แค่เราสองคน 💓
-
Wolf club
-
ลลิน
-
ลลิน
ไปส่งลินได้หรือยังคะ
-
ฉันถามพี่เฮดิสเมื่อกินข้าวเสร็จ
-
เฮดีส
จะรีบกลับไปไหน
-
ลลิน
พาลินกลับเถอะค่ะ ลินขอร้อง
-
เฮดีส
.......
-
คนตัวสูงทำท่าครุ่นคิดสักพักก่อนจะหันมายิ้มให้กับฉันอย่างมีเลศนัย
-
ลลิน
ยิ้มแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ
-
เฮดีส
ทำไมไม่ให้ไอ้ธามมารับละ😏
-
ลลิน
😠😠😠😠
-
พอร์ช
!!!!!!!! เดี๋ยวนะ ตกลงยัยนี้เป็นใคร....เด็กไอ้ธามเหรอ?😳
-
ลลิน
.......
-
เฮดีส
ไม่ใช่เด็ก แต่เป็นแฟน 😏
-
พอร์ช
เวรเอ้ยยยย เล่นบ้าอะไรของมึงวะ
-
เฮดีส
ไม่สนุกเหรอวะ 😏
-
พอร์ช
สนุกคนเดียวมึงเถอะ เลิกเล่นเป็นเด็กๆสักที แล้วมึงรีบพายัยนี้กลับไปเลย😠
-
เฮดีส
ฮ่าๆ ว่าไงอยากกลับหรือยังที่รัก 😏
-
ลลิน
ปล่อย!!
-
ว่าแล้วพี่เฮดีสก็ดึงฉันให้ลุกขึ้น ก่อนจะเดินลงลิฟต์ไปชั้นใต้ดิน
-
เฮดีส
ยิ้มอะไร?
-
ลลิน
ปล่อยค่ะ
-
ฉันเผลอยิ้มดีใจออกมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อจะได้กลับหอสักที
-
เฮดีส
ดีใจไปเถอะ ครั้งหน้ายังมีน้อง 😏
-
ลลิน
......
-
‘จะไม่มีครั้งที่สองยะ’ ฉันคิดในใจก่อนจะขึ้นรถอย่างเงียบๆ เพื่อกันไม่ให้เค้าโมโหแล้วทำอะไรบ้าๆอีก
-
ลานจอดรถ หอพักหญิง
-
เฮดีส
เดี๋ยว!!!!
-
ลลิน
อะไรอีกล่ะคะ
-
ทันทีที่รถจอดฉันก็เปิดประตูรถเพื่อจะลงทันที แต่พี่เฮดีสก็ตามมาดึงแขนไว้
-
เฮดีส
จะรีบไปหาไอ้ธามหรือไง..
-
ลลิน
ใช่!! ลินรีบไปหาพี่ธาม เพราะเค้าเป็นแฟนของลิน
-
เฮดีส
รักมันมากนักหรือไง !!!!
-
พี่เฮดีสทุบกระจกด้านหลังของฉันอย่างแรง ก่อนจะตามมาดึงแขนฉันให้ขยับเข้าไปใกล้
-
ลลิน
ก็เค้าเป็นแฟนของลิน ลินต้องรักเค้าสิ !!
-
เฮดีส
ทั้งๆที่มันเลวขนาดนั้นเนี่ยนะ
-
ลลิน
หยุดใส่ร้ายเค้าสักที ยังไงลินก็ไม่ทีทางเชื่อพี่
-
เฮดีส
ฮึ งั้นก็ถามมันเรื่องลิเคียวดูสิ
-
ลลิน
!!!!!!!
-
เฮดีส
หึหึ ถึงกับเงียบเลยเหรอ?
-
ลลิน
.......
-
เฮดีส
คนมันชั่ว ยังไงมันก็ชั่วอยู่วันยังค่ำ
-
ลลิน
พี่หมายความว่ายังไง
-
เฮดีส
ก็ไปถามมันเองสิ 😏
-
ลลิน
ลินไม่เชื่อหรอก....
-
เฮดีส
ไม่เชื่อ แล้วตัวสั่นทำไม 😏
-
พี่เฮดีสพูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฉัน เมื่อเห็นว่าฉันอึ้งและตัวสั่นไม่หยุดกับคำพูดที่ฉันได้ยินจากปากของเค้า
-
ลลิน
......
-
เฮดีส
เลิกกับมันซะ
-
ลลิน
ไม่!!!!
-
เฮดีส
ถ้าไม่อยากเสียใจ เลิกกับมันซะ!!!!!!!
-
ลลิน
ปะ อึก ปล่อย!!!!
-
เฮดีส
.........
-
พี่เฮดีสชะงักทันทีที่เห็นว่าน้ำตาฉันไหลออกมา ฉันไม่เชื่อ ไม่เชื่อคำพูดของเค้าเด็ดขาด พี่เฮดีสต้องการทำให้ฉันแตกคอกัน เค้าต้องการทำให้ฉันเลิกกับพี่ธามก็แค่นั้น
-
ลลิน
.......
-
ปัง~
-
เฮดีส
ถ้าเธอเชื่อใจมัน เธอจะต้องเสียใจ ลลิน!!
-
ฉันลงจากรถและปิดประตูอย่างแรงก่อนจะเดินเข้าไปในหอพักโดยไม่หันไปมองพี่เฮดีสที่ตะโกนตามหลังของฉันอีก
-
ลิเคียว
ลิน!!
-
ลลิน
!!!!!!
-
ทันทีที่ฉันเข้ามาในหอพัก ลิเคียวก็เข้ามาหาฉันทันทีหยั่งกับเธอกำลังมาดักรอฉันอยู่ก่อนแล้วก็ไม่ปาน
-
ลิเคียว
เธอไปไหนกับพี่เฮดีสมาเหรอ?
-
ลลิน
แล้วเธอยุ่งอะไรด้วย
-
ลิเคียว
ฉันก็แค่เป็นห่วง
-
ลลิน
ขอบคุณนะ แต่ฉันว่าเธอน่าจะห่วงตัวเองมากกว่า
-
คำพูดของพี่เฮดีสผุดเข้ามาในหัวของฉันทันทีที่ฉันเห็นหน้าลิเคียว
-
ลิเคียว
พี่เฮดีสพูดอะไรกับเธอเหรอ?
-
ลลิน
แล้วเธอคิดว่าเค้าจะพูดเรื่องอะไรกับฉัน?
-
ฉันพูดเสียงเยือกเย็นตอกกลับลิเคียวจนเธอหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด
-
ลิเคียว
ปะ เปล่าหรอก เราก็แค่กลัวว่าเค้าจะใส่ร้ายอะไรให้เธอกับพี่ธามทะเลาะกันน่ะ
-
ลลิน
ขอบคุณนะที่เป็นห่วง แต่มันเป็นเรื่องระหว่างฉันกับพี่ธาม เธอเป็นคนนอกไม่ใช่เหรอ?
-
ลิเคียว
อะ อื้ม เราขอโทษนะที่ก้าวก่ายเรื่องของลิน 🙂
-
ลิเคียวยิ้มหวานส่งมาให้ฉัน แต่ฉันกลับรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นมัน รอยยิ้มจอมปลอมแบบนี้ฉันไม่ต้องการ!!! อย่าให้สิ่งที่ฉันกลัวมันเกิดขึ้นจริงๆเลย ลินขอร้องนะคะพี่ธาม ลินยังเชื่อใจพี่ได้ใช่ไหม?
-
ณ ห้องนอนของลลิน
-
ลลิน
-
ลลิน
อึก ฮือๆๆ 😢😢😢
-
ฉันร้องไห้เพราะเจ็บใจในความอ่อนไหวของตัวเองที่หลงกลไปกับแผนการของพี่เฮดีสและเผลอทำกิริยาก้าวร้าวใส่ลิเคียว
-
เวลา 17:00 น.
-
ร้าน Zu คาเฟ่
-
ลลิน
-
ธาม
ลิน!!
-
ลลิน
คะ 🙂
-
ธาม
ไม่หิวเหรอ
-
พี่ธามถามเมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่นั่งเขี่ยข้าวในจานไม่ยอมทานสักที
-
ลลิน
หิวสิคะ 🙂
-
ธาม
หิวแล้วทำไมไม่กินละ
-
ลลิน
ก็กินอยู่นี่ไงคะ
-
ธาม
ไม่สบายหรือเปล่า
-
ลลิน
เปล่าค่ะ ทานต่อเถอะค่ะ
-
ธาม
อืม
-
ฉันยังคงก้มหน้าทานข้าวต่อไปโดยทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอาจริงๆนะฉันทุกข์ใจเรื่องที่ได้ยินมา ถึงฉันจะโกหกตัวเองว่าไม่เชื่อแค่ไหนฉันก็ยิ่งสงสัยมากขึ้นเท่านั้น ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรเป็นแบบนี้ แต่ฉันก็อดคิดไม่ได้ว่ามันคือความจริง
-
ลลิน
พี่ธามคะ 🙂
-
ธาม
ครับ?
-
ลลิน
พี่ธามรักลินไหมคะ?
-
ธาม
รักสิถามได้ นี่เราเป็นอะไรหรือเปล่าแปลกๆมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ
-
ลลิน
........
-
ฉันส่งยิ้มหวานให้คนตรงหน้า ขอร้องนะคะพี่ธาม พี่อย่าเป็นแบบที่พี่เฮดีสใส่ร้ายเลยนะคะ
-
ธาม
เรามีเรื่องอะไรไม่สบายใจบอกพี่ได้นะ
-
ลลิน
ลินคงเครียดเรื่องเรียนน่ะค่ะ
-
ธาม
โธ่ๆ เรื่องแค่นี้เอง ไม่เข้าใจตรงไหนบอกพี่ได้นะ พี่สอนให้
-
ลลิน
เรียนบริหารธุระกิจ จะเข้าใจวิชาของคณะออกแบบดีไซน์ได้ยังไงกันคะมันคนละสายนะ
-
ธาม
มันจะยากสักแค่ไหนเชียว
-
ลลิน
😊😊
-
ธาม
ยิ้มแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่ได้กลับไปนอนห้องตัวเองหรอก
-
ฉันรีบหุบยิ้มทันทีจนทำให้พี่ธามและฉันหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
-
ลลิน
อยากโดนพี่มี่ด่าอีกเหรอคะ
-
ธาม
คิดแล้วสยอง ฮ่าๆ
-
ลลิน
😄😄😄
-
ธาม
ยิ้มได้สักทีนะเรา
-
ลลิน
😊😊😊
-
พี่ธามขยับเข้ามาใกล้ฉันก่อนจะลูบหัวฉันเบาๆอย่างเอ็นดู
-
ธาม
วันหยุดเราหาเวลาไปเที่ยวไกลๆกันสองคนไหม
-
ลลิน
ไปไหนเหรอคะ?
-
ธาม
ลินอยากไปไหนล่ะ
-
ลลิน
ลินอยากไปทะเลค่ะ
-
ธาม
งั้นเก็บเสื้อผ้าเลยน้อง😏
-
ลลิน
ทำหน้าแบบนี้จะไปด้วยดีไหมคะเนี่ย
-
ธาม
ไปเถอะน่า พี่อยากอยู่กับลินตามลำพังบ้าง
-
ลลิน
ก็ได้ค่ะ 🙂
-
ธาม
น่ารักที่สุดเลย
-
ลลิน
ทานข้าวเถอะค่ะ ลินเริ่มหิวแล้ว
-
ธาม
พึ่งจะรู้สึกหรือไงฮะเรา
-
ลลิน
คิกคิก
-
ฉันขำอย่างสบายใจก่อนจะเริ่มทานข้าวได้ ความรู้สึกไม่ดีของฉันเริ่มเลือนหายไปจากใจเพราะคนที่ฉันควรให้ความสำคัญคือพี่ธามแฟนของฉันคนนี้ ไม่ใช่คนอื่น
-
วันศุกร์ เวลา 07:00 น.
-
หน้าหอพักหญิง
-
ลลิน
-
เรย์นิน
น่าอิจฉาาาาา ได้ไปเดทกับแฟนที่ทะเลด้วย😫
-
อันญา
เที่ยวเผื่อด้วยนะลิน
-
ลลิน
อื้ม 😊
-
เอมมี่
ดูทำหน้าเข้ามีความสุขซะจริงเลยนะเรา
-
พี่เอมมี่ลูบหัวฉันเมื่อเห็นว่าฉันยิ้มไม่หุบ
-
ริต้า
แล้วจะไปกี่วันเหรอ
-
ลลิน
กลับมาวันอาทิตย์ตอนเย็นค่ะ
-
เรย์นิน
โห น่าอิจฉาวันนี้ไม่มีเรียนฉันต้องแห้งเหี่ยวอยู่ที่หอ 😰😰😰
-
อันญา
อย่าเวอร์ แกก็มีฉันอยู่นี่ไง
-
เรย์นิน
ชิ น่าเบื่อจะตาย
-
เอมมี่
งั้นเดี๋ยวพี่สั่งอาหารมากินเอาไหม
-
เรย์นิน
เย้ๆๆ 🙌 นางฟ้ามาโปรดชัดๆ
-
ธาม
ลินไปกันยัง
-
ลลิน
ค่ะ ลินไปก่อนนะคะทุกคน
-
ริต้า
เดินทางปลอดภัยนะ
-
ลลิน
ค่ะ 🙂
-
ว่าแล้วพี่ธามก็ขนกระเป๋าใบเล็กของฉันขึ้นรถ ก่อนจะขับออกไปเพื่อมุ่งหน้าสู่บ้านพักต่างอากาศติดทะเลของพี่ธาม
-
วันศุกร์ เวลา 10:00 น.
-
บ้านพักต่างอากาศ
-
ลลิน
-
ลลิน
โหหห นี่แฟนลินเป็นมหาเศรษฐีเหรอคะเนี่ย
-
ฉันพูดทันทีที่เห็นตัวบ้านที่ทั้งสวยและน่าอยู่
-
ธาม
อย่าเวอร์ได้ไหม 😄
-
ลลิน
สวยจังเลยค่ะ
-
ธาม
พี่ดีใจนะที่ลินชอบ
-
ลลิน
ชอบสิคะ บ้านสวยๆแถมยังติดกับทะเลแบบนี้ 🙂
-
ธาม
ชอบบ้านแล้วไม่ชอบพี่เหรอ?
-
ลลิน
ไม่ชอบค่ะ🙂
-
ธาม
ทำไม !!!😠
-
ลลิน
ก็ไม่ได้ชอบ แต่รักเลยยังไงละคะ
-
ธาม
ปากหวานแบบนี้ ต้องขอชิมสักหน่อยแล้วสิ
-
ลลิน
ว้ายย อย่านะลินอายคนงานเค้า
-
ธาม
อายทำไมคนของพี่ทั้งนั้น
-
ฉันพูดก่อนจะหันไปดูคนงานที่กำลังยกสัมภาระของฉันกับพี่ธามลงมาจากหลังรถ
-
คนงาน
คุณธามครับ กระเป๋าของคุณผู้หญิงให้เอาไปไว้ห้องไหนครับ
-
ธาม
เอาไปไว้ห้องฉันนั้นแหละ
-
ลลิน
!!!!!
-
คนงาน
ได้ครับ
-
ลลิน
เดี๋ยวค่ะ!! ไม่แยกห้องเหรอคะ
-
ธาม
แยกทำไมละ
-
ลลิน
แต่....
-
ธาม
ทำตามที่ฉันบอกนั้นแหละ
-
คนงาน
ครับ
-
ลลิน
พี่ธาม
-
ธาม
จะแยกทำไมเสียเวลา ยังไงถ้าแยกพี่ก็ไปนอนห้องลินอยู่ดี
-
ลลิน
คนเจ้าเล่ห์
-
ธาม
เรามาเที่ยวด้วยกันทั้งทีนะ
-
ลลิน
ก็ได้ค่ะ แต่อย่าลืมที่สัญญานะคะ
-
ธาม
ครับๆๆ
-
พี่ธามยกมือขึ้นแน่บลำตัวทั้งสองข้าง ก่อนจะพาฉันขึ้นไปดูห้องนอน
-
ห้องนอน
-
ลลิน
-
ลลิน
สวยจังเลยค่ะ เห็นทะเลด้วย
-
ธาม
ห้องนี้เป็นห้องที่วิวดีที่สุดของบ้านเลยนะ
-
พี่ธามพูดพร้อมเข้ามากอดฉันจากด้านหลัง
-
ลลิน
มองทะเลแล้วสบายใจจังเลยค่ะ
-
ธาม
พี่ดีใจนะที่เห็นลินมีความสุข
-
ลลิน
ขอบคุณนะคะ
-
ฉันบอกขอบคุณคนตัวสูงที่ให้ความสำคัญกับฉัน
-
ธาม
อ้อนแบบนี้ อยากนอนเหรอลิน 🙂
-
ลลิน
ดะ เดี๋ยวค่ะ ว้ายย
-
พี่ธามอุ้มฉันขึ้นก่อนจะวางฉันบนเตียงและตามมาคร่อมร่างฉันจากด้านบน
-
ธาม
ตกใจอะไร ยังไม่ชินอีกเหรอ หืม?
-
ลลิน
ใครจะชินได้ละคะ 😫
-
ธาม
😏😏😏😏
-
ลลิน
ปล่อยนะคะ ลินอยากไปเดินริมชายหาดมากกว่านะคะ
-
ธาม
แต่พี่อยากนอนมากกว่านี่นา
-
ลลิน
งั้นก็นอนเฉยๆสิคะ แบบนี้เค้าไม่เรียกว่านอนหรอกนะ
-
ธาม
แบบนี้แหละ นอนของพี่ 🙂
-
ลลิน
อืออออ 😣
-
ว่าแล้วคนเจ้าเล่ห์ก็ก้มลงมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยนที่สุด
-
ธาม
พี่รักลินนะครับ
-
ลลิน
อืออออ
-
ธาม
ลินรักพี่ไหม
-
ลลิน
ลินก็รักพี่ธามค่ะ
-
เสียงบอกรักอันหอมหวานที่ฉันและพี่ธามต่างบอกกันและกัน ทำให้ร่างกายของฉันเริ่มร้อนไปทั้งตัว
-
ริมฝีปากร้อนเลื่อนลงมาคลอเคลียที่ต้นคอฉันอย่างแผ่วเบา ก่อนจะขบเม้มจนเกิดเป็นรอยแดง
-
ธาม
ลิน
-
เสียงกระซิบเรียกชื่อฉันเบาๆที่ข้างหูบ่งบอกถึงอารมณ์ของคนตัวสูงเป็นอย่างดี
-
ลลิน
......
-
คนตัวสูงก้มลงมาประทับรอยจูบที่ริมฝีปากของฉันอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของฉันจนเผยให้เห็นบราสีชมพูลายลูกไม้น่ารักเพียงตัวเดียว
-
ธาม
อืออออ
-
พี่ธามเลือนลงมาคลอเคลียบริเวณกระดูกไหปาร้าของฉันก่อนจะขบเม้มให้เป็นรอยแดงเมื่อเห็นว่ารอยที่ทำไว้จางหายไปหมดไม่เหลือแม้แต่รอยเดียว
-
ลลิน
อืออออ
-
ฉันร้องเพราะความทรมานที่อยู่ในใจจนแทบจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ
-
พี่ธามเริ่มถอดเสื้อของตัวเองออกเพราะความร้อนของร่ายกาย เครื่องปรับอากาศที่เปิดไว้จนเย็นช่ำก็ไม่ได้ช่วยให้ร่างกายของเราสองคนเย็นขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย
-
ธาม
ลินครับ
-
ลลิน
คะ
-
ฉันขานรับคนตัวสูงด้วยน้ำเสียงที่หวานสุดซึ้ง
-
ธาม
ขืนไม่ห้ามพี่แบบนี้ต่อไป พี่จะหยุดไม่ได้แล้วนะครับ
-
คนตัวสูงกระซิบเสียงกระเส่าก่อนจะก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากฉันอย่างร้อนแรง
-
ลลิน
ก็ไม่ต้องหยุดสิคะ
-
ธาม
!!!!!
-
ฉันรั่งต้นคอของคนตัวสูงลงมาจูบและมอบสัมผัสอันร้อนแรงให้เค้าก่อนที่พี่ธามจะจูบตอบฉันอีกครั้ง
-
คนตัวสูงเบียดเสียดร่างกายเข้ากับร่างบางของฉัน ก่อนจะก้มลงมาคลอเคลียที่ต้นคอของฉันอย่างเร้าร้อน
-
วินาทีนีไม่มีอะไรสามารถหยุดเราสองคนได้อีกแล้ว ฉันพร่ำบอกรักคนตรงหน้าไม่หยุด
-
ก่อนที่คนตัวสูงจะมอบสัมผัสอันลึกซึ้งให้กับฉันอย่างทะนุถนอมและอ่อนโยนที่สุด.....
-
วันศุกร์ เวลา 14:00 น.
-
ลลิน
อืออออ
-
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมความปวดร้าวของร่างกายที่พึ่งผ่านศึกหนักมาเป็นชั่วโมง นี่ฉันทำอะไรลงไป...ฉันกับพี่ธามเรา....โอ๊ยยยยัยลลินเอ้ย แกมันบ้าที่ปล่อยให้เรื่องเครียดทั้งหมดมาทำให้แกเปลี่ยนไปขนาดนี้
-
ธาม
ตื่นแล้วเหรอ 🙂
-
ลลิน
😳😳😳😳😳
-
ฉันตกใจเมื่อเสียงทักทายของคนที่นอนข้างๆดังขึ้น ฉันรีบหันหลังให้พี่ธามทันที ฉันไม่กล้าสู้หน้าเค้าตรงๆเพราะความอายของการกระทำที่ผ่านมา
-
ธาม
เป็นอะไรไป อย่าหันหลังให้พี่แบบนี้สิ
-
ลลิน
ไม่เอาค่ะ
-
ธาม
หันมาน่า
-
ลลิน
ก็ลินอายนิคะ
-
ฉันพูดก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าไว้
-
ธาม
อายทำไม หืม?
-
ลลิน
พี่ธาม!!!
-
พี่ธามดึงฉันเข้าไปกอดไว้แน่นก่อนจะหอมฉันจากด้านหลัง
-
ธาม
ไหนหันมาให้พี่มองหน้าให้ชื่นใจหน่อยเร็ว
-
ว่าแล้วคนตัวสูงก็จับไหล่ของฉันให้หันไปประจันหน้ากับเค้า
-
ลลิน
😣😣😣
-
ธาม
น่ารักที่สุดเลย 😊
-
ลลิน
ห้ามมองหน้าลินแบบนั้นนะคะ ลินอาย
-
ธาม
หรือจะให้มองที่อื่น? 😏
-
ลลิน
คนบ้า!!
-
ฉันรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าเพราะความเขิน
-
ธาม
โอเคๆ พี่ไม่แกล้งแล้วก็ได้ แต่ขอพี่กอดอีกรอบนะ
-
คนตัวสูงรั่งใบหน้าของฉันเข้าไปจูบก่อนจะเริ่มคลอเคลียที่ต้นคอฉันอีกครั้ง
-
ลลิน
มะ ไม่ได้!!!
-
ธาม
ทำไม?
-
ลลิน
ละ ลินหิวข้าวค่ะ
-
ธาม
หึหึ ข้ออ้างเยอะจริงนะเราเนี่ย
-
ลลิน
ไม่ได้อ้างนะคะ ลินหิวจริงๆค่ะ ตั้งแต่มาถึงเรายังไม่ได้กินอะไรเลยนะคะ
-
ธาม
ก็ได้ แต่ลินต้องไปอาบน้ำกับพี่ก่อน 😏
-
ลลิน
ว้ายยยยยวย 😫
-
ว่าแล้วคนตัวสูงก็อุ้มฉันเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ ให้ตายสิ ฉันอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้วนะ 😭😭😭😭
-
โต๊ะทานอาหารริมระเบียง
-
ลลิน
-
ธาม
นั่งสิ
-
ลลิน
😊
-
ฉันนั่งลงตามที่พี่ธามบอกก่อนที่คนตัวสูงจะตามลงมานั่งข้างๆก่อนจะขยับเอวฉันให้เข้าไปใกล้เข้าฉันจนแทบจะนั่งตักของพี่ธาม
-
ธาม
พี่มีความสุขมากเลยรู้ไหม
-
ลลิน
อย่ามองหน้าลินแบบนั้นสิคะ
-
ธาม
ยังไม่เลิกเขินอีกเหรอ
-
ลลิน
นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะเลิกเขินง่ายๆนะคะ
-
ธาม
นานๆไปก็ชินเอง
-
พี่ธามขำก่อนจะเข้ามากอดฉันไว้แน่น
-
ลลิน
ลินไม่ใช่พี่ธามนะคะที่เห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชินง่ายๆ
-
ธาม
เดี๋ยวพี่ทำให้ชินเอง😏
-
ลลิน
อย่าาา เดี๋ยวมีคนเห็น
-
ฉันรีบห้ามทันทีเมื่อพี่ธามดึงฉันเข้าไปกอดให้แน่นกว่าเดิม
-
ธาม
ไม่มีหรอกน่าที่นี่บ้านพักส่วนตัวนะ
-
ลลิน
คนงานละคะ
-
ธาม
คนงานก็กลับไปแล้วสิ เค้าจะมาก็ต่อเมื่อพี่เรียกเท่านั้นแหละ เพราะฉะนั้นหายห่วง
-
ลลิน
!!!!
-
คนเจ้าเล่ห์รั้งใบหน้าของฉันเข้าไปจูบ ก่อนจะเริ่มลูบไล้ซุกซนอยู่บริเวณเอวของฉัน
-
ธาม
อร่อยกว่าข้าวตั้งเยอะ
-
ลลิน
พอแล้วค่ะ!! ลินหิวข้าวแล้ว
-
ธาม
ก็ได้ครับ 😊
-
ฉันห้ามไม่ให้พี่ธามทำอะไรบ้าๆ ก่อนจะหันกลับไปทานข้าวจริงๆสักที แต่ก็ไม่วายที่คนตัวสูงจะหาเรื่องกวนอยู่เรื่อยๆระหว่างทานข้าว
-
หอมแก้มฉันบ้างล่ะ ป้อนฉันบ้างละ เช็ดปากให้ฉันบ้างละ แถมยังนั่งจ้องหน้าฉันไม่ละสายตาจนฉันเขินจนแก้มจะแตกอยู่แล้ว
-
ธาม
อิ่มแล้วเหรอ
-
ลลิน
ค่ะ
-
ธาม
งั้นก็ได้เวลานอนแล้วสิ
-
ลลิน
พี่จะบ้าเหรอ!!!!
-
ธาม
ฮ่าๆๆ พี่ล้อเล่นน่า
-
ลลิน
เราไปเดินเล่นกันนะคะ
-
ธาม
ได้ครับ 🙂
-
ว่าแล้วฉันออกไปเดินเล่นริมทะเล ก่อนจะถ่ายรูปและเล่นน้ำทะเล จากนั้นก็กลับเข้ามาพักดูหนังกันในห้องดูทีวี
-
ลลิน
ลินขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ
-
ธาม
อย่าไปนานนะ พี่คิดถึง
-
ลลิน
อย่าเวอร์ได้ไหมคะ
-
ฉันตีแขนพี่ธามอย่างหมั่นไส้ แล้วเดินเข้าห้องนอนเพื่อไปเข้าห้องน้ำที่ติดกัน
-
สายที่ไม่ได้รับ : เฮดีส 104 สาย
-
ลลิน
😳😳😳
-
ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ต้องตกใจเมื่อจำนวนสายที่ไม่ได้รับมันมากมายเหลือเกิน ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่เคยรับสายพี่เฮดีสอีกเลย เค้าโทรติดๆกันแค่สองวันแล้วหายไปเลย
-
พอมาวันนี้ไม่รู้ทำไมเค้าถึงได้โทรหาฉันอีกครั้ง แถมยังโทรมาทำไมเยอะขนาดนี้ด้วยนะ
-
ฉันรีบตั้งระบบเงียบไว้เพื่อป้องกันตอนที่ฉันอยู่กับพี่ธามเค้าจะได้ไม่ต้องสงสัยว่าใครโทรมา ก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดของกระเป๋าเสื้อผ้า
-
ถ้าขืนฉันรับสายเค้าตอนนี้มีหวังฉันได้ประสาทเสียแน่ๆ ตอนนี้พี่ธามคือผู้ชายคนเดียวที่ฉันต้องสนใจ จะมีแค่เราสองคนเท่านั้น💓💓💓💓
-
ธาม
ทำไมไม่ออกไปสักที?
-
ลลิน
!!!!
-
ผลส้ม สีชมพู
โปรดติดตามตอนต่อไป.....🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น