ฆาตกรโรคจิต 😈
-
บ้านสวนกลางป่า พี่ภีมร์
-
เฌอร์วา
-
ภีมร์
น้องเฌอร์วา
-
เฌอร์วา
คะ?
-
ฉันรีบปาดน้ำตาแบบลวกๆเมื่อได้ยินเสียงเรียกของพี่ภีมร์ทีาดังมาจากในบ้าน
-
ภีมร์
แม่บ้านทำความสะอาดห้องให้แล้วนะ ไปอาบน้ำแล้วพักผ่อนเถอะ
-
เฌอร์วา
ขอบคุณนะคะ
-
ฉันก้มหน้ามองพื้นเพราะกลัวว่าพี่ภีมร์จะสังเกตเห็นว่าตาของฉันบวมจสกการร้องไห้
-
ห้องนอน
-
เฌอร์วา
-
เฌอร์วา
เฮ้ออ
-
ฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงทันทีหลังจากอาบน้ำเสร็จ ฉันดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มตัวเองแล้วพยายามข่มตาหลับ
-
แต่หัวใจก็คืดถึงแต่ภาพของใบหน้าของพี่เฮดีสตลอดเวลา ทำไมฉันต้องคิดถึงเค้าด้วย
-
จะคิดถึงคนใจร้ายแบบนั้นทำไม ที่เค้ารั้งตัวเธอเอาไว้เพราะเรื่องของพี่ภูร์ก็เท่านั้นเอง จำใส่หัวเธอเอาไว้สิว่าเค้าไม่ได้รักเธอ
-
เวลา 22:00 น.
-
แพล๊งงงงง
-
เฌอร์วา
😳😳😳😳😳
-
ฉันสะดุ้งเฮือกจากเสียงดังของจานแตกที่ดังมาจากข้างนอก
-
ฉันรีบลุกออกไปจากห้องทันทีเพื่อไปดูต้นตอของเสียง
-
ภีมร์
พี่ทำให้เราตื่นเหรอ
-
เฌอร์วา
พี่ภีมร์ทำอะไรคะ?
-
ฉันเข้าไปในห้องครัวก็พบกับร่างสูงที่กำลังกวาดเศษจานที่แตกอยู่บนพื้น
-
ภีมร์
ทดลองแผนฆาตกรรมนะ
-
เฌอร์วา
คะ!!!!!
-
ฉันถอยหลังทันทีที่ได้ยินคำตอบของคนตรงหน้า พี่ภีมร์ลุกขึ้นก่อนจะเดินมาหาฉัน
-
ภีมร์
พี่ลองใช้จานเป็นตัวถ่วงน้ำหนัก แล้วดูว่าต้องใช้จานกี่ใบถึงจะสามารถโยงตัวคนขึ้นไปห้อยอยู่บนคานได้
-
เฌอร์วา
!!!!!!!!
-
ฉันมองหน้าพี่ภีมร์อย่างหวาดหวั่นพร้อมเดินถอยหลังเพื่อหนีคนหน้ากลัวตรงหน้า
-
นะ นี่พี่ภีมร์จะวางแผนฆ่าใคร!!! คงไม่ใช่ฉันใช่ไหม
-
ภีมร์
จะไปไหนละ!!!
-
เฌอร์วา
อย่าเข้ามานะ!!! ไอ้ฆาตกรโรคจิต กรี๊ดดดดด
-
คนตัวสูงเดินตรงเข้ามาหาฉันก่อนจะพยายามเอื้อมมือมาจับตัวฉัน
-
ภีมร์
เงียบ!!!
-
เฌอร์วา
มะ ไม่! ! ปล่อยฉันนะ
-
คนโรคจิตดึงตัวฉันเข้าไปกอดเอาไว้แน่น ฉันพยายามดิ้นรนสุดแรงก่อนจะคว้าไม่นวดแป้งขึ้นมาตีเข้าที่หัวของพี่ภีมร์อย่างแรง
-
ภีมร์
โอ๊ย!!!
-
เฌอร์วา
กรี๊ดดดด
-
พี่ภีมร์ปล่อยตัวฉันเพราะความเจ็บปวดที่หัว แต่ฉันที่กำลังจะหันหลังหนีก็ต้องถูกมือหนาคว้าตัวเอาไว้อีกครั้ง
-
ภีมร์
ระวังเศษแก้วแตก!!!!!
-
เฌอร์วา
!!!!
-
พี่ภีมร์ร้องขึ้นขณะที่ยังกอดตัวฉันเอาไว้แน่น
-
ภีมร์
โอ๊ยยย ยัยบ้าเอ้ย ทำอะไรของเธอเนี่ย
-
เฌอร์วา
ปล่ยนะ!!
-
ภีมร์
ช่วยอยู่นิ่งๆได้ไหม!! มองที่เท้าสิจะเหยียบเศษแก้วอยู่แล้ว
-
เฌอร์วา
!!!!!
-
ฉันก้มลงไปมองที่เท้าก็พอว่าอีกนิดเดียวเท้าของฉันก็เกือบจะเหยียบเข้าแล้ว
-
ภีมร์
โอ๊ยยยยย 😫
-
พี่ภีมร์กุมหัวของตัวเองด้วยความเจ็บปวด ฉันยืนนิ่งทันทีเพราะเริ่มงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
-
เฌอร์วา
พี่จะวางแผนฆ่าใครคะ
-
ภีมร์
ฆ่าตัวละครในนิยาย!! โอ๊ยยย
-
เฌอร์วา
คะ?
-
ภีมร์
นิยายที่ฉันแต่ง!!
-
เฌอร์วา
!!!!!
-
ภีมร์
เธอทำหัวฉันเจ็บนะ!!
-
เฌอร์วา
ขะ ขอโทษค่ะ วาจะไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาให้นะคะ
-
ฉันรีบพยุงตัวพี่ภีมร์ออกไปนั้งที่ห้องรับแขก ก่อนจะนำกล่องปฐมพยาบาลออกมาเพื่อจะดูอาการของพี่ภีมร์
-
ภีมร์
หัวฉันจะแตกไหมเนี่ย
-
เฌอร์วา
แค่โนนะคะ เดี๋ยววาทายาให้นะคะ
-
ภีมร์
ตีมาได้ ถ้าหัวแตกขึ้นมาเธอจะทำยังไง
-
เฌอร์วา
ก็วาตกใจนี่คะ อยู่ๆพีาก็พูดแบบนั้น วาก็คิดว่า....
-
ภีมร์
คิดว่าพี่เป็นฆาตกรโรคจิต
-
เฌอร์วา
เอ่อ....ขอโทษนะคะ
-
ภีมร์
ชั่งเถอะ พี่ก็พูดไม่เคลียร์เองทำให้เราเข้าใจพี่ผิดไป
-
ฉันเอื้อมมือไปทายาที่กลางหัวของพี่ภีมร์อย่างเบามือ
-
เฌอร์วา
เรียบร้อยแล้วค่ะ
-
ภีมร์
ขอบใจ
-
เฌอร์วา
ที่ว่านิยายนี่ คืออะไรคะ
-
ภีมร์
พี่เขียนนิยายแนวสืบสวน เลยต้องทดลองทริกที่คนร้ายจะใช้ในเนื้อเรื่อง
-
ฉันหันไปมองโน๊ตบุคที่วางอยู่บนโต๊ะตรงหน้า ก่อนจะหยิบหนังสือที่วางข้างๆขึ้นมาอ่าน
-
คดีฆาตกรรมในคฤหาสน์สีเลือด ผู้แต่ง รัตติกาล.
-
เฌอร์วา
นี่พี่คือนักเขียนชื่อดัง รัตติกาล คนนั้นเหรอคะ
-
ภีมร์
ก็ใช่น่ะสิ
-
เฌอร์วา
วาเคยอ่านหนังสือของพี่นะคะ ยัยพลอยเคยเอามาให้อ่าน
-
ภีมร์
แล้วเป็นยังไง
-
เฌอร์วา
วายังพูดกับยัยพลอยอยู่เลยนะคะว่านักเขียนเรื่องนี้อัจฉริยะมากคิดทริกฆาตกรรมต่างๆได้สมจริงและเนื้อเรื่องสนุกอีกด้วย
-
ภีมร์
คิดจะชมกลบเกลื่อนความผิดของตัวเองหรือไง
-
เฌอร์วา
ป่าวนะคะ ว่าพูดจริงๆค่ะ
-
ภีมร์
ยังไงก็ขอบใจนะที่ชม
-
เฌอร์วา
ว่าแต่...หัวพี่จะไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ
-
ภีมร์
ไม่หรอก หายเจ็บแล้วละ
-
เฌอร์วา
วาขอโทษอีกครั้งนะคะ ถ้าพี่ไม่ไหวหรือว่าปวดหัวบอกวาได้นะคะ วาจะช่วยพี่ทำงานเอง
-
ภีมร์
งั้นทำอะไรให้พี่กินหน่อยได้ไหม
-
เฌอร์วา
ได้ค่ะ 😊
-
ภีมร์
........
-
ฉันเข้าไปในคนัวอย่างระมัดระวังแล้วทำความสะอาดเก็บเศษจานแตกให้หมด ก่อนจะลงมาทำกับข้าวให้กับพี่ภีมร์
-
30 นาทีผ่านไป
-
เฌอร์วา
ข้าวผัดไข่ดาว กับน้ำซุปร้อนๆค่ะ
-
ภีมร์
ขอบคุณครับ
-
เฌอร์วา
.....
-
ฉันวางจานข้าวผัดให้พี่ภีมร์ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อจะกลับห้องนอนของตัวเอง
-
ภีมร์
เดี๋ยว!!
-
เฌอร์วา
!!!!!
-
ในขณะที่ฉันกำลังจะลุกขึ้นไปนั้น มือหนาก็เอื้อมมาจับข้อมือฉันเอาไว้
-
ภีมร์
อยู่ด้วยกันก่อนสิ
-
เฌอร์วา
เอ่อ...
-
ภีมร์
พี่ไม่อยากนั่งกินคนเดียว
-
เฌอร์วา
ก็ได้ค่ะ
-
พี่ภีมร์ดึงฉันนั่งลงข้างๆ ก่อนจะจ้องหน้าของฉันไม่วางตา
-
ภีมร์
อกหักมาเหรอเราน่ะ
-
เฌอร์วา
!!!!!!
-
อยู่ดีๆพี่ภีมร์ก็ถามขึ้นและจ้องหน้าฉันแบบจริงจังจนฉันทำตัวไม่ถูก
-
ภีมร์
ว่าไง
-
เฌอร์วา
ปะ ป่าว คะ
-
ภีมร์
พี่เห็นนะว่าตอนเย็นเราร้องไห้
-
เฌอร์วา
.......
-
ภีมร์
วามาถึงที่นี่สภาพรองเท้าขาด คงวิ่งหนีอะไรมาสักอย่าง แถมเสื้อผ้าก็ไม่ได้เตรียมมาแสดงว่ามาที่นี่โดยไม่ได้ตั้งใจ หนีใครมาละสิ
-
สมปับเป็นนักเขียนนิยายแนวสืบสวน พี่ภีมร์มองเหตุการณ์ออกทุกอย่างเพียงแค่สังเกตจากสิ่งรอบตัวฉันเท่านั้น
-
เฌอร์วา
วาขอตัวไปนอนก่อนนะคะ
-
ฉันตัดบทก่อนจะพยายามแกะข้อมือออกจากมือของพี่ภีมร์ แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อคนตัวสูงกำข้อมือของฉันเอาไว้แน่น
-
ภีมร์
.....
-
เฌอร์วา
พี่ภีมร์ปล่อยวานะคะ
-
ภีมร์
ทำไมต้องหนี คุยกันให้เคลียร์เลยไม่ได้เหรอ
-
เฌอร์วา
ไม่ได้หรอกค่ะ....พี่ภีมร์ปล่อยวานะคะ
-
ภีมร์
......
-
พี่ภีมร์ยอมปล่อยมือของฉันออกตามที่ฉันขอ ฉันรีบเดินเข้าห้องนอนทันที ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากพูด แต่ฉันกลัวว่าถ้าพูดไปแล้วจะเผลอร้องไห้ออกมาต่างหาก
-
เวลา 08:00 น.
-
เฌอร์วา
หืม?
-
ฉันตื่นมาอาบน้ำให้สดชื่นแล้วออกมานอกห้องก็พบว่าพี่ภีมร์นอนที่โซฟาตัวเดิมไม่ลุกไปไหน สงสัยเมื่อคืนจะทำงานจนเผลอหลับไปละสิท่า
-
ภีมร์
.....
-
ฉันมองร่างสูงที่หลับทั้งๆที่ยังอยู่ในท่านั่งอยู่
-
เฌอร์วา
พี่ภีมร์คะ
-
ภีมร์
......
-
ฉันเดินเข้าไปปลุกคนตัวสูงให้ตื่น
-
เฌอร์วา
พี่ภีมร์.....พี่ภีมร์คะ
-
ภีมร์
อื้ม
-
เฌอร์วา
ลุกขึ้นไปนอนดีๆสิคะ
-
ภีมร์
อื้ม
-
คนตัวสูงตอบทั้งๆที่ยังคงหลับตาอยู่
-
เฌอร์วา
เดี๋ยวปวดหลังนะคะ พี่ภีมร์
-
ภีมร์
......
-
เฌอร์วา
ว้าย!! พะ พี่ภีมร์
-
พี่ภีมร์ลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันนิ่งๆก่อนจะเอื้อมมือมาดึงตัวฉันลงไปกอด
-
ภีมร์
อุ่นจัง
-
เฌอร์วา
ปะ ปล่อยนะคะ นี่ทำอะไรของพี่คะ
-
ภีมร์
อืออ หอมด้วย
-
คนตัวสูงซุกหน้าลงมาที่ต้นคอของฉัน ก่อนจะคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างอ่อนโยน
-
เฌอร์วา
พี่ภีมร์
-
ภีมร์
อยู่แบบนี้แปปนึงได้ไหม
-
เฌอร์วา
!!!! อย่าค่ะ
-
อ้อมแขนแข็งแกร่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม แถมยังคงคลอเคลียต้นคอของฉันไม่ยอมหยุดเสียที
-
ภีมร์
อืออ
-
เฌอร์วา
!!!
-
ฉันเริ่มดิ้นรนเพราะคนตัวสูงกดฉันลงไปนอนที่โซฟาก่อนจะคร่อมร่างฉันเอาไว้
-
ภีมร์
อือออ
-
เฌอร์วา
ยะ อย่า อุบ ~
-
ฉันร้องได้แค่นั้น เมื่อริมฝีปากร้อนก้มลงมาประกบริมฝีปากบางของฉันอย่างอ่อนโยน
-
ก่อนจะรวมมือทั้งสองข้างของฉันเอาไว้เหนือศีรษะเมื่อเห็นว่าฉันพยายามดันแผงอกกว้างออกห่าง
-
ภีมร์
อย่าสิ
-
เฌอร์วา
มะ ไม่นะคะพี่ภีมร์
-
ภีมร์
รังเกียจพี่เหรอ
-
เฌอร์วา
ป่าวคะแต่...อุบ~
-
คนตัวสูงก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอีกครั้งโดยไม่ฟังคำอธิบายใดๆทั้งสิ้น มือหนาเลื่อนลงมาลูบไล้สะโพกของฉันอย่างร้อนแรง
-
ร่างสูงขยับเข้ามาเบียดเสียดกับร่างบางของฉันอย่างแน่บชิด จนฉันไม่สามารถขยับร่างกายได้อีกเลย
-
ภีมร์
วา
-
เฌอร์วา
อึก~
-
ภีมร์
พี่ขอโทษ
-
ฉันเบื่อการถูกบังคับแบบนี้ที่สุด ทำไมฉันต้องมาเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำๆด้วย
-
เฌอร์วา
ปล่อยวานะคะ วาขอร้อง
-
ภีมร์
พี่รู้ว่าเรายังลืมแฟนไม่ได้
-
เฌอร์วา
......
-
ภีมร์
พี่ขอโทษนะที่ทำอะไรแบบนี้ลงไป
-
เฌอร์วา
วาขอตัวนะคะ
-
ฉันเดินหนีทันทีที่คนตัวสูงปล่อยตัวฉันให้เป็นอิสระ
-
เฌอร์วา
-
ฉันล้มตัวลงนอนกับเตียงทันทีที่เข้ามาถึงในห้อง ไม่ใช่เพราะฉันรังเกียจพี่ภีมร์หรอกนะแต่ตอนนี้หัวใจของฉันมีแต่พี่เฮดีสคนเดียวเท่านั้น ทำไมกันนะ เมื่อไหร่ฉันจะลืมคนใจร้ายได้สักที
-
Story: Hades☠️
-
เฮดีส
-
ปัง ~
-
เฮดีส
แค่ผู้หญิงคนเดียวยังหากันไม่เจอ แล้วแบบนี้เรื่องไอ้ภูร์ฉันคงต้องเลิกคิดแล้วสินะ!!!
-
ผมทุบโต๊ะเสียงดังด้วยความโกรธที่บูกน้องทำงานไม่ได้ดังใจ
-
เอดิสัน
เราหาตามคอนโดและก็บ้านพักของคุณพลอยฝันหมดแล้วครับแต่ก็ยังหาไม่เจอ
-
เฮดีส
แน่ใจเหรอว่าหมดแล้ว ยัยนั้นรวยจะตาย รีบไปหาให้เจอ!!!!
-
เอดิสัน
ครับนาย
-
เฮดีส
เวรเอ้ย!!!!!
-
พอร์ช
ใจเย็นสิวะ
-
เฮดีส
เมียกูหายมึงจะให้กูเย็นยังไง
-
โรม
แล้วมึงโมโหอยู่แบบนี้มันจะช่วยอะไรวะ
-
คิณณ์
พวกมึงต้องเข้าใจมันหน่อยสิวะ คนมันเคยนอนกอดเมียทุกวัน
-
เฮดีส
แล้วนี่ไอ้ขุนมันไปไหน
-
พอร์ช
ตามเรื่องให้มึงไง
-
คิณณ์
ยัยนั้นรับมือง่ายซะที่ไหน
-
เฮดีส
ไปลากตัวมา กูจะถามเอง
-
โรม
เฮ้ยๆ ยังไงก็ว่าที่เมียเพื่อนนะโว้ย
-
เฮดีส
กูไม่สน!!! มันเอาเมียกูไป
-
พอร์ช
มาแล้วนั้นไง
-
ผมหันไปมองตามที่ไอ้พอร์ชบอก ไอ้ขุนพลลากแขนยัยตัวแสบเข้ามาก่อนจะผลักให้นั้นลงที่โซฟา
-
พลอยฝัน
ปล่อยนะ ไอ้บ้า!!!!
-
ขุนพล
หยุดโวยวาย!!!
-
พลอยฝัน
แกมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้
-
เฮดีส
หุบปาก!!!
-
พลอยฝัน
!!!!!
-
ผมตะคอกใส่ร่างบางเสียงดังก่อนจะเข้าไปกระชากแขนพลอยฝันอย่างแรง
-
เฮดีส
เมียฉันอยู่ไหน!!!
-
พลอยฝัน
ต่อให้เอาเหล็กมาง้างปากฉันก็ไม่บอก!!!
-
เฮดีส
เฌอร์วาอยู่ไหน!!!
-
พลอยฝัน
ฉันบอกแล้วไงว่าถ้าพี่ทำร้ายจิตใจเพื่อนฉันอีก พี่จะไม่ได้เห็นหน้ายัยวาอีก
-
ขุนพล
บอกไปเถอะน่า ไม่เห็นเหรอว่ามันโกรธอยู่
-
พลอยฝัน
แล้วไง!! ก็อยากไม่ดูแลเพื่อนฉันดีๆเอง
-
เฮดีส
บอกมา!! ว่าเธอเอาเมียฉันไปไว้ที่ไหน พลอยฝัน!!!
-
โรม
บอกมันไปเถอะน่าน้อง เพื่อนพี่มันจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
-
พลอยฝัน
เรื่องของเพื่อนพี่สิ ที่เพื่อนฉันต้องทนทรมานขนาดนี้ไม่ใช่เพราะเพื่อนพี่เหรอ
-
เฮดีส
ไอ้ขุน!!!
-
ขุนพล
พลอย!! บอกมันไปสิ
-
พลอยฝัน
ฉันไม่บอก นายจะทำไม!!!
-
เฮดีส
ไม่บอกใช่ไหม !!!
-
พลอยฝัน
ใช่!!!
-
ผมละอยากชกหน้ายัยนี่สักหมัดสองหมัดจริงๆ ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงนะ ยัยนี่คงสลบคามือของผมไปละ
-
เฮดีส
ได้!!!
-
พลอยฝัน
โอ๊ย!!! ปล่อยนะไอ้บ้า
-
เฮดีส
มานี่!!!
-
ผมลากพลอยฝันเข้าไปในห้องพักของลูกน้องก่อนจะผลักเธอให้ลงไปนั่งกับพื้น
-
พลอยฝัน
ไอ้โรคจิต!!!
-
เฮดีส
จับยัยนี่ทำเมียซะ จนกว่าจะยอมเปิดปากว่าเมียฉันอยู่ที่ไหน
-
พลอยฝัน
กรี๊ดดดดดด
-
ลูกน้องของผมจับแขนทั้งสองข้างของร่างบางเอาไว้แน่น
-
เฮดีส
จัดให้หนัก!!!
-
พลอยฝัน
มะ ไม่นะ !! ปล่อยสิ อย่าาาา
-
ร่างบางทำหน้าหวาดผวาเมื่อผู้ชายร่างใหญ่กำยำล่ำสันเป็นสิบคนค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอ
-
เฮดีส
อย่าปล่อยจนกว่าจะปริปาก
-
พลอยฝัน
พี่ขุนพล!!! ช่วยด้วย!!
-
ขุนพล
.......
-
เฮดีส
จะบอกไหมว่าเฌอร์วาอยู่ไหน!!!!
-
พลอยฝัน
อึก ~ ฮือๆ
-
พอร์ช
บอกมันไปเถอะ
-
เฮดีส
พูด!!!
-
พลอยฝัน
บ้านพักตากอากาศของพี่ชายฉัน!!
-
เฮดีส
พี่ชาย!!!
-
พลอยฝัน
อือออออ
-
ผมบีบคางเรียวเล็กอย่างแรงจนเธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
-
ขุนพล
แล้วอยู่ไหนละ!!
-
พลอยฝัน
ห่างจากตัวเมืองไม่ไกล!! โอ๊ยยยย
-
เฮดีส
รีบพาฉันไปเดี๋ยวนี้!!!
-
จบ Story: Hades☠️
-
ก๊อกๆ
-
ฉันลุกจากเตียงขึ้นไปเปิดประตูออกช้าๆเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
-
ภีมร์
พี่จะออกไปเก็บข้อมูลเขียนนิยายไปด้วยกันนะ
-
เฌอร์วา
แต่วาอยากนอนมากกว่า
-
ภีมร์
นี่เราโกรธพี่เหรอ?
-
เฌอร์วา
ป่าวค่ะ
-
ภีมร์
ป่าวแล้วทำไมไม่สบตา
-
เฌอร์วา
......
-
ภีมร์
วา
-
เฌอร์วา
ค่ะ
-
ฉันหันไปมองหน้าคนตัวสูงอย่างช่วยไม่ได้
-
ภีมร์
ไปเถอะ อย่าอยู่แต่ในห้องเลย
-
เฌอร์วา
พะ พี่ภีมร์!!!
-
มือหนาเข้ามาลากตัวฉันให้เดินตามออกไปที่หน้าบ้านก่อนจะพาฉันขึ้นรถพอร์ชสีขาวคันหรูขับออกไป
-
ไร่ดอกไม้
-
เฌอร์วา
-
ภีมร์
เป็นไง
-
เฌอร์วา
สวยมากเลยค่ะ
-
ภีมร์
ดีกว่าอยู่ในห้องตั้งเยอะใช่ไหม
-
เฌอร์วา
😊
-
ฉันยิ้มให้กับคนตัวสูงข้างๆ ก่อนจะหันไปดูดอกไม้ตรงหน้าอย่างสดชื่น
-
แบบนี้ค่อยยังชั่วขึ้นหน่อย ได้มองดอกไม้สวยๆพวกนี้รู้สึกผ่อนคลายจังเลย
-
ภีมร์
วามาดูนี่สิ
-
เฌอร์วา
คะ?
-
ฉันรับกล้องในมือของพี่ภีมร์ขึ้นมาดู
-
ภีมร์
เป็นรอยยิ้มที่สดใสมากเลยรู้ไหม
-
เฌอร์วา
-
จริงด้วย ฉันยิ้มแบบนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กันนะ ที่ทะเลหรือป่าว?
-
ภีมร์
ทำหน้าเศร้าอีกแล้ว
-
เฌอร์วา
หืม?
-
ภีมร์
คิดอะไรขึ้นมาอีกแล้วละสิ
-
เฌอร์วา
ป่าวนะคะ
-
ภีมร์
งั้นไปดูดอกไม่ตรงนั้นกันนะ จะได้ยิ้มแบบเมื่อกี้อีก
-
พี่ภีมร์ดึงมือฉันให้เดินตามเขาไปยังไร่ดอกไม้ข้างๆ
-
เฌอร์วา
ปล่อยมือวาก่อนนะคะ
-
ภีมร์
เดิมตามมาเงียบๆเถอะน่า
-
เฌอร์วา
......
-
ฉันเงียบทันทีเมื่อรู้ว่าถึงจะขัดใจไปก็เหนื่อยเปล่า
-
พี่ภีมร์พาฉันเข้ามานั่งที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ที่ร่มรื่น สงบเงียบ ไร้ผู้คนวุ่นวาย
-
ภีมร์
สบายใจดีใช่ไหม
-
เฌอร์วา
ใช่ด้วยค่ะ สงบเงียบ จนไม่อยากออกไปเลยค่ะ
-
ฉันหลับตาลงแล้วสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด ที่นี่ดีจังเลย ทำให้ใจฉันสงบไม่คิดฟุ้งซ่าน ไม่คิดถึงเรื่องร้ายๆทีาเคยเกิดขึ้นในชีวิตของฉัน
-
ภีมร์
วา
-
เฌอร์วา
คะ !!!
-
ภีมร์
ขอจูบได้ไหม
-
เฌอร์วา
หาาา !!!!
-
พี่ภีมร์พูดก่อนจะส่งยิ้มมาให้ฉัน จนฉันต้องขยับออกห่างทันที
-
ภีมร์
ก็เราน่ารัก
-
เฌอร์วา
ยะ อย่าคะ
-
ฉันดันแผงอกกว้างให้ออกห่างทันที เมื่อพี่ภีมร์ขยับเข้ามาใกล้ตัวฉันเรื่อยๆ
-
ภีมร์
นี่ อย่าหนีสิ
-
เฌอร์วา
ไม่นะคะ !!
-
ภีมร์
😏
-
มือหนาเอื้อมมาประคองใบหน้าของฉันเข้าไปจูบทันที ก่อนจะช้อนตัวฉันเข้าไปนั่งบนตักของเค้า แล้วเปลี่ยนสัมผัสอันอ่อนโยนเป็นสัมผัสเร่าร้อน
-
เฌอร์วา
อือออ
-
คนตัวสูงกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม สัมผัสนุ่มจากปลายลิ้นร้อนตวัดเข้ากับปลายลิ้นของฉันอย่างอ่อนโยน
-
ภีมร์
อือออ
-
เฌอร์วา
พี่ภีมร์ปล่อยวาก่อนนะคะ 😖
-
ภีมร์
อีกนิดนึงนะ อย่าหันหน้าหนีพี่แบบนี้สิ
-
มือหนาเอื้อมมาจับปลายคางของฉันให้หันกลับไปมองหน้าของเค้าอีกครั้งก่อนจะก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยน
-
เฌอร์วา
อือออ อย่าค่ะเดี๋ยวมีคนมาเห็น
-
ภีมร์
ไม่มีหรอกน่า
-
เฌอร์วา
อย่าคะ!!
-
ภีมร์
อือออ
-
ใบหน้าอันหล่อเหลาซุกไซร้เข้ามาคลอเคลียบริเวณเนินอกของฉันไม่ยอมปล่อย
-
เฌอร์วา
พี่ภีมร์คะ
-
ภีมร์
ก็ได้ๆ
-
เฌอร์วา
ปล่อยเลย!!
-
ภีมร์
😏
-
เฌอร์วา
ยังจะมายิ้มอีกนะคะ
-
ภีมร์
ยิ้มไม่ได้เหรอ 😀
-
เฌอร์วา
คนเจ้าเล่ห์!!
-
ภีมร์
หึหึหึ
-
เฌอร์วา
กลับกันหรือยังคะ
-
ภีมร์
ไปหาอะไรทานก่อนกลับดีกว่า
-
เฌอร์วา
ตามใจค่ะ
-
ภีมร์
น่ารักที่สุดเลย
-
เฌอร์วา
ว้าย!!
-
คนตัวสูงดึงฉันเข้าไปกอดอีกครั้งก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มของฉันอย่างอ่อนโยน
-
ภีมร์
ไปกันเถอะ
-
เฌอร์วา
😖😖😖😖😖
-
คนเจ้าเล่ห์ดึงมือฉันไปขึ้นรถก่อนจะขับออกไปทันที เฮ้อออ ทำไมรอบๆตัวฉันถึงได้มีแต่ผู้ชายเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ด้วยนะ
-
ผลส้ม สีชมพู
โปรดติดตามตอนต่อไป.....💗💗💗💗
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น