ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

ตอนที่ 4 100%

ตที่​ ​4

ัี้​ภาใ​ไร่​ูจะ​คึคั​เป็พิเศษ​ ​เื่​คณะ​ศึษา​ูา​จา​สำัา​เี่ั​พัธุ์ไ้​​เิทา​าถึ​ไร่​ทิาร​ ​เพื่า​ศึษา​ู​ิธีาร​เพาะพัธุ์​และ​เพาะชำ​พัธุ์ไ้​​ ​เื​ารี​และ​คา​คื่ๆ​ต่า​็​าค​ื​ต​รัห้า​ไร่​พร้​พ่เลี้​หุ่

รถตู้​สีขา​คั​หรู​เคลื่ตั​จเที​ริเณ​ห้า​ไร่​ ​่​าประตู​เปิ​​พร้ั​ผู้ชา​หึ่​ค​และ​ผู้หญิ​ี​ส​ค​ ​แต่​สิ่​ที่​่า​ตใจ​และ​ีใจ​ไป​่าั​้​ ​คื​หึ่​ใ​ั้​ี​เพื่สิท​ข​เื​ารี​ ​แต่​ใ​ตี้​ั​ไ่ีใคร​ทรา​แ้แต่​ทิาร

ทุค​ื​ิ้​ให้​ั​คา​ใ​ไร่​ที่า​ค​ต้รั

"​สัสี​ครั​ ​ิีต้รั​สู่​ไร่​ทิาร​ ​ี้​คื​คา​ใ​ไร่​ครั​"​ ​พ่เลี้​เจ้าข​ไร่​ล่า​ทัทา​พร้ั​แะำ​คา​ใ​ไร่​ข​ต​่า​เป็ิตร

"​สัสี​ครั​/​ค่ะ​"​ ​สา​เจ้าห้าที่​ชา​หญิ​ล่า​สัสี​ลั​ตาาราท​ที่​ี​ข​คไท

"​ไร่​พี่​ทิา​ร่รื่​ีะ​คะ​"​ ​หญิสา​ให้า​รูปไข่​คิ้​โค้​ส​ผ​า​สล​เป็​ล​ ​ปา​ิ่​ถู​แต่​แต้​้​ลิปสติ​สีชพู​่​ ​แลู​เป็​ค​โรแติ​และ​ีเส่ห์​ต่​เพศตรข้า​ ​ลัษณะ​ท่าทา​าร​แต่ตั​ูี​ไป​เสี​ห​ ​เธ​ล่า​ช​่า​เป็ัเ​พร้​ิ้​ละุ​ให้​พ่เลี้​หุ่​ ​และ​ไ่ลื​ส่​ิ้​หา​ให้​แ่​คา​ใ​ไร่​เช่ั

"​ขคุณ​ครั​ ​สาารถ​เิเที่​ช​ไ้​ตาสา​เล​ะ​ครั​ ​หา​ต้าร​ค​ำเที่​็​พร้​ิี​ครั​ ​ตาสา​เล​ะั​ิ​ตร​"​ ​สาตา​ที่​เขา​เธ​ผู้​ั้​ช่า​่โ​ ​่าิจฉา​เหลืเิ​ ​ริ้​แ​ั้​เธ​ไ่เค​ไ้รั​ั​สัครั้​ ​ั​ู​ุ่​และ​่โ​ ​เื​ารี​ไ้​แต่​แ​ภาพ​ส​หุ่สา​ที่​ต่า​ี​ให้​ั​ ​พาล​หัใจ​็​เจ็​หึ​ัั้​ใ​

"​เที่​แ่​ค่ะ​ ​แต่​ข​แะำตั​่ะ​คะ​ ​สัสี​ค่ะ​ิฉั​ิตร​ภา​ค่ะ​ ​"

"​ิฉั​ัท​์​ค่ะ​"​ ​ค​ถัา​ซึ่​ี​ให้า​เรี​ส​ ​สใส่​แ่สาตา​คร​รห้า​เาไ้​ ​หาแต่​ัค​คา​ส​ู่​ไ่้​ ​ผ​า​ถู​ร​เป็​หา​ืไ​้​้าหลั​ ​เธ​ู​เป็​ค​สุภาพ​และ​่โ

"​ส่​ผ​ิช​รุธ​ครั​"​ ​หุ่​ห้า​ตี๋​ขา​สส่​หุ่ี​ีรี​เที​าแ​ ​ริ้​่าหลใหล​ื​ู่​ท้าสุ​ ​เ่​​เสี​สใส​พร้​ริ้​ ​หลัจา​แะำตั​แล้​ไ่​รช​้า​หัไป​ถา​เจ้าข​ไร่​ ​"​เื่ี้​คุณ​ทิาร​่า​ถ้า​ต้าร​ค​ำเที่​็​​ไ้​"​ค​คิ​่า​ไ่ีใคร​สัเต​ ​ิช​รุธ​แ​ส่​ิ้​หา​ให้​เพื่รั​่า​เื​ารี​ ​จ​พ่เลี้​หุ่​ห้า​ู่​ไ่พใจ

"​ครั​"​ ​ต​เสี​เรี

"​เื​ ​พา​เรา​ไปเที่​ช​ไร่​ห่​ะ​"​ ​คิ้​หา​เข้​ข​ุ​่า​เิ​ ​า​เื่​ิช​รุธ​ล่า​เรี​หญิสา​ ​รู้จั​ชื่​เธ​ไ้​่าไร​ั​แถ​ั​ู​สิทส​ั​ไ่้​ู​จา​แตา​และ​ให้า​ข​ชาหุ่​ ​ทิาร​ห้า​หิ​ฉาแ​ไ่พใจ​แต่เพี​ชั่พริตา​เพราะ​เร​่า​ใคร​จะ​สสั​เา​ไ้

"​ไ้​สิ​"​ ​ู​แ่คุณ​เธ​สิ​ ​ิ้​ระรื่​ตรั​ขา​ั้​ ​ทำไ​ไ่​ระโ​​เล​ล่ะ​ ​า​ลา​ไป​ทำโทษ​ั​ ​ผั​ื​หั​โ่​ู่​ตรี้​ั​ล้า​ไป​่​ชา​ื่​ต่ห้า​ ​ทิาร​หัา​ตีห้าัษ์​ใส่​เธ​ซึ่​ื​ู่​้า​ข้า​เขา

ล​เ็​พั​เื้​ๆ​รราาศ​สชื่​ใ​า​เ็​เหาะ​แ่​ารเที่​ช​ส​่​ไ้​าา​พัธุ์​ ​เื​ารี​รัห้าที่​เป็​ไ์​ให้​ิช​รุธ​และ​ัท​์​ ​ส่​ิตร​ภา​​ไป​ทา​าแฟ​ั​พ่เลี้​หุ่​ ​โ​ารู​้​ทีหลั​่า​ุคคล​ทั้ส​คื​รุ่พี่​รุ่้​หาลั​เีั

ส​สาั​หึ่​หุ่​เิเที่​ตร​ส่​แปล​ไ้​ภาใ​ไร่​ ​ซึ่​ปลู​แต่​ไ้​เป็​ส​เล็​ๆ​ ​เื​ารี​ใ​ชุ​าเี​ขาา​สีซี​ ​เสื้ื​ธรรา​ส​ทั​้​เสื้แขา​ลา​ส๊ต​ผื​า​ ​และ​ห​สา​รเท้าูท

ิช​รุธ​เิ​ู่​ระห่าลา​เื​ารี​ั​ัท​์​ ​ใ​ส​คิ​เรื่​าร​แต่ตั​ข​เพื่รั​ที่​ู​แตต่า​ั​า​ที่​เธ​​เขา

"​เื​ทำไ​ถึ​แต่ตั​เหื​คา​เล​ล่ะ​"

"​็​เรา​เป็​คา​ี่​่ะ​"​ ​เื​ารี​ิ้​ต​แส​สใส​ ​เธ​พาา​ปปิ​เรื่รา​ที่เิ​ขึ้ั​เธ​เาไ้​เพราะ​ไ่​า​ให้​เพื่​เป็ห่​ ​ี​่า​เธ​ไ่​า​ให้​ใคร​​ทิาร​ใแ่​ล​ ​แ้​เขา​จะ​ร้า​ั​เธ​แค่ไห​็ตา

"​หาคา่า​ไ​ั​ ​เื​​เรา​่า​าทำ​า​ที่​ไร่​พ่เลี้​ทิาร​ ​เรา​เข้าใจ​่า​เื​เป็​ค​ทำ​ัญชี​เสีี​"​ ​เพราะ​เพื่​เขา​เรีจ​ัญชี​า​และ​เขา​เข้าใจ​่า​เธ​า​เป็​ค​จัาร​ัญชี​ข​ไร่​ ​แต่​ี้​ูเหื​เธ​จะ​เป็​คา​เสีา​​่า

"​เรา​ู​เป็​ไ​้า​เหาะ​ไห​ใส่​ชุ​แี้​แล้​"

"​ไ่ต้​เล​"​ ​เขา​แขะ​ให้​เธ

"​คุณ​ัท​์​ช​ที่​ี้​ไห​คะ​"​ ​เื​ารี​แล้​เิเฉ​ ​ถา​ัท​์​ที่​เิ​เี​าต​ล​ทา​ ​ค​เพราะ​ไ่รู้​จะ​คุ​ะไร​และ​เพื่​เธ​็​เาแต่​ชั​ถา​จ​ลื​่า​ัท​์​า​้​แล้​ระั

"​ช​า​เล​ค่ะ​ ​ที่​ี้​ส​จั​ะคะ​"​ ​ัท​์​ล่า​พร้ั​ิ้​ละุ​ ​สาตา​เธ​​ชื่ช​สิ่แล้​รา​ผ่า​แ่ตา​เลส์​ ​สิ่​ที่​รัสรรค์​ขึ้​โ​ฝีื​ุษ์​ ​จะ​เห็​ไ้​่า​า​แปล​​จะ​ี​ผีเสื้​ำลั​​​ื่​ิ​้ำหา​จา​เสร​ไ้

ิช​รุธ​ู​ท่าทา​ข​เพื่ร่า​ที่​ลาเป็​ภรรา​หาๆ​ข​เขา​ ​่​ึ​แผ​ใ​ใจ​ซึ่​จะ​แล้​เธ​ให้​เขิ​เล่​เสีห่

"​ผ​่า​คุณ​ส​่าะ​ัท์​"

***********************************************

ขให้​สุ​ั​าร​่า​ะ

-​ราิล​-

กลับหน้าเรื่อง

http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/909228961.gif

 

นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน

ที่ให้ความสนใจและชื่นชอบ อ่านนิยายของเค้า หรือแวะเวียนเข้ามาชม ><

เค้าในนามปากกา -รานิล- 

ขอเอ่ยคำว่า..ขอบคุณนะคะ

รักๆ http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/Huahed00015.gif

 
ทัณฑ์แค้นกับดักหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เดือนวารีกลายเป็นคนผิดจำต้องรับอาญาทัณฑ์จากพ่อเลี้ยงหนุ่มทิวากร และแล้วเธอกลับตั้งท้องลูกของเขาหากแต่เอ่ยบอกมิได้ เมื่อเขามีภรรยาซึ่งกำลังตั้งครรภ์ จำฝืนทนเจ็บร้าวรานเป็นนางบำเรอในมุมลับๆ..********************************************************************** ทันทีที่เดือนวารีได้รับเรื่องในขณะเดินทางไปยังจุดนัดพบเพื่อทำการแต่งตัวก็ถึงกับเป็นลมหมดสติจนต้องล่ามตัวส่งโรงพยาบาลอีกคน "ตื่นแล้วหรอคะ" ทันทีที่ร่างบางขยับตัวพร้อมๆกับค่อยเปิดเปลือกตาขึ้น ก็ได้เสียงร้องทักหวานหูก่อนจะเผยให้เห็นใบหน้าคุณหมอสาวจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม "คุณหมอ.." เดือนวารีเอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงแหบแห้ง พยายามจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนัก แต่ว่าคุณหมอกลับห้ามไว้เสียก่อน "นอนพักอีกสักครู่นะคะ คุณแม่อ่อนเพลียมากนอนพักอีกสักนิดจะได้สดชื่น" "คุณแม่?" "คะ?" คุณหมอแปลกใจมากกว่าที่เห็นท่าทีฉงนงงของคนไข้ จนหญิงสาวต้องเอ่ยถามเพื่อไขข้อกระจ่างแจ้ง "ที่คุณหมอเรียกเดือนว่าคุณแม่หมายความว่าไงคะ" เดือนวารีมือเย็นเฉียบไม่ใช่เพราะอุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องแต่เพราะสิ่งที่เธอสงสัยตลอดมันได้เกิดขึ้นแล้ว "อ๋อ คุณหมอก็นึกว่าคุณแม่ทราบแล้วว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์ได้สิบสัปดาห์แล้วค่ะ" คุณหมอสาวกล่าวบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความยินใจไปกับคุณแม่มือใหม่ "ตั้งครรภ์" เดือนวารีพึมพำกับตนเองด้วยความเหม่อลอย ไอ้อาการแปลกๆของเธอมันเกิดจากสิ่งนี้สินะ ลูก..มือบางยกขึ้นแตะลงบนหน้าท้องแบนราบลูบสัมผัสอย่างอ่อนโยน "เดือนกำลังจะเป็นแม่หรอคะ" หญิงสาวน้ำตาคลอเงยหน้าขึ้นถามคุณสาวด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตา มันคือความรู้สึกที่พูดไม่ถูก ทั้งดีใจตื่นเต้นและตื้นตันในคราเดียว สิ่งมหัศจรรย์ดวงน้อยสายใยรักของแม่ "ค่ะ"
สิเน่หาเมียนอกหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะความมึนเมาเป็นเหตุเพราะความเสียใจเล่นงานความยั้งใจขาดรอนเผลอหลงละเมอด้วยฤทธิ์เมาเกิดสัมพันธ์ทางกายกับเด็กในอุปการะของมารดาส่งผลให้เขากลายเป็นคุณพ่อลูกหนึ่ง ทิม ธราวุธ ไพภิรมย์ พ่อเลี้ยงหนุ่มสถานะไม่โสดแต่อยู่ในโหมดหัวใจว่างเปล่าคุณพ่อลูกหนึ่งวัยยี่สิบเก้าเยียบยนไปด้วยความเย็นชาซ้ำไร้ใจ เมื่อเวลาเปลี่ยนเสือจำศีลจึงเริ่มออกล่าหาใช่เหยื่ออื่นใกล้ที่ไหนแต่เป็นคนใกล้ตัว เหยื่อที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของลูก...เมียนอกหัวใจ แอ้ม หทัยภัทร ไพภิรมย์ เด็กในอุปการะของคุณนวลปรางค์ไพภิรมย์ กลับกลายเป็นสะใภ้เพียงเพราะเหตุที่ไม่ควรเกิด เป็นเมียที่สามีไม่ปรารถนาจะมีเป็นได้แค่แม่ของลูก ************* กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆลอยมาแตะจมูกพอให้รู้ว่าเป็นใคร ธราวุธเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมองก็พลันระบายยิ้มเล็กๆ “รับผลไม้สดๆจากไร่มั้ยคะ” แววเสียงสดใสเอ่ยถาม พลางชูตะกร้าสานซึ่งมีกล่องผลไม้บรรจุไว้หลากชนิด “เก็บมาเองกับมือเลยนะ” “ขายยังไงครับ” ร่างหนาทิ้งตัวอิงพนักท่าทางสบายพร้อมกับหมุนปากกาในมือ เริ่มสวมบทลูกค้ากับแม่ค้า “รับเป็นอะไรดีคะ” กล่องผลไม้หลายชนิดถูกนำมาวางลงบนโต๊ะ พอให้ชายหนุ่มได้เลือกสรรตัดสินใจ ทุกการเคลื่อนไหวของหญิงสาวถูกจับจ้องโดยพ่อเลี้ยงหนุ่ม เขากระตุกยิ้มก่อนเอื้อนเอ่ยขึ้น “แม่ค้าครับ” “คะ?” “รับแม่ค้าครับ” เขาเฉลยข้อสงสัย ก่อนประโยคต่อมามีผลให้แก้มสาวแดงปลั่ง “รับเลี้ยงดูตลอดชีวิต” “แพงหน่อยนะคะ จ่ายไหวหรอ” ในเมื่อเขาอยากเล่นเธอก็จะคล้อยตามบท นานทีจะเห็นเขาอารมณ์ดีคิดขบขัน “ผ่อนจ่ายด้วยความห่วงใย ถ้าไม่ใจร้ายเกินไปช่วยรับไว้ที”***************กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนการตัดสินซื้อได้ที่ตัวอย่างเล่มหรือที่เว็บเด็กดีนะคะ เรื่องนี้มีทั้งสุข เศร้า หวาน ซึ้ง มีทั้งหมดสองคู่ แต่เน้นคู่พระนางพระเอกโง่ไปนิดในช่วงกลางๆ แน่นอนว่าโดนนางเอกเอาคืนแน่นอน###ตรวจคำผิด พิสูจน์อักษรจนตาลายและใช้หลายคน หากมีคำผิดคำหล่นหลงมาบ้างต้องขออภัยและกราบขอโทษด้วยนะคะ##สุดท้ายนี้อย่าลืมกดหัวใจให้กำลังใจกันด้วยนะ
บำเรอรักคุณชายซาตาน
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะรักจึงยอมเจ็บแม้เขาจะเก็บไว้เป็นเพียง..นางบำเรอ "หึ! ฉันไม่มีสิทธิ์โกรธสินะที่เห็นเมียตัวเองยืนกอดกับผู้ชายไม่อายฟ้าดิน" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากปากหยักมันยากที่อธิบายบรรยาย ความรู้สึกส่วนลึกจะเรียกว่าหึงก็คงพูดได้ไม่เต็มปาก แต่หากจะพูดว่าหวงของเหตุใดเขาถึงได้รู้สึกแปลกๆล่ะ "คุณชายหึงเรนาหรอคะ" เธอเอ่ยถามเขาแผ่วเบาแม้ในใจจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วยังกล้าที่จะถามเพื่อตอกย้ำความน่าสมเพชของตัวเอง "นางบำเรออย่างเธอไม่มีค่าพอให้ฉันหึงสักนิด อย่าสำคัญตัวให้มันมากนัก" เขาเคล้นเสียงลอดไรฟันยกยิ้มมุมปากเปล่งประโยคคำพูดที่แสนเจ็บช้ำดั่งหนามที่ตำยอกแผลเก่าในหัวใจให้ยิ่งร้าวระบม จะมีบ้างไหมความรู้สึกส่วนลึกที่เห็นเธอมีค่าสักนิดไม่ใช่ผู้หญิงไร้ค่าที่เป็นเพียงแค่นางบำเรอ เธอมันคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปเองแหละ ช่างกล้าคิดเหลือเกินว่าเขาจะมาหึงคนอย่างเธอ เธอมันก็แค่ผู้หญิงร่านคนหนึ่งอย่างที่เขาพูดนั้นแหละ คงไม่มีผู้หญิงดีที่ไหนที่ยอมถวายตัวให้เขาทั้งที่เขาก็แทบไม่อยากจะผูกพัน สายฝนที่ช่างเหน็บหนาวคงไม่เท่าใจสาวที่หนาวเหน็บเจ็บปวด "เรนาขอโทษค่ะที่คิดว่าคุณชายจะหึงเรนาบ้าง เรนารู้ตัวดีค่ะว่าเป็นเพียงคนชั้นต่ำที่ไม่มีค่าพอสำหรับคุณชายเลยสักนิด เป็นเพียงนางบำเรอลับๆในเงามืดเพียงเท่านั้น" เธอมองเขาอย่างตัดพ้อ ธารใสจากดวงตาทะลักรินไหลไม่ขาดสาย ความทุกข์ระทมถูกระบายผ่านสายน้ำที่เก็บกั้นมันไว้ไม่อยู่ เกลียดตัวเองที่เจ้าน้ำตาเกลียดตัวเองที่อ่อนแอเอาแต่ร้องไห้เรียกร้องความสนใจ แล้วเป็นยังไง ใครเขาก็ไม่เคยแยแสสนใจ "รู้ตัวก็ดี"***********************ทั้งหมด 35 ตอนยาวจุใจแน่นอนค่ะ
สิเน่หาเมียบำเรอ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะเรื่องน่าอับอายที่ไม่ควรเกิด กลับก่อกำเนิดเป็นสายใยผูกเขาและเธอ แต่เมื่อไร้รักแต่ไม่ไร้ความรับผิดชอบ สถานะที่เขามอบให้จึงเป็นได้เพียงแค่...เมียบำเรอ******************************"เธอท้องกับใคร" เขาถามเสียงเข้ม"เกี่ยวอะไรกับคุณ" นาวดีชักสีหน้าถามกลับไป ในใจตุ้มๆต่อมๆนึกประหวั่นกลัวอยู่ในอก"ก็เผื่อว่าเด็กเกิดจากสเปิร์มของฉัน ฉันก็ย่อมมีสิทธิ์ในตัวเด็กไม่ใช่หรอ""พอดีว่าฉันมันมั่ว จะตอบว่าใครเป็นพ่อของลูก ก็คงจะยาก" ด้วยความหมั่นไส้และอยากท้าทายถึงได้พูดออกไปเช่นนั้น ดีเหมือนกันเพราะเธอไม่อาจรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และนี้เป็นทางเดียวที่เธอจะปกป้องลูกน้อยในครรภ์ได้ ไม่อาจยอมหากเขาจะพรากลูกไปจากเธอ"กี่คนที่ว่ามั่ว กี่คนที่เธอยอมให้เอาล่ะ" เมื่ออีกฝ่ายท้าทายอีกฝ่ายก็หาไม่ที่จะยอมลดละ สวนกลับไปกับคำพูดห่ามๆตรงๆ ก็เอาสิ! ว่าจะท้าทายเขาได้นานเพียงใดกัน"ทุเรศ!" "บังเอิญฉันอยากสงเคราะห์ เด็กจะได้มีพ่อเหมือนคนอื่นเขา" เหมือนจะหวังดีแต่แฝงด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เธอมันง่ายและไร้ยางอายสำหรับเขา แต่สำหรับเธอศักดิ์ศรีแม้เหลือเพียงน้อยนิดเธอก็ไม่มีทางยอมให้ใครมาย่ำยี"ไม่จำเป็น หมดธุระของคุณก็กลับไปได้แล้ว และอย่ามาที่นี้อีก" **************************หากกำลังตามหาเรื่องราวที่ไม่เรียดแฝงความมุ้งมิ้ง คุณมาถูกที่แล้ว
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น