[SS2] การพบเจอ 💕
-
Story: Time 💣
-
คริส
พออกจากโรงแรมไปคุณลลินแวะซื้อของที่ห้างครับ แล้วตรงกลับบ้านทันที ที่บ้านคุณลลินอาศัยอยู่กับคุณภัคสร คุณแม่ของเธอกับคุณโทมัธพ่อเลี้ยงครับ
-
คริสยื่นแฟ้มรู้ถ่ายของลลินตั้งแต่ออกจากโรงแรมไปจนกลับเข้าบ้านมาให้ผมดู
-
ธาม
นี่ใคร!!!
-
คริส
ระหว่างซื้อของมีคนเข้ามาพูดคุยด้วยนิดหน่อยครับ แต่น่าจะไม่รู้จักกันมาก่อน
-
ธาม
!!!!!
-
ปัง~
-
ผมโยนแฟ้มทิ้งด้วยความโมโห ยัยตัวเล็กยังคงเนื้อหอมไม่เปลี่ยนแปลง ตอนสมัยเรียนผมตามไปหาเรื่องไอ้ผู้ชายที่แอบชอบเธอตั้งหลายคนโดยที่ลลินเองก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองเนื้อหอมขนาดไหน เวรเอ้ย!! คิดแล้วก็หงุดหงิด มึงกล้าดียังไงมาจีบเมียกู
-
ธาม
แล้วตอนนี้เค้าคบกับใครอยู่หรือป่าว
-
คริส
ไม่มีครับ
-
ผมเผลอยิ้มออกมาทันทีที่รู้ว่ายัยตัวเล็กยังโสด
-
ธาม
ส่งคนตามติดเธอ ถ้าเห็นคนที่มีทีท่าคิดจะเข้ามาจีบ จัดการได้เลย
-
คริส
ได้ครับบอส
-
ผมสั่งเสียงเข้มก่อนจะหยิบรูปลลินที่โดนแอบถ่ายตอนซื้อของอย่างมีความสุขขึ้นมาดู
-
คาร์ลอส
โมโหอะไร เสียงดังไปถึงข้างนอกเลย
-
คาร์ลอสที่เดินเข้ามาในห้องทำงานของผมทักขึ้น
-
ธาม
ออกไปก่อนไป
-
ผมสั่งคริสก่อนที่เค้าจะออกไปตามคำสั่งของผม
-
คาร์ลอส
นี่รูปลลินนี่
-
ธาม
อืม
-
ผมตอบพร้อมเก็บรูปลลินไว้ในลิ้นชักโต๊ะทำงาน
-
คาร์ลอส
มึงให้คนตามลลินเหรอวะ
-
ธาม
อยากรู้อะไรนิดหน่อย
-
คาร์ลอส
ฮ่าๆ ยัยอันญาก็แสบจริงๆ ขนาดเอมมี่ยังไม่บอกมึงเลยว่าลลินจะไปทำงานให้มึง
-
ธาม
คงกลัวมึงมาบอกกูแหละ
-
คาร์ลอส
ฮ่าๆๆ
-
ธาม
แล้วมีอะไรมาหากูถึงที่นี่เลย
-
ผมถามก่อนที่ไอ้คาร์ลอสจะกลับไปทำหน้าเครียด
-
คาร์ลอส
กูจะขอเอมมี่แต่งงานอีกรอบดีไหมวะ
-
ธาม
ครั้งที่แล้วมันไม่เรียกว่าขอแต่งงานหรอก มึงแค่พูดให้เค้าฟัง!!
-
ผมด่าเตือนสติเพื่อนรัก ในความซื่อบื้อของมัน ก็มันจริงนี่นามันเล่นไปขอเอมมี่แต่งงานตอนที่เอมมี่กำลังงานยุ่งสุดๆ ไม่โดนตบกระบาลกลับมาก็บุญขนาดไหนแล้ว
-
คาร์ลอส
เออ แต่คราวนี้กูจริงจังนะ ว่าจะเซอร์ไพรส์ดีๆสักครั้ง
-
ธาม
เออ จะเอายังไงก็บอกแล้วกัน มีแค่นี้ใช่ไหม?
-
คาร์ลอส
ออกแบบแหวนให้หน่อย
-
ธาม
มึงเห็นกูว่างนักหรือไง
-
คาร์ลอส
เอาน่า ทำให้หน่อยนะ
-
ธาม
เออๆ จะดูให้บอกมาว่าอยากได้แบบไหน
-
คาร์ลอส
เอาแบบไม่หรูหราเกินไปและก็ไม่เรียบเกินไป พอดีๆแต่ใครเห็นแล้วอิจฉาสุดๆ เวลาที่มี่ใส่แล้วสวยสง่า ดั่งเจ้าหญิง 😊
-
ธาม
ไอ้ลอส กูไม่ได้เลี้ยงโดเรมอน 😒
-
คาร์ลอส
ฮ่าๆๆ เอาที่มึงคิดว่าดีที่สุดแหละ กูเชื่อมือมึง
-
ธาม
เออๆ
-
คาร์ลอส
เย็นนี้ไปที่คอนโดด้วยนะ
-
ธาม
นัดบ่อยจังวะ
-
คาร์ลอส
ไปบ้างเหอะน่า มึงไม่ค่อยไปเจอเพื่อนเลย
-
ธาม
ไม่ไป!! กูงานยุ่ง
-
คาร์ลอส
ลลินก็มานะ
-
ธาม
!!!!!
-
คาร์ลอส
ฮ่าๆๆ ไม่ต้องตาโตขนาดนั้นก็ได้ พวกกูจะเลี้ยงต้อนรับน้องเค้า
-
ธาม
ดูก่อนนะถ้าว่างจะไป
-
คาร์ลอส
อย่ามาฟอร์ม กูรู้ว่ามึงอยากไป
-
ธาม
พวกมึงให้กูเตรียมใจหน่อยไม่ได้เหรอวะ เมื่อเช้ากูก็เกือบหัวใจวายตายมาทีนึงแล้วนะ
-
คาร์ลอส
ฮ่าๆ ขนาดนั้นเลยเหรอวะ
-
ธาม
มึงลองห่างยัยมี่สัก4ปีดูสิ แล้วมึงจะรู้
-
คาร์ลอส
เออๆ ใช่ว่ากูไม่เคย เย็นนี้ไปด้วยล่ะ พวกกูยังไม่ได้บอกว่ามึงจะไป
-
ธาม
เออ
-
หัวใจของผมเริ่มสั่นสะเทือนอีกครั้งเมื่อคิดว่าเย็นนี้จะได้เจอกับลลินอีก เอาไงดีวะ ผมควรทำตัวยังไงดี ตอนเช้าเล่นทำท่าเย็นชากับเค้าไปแล้ว ซวยแล้วสิกู
-
จบ Story : Time 💣
-
ฉันยืนสำรวจความเรียบร้อยของเสื้อผ้าตัวเองที่หน้ากระจก ชุดเดรสสีฟ้าอ่อน สั้นเลยเข่าเผยให้เห็นเรียวขายาวสวยเล็กน้อย โชว์ความเซ็กซี่นิดๆ วันนี้ฉันมีนัดกับพวกพี่คาร์ลอสที่จะจัดงานเลี้ยงต้อนรับฉัน ตอนแรกฉันก็ปฏิเสธไปว่าไม่ต้อง แต่พี่คาร์ลอสก็ยืนกรานว่าจะจัดให้ได้
-
อันญา
(เสร็จยัง)
-
ลลิน
เสร็จแล้วกำลังจะออกไป 📱
-
อันญา
(เดี๋ยวฉันแวะรับแกที่บ้านเอง)
-
ลลิน
ฉันขับรถไปเองก็ได้ 📱
-
อันญา
(ไม่ต้องหรอกน่า ฉันมีธุระแถวบ้านแกพอดี จะได้ไม่เปลืองค่าน้ำมันด้วยนะ)
-
ลลิน
ตามใจแกแล้วกัน ฉันรอหน้าบ้านนะ 📱
-
อันญา
(ได้ๆ)
-
หน้าบ้าน..
-
ยืนยืนรออันญาอยู่ที่หน้าบ้าน สักพักใหญ่ก็มีรถสปอร์ตสีดำขับมาจอดเทียบข้างหน้าฉัน ถ้าจำไม่ผิดรถคันนี้มัน!!! รถพี่ธามนี่นา
-
ลลิน
!!!!!
-
อันญา
Hi
-
อันญาเลื่อนกระจกลงรถมาทักทาย
-
ลลิน
รถใหม่แกเหรอ
-
อันญา
รถพี่ธามน่ะ ฉันขโมยมา 😊
-
ลลิน
........
-
อันญา
ทำไมนึกว่าพี่ธามมารับเหรอ 😄
-
ลลิน
เล่นบ้าอะไรของแกยะ ตกใจหมดเลย
-
อันญา
ฮ่าๆๆๆ
-
ลลิน
เฮ้ออ แล้วแน่ใจนะว่าเค้าไม่มาจริงๆ
-
อันญา
ก็ไม่มาน่ะสิ !!
-
ลลิน
แล้วไป
-
อันญา
ขึ้นรถสิ ปาร์ตี้กำลังจะเริ่ม !!
-
ลลิน
อะ อื้ม
-
ฉันตอบรับพร้อมขึ้นรถทันที
-
คอนโดกลุ่ม
-
ลลิน
-
เสียงเพลงเปิดต้อนรับฉันทันทีเมื่อก้าวเข้าไปในห้องโถงกลาง ทุกคนกำลังนั่งพูดคุยกันอยู่ที่โซฟาอย่างสนุกสนาน
-
โซล
น้องลิน 😊
-
ยูกิ
นางฟ้าชัดๆ 😊
-
ริว
ยินดีต้อนรับกลับมานะครับน้องลิน
-
คาร์ลอส
เข้ามานั่งสิ 🙂
-
พวกพี่ๆต่างพูดตอนรับฉันที่ไม่ได้เจอกันนาน
-
ลลิน
สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ 😊
-
เรย์นิน
นั่งนี่ๆๆๆ 🤗
-
ว่าแล้วฉันก็เข้าไปนั้นใกล้ๆเรย์นินตามคำชวน
-
ริว
เอ้าๆ ดื่มกันก่อนดีกว่า
-
ว่าแล้วทุกคนก็ยกแก้วคอกเทลสีชมพูขึ้นมาชนแก้วแล้วดื่มจนหมดรวดเดียว
-
ธาม
ไม่คิดจะรอกันบ้างเหรอ 😏
-
ลลิน
!!!!!
-
เสียงทุกคนต่างพากันเงียบเมื่อร่างสูงทักทายขึ้นหลังจากเข้ามาในห้อง คนตัวสูงในชุดไปเวทย์สบายๆ ยืนส่งยิ้มมาให้ทุกคน
-
ยูกิ
ใครใช่ให้มึงมาช้าละ ไอ้ท่านประธาน
-
เรย์นิน
ไปเข้าห้องน้ำแปปนะ
-
ว่าแล้วเรย์นินก็ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำทันที ทำให้ที่นั่งข้างๆฉันเหลืออยู่
-
ฟุบ ~
-
ลลิน
!!!!!
-
ธาม
🙂
-
คนตัวสูงเข้ามานั่งข้างๆฉันด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทั้งๆที่ก็มีที่นั่งเหลืออยู่อีกเยอะ
-
ลลิน
ตรงนี้มีคนนั่งแล้วค่ะ🙂
-
ธาม
เหรอ...ไม่เห็นมีนี่ 🙂
-
คนตัวสูงพูดพร้อมส่งยิ้มมาให้ฉันอย่างกวนประสาท
-
ลลิน
.....
-
เอมมี่
เอาละทุกคน ไหนๆลินก็กลับมาแล้ว เรานัดรวมตัวกันแบบนี้บ่อยๆนะ ช่วงนี้งานฉันเริ่มลงตัวแล้ว ดริ้งค์ได้สบายๆ
-
ริต้า
ลูกค้าเริ่มเยอะแล้ว ว่างอีกนาน นานพอจะจัดงานแต่งได้😏
-
เอมมี่
ยัยต้า !!!
-
คาร์ลอส
😊😊😊😊
-
พี่คาร์ลอสเข้าไปกอดเอวพี่เอมมี่ ฉันนั่งมองพี่ๆทั้งสองที่แสดงความรักต่อกันอย่างหวานแหวว เห็นแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ที่ผ่านมาทั้งสองคนต้องเจอเรื่องราวมากมายกว่าจะมีวันนี้ได้ อยากเห็นพี่เอมมี่มีความสุขแบบนี้ไปตลอดจัง
-
โซล
ยิ้มอะไรครับน้องลิน
-
ลลิน
เปล่าค่ะ 🙂
-
โซล
ว่าแต่น้องลินมีแฟนหรือยังตอนนี้
-
ธาม
......
-
ลลิน
ก็มีคนคุยๆอยู่แหละค่ะ ยังไม่ตกลงคบ 🙂
-
ธาม
!!!!!!!
-
ฉันโกหกพี่โซลไปเพื่อหวังกวนประสาทคนที่นั่งข้างๆ
-
ยูกิ
งั้นแบบนี้เพื่อนพี่ก็อดเลยดิ
-
ธาม
มองทำไมมิทราบครับ
-
ยูกิ
ป๊าวววว 😏
-
เรย์นิน
ขนมมาแล้วววว อ้าว!!
-
เรย์นินที่หอบขนมมาก็ต้องชะงักเมื่อมีคนมานั่งแทนที่ตัวเองแล้ว
-
ริว
เรย์มานั่งข้างพี่แทนมะ
-
เรย์นิน
ไม่เอา 😒
-
ริว
มาเหอะน่า!!
-
ว่าแล้วพี่ริวก็ดึงแขนเรย์นินเข้าไปนั่งใกล้ๆ
-
คาร์ลอส
เฮ้ยๆๆ ยังไงวะคู่นี้ งอนกันอีกแล้วเหรอ
-
ริว
อะไร ก็เห็นอยู่ว่าไอ้ธามมันนั่งที่เรย์นินไปแล้ว
-
ริต้า
ข้างๆกูก็ว่าง ?
-
เรย์นิน
เค้านั่งด้วยน้าาา
-
ว่าแล้วเรย์นินก็ลุกขึ้นไปนั่งข้างๆพี่ริต้าแทน ทำเอาพี่ริวต้องบ่นแช่งพี่ริต้าอยู่เบาๆ
-
ริว
😒😒😒😒
-
ฉันขำในท่าทีของพี่ริว ก่อนจะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำอย่างเงียบๆ
-
ลลิน
เฮ้ออออ
-
ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ตรงหน้ากระจกห้องน้ำ ทำไมหน้าเราถึงได้แดงขนาดนี้นะเนี่ย ทั้งๆที่ดื่มไปแค่แก้วเดียวเอง
-
อิตาบ้านั้น คิดแล้วก็ยังโมโหไม่หาย กล้าดียังไงไล่ฉันออกมาจากห้องตอนนั้น ชิ แล้วฉันทำไมต้องคิดแต่เรื่องนั้นด้วยนะ เจ็บใจอะไรนักหนา 😡
-
ลลิน
อุ้ย !!!
-
ทันทีที่ฉันเดินออกจากห้องน้ำฉันก็ต้องตกใจเมื่อร่างสูงยืนพิงฝาผนังอยู่เงียบๆ
-
ธาม
เดี๋ยว!!!
-
คนตัวสูงเรียกฉันเอาไว้เมื่อฉันเดินผ่านเค้าไปโดยไม่ทักทาย
-
ลลิน
มีอะไรเหรอคะ “ท่านประธาน”
-
ธาม
นอกเวลางานแล้วเรียกชื่อเฉยๆก็ได้
-
ลลิน
ค่ะ คุณธารา
-
ธาม
จิ๊ 😒 ขอร้องอย่ายั่วโมโหพี่!!
-
คนตัวสูงทำเสียงจิปากอย่างหวุดหวิดที่ฉันยังกวนประสาทเค้าไม่หยุด
-
ลลิน
ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวนะคะ
-
ธาม
นี่!!
-
ลลิน
ว้าย!!
-
คนตัวสูงรั่งตัวฉันให้เข้าไปใกล้ จนใบหน้าของเราเกือบชนฉัน
-
ธาม
หยุดกวนประสาทสักทีได้ไหม!!
-
ลลิน
แล้วคุณมีอะไรละคะ !!
-
ธาม
ลิน!!
-
คนตัวสูงขึ้นเสียงใส่ฉัน ที่ฉันยังเรียกสรรพนามเค้าว่า “คุณ” อะไรของเค้า ตอนแรกทำเป็นไม่รู้จักฉันก่อนแท้ๆ แถมยังไล่ฉันออกมาอีก มาคราวนี้กลับโมโหใส่ฉัน
-
ลลิน
ถ้าไม่มีอะไรก็ปล่อย !!
-
ธาม
ไม่เจอกันตั้ง4ปี ไม่คิดจะทักทายกันบ้างหรือไง
-
ลลิน
สวัสดี !!
-
ธาม
....😠😠😠
-
ลลิน
ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวนะคะ
-
ธาม
ยังโกรธที่พี่ทำเป็นไม่รู้จักเมื่อตอนเช้าใช่ไหม
-
ลลิน
แล้วทำไมดิฉันต้องโกรธด้วยละคะ
-
ธาม
โกรธจริงๆด้วย 🙂
-
ลลิน
ก็บอกว่าไม่ได้โกรธไง!!!
-
ธาม
ไม่โกรธแล้วจะเดินหนีทำไม
-
ลลิน
แล้วคุณจะมาสนใจทำไมคะ
-
ธาม
ลิน !!
-
ลลิน
ปล่อย !! ฉันเจ็บนะ
-
ธาม
เจ็บก็หยุดกวนสักทีสิ
-
ลลิน
ใครกันแน่ที่กวน ปล่อยดิฉันเดี๋ยวนี้!!
-
ธาม
เฮ้อออ โอเคๆ ไว้ค่อยคุยกันนะ
-
คนตัวสูงถอนหายใจก่อนจะปล่อยตัวฉันให้เป็นอิสระ
-
ลลิน
ขอตัวนะคะ
-
ฉันเดินหนีออกมาทันที คนอะไรโมโหร้ายไม่เปลี่ยนจริงๆ
-
ริต้า
มาๆ แอบหลบไม่ยอมมาดื่มเลยนะ ลินต้องเพิ่มไปเลยสองแก้ว
-
ลลิน
ค่ะๆ ใจเย็นๆสิเดี๋ยวก็เมาหรอก
-
ริต้า
ก็ไม่มีใครกินเลยนี่
-
ลลิน
ฮ่าๆ
-
ฉันหัวเราะพี่ริต้าที่มองแรงใส่เพื่อนที่คอยแต่จะจู๋จี๋กัน พี่คาร์ลอสก็ดื่มเหล้าไม่ได้ มานั้งคอยรับส่งพี่เอมมี่เท่านั้น อันญากับพี่โซลก็มั้วแต่พูดคุยหยอกล้อกัน ส่วนเรย์นินกับพี่ริวก็หายไปไหนกันก็ไม่รู้ มีแต่พี่ยูกิที่นั่งดื่มกับพี่ริต้าแค่สองคน
-
ยูกิ
ที่นั่งกับมึงอยู่นี่คงไม่ใช่กูสินะ
-
ริต้า
กูไม่อยากดื่มกับมึงสองคนนี่หว่า
-
อันญา
โอ๋ๆ แก่แล้วขี้บ่นนะเรา มาๆๆ ดื่มเป็นเพื่อนก็ได้
-
ริต้า
ชิ ไปอ้อนสามีต่อเถอะยะ
-
เอมมี่
กูก็กินนะ มึงไม่เห็นหรือไงยะ
-
ริต้า
ดื่มทีคุยกับแฟน5ชั่วโมง 😒
-
ลลิน
มาค่ะ เดี๋ยวลินดื่มเป็นเพื่อนเอง
-
ว่าแล้วฉันก็ยกแก้วขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
-
เฮดีส
ดื่มกันไม่รอเลยนะ 😏
-
ลลิน
พี่เฮดีส !!!!
-
ผู้มาเยือนใหม่ทักทายด้วยรอยยิ้มสดใส
-
เฮดีส
ลิน 🙂
-
พี่เฮดีสเดินตรงเข้ามากอดฉันไว้แน่น ฉันกอดตอบคนตัวสูงด้วยความคิดถึง
-
ธาม
ไอ้ดีส!!!
-
เฮดีส
😏
-
ทั้งสองยังคงยืนจ้องหน้ากันโดยไม่ละสายตา จริงด้วย!!! เค้าไม่ถูกกันนี่นา ตายแล้ว จะต่อยกันไหมเนี่ย
-
ธาม
มาแล้วก็นั่งสิวะ ยืนค้ำหัวอยู่ได้
-
ลลิน
!!!!!
-
ทั้งสองคนต่างยิ้มให้กันอย่างเป็นมิตร นี่ฉันตกข่าวอะไรไปหรือป่าวเนี่ย ทั้งสองคนดีกันแล้วเหรอ แถมยังดูสนิทกันกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย
-
เฮดีส
พี่ขอนั่งข้างลินนะ 😏
-
ธาม
😒
-
พี่เฮดิสที่กำลังจะเข้ามานั่งข้างๆฉัน ก็ถูกพี่ธามใช้ขาขว้างทางเอาไว้แล้วใช่แรงขาดันตัวพี่เฮดีสให้นั่งลงข้างซ้ายของเขาแทน
-
ลลิน
.....
-
ธาม
นั่งข้างๆกูนี่แหละ 😒
-
เฮดีส
หึหึ ยังไม่เลิกหวงเมียอีกเหรอ😏
-
พี่เฮดีสกระซิบข้างๆหูพี่ธามเบาๆ
-
ลลิน
แล้วพี่เฮดีสรู้ได้ยังไงคะว่าลินกลับมา
-
เอมมี่
พี่บอกมันเอง
-
ลลิน
🙂
-
เฮดีส
พี่คิดถึงลินมากนะ 😊
-
ลลิน
ลินก็คิดถึงค่ะ 😊
-
ธาม
😒
-
อันญา
แล้วนี่ยัยเรย์หายไปไหนเนี่ย
-
ลลิน
นั้นสิ
-
เอมมี่
เห็นเดินเข้าไปในห้อง สงสัยแอบไปนอนแน่เลย
-
ลลิน
หือออ ยัยเรย์ เดี๋ยวลินไปลากมาเองค่ะ
-
ว่าแล้วฉันก็ลุกขึ้นจากโซฟา เพื่อไปตามคนที่คิดจะหลบเหล้าแล้วเข้าไปแอบนอนในห้อง
-
ลลิน
ยะ !!!!! อุบ ~
-
ฉันหมุนลูกบิดประตูเพื่อเข้าไปหาเรย์นิน แต่ก็ต้องตกใจภาพที่เห็นตรงหน้า ร่างใหญ่ที่กำลังเบียดเสียดอยู่กับร่างบางของคนตัวเล็ก ยะ ยัยเรย์นินกำลังนอนจูบกับพี่ริวอยู่บนเตียง!!!
-
ยังไม่ทันที่ฉันจะร้องออกมา ก็มีมือหนาเอื้อมมาปิดปากฉันเอาไว้เสียก่อน
-
ธาม
ชู่ 🤫 อย่าขัดความสุขเค้าสิ
-
ลลิน
!!!!
-
คนตัวสูงก้มลงมากระซิบฉันทั้งที่มือยังปิดปากฉันเอาไว้แน่น
-
ธาม
มานี่ !!!
-
ลลิน
อือๆๆ
-
พี่ธามลากฉันเข้าไปหลบหลังตู้
-
ลลิน
ปล่อยนะ!!!
-
ธาม
ช่วยเงียบหน่อยได้ไหม ไม่เห็นเหรอว่าเพื่อนกำลังมีความสุขอยู่
-
ลลิน
ก็ใครจะไปรู้ละคะว่าสองคนนี้จะ....
-
ธาม
หัดมองรอบๆตัวบ้างสิ ขัดความสุขผัวเมียมันบาปนะ
-
ลลิน
!!!!!
-
ธาม
ไม่เคยรู้ล่ะสิ
-
ลลิน
งั้นลินขอตัวก่อนนะคะ
-
ธาม
จะไปไหน!!
-
ลลิน
ว้าย!! ทำอะไรของคุณเนี่ย
-
ฉันร้องเสียงเบาเมื่อคนตัวสูงดึงฉันเข้าไปกอดเอวไว้แน่น
-
ธาม
กลัวหรือไง
-
ลลิน
ป่าวค่ะ
-
ธาม
เปล่าแล้วทำไมชอบเดินหนีตลอดเลยละ
-
ลลิน
ดิฉันแค่อยากกลับออกไปดื่มต่อ
-
ฉันกระซิบเสียงเบา เพราะกลัวคนในห้องจะได้ยิน
-
ธาม
ดื่มไปเยอะแล้วนะ พักก่อนเถอะน่า
-
ลลิน
ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันดูแลตัวเองได้ ท่านประธานไม่ต้องห่วงนะคะ
-
ธาม
บอกให้เลิกเรียกแบบนั้นไง
-
ลลิน
ปล่อยนะคะ
-
ธาม
ไม่ปล่อย !!
-
ลลิน
......
-
ฉันมองใบหน้าของคนเอาแต่ใจอย่างหงุดหงิดที่เค้าทำตัวลุ่มล่ามกับฉัน มือหนาเลือนลงมาลูบไล้สะโพกของฉันอย่างเสียมารยาท
-
ธาม
ผ่านไปกี่ปีๆ เรานี่ก็ยังดื้อเหมือนเดิมเลยนะ 🙂
-
ลลิน
ผ่านไปกี่ปีๆ คุณก็ยังลามกไม่เปลี่ยนเหมือนกัน 😒
-
ธาม
คิดถึงตอนนั้นจัง 😏
-
ลลิน
!!!
-
คนตัวสูงก้มลงมามองหน้าอกของฉันแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
-
ธาม
หึหึ
-
ลลิน
คนลามก
-
ธาม
ลามกตรงไหนกัน 😏
-
ลลิน
ปล่อยนะ !!!!
-
ธาม
แล้วถ้าไม่ปล่อยละ
-
ลลิน
นี่!! จะทำอะไรอย่านะ
-
ฉันดันไหล่คนตัวสูงที่ก้มหน้าลงมาคลอเคลียที่ต้นคอของฉัน
-
คนตัวสูงเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน นัยตาสีนิลจ้องมองลึกเข้ามาในดวงตาของฉัน เหมือนต้องการจะพูดอะไรบางอย่างกับฉัน
-
ธาม
ลิน...
-
ลลิน
ปล่อยนะคะ
-
ฉันหลบตาคนตัวสูงที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง
-
ธาม
ก็เรียกพี่เหมือนเดิมก่อนสิ
-
ลลิน
ไม่ปล่อยใช่ไหม นี่!!!
-
ธาม
อือออ 😖
-
คนตัวสูงก้มลงไปก้มเท้าตัวเองอย่างเจ็บปวด จากการโดนฉันกระทืบส้นเท้าลงไปอย่างแรง ก่อนที่ฉันจะรีบวิ่งออกมาจากห้อง
-
ลลิน
หึหึ 😏
-
เฮดีส
ยิ้มอะไรอยู่คนเดียว
-
ลลิน
พี่เฮดีส !!
-
ฉันที่ยืนยิ้มเพราะความสะใจ ก็ต้องหุบทันทีที่พี่เฮดีสเข้ามาทัก
-
เฮดีส
ตกใจอะไรเบอร์นั้นหืม?
-
ลลิน
เปล่าค่ะ พี่เฮดีสจะเอาอะไรหรือเปล่าคะ
-
เฮดีส
พี่แค่มาดูเห็นเราออกมาตามเพื่อนนาน
-
ลลิน
อ่อ ยัยเรย์หลับไปแล้วละค่ะ สงสัยจะเมา
-
เฮดีส
งั้นก็กลับไปนั่งสิ
-
ลลิน
ค่ะ 🙂
-
ว่าแล้วฉันก็กลับไปนั่งอีกครั้ง
-
เวลา 00:30 น.
-
อันญา
ลินนนน ฉานดีจายนาาา เท่ แกกก กาบมาาา 🤢
-
อันญาที่เมาจนยืนด้วยขาตัวเองแทบไม่ได้ตรงเข้ามากอดฉัน
-
ลลิน
จ้าๆ กินอะไรเมาขนาดนี้เนี้ย พี่โซลฝากด้วยนะคะ
-
โซล
ไม่ต้องห่วงนะครับ พี่ไม่เมา
-
เอมมี่
งั้นแยกย้ายกันเลยนะ ไว้เจอกันใหม่
-
ลลิน
ขับรถกลับกันดีๆนะคะ
-
ริว
เรย์ เดี๋ยวพี่ไปส่งเราเองนะ
-
เรย์นิน
ไม่!!!
-
ริว
พี่กับเรย์ขอตัวกลับก่อนนะ 🙂
-
เรย์นิน
นี่ !!!
-
ว่าแล้วพี่ริวก็ดึงแขนเรย์นินไปที่รถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว
-
ริต้า
แล้วลินล่ะ กลับยังไง พี่ไปส่งไหม
-
ธาม
เดี๋ยวกูไปส่งเอง !!
-
ลลิน
ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวลินกลับแท็กซี่เองค่ะ
-
ริต้า
เอ่อ...ตกลงเอาไง
-
ธาม
กูไปส่งเอง!!!
-
ลลิน
มะ ไม่....
-
เฮดีส
ให้พี่ไปส่งไหม 😇
-
ลลิน
ดีค่ะ ลินกลับกับพี่เฮดีสนะคะ
-
ธาม
พี่บอกจะไปส่งไง !!!
-
ลลิน
ว้ายยย
-
คนตัวสูงคว้าข้อมือของฉันก่อนจะลากขึ้นรถ
-
ธาม
นั่งนิ่งๆ !!!!
-
คนตัวสูงเอื้อมมือมาคาดเข็มขัดนิรภัยให้กับฉันก่อนจะขับรถออกจากลานจอดรถทันที
-
ลลิน
😒😒😒
-
ฉันกอดอกพร้อมทำหน้าหงุดหงิดที่คนตัวสูงเริ่มเอาแต่ใจ ในเวลาแบบนี้ฉันรู้ดีถ้าเกิดว่าฉันโวยวายก็มีแต่จะหาเรื่องใส่ตัวป่าวๆ
-
ธาม
เงียบทำไม หรือว่าเมา
-
ลลิน
.....
-
เมื่อเห็นว่าบรรยากาศภายในรถเงียบสงัด
-
ธาม
พี่ถามไม่ได้ยินเหรอ
-
ลลิน
.....
-
ฉันหันหน้าออกไปทางหน้าต่างแล้วหลับตาลงโดยไม่สนใจคำถามของคนข้างๆ
-
ธาม
นี่ไม่ต้องมาแกล้งหลับใส่พี่เลยนะ พี่ถามได้ยินไหม
-
ลลิน
.....
-
ฉันยังคงหลับต่อไปโดยไม่สนใจ
-
ธาม
เฮ้ยยย หมา !!!!!
-
ลลิน
กรี๊ดดดดด 😫
-
ฉันลืมตาขึ้นเพราะความตกใจจากเสียงโวยวายของคนตัวสูงข้างๆ ก่อนจะรีบหาที่เกาะกุมเอาไว้แน่น ตายๆๆ รถกำลังจะชนหมาเหรอ ไม่นะ พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย 😖😖😖
-
ธาม
ฮ่าๆๆ 😆
-
ลลิน
😳😳😳😳
-
คนตัวสูงหัวเราะออกมาเสียงดัง เมื่อเห็นท่าทีตกใจของฉัน
-
ธาม
ตกใจเหรอ 😄
-
ลลิน
นี่พี่หลอกลินหรอคะ!!!
-
ธาม
ก็เราไม่ยอมลืมตาขึ้นมาคุยกับพี่เองทำไม
-
ลลิน
คนบ้า !! ถ้าลินหัวใจวายขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ
-
ธาม
พี่จะรับผิดชอบชีวิตลินทั้งชีวิตเลย
-
ลลิน
ชิ 😒
-
ฉันกอดอกแล้วหันไปมองข้างทางเหมือนเดิม คนบ้า แกล้งมาได้หัวใจแทบวาย
-
บ้านลลิน
-
ลลิน
-
ลลิน
ขอบคุณนะคะที่มาส่ง
-
ธาม
เดี๋ยวสิ!!
-
ลลิน
มีอะไรอีกคะ
-
ฉันขมวดคิ้วเมื่อคนตัวสูงรั่งแขนฉันเอาไว้ไม่ยอมให้ลงจากรถ
-
ธาม
พรุ่งนี้เริ่มงานวันแรก ให้พี่มารับนะ
-
ลลิน
ไปทำงานวันแรก แล้วก็ไปกับท่านประธานบริษัทเนี่ยนะคะ คงเป็นเรื่องสนุกปากไปทั้งแหละค่ะ
-
ธาม
แล้วยังไง
-
ลลิน
ถามมาได้นะคะ ถึงลินจะทำงานให้จนกว่าแฟชั่นโชว์จะจบลง จนถึงตอนนั้นลินก็อยากทำงานอย่างสงบๆนะคะ
-
ธาม
แล้วทำไปตลอดเลยไม่ได้เหรอ ทำไมต้องทำแค่แฟชั่นโชว์จบ
-
ลลิน
ลินก็มีความฝันเป็นของตัวเองนะคะ
-
ธาม
......
-
ลลิน
ถ้างานนี้ยัยอันญาไม่มาขอ ลินคงไม่ทำ
-
ธาม
โอเค ตามใจแล้วกัน
-
ลลิน
ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่มาส่ง ท่านประธาน
-
ธาม
......
-
ฉันลงจากรถทันทีที่คนตัวสูงปล่อยแขนของฉันให้เป็นอิสระ
-
เวลา 08:00 น.
-
T diamond Group 💎
-
ลลิน
-
ยูรา
น้องลลิน มาทำงานแต่เช้าเลยนะคะ
-
ลลิน
สวัสดีค่ะพี่ยูรา
-
ยูรา
สวัสดีค่ะ มาค่ะพี่จะพาไปที่ห้องทำงานของน้อง
-
ลลิน
ค่ะ พี่ยูรา
-
ห้องทำงานของลลิน
-
ลลิน
-
ยูรา
งั้นเดี๋ยวพี่จะเอาแบบเครื่องเพรชที่ออกแบบเสร็จแล้วบางส่วนมาให้ดูนะคะ
-
ลลิน
ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ
-
ฉันเดินเข้าไปนั้งที่โต๊ะทำงาน ก่อนจะเตรียมของเพื่อทำงาน
-
ก๊อกๆ
-
ฉันลุกขึ้นยืนทันที่ที่เสียงเคาะประตูดังขึ้น
-
ธาม
สวัสดีครับคุณดีไซน์เนอร์ 🙂
-
ลลิน
สวัสดีค่ะท่านประธาน 🙂
-
คนตัวสูงก้าวเข้ามาในห้องอย่างอารมดี
-
ธาม
เป็นไงบ้างห้องทำงานใหม่
-
ลลิน
ก็ดีค่ะ ขอบคุณนะคะ
-
ธาม
แค่นี้?
-
ลลิน
คะ?
-
คนตัวสูงขมวดคิ้วที่ฉันพูดขอบคุณสั้นๆ ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน
-
ธาม
พี่อุตส่าห์ทำห้องทำงานให้ใหม่นะ ขอบคุณแค่นี้เองเหรอ?
-
ลลิน
ดิฉันไม่ได้บอกให้ท่านประธานทำนี่คะ
-
ธาม
เลิกเรียกแบบนั้นสักทีได้ไหม!!
-
ลลิน
!!!!!
-
คนตัวสูงก้าวเข้ามากระชากแขนฉันด้วยความหงุดหงิด
-
ลลิน
นี่มันเวลาทำงานไงคะ
-
ธาม
ชิ 😒
-
ลลิน
แล้วก็ช่วยกรุณาปล่อยแขนดิฉันด้วยค่ะ
-
ธาม
ทำไม!! กลัวคนอื่นเข้ามาเห็นหรือไง
-
ลลิน
ใช่!!
-
ธาม
หึ
-
ลลิน
อืออออ
-
คนตัวสูงดึงตัวฉันเข้าไปกอดไว้แน่น
-
ธาม
แล้วถ้าเข้าเห็นเรากอดเราจูบกันละ 😏
-
ลลิน
อย่านะ !!! ปล่อย อืออออ
-
คนตัวสูงก้มลงมาหอมแก้มฉันที่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของเค้า
-
ธาม
หึหึหึ 😏
-
ลลิน
อย่านะ พี่ธาม!!!
-
ธาม
ยอมเรียกพี่แล้วเหรอ 😏
-
ลลิน
ค่ะๆ ลินยอมแล้ว ปล่อยก่อนนะคะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น!!
-
ธาม
ไม่ปล่อย!!
-
ลลิน
อือออ
-
คนตัวสูงก้มลงมาคลอเคลียที่ต้นคอของฉัน ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาก้มแก้มฉันอีกครั้ง
-
ธาม
อย่าดิ้น!!
-
ลลิน
ไม่ !!
-
ธาม
ขอรางวัลหน่อยสิ
-
ลลิน
หยุดทำลุ่มล่ามกับลินเดี๋ยวนี้นะ
-
ธาม
หึหึหึ แล้วถ้าไม่หยุดละ
-
ลลิน
ปล่อย!!
-
ก๊อกๆ
-
พลึก~
-
ฉันรีบผลักคนตัวสูงให้ห่างตัวเมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น คนตัวสูงเซไปอีกทางอย่างแรง
-
ยูรา
น้องลิน !! อุ้ย ท่านประธาน
-
พี่ยูราที่เข้ามาในห้องสะดุ้งเมื่อเห็นพี่ธามอยู่ในห้องทำงานของฉัน
-
ธาม
ผมมาตรวจความเรียบร้อยน่ะ
-
ลลิน
พี่ยูราเอาแบบมาให้ลินใช่ไหมคะ
-
ยูรา
อ่อ นี่ค่ะ 😄
-
พี่ยูรายิ้มแล้วยื่นแฟ้มงานให้กับฉัน
-
ลลิน
ลินเอาแบบที่ลองออกแบบคราวๆเอาไว้มาด้วยนะคะ พี่ยูราจะดูหน่อยไหมคะ
-
ยูรา
เอ่อ...หน้าที่ตรวจงานเป็นของท่านประธานนะคะ
-
ลลิน
......
-
ธาม
งั้นผมจะอยู่ตรวจงานตรงนี้แล้วกันนะ เผื่อมีอะไรเพิ่มเติมผมจะได้บอกคุณเลย
-
ยูรา
งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ 🙂
-
ธาม
เชิญครับ
-
ว่าแล้วพี่ยูราออกจากห้อง ก่อนที่คนตัวสูงจะกันมายิ้มเจ้าเล่ห์กับฉัน
-
ลลิน
รบกวนตวรจงานอย่างที่พูดจริงๆนะคะ ท่านประธาน
-
ธาม
หึหึหึ.....ไหนละแบบที่ว่า
-
คนตรงหน้าเข้าสู่โหมดจริงจัง ฉันยื่นแฟ้มงานให้ดู
-
ลลิน
ลินตั้งใจไม่ให้ชุดดูเด่นกว่าเครื่องเพรชค่ะ แต่เครื่องเพรชก็ต้องไม่เด่นกว่าชุดค่ะ
-
ธาม
อืม แล้วชุดนี้ละ มันไม่เด่นตรงไหน
-
ลลิน
ชุดนี้ใส่คู่กับเครื่องเพรชชุดใหญ่ที่มีมรกตสีเขียวผสมอยู่ค่ะ สีเขียวของมรกตตัดกับชุดสีขาว เพราะฉะนั้นไม่เด่นแน่นอนค่ะ
-
ธาม
🙂
-
ลลิน
มีอะไรสงสัยอีกไหมคะ
-
ฉันถามเมื่อเห็นคนตัวสูงใช่มือท้าวคางมองหน้าฉันที่อธิบายยืดยาวแบบยิ้มๆ
-
ธาม
ไม่มี
-
ลลิน
สักนิดก็ไม่มีเหรอคะ
-
ธาม
ไม่มีครับ
-
ลลิน
.......งั้นลินขอกลับไปทำงานต่อนะคะ
-
ธาม
ครับ 🙂
-
ฉันพูดพร้อมหันหลังกลับไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานต่อ แต่คนตัวสูงก็ยังคงยืนมองฉันอยู่
-
ลลิน
เชิญค่ะ
-
ฉันผายมือเชิญให้คนตัวสูงออกนอกห้อง
-
ธาม
ตอนเที่ยงพี่จะมาดูอีกที
-
ลลิน
ค่ะ 🙂
-
คนตัวสูงเดินออกนอกห้องอย่างว่าง่าย
-
ฉันถอนหายใจทันทีที่คนตัวสูงออกจากห้อง เสียงหัวใจเต้นแรงจนไม่เป็นจังหวะของฉัน ดึงขึ้นเรื่อยๆจนเหมือนคนออกกำลังกายมาอย่างหนัก บ้าจริง!! เมื่อไหร่เค้าจะหยุดกวนประสาทฉันสักที
-
ผลส้ม สีชมพู
โปรดติดตามตอนต่อไป....
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น