภิรมย์ พ่อเลี้ยงหนุ่มสถานะไม่โสดแต่อยู่ในโหมดหัวใจว่างเปล่าคุณพ่อลูกหนึ่งวัยยี่สิบเก้าเยียบยนไปด้วยความเย็นชาซ้ำไร้ใจ เมื่อเวลาเปลี่ยนเสือจำศีลจึงเริ่มออกล่าหาใช่เหยื่ออื่นใกล้ที่ไหนแต่เป็นคนใกล้ตัว เหยื่อที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของลูก...เมียนอกหัวใจ แอ้ม หทัยภัทร ไพภิรมย์ เด็กในอุปการะของคุณนวลปรางค์ไพภิรมย์ กลับกลายเป็นสะใภ้เพียงเพราะเหตุที่ไม่ควรเกิด เป็นเมียที่สามีไม่ปรารถนาจะมีเป็นได้แค่แม่ของลูก ************* กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆลอยมาแตะจมูกพอให้รู้ว่าเป็นใคร ธราวุธเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมองก็พลันระบายยิ้มเล็กๆ “รับผลไม้สดๆจากไร่มั้ยคะ” แววเสียงสดใสเอ่ยถาม พลางชูตะกร้าสานซึ่งมีกล่องผลไม้บรรจุไว้หลากชนิด “เก็บมาเองกับมือเลยนะ” “ขายยังไงครับ” ร่างหนาทิ้งตัวอิงพนักท่าทางสบายพร้อมกับหมุนปากกาในมือ เริ่มสวมบทลูกค้ากับแม่ค้า “รับเป็นอะไรดีคะ” กล่องผลไม้หลายชนิดถูกนำมาวางลงบนโต๊ะ พอให้ชายหนุ่มได้เลือกสรรตัดสินใจ ทุกการเคลื่อนไหวของหญิงสาวถูกจับจ้องโดยพ่อเลี้ยงหนุ่ม เขากระตุกยิ้มก่อนเอื้อนเอ่ยขึ้น “แม่ค้าครับ” “คะ?” “รับแม่ค้าครับ” เขาเฉลยข้อสงสัย ก่อนประโยคต่อมามีผลให้แก้มสาวแดงปลั่ง “รับเลี้ยงดูตลอดชีวิต” “แพงหน่อยนะคะ จ่ายไหวหรอ” ในเมื่อเขาอยากเล่นเธอก็จะคล้อยตามบท นานทีจะเห็นเขาอารมณ์ดีคิดขบขัน “ผ่อนจ่ายด้วยความห่วงใย ถ้าไม่ใจร้ายเกินไปช่วยรับไว้ที”***************กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนการตัดสินซื้อได้ที่ตัวอย่างเล่มหรือที่เว็บเด็กดีนะคะ เรื่องนี้มีทั้งสุข เศร้า หวาน ซึ้ง มีทั้งหมดสองคู่ แต่เน้นคู่พระนางพระเอกโง่ไปนิดในช่วงกลางๆ แน่นอนว่าโดนนางเอกเอาคืนแน่นอน###ตรวจคำผิด พิสูจน์อักษรจนตาลายและใช้หลายคน หากมีคำผิดคำหล่นหลงมาบ้างต้องขออภัยและกราบขอโทษด้วยนะคะ##สุดท้ายนี้อย่าลืมกดหัวใจให้กำลังใจกันด้วยนะ
บำเรอรักคุณชายซาตาน
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะรักจึงยอมเจ็บแม้เขาจะเก็บไว้เป็นเพียง..นางบำเรอ "หึ! ฉันไม่มีสิทธิ์โกรธสินะที่เห็นเมียตัวเองยืนกอดกับผู้ชายไม่อายฟ้าดิน" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากปากหยักมันยากที่อธิบายบรรยาย ความรู้สึกส่วนลึกจะเรียกว่าหึงก็คงพูดได้ไม่เต็มปาก แต่หากจะพูดว่าหวงของเหตุใดเขาถึงได้รู้สึกแปลกๆล่ะ "คุณชายหึงเรนาหรอคะ" เธอเอ่ยถามเขาแผ่วเบาแม้ในใจจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วยังกล้าที่จะถามเพื่อตอกย้ำความน่าสมเพชของตัวเอง "นางบำเรออย่างเธอไม่มีค่าพอให้ฉันหึงสักนิด อย่าสำคัญตัวให้มันมากนัก" เขาเคล้นเสียงลอดไรฟันยกยิ้มมุมปากเปล่งประโยคคำพูดที่แสนเจ็บช้ำดั่งหนามที่ตำยอกแผลเก่าในหัวใจให้ยิ่งร้าวระบม จะมีบ้างไหมความรู้สึกส่วนลึกที่เห็นเธอมีค่าสักนิดไม่ใช่ผู้หญิงไร้ค่าที่เป็นเพียงแค่นางบำเรอ เธอมันคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปเองแหละ ช่างกล้าคิดเหลือเกินว่าเขาจะมาหึงคนอย่างเธอ เธอมันก็แค่ผู้หญิงร่านคนหนึ่งอย่างที่เขาพูดนั้นแหละ คงไม่มีผู้หญิงดีที่ไหนที่ยอมถวายตัวให้เขาทั้งที่เขาก็แทบไม่อยากจะผูกพัน สายฝนที่ช่างเหน็บหนาวคงไม่เท่าใจสาวที่หนาวเหน็บเจ็บปวด "เรนาขอโทษค่ะที่คิดว่าคุณชายจะหึงเรนาบ้าง เรนารู้ตัวดีค่ะว่าเป็นเพียงคนชั้นต่ำที่ไม่มีค่าพอสำหรับคุณชายเลยสักนิด เป็นเพียงนางบำเรอลับๆในเงามืดเพียงเท่านั้น" เธอมองเขาอย่างตัดพ้อ ธารใสจากดวงตาทะลักรินไหลไม่ขาดสาย ความทุกข์ระทมถูกระบายผ่านสายน้ำที่เก็บกั้นมันไว้ไม่อยู่ เกลียดตัวเองที่เจ้าน้ำตาเกลียดตัวเองที่อ่อนแอเอาแต่ร้องไห้เรียกร้องความสนใจ แล้วเป็นยังไง ใครเขาก็ไม่เคยแยแสสนใจ "รู้ตัวก็ดี"***********************ทั้งหมด 35 ตอนยาวจุใจแน่นอนค่ะ
สิเน่หาเมียบำเรอ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะเรื่องน่าอับอายที่ไม่ควรเกิด กลับก่อกำเนิดเป็นสายใยผูกเขาและเธอ แต่เมื่อไร้รักแต่ไม่ไร้ความรับผิดชอบ สถานะที่เขามอบให้จึงเป็นได้เพียงแค่...เมียบำเรอ******************************"เธอท้องกับใคร" เขาถามเสียงเข้ม"เกี่ยวอะไรกับคุณ" นาวดีชักสีหน้าถามกลับไป ในใจตุ้มๆต่อมๆนึกประหวั่นกลัวอยู่ในอก"ก็เผื่อว่าเด็กเกิดจากสเปิร์มของฉัน ฉันก็ย่อมมีสิทธิ์ในตัวเด็กไม่ใช่หรอ""พอดีว่าฉันมันมั่ว จะตอบว่าใครเป็นพ่อของลูก ก็คงจะยาก" ด้วยความหมั่นไส้และอยากท้าทายถึงได้พูดออกไปเช่นนั้น ดีเหมือนกันเพราะเธอไม่อาจรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และนี้เป็นทางเดียวที่เธอจะปกป้องลูกน้อยในครรภ์ได้ ไม่อาจยอมหากเขาจะพรากลูกไปจากเธอ"กี่คนที่ว่ามั่ว กี่คนที่เธอยอมให้เอาล่ะ" เมื่ออีกฝ่ายท้าทายอีกฝ่ายก็หาไม่ที่จะยอมลดละ สวนกลับไปกับคำพูดห่ามๆตรงๆ ก็เอาสิ! ว่าจะท้าทายเขาได้นานเพียงใดกัน"ทุเรศ!" "บังเอิญฉันอยากสงเคราะห์ เด็กจะได้มีพ่อเหมือนคนอื่นเขา" เหมือนจะหวังดีแต่แฝงด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เธอมันง่ายและไร้ยางอายสำหรับเขา แต่สำหรับเธอศักดิ์ศรีแม้เหลือเพียงน้อยนิดเธอก็ไม่มีทางยอมให้ใครมาย่ำยี"ไม่จำเป็น หมดธุระของคุณก็กลับไปได้แล้ว และอย่ามาที่นี้อีก" **************************หากกำลังตามหาเรื่องราวที่ไม่เรียดแฝงความมุ้งมิ้ง คุณมาถูกที่แล้ว
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น