ร้อนแรง 🔥🔥🔥🔥
-
หมู่บ้าน เชิงขุนเขา🏔
-
เวลา 17:00 น.
-
ลลิน
-
คาร์ลอส
เอาล่ะทุกคน วันนี้พอแค่นี้กันก่อน ไปแยกย้ายกันไปพักได้ พรุ่งนี้ลุยงานต่อ
-
พี่คาร์ลอสประกาศให้ทุกคนที่ทำงานไม่หยุดตั้งแต่เช้าให้แยกย้ายกันไปพัก
-
ริว
ผู้ชาย ลุงผู้ใหญ่บอกให้ไปอาบน้ำที่น้ำตกได้ ส่วนผู้หญิงอาบในรถแล้วกันนะ
-
ว่าแล้วทุกคนก็แยกย้ายไปทำธุระส่วนตัว
-
ลลิน
-
เรย์นิน
เฮ้ออออ เย็นสบาย😆
-
เอมมี่
อาบน้ำแล้วมาตากแอร์แล้วมันสดชื่นจริงๆ
-
ลลิน
สุดๆเลยค่ะ เห็นลุงเค้าบอกว่าตอนดึกๆที่นี่จะหนาวนะค่ะ
-
ริต้า
ดีนะที่ลอสมันเอารถคันนี้มา ไม่งั้นต้องนอนเต็นท์
-
อันญา
ปวดหลังแย่😖
-
เรย์นิน
แล้วคนอื่นๆเค้านอนในเต็นท์กันเหรอ
-
ลลิน
แต่พี่ลอสเตรียมเต็นท์อย่างดีมาเลยอะ มีชุดเครื่องนอนนุ่มๆมาเผื่อทุกคนเลย ดีสุดๆไปเลย
-
อันญา
โหห เป็นคนดีละเอียดสุดๆ😍
-
และแล้วทุกคนก็พร้อมใจกันมองไปที่พี่เอมมี่
-
เอมมี่
อวยกันเข้าไป 😒
-
เรย์นิน
ก็มันจริงนี่
-
ลลิน
ฮ่าๆๆ
-
ทุกคนส่งเสียงหัวเราะเมื่อเห็นพี่เอมมี่ทำหน้าเซ็ง
-
ธาม
หัวเราะอะไรกันเสียงดังไปข้างถึงนอกเลย
-
ลลิน
กำลังนินทาพี่อยู่แหละค่ะ🙂
-
พี่ธามพูดทันทีที่ขึ้นมาบนรถพร้อมนั่งลงข้างๆฉัน
-
ธาม
เผลอหันหลังให้ได้ได้จริงๆนะพวกเธอเนี่ย
-
เอมมี่
ช่วยไม่ได้นะ คนบาปก็มีเรื่องให้เม้าส์เยอะอย่างงี้แหละ😏
-
ริต้า
ฮ่าๆๆ ไง อาบน้ำกันเสร็จแล้วเหรอ แล้วพวกนั้นละ
-
ธาม
เสร็จหมดแล้ว พวกไอ้ลอสมันไปช่วยชาวบ้านทำอาหารเย็นนะ
-
เอมมี่
แล้วมึงละ ไม่ไปหรือไง
-
ธาม
ไม่อะ อยากอยู่กับเมียมากกว่า😏
-
ว่าแล้วพี่ธามก็ขยับเข้ามากอดเอวฉัน
-
ลลิน
อย่าอู้สิคะ ไปช่วยคนอื่นทำงานเลยนะ☹️
-
ธาม
ถ้าพี่ไปลินต้องให้รางวัลพี่นะ 🙂
-
ลลิน
เกี่ยวอะไรกับลินคะ? พี่มาอาสาสมัครเองนะ🙄
-
ธาม
พี่ก็จะได้มีกำลังใจทำงานไง 😆
-
ริต้า
โถ่!!! ไอ้เสืออ้อนเมียอยู่ได้ ลงไปทำงานได้แล้ว!!!
-
ธาม
ชิ 😒 ขัดความสุขจริง
-
เอมมี่
ทุกคนลงไปช่วยงานกันเถอะ จะได้กินข้าวเย็นกันเร็วๆ 🙂
-
เรย์นิน
ข้าววววว 🤤
-
ว่าแล้วทุกคนก็ลงไปกันหมดเหลือแต่ฉันกับพี่ธามสองคนที่อยู่บนรถ
-
ธาม
พวกนั้นลงไปหมดแล้ว เราทำอะไรกันดีน้าา
-
ลลิน
หยุดความคิดทะลึ่งๆเลยนะ ลินจะลงไปแล้วค่ะ
-
ธาม
เดี๋ยวสิ!!!
-
ในขณะที่ฉันกำลังจะลุกขึ้นเพื่อจะเดินลงไปจากรถ แต่ก็ต้องกลับไปนั่งแบบเดิมเมื่อพี่ธามคว้าแขนฉันไว้ แล้วนั่งกอดฉันจากด้านหลัง
-
ลลิน
ไม่เอาแล้วค่ะ ปล่อยลินนะคะลินไม่อยากอายอีกแล้ว
-
ธาม
เมื่อเช้าก็โดนขัดทีหนึ่งแล้ว ขอพี่เติมพลังหน่อยไม่ได้เหรอไง
-
ลลิน
อย่ามาอ้างเลย คิดแต่เรื่องทะลึ่งน่ะสิ
-
ธาม
กอด หอม เมียตัวเองทะลึ่งตรงไหน
-
ลลิน
ใครเมียพี่คะ?
-
ธาม
เดี๋ยวก็ทำให้เป็นเมียจริงๆซะเลยนี่
-
ลลิน
คนทะลึ่ง!!! ปล่อยลินได้แล้วค่ะ ลินจะลงไปช่วยงานคนอื่นแล้ว
-
ธาม
อือออ อย่าพึ่งไปสิ
-
พี่ธามพูดเสียงเบาก่อนจะยิ่งกอดฉันให้แน่นกว่าเดิมพร้อมหอมแก้มฉัน ไม่หยุด
-
ลลิน
เป็นแบบนี้อีกแล้วนะ
-
ธาม
ขออยู่แบบนี้สักพักได้ไหม
-
ลลิน
คนดื้อ !!
-
ธาม
ดื้อแล้วรักไหมละ
-
ลลิน
........
-
ธาม
ว่าไง?
-
พี่ธามถาม ก่อนจะจับไหล่ให้ฉันหันไปประจันหน้ากับเขาตรงๆ
-
ลลิน
ไม่รู้สิคะ ไม่อยากบอกรักพร่ำเพรื่อ
-
ธาม
โธ่ ตั้งแต่คบกันมาลินยังไม่เคยบอกรักพี่เลยนะ
-
ลลิน
ลินว่ามันไม่ใช่คำที่จะพูดกันได้บ่อยๆนี่คะ
-
ธาม
แต่พี่อยากฟังนี่นา
-
ลลิน
เฮ้อออ
-
ธาม
พี่รักลินนะ แล้วลินล่ะ
-
ลลิน
ลินก็รักพี่ธามค่ะ 🙂
-
ฉันพูดก่อนจะเข้าไปกอดซบตรงหน้าอกกว้างของพี่ธาม
-
ธาม
ชื่นใจที่สุดดดด 🙂
-
ลลิน
พอใจแล้วใช่ไหมคะ งั้นเราลงไปข้างล่างกันนะ 🙂
-
ฉันเงยหน้าขึ้นถามคนตัวสูง
-
ธาม
เดี๋ยวสิ 😏
-
ลลิน
อะ อะไรอีกคะ
-
ฉันรีบปล่อยกอดทันที เมื่อคนตัวสูงทำหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนจะดึงฉันเข้าไปนั่งบนตักแล้วกอดแน่นกว่าเดิม
-
ธาม
ยังไม่ได้เติมพลังเลย😆
-
ลลิน
ไม่นะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นค่ะ
-
ธาม
ลินยั่วพี่เองนะ😏
-
ลลิน
ลินไม่ได้ยั่วสักหน่อย 😣
-
ธาม
หึหึ 😏
-
ฉันพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดจากอ้อมแขนแข็งแรงของพี่ธามแต่ก็ไม่เป็นผล
-
ก่อนที่พี่ธามจะประคองใบหน้าของฉันลงมาประทับริมฝีปากของเขาอย่างอ่อนโยน ท่อนแขนแข็งแรงโอบกอดฉันแน่นกว่าเก่า ทำให้ร่างใหญ่เบียดเสียดเข้ากับร่างบางของฉัน อย่างแนบชิด
-
ฉันทุบแผ่นอก กว้างเมื่อคนตัวสูงเริ่มบดขยี้ริมฝีปากหนาลงมาอย่างร้อนแรง จนทำให้ฉันเกือบหมดแรงเพราะสัมผัสที่เขามอบให้มันชั่งเหมือนการจุดไฟเผาร่างกายของฉันให้มอบใหม้
-
ลลิน
อืออออออ 😖
-
เป็นเวลาเนินนานที่คนตัวสูงไม่ยอมผละริมฝีปากออกไปสักที ฉันส่งเสียงอู้อี้ในลำเพื่อบอกให้คนตัวสูงรู้ตัวว่าฉันกำลังจะขาดใจเพราะขาดอากาศ
-
ธาม
แฮ่กๆ
-
ลลิน
เฮ้ออออ 😫
-
ฉันสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดทันทีเมื่อร่างสูงผละริมฝีปากออก
-
ธาม
ขอโทษนะ พี่เผลอไปน่ะ
-
ลลิน
คนบ้า!! ลินเกือบขาดใจตายแล้วนะ
-
ธาม
......
-
คนตัวสูงไม่พูดอะไรแต่กลับก้มลงมาคลอเคลียที่ลำคอของฉันแทน
-
ลลิน
พะ พอแล้วค่ะ ลินจะลงไปแล้ว
-
ธาม
ไปห้องนอนกัน
-
ลลิน
!!!!!!!!!
-
ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรพี่ธามก็อุ้มฉันเข้าไปในห้องนอนของตัวรถทันที
-
ตุบ~
-
ธาม
........
-
ลลิน
พะ พี่ธาม!!!!
-
พี่ธามวางฉันลงบนเตียงใหญ่ ก่อนจะตามมาคร่อมร่างลงมาแล้วรวบแขนของฉันไว้ด้านบน
-
ธาม
อืออออ
-
ลลิน
มะ ไม่นะ !!!! อย่าค่ะ!! อือออออ
-
ไม่มีถ้อยคำใดหลุดออกมาจากปากของคนตัวสูงแต่เขากลับล้มลงมาประกบริมฝีปาก แล้วมอบสัมผัสอันร้อนแรงให้ฉันแทน
-
ฉันดิ้นเพื่อจะให้หลุดจาก พรรณธนาการของคนตัวสูง ที่ตอนนี้กดข้อมือทั้งสองข้างของฉันเอาไว้ เห็นได้ชัดเลยว่าสติของเค้าเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว เมื่อไฟในใจของเค้าลุกเผาไหม้กัดกินจนเกินที่จะดับลงง่ายๆ
-
ธาม
อืออออ
-
ลลิน
อือออออ 😣
-
ธาม
.......
-
ร่างสูงปลดกระดูมเสื้อของฉันออกจนเห็นแต่บราสีชมพูอ่อนหวานลายลูกไม้เพียงตัวเดียว ฉันพยายามดึงมือออกจากมือหนาแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อแรงของเสือร้ายอย่างเขาไม่ยอมลดลงง่ายๆ
-
ลลิน
พี่ธาม.....
-
เสียงแผ่วเบาที่ฉันพยายามเปล่งออกมาจากลำคอ เพื่อเรียกสติคนตัวสูงให้คืนมา แต่กลับยิ่งเป็นเชื้อเพลิงชั้นดี ที่ทำให้สติของเค้าหลุดหายลึกลงไปอีก
-
ธาม
พี่รักลินนะ .....
-
เสียงพร่ำเพ้อบอกรักของคนตัวสูงกระซิบข้างหูฉันซ้ำๆ เหมือนคนไร้สติ มือหนาลูบไล้ไปตามเอวของฉันไม่หยุด
-
ลลิน
.......
-
ธาม
.......
-
ลลิน
พะ พี่.....อุ๊บ~
-
คนตัวสูงไม่ปล่อยให้ถ้อยคำใดหลุดออกมาจากปากของฉันได้ ริมฝีปากหนาเลือนขึ้นมาปิดปากฉันอีกครั้งและมอบสัมผัสอันอ่อนนุ่มให้กับฉันอีกครั้ง
-
การกระทำของพี่ธามทำให้ฉันยิ่งตกใจและกลัวยิ่งกว่าเดิม เมื่อคนตัวสูงเริ่มถอดเสื้อของตัวเองเผยให้เห็นซิกแพ็คแสนเซ็กซี่ของเค้า
-
ธาม
!!!!
-
ลลิน
ฮือ~ อึก~
-
ฉันยิ่งสะอื้นหนักเข้าไปอีกเมื่อคนตัวสูงก้มลงมาคลอเคลียที่ลำคำของฉันและขบเม้มให้เกิดรอยแดง
-
ตัวฉันสั่นเทาเพราะความกลัว แต่คนตัวสูงก็ไม่ได้สนใจว่าตอนนี้ฉันใจเสียขนาดไหน
-
ลลิน
พะ พี่ธาม อย่าค่ะ ฮือๆ
-
ธาม
........
-
ลลิน
ฮือๆ
-
ธาม
กลัวเหรอ?
-
เสียงกระซิบแผ่วเบาของพี่ธามกระซิบที่ข้างหูของฉัน
-
ลลิน
ค่ะ ลินกลัว
-
ธาม
ไม่ต้องกลัวนะ พี่ไม่ทำให้เจ็บหรอก
-
ลลิน
!!!!!!!!!!
-
คำพูดจากปากของคนตัวสูงทำให้ฉันยิ่งกลัวเข้าไปอีก น้ำตาที่ไหลรินลงมาจากดวงตาของฉันไม่ได้ทำให้คนตัวสูงใจอ่อนลงเลยแม้แต่น้อย
-
ธาม
อืออออ
-
ลลิน
ฮือๆ อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ ถ้าพี่ ธามรักลินจริงๆ พี่ต้องรอจนกว่าลินจะพร้อมสิคะ
-
ธาม
...
-
คำพูดของฉันทำให้คนตัวสูงที่กำลังคลอเคลียที่ต้นคอของฉันชะงักทันที ก่อนจะเลือนหน้าขึ้นมามองหน้าฉัน
-
ลลิน
อึก ฮือๆ
-
ธาม
ถ้าลินรักพี่ลินก็ต้องยอมพี่สิ
-
ลลิน
!!!!!!!!!
-
คนตัวสูงพูดอย่างเอาแต่ใจ ก่อนจะล้มลงมาคลอเคลียบริเวณกระดูกไหปลาร้าของฉันอีกครั้ง
-
ธาม
........
-
ลลิน
อึก~
-
ฉันได้แต่อึ้งในคำพูดของพี่ธาม ฉันไม่พูดอะไรแล้วหยุดดิ้น ไม่ขัดขืนใดๆพร้อมปล่อยให้คนตัวสูงทำตามใจชอบ ในเมื่อเค้าเห็นค่าฉันเป็นแค่เพียงคู่นอนทั่วๆไป ฉันก็จะปล่อยให้เค้าทำในสิ่งที่เค้าอยากทำ
-
ธาม
ลิน?
-
ฉันได้แต่มองหน้าเค้าด้วยดวงตาที่แสนเจ็บปวด พร้อมน้ำตาเอ่อล้นออกมาทั้งสองข้าง
-
ลลิน
ถ้าพี่ธามอยากจะทำ เชิญค่ะ ลินจะถือว่าพี่เห็นลินเป็นแค่คู่นอนเท่านั้น
-
ธาม
มันไม่ใช่แบบนั้นนะลิน
-
ลลิน
ลินไม่พร้อมแต่พี่ธามก็ยังจะไม่สนใจ แล้วจะให้ลินคิดยังไงคะ
-
ธาม
........
-
ลลิน
ถ้าพี่รักลินจริงๆ พี่ต้องไม่ทำร้ายลินทั้งๆที่ลินไม่เต็มใจ
-
ธาม
พี่....พี่ขอโทษ
-
คนตัวสูงมองฉันอย่างอึ้งๆ ก่อนจะปล่อยแขนฉันให้เป็นอิสระ ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วติดกระดูมเสื้อให้เรียบร้อย
-
ลลิน
........
-
ธาม
ลิน เดี๋ยวสิ
-
ในขณะที่ฉันกำลังจะลุกเพื่อออกจากห้องไปพี่ธามก็ตามมาคว้าแขนฉันเอาไว้
-
ลลิน
ลินจะลงไปข้างล่างแล้วค่ะ
-
ธาม
อย่าโกรธพี่เลยนะ พี่ไม่คิดว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้
-
ลลิน
......
-
ธาม
พี่ขอโทษนะครับ
-
พี่ธามรีบใส่เสื้อก่อนจะเข้ามากอดฉันจากด้านหลังเอาไว้เพื่อกันไม่ให้ฉันเดินหนี
-
ลลิน
ลินไม่ใช่ผู้หญิงง่ายๆที่จะนอนกับใครก็ได้นะคะ
-
ธาม
พี่ขอโทษ ที่พี่ลืมคิดถึงจิตใจของลิน พี่ก็แค่รักลินและอยากให้ลินเป็นของพี่
-
ลลิน
พี่คงจะชินสินะคะ เพราะผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตพี่ก็ยอมพี่ทั้งนั้น แต่ลินไม่ได้เป็นแบบนั้นค่ะ
-
ธาม
โอเคๆ พี่ผิดพี่ยอมรับ แต่อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงพวกนั้นได้ไหม เพราะมันไม่เหมือนกัน
-
ลลิน
ลินขอตัวนะคะ
-
ฉันแกะมือของพี่ธามออกจากเอวของฉันแล้วเดินออกมาจากห้องนอนทันที สิ่งที่เค้าทำไม่ใช่ว่าฉันรังเกียจเค้า แต่ฉันไม่อยากปล่อยตัวปล่อยใจกับเค้าง่ายๆเหมือนคนอื่นๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเค้า ฉันกลัวว่าถ้าฉันง่าย!! ยอมเค้าทุกอย่างแล้วเค้าจะทิ้งฉันไป
-
ธาม
ลิน!!
-
ทันทีที่ฉันลงมาจากรถ พี่ธามก็ตามมาคว้าแขนฉันไว้
-
ลลิน
ลินยังไม่อยากคุยตอนนี้ค่ะ ไว้คุยกันวันหลังนะคะ
-
ธาม
พี่ขอโทษจริงๆ
-
ลลิน
ค่ะ ลินรู้ แต่ตอนนี้ปล่อยลินก่อนนะคะ
-
ธาม
แต่พี่อยากคุยตอนนี้
-
ลลิน
เราจะทะเลาะกันต่อหน้าทุกคนจริงๆเหรอคะ?
-
ฉันพูดเสียงเรียบก่อนจะมองไปที่ผู้คนมากมายที่กำลังนั่งพักรอทานข้าวเย็นกันอยู่
-
ธาม
แต่พี่ไม่ชอบค้างคา คุยตอนนี้ไม่ได้เหรอ
-
ลลิน
ลินบอกแล้วไงค่ะ ว่าระ....
-
ลิเคียว
ลิน !!!🙂
-
ในขณะที่ฉันยังพูดไม่จบประโยค ลิเคียวก็เข้ามาเรียกฉันเสียก่อน
-
ลลิน
มีอะไรเหรอ?
-
ลิเคียว
อาหารเย็นใกล้เสร็จแล้ว รีบมาเถอะ
-
ลลิน
ขอบใจนะที่มาตาม
-
ธาม
เดี๋ยว!!! ลิน!!
-
ลิเคียว
......
-
ฉันรีบเดินหนีทันทีเพื่อตัดปัญหาทั้งหมด รอฉันอารมณ์เย็นกว่าๆนี้ค่อยมาคุยกันดีกว่า
-
อันญา
เสนอหน้าจริ๊ง !!!
-
ลลิน
เงียบเลย
-
ทันทีที่ฉันเดินมาถึงโต๊ะที่พวกพี่เอมมี่นั่งอยู่ยัยอัญาที่มองลิเคียวที่กำลังยื่นคุยกับพี่ธามอย่างร่าเริงก็พูดขึ้นมาอย่างกมั่นใส้
-
เรย์นิน
แกว่าใครอะ?
-
อันญา
......
-
เรย์นิน
ว่าลิเคียวเหรอ?
-
ลลิน
เงียบเลยทั้งสองคน
-
เอมมี่
ได้กลิ่นแปลกๆเหรอยัยอัน?
-
อันญา
B1 ก็คิดเหมือน B2 ใช่ไหม
-
เอมมี่
เออสิ
-
ลลิน
พี่มี่!!!
-
เอมมี่
ระวังไว้ก็ดีนะ เด็กใหม่ไม่ค่อยรู้จักนิสัยแบบนี้
-
ริต้า
อย่าพูดให้น้องคิดมากสิ
-
อันญา
ก็พูดให้ระวังตัวไว้ก่อน ไม่ใช่มาโป๊ะทีหลัง
-
ลลิน
อย่ามองคนในแง่ร้ายสิ เค้าอาจจะชอบแต่ในเมื่อพี่ธามไม่เล่นด้วยก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงป่าวคะ
-
อันญา
ค่ะ แม่โลกสวย
-
เรย์นิน
คุยไรกันน่ะ!!!! บอกด้วยสิ
-
อันญา
ยัยนี้ก็ไม่ทันโลกเลย เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังทีหลัง หุยยยย
-
เอมมี่
แต่ระวังไว้หน่อยก็ดีนะ อย่าไว้ใจเสือ
-
ริต้า
ยัยมี่!!
-
ลลิน
ขอบคุณค่ะ ไว้ลินจะระวังตัวนะคะ
-
คาร์ลอส
กลับข้าวมาแล้วครับ
-
พี่คาร์ลอส พูดขณะที่ยกกับข้าวมาให้ที่โต๊ะ
-
เรย์นิน
เย้ๆ ข้าวๆๆๆ
-
ยูกิ
เรื่องกินขอให้ไว้ใจเรย์นินจอม เขมือบจริงๆ😓
-
เรย์นิน
คนเค้าชอบทานอะ พี่มีหน้าที่เอาของมาเส้นน้องๆก็พออย่าบ่นสิ
-
ยูกิ
อ่อ เดี๋ยวนี้เห็นพี่เป็นขี้ข้าหรือไงห๊ะ
-
พี่ยูกิหยิกแก้มทั้งสองข้างของยัยเรย์นินอย่างหมั่นใส้
-
ริว
ไอ้ยูกิ!!!!
-
ยูกิ
เฮ้ยยยย ตกใจหมด มีไรวะ
-
ริว
เอ่อ มึงไปช่วยกูยกถังน้ำหน่อย
-
โซล
แค่เนี่ย? ตะโกนเพื่อ....เค้าต๊กกะใจอะอันญา😭
-
อันญา
อ่อ เดี๋ยวจะถีบให้หายต๊กกะใจเองนะคะ
-
ว่าแล้วยัยอันญาก็ไล่แตะพี่โซล
-
คาร์ลอส
มีแกงเขียวหวานของโปรดมี่ด้วยนะมี่🙂
-
เอมมี่
ขอบใจ
-
คาร์ลอส
อื้ม☺️
-
พี่คาร์ลอสส่งยิ้มให้พี่เอมมี่แล้วนั่งลงข้างๆ แต่พี่เอมมี่กลับไม่ว่าอะไร เป็นสัญญาณที่ดีเลยว่ามะ ☺️☺️☺️
-
ธาม
ลิน
-
ลลิน
......
-
ธาม
เดี๋ยวพี่ไปตักข้าวให้นะ
-
ลลิน
เดี๋ยวลินไปตักเองดีกว่าค่ะ
-
ธาม
งั้นพี่ไปช่วยถือนะ
-
ลลิน
มะ...
-
ลิเคียว
ลิน!!!!
-
ลลิน
??
-
ลิเคียว
เราตักแกงมาเผื่อเธอด้วยล่ะ
-
ลิเคียวพูดเสียงร่าเริง
-
ลลิน
ขอบใจนะ
-
ลิเคียว
อะนี่จ้า
-
ลลิน
ว้ายยยย
-
ขณะที่ลิเคียวกำลังจะเดินเอาแกงเขียวหวานร้อนๆมาให้ฉันเธอก็สะดุดจนแกงหกเลอะแขนฉัน แกงรสเผ็ดบวกกับความร้อนทำให้แขนของฉันทั้งแสบทั้งร้อน
-
ธาม
ตาบอดหรือไงห๊ะ เดินยังไงของเธอ!!!! เห็นไหมแฟนฉันเจ็บเนี่ย
-
ลิเคียว
ลิเคียวขอโทษค่ะ ลิเคียวไม่ได้ตั้งใจ
-
อันญา
ลิน!!!!
-
เรย์นิน
เฮ้ยยย ลิน
-
ลิเคียว
เราขอโทษ ฮือๆ
-
ลลิน
โอ๊ยยย แสบบ
-
อันญา
นี่แกตั้งใจใช่ไหม?
-
อันญาเข้าไปผลักลิเคียวล้ม
-
ลิเคียว
เราเปล่านะ เราขอโทษ
-
ธาม
ลินเป็นไงบ้าง
-
ลลิน
ลินไม่เป็นไรค่ะแค่ร้อน
-
เอมมี่
พาลินขึ้นไปล้างเนื้อล้างตัวก่อนเถอะจะได้ทายาด้วย
-
ธาม
ปะ ลิน เดี๋ยวพี่พาไปนะ
-
ลิเคียว
ลิน เราขอโทษนะ
-
อันญา
เงียบไปเลย!!!
-
ริต้า
ใจเย็นก่อนยัยอัน
-
ลลิน
อันญา มาช่วยฉันทำแผลดีกว่า
-
ฉันเรียกยัยอันญาก่อนที่เธอจะโมโหจนทนไม่ไหวแล้วเผลอทำอะไรลิเคียว
-
พี่ธามพยุงฉันขึ้นไปบนรถ ก่อนที่ฉันจะอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่อีกรอบ
-
ธาม
เป็นไงบ้างลิน
-
ลลิน
แสบๆน่ะค่ะ
-
คาร์ลอส
ยามาแล้ว
-
โซล
ท่าทางจะแสบนะนั้นน่ะ แดงหมดเลย😱
-
ริว
ทายาก่อนเถอะ เดี๋ยวจะยิ่งพอง
-
จากนั้นพี่ธามก็ทายาแล้วปิดแผลให้ฉัน
-
ธาม
เจ็บไหม?
-
ลลิน
ไม่เป็นไรแล้วค่ะ
-
เอมมี่
ทำแผลเสร็จ ก็ลงไปทานข้าวเถอะลินจะได้รีบขึ้นมาพักด้วย
-
ว่าแล้วพูดเราก็ลงไปทานข้าวกันที่โต๊ะอาหาร
-
อันญา
มีไร!!!
-
อันญาโมโหทันทีที่ลิเคียวเดินมาหาที่โต๊ะอาหาร
-
ลิเคียว
เราอยากจะมาขอโทษลินอีกครั้ง
-
ลิเคียวขอโทษทั้งน้ำตา
-
ลลิน
ไม่เป็นไรหรอก เธอไม่ได้ตั้งใจไม่ใช่เหรอ
-
ลิเคียว
อื้ม เราไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เรามันซุ่มซ่ามเอง ขอโทษนะ
-
ธาม
.......
-
ลลิน
เราไม่เป็นไรแล้วไม่ต้องห่วงนะ เราไม่โกรธหรอก
-
ลิเคียว
แต่พี่ธามโกรธเรา ลิเคียวไม่ได้ตั้งใจนะคะพี่ธาม
-
อันญา
🙄🙄
-
ธาม
พี่ต้องโกรธอยู่แล้ว ก็เธอทำแฟนพี่เจ็บ
-
ลิเคียว
ลิเคียวขอโทษค่ะ
-
อันญา
ขอโทษแล้วก็กลับไปสิ พี่ธามจะโกรธมันก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว ก็เธอทำ “แฟน” ของเค้าเจ็บตัว เธอควรจะต้องแคร์ลินมากกว่าพี่ธามนะ
-
ลิเคียว
เราก็แคร์ทุกคนแหละ ลินจ๊ะถ้าลินปวดแผลหรือเป็นอะไรบอกเราได้นะเราจะพาไปโรงพยาบาลเอง
-
ลลิน
ขอบคุณนะ
-
เอมมี่
ลินเค้าบอกว่าไม่เป็นไรแล้ว พี่ว่าลิเคียวกลับไปกินข้าวเถอะ ลินยังมีคนที่เป็นห่วงและพร้อมดูแลอีกเยอะค่ะ
-
ลิเคียว
งั้นลิเคียวขอตัวนะคะ ลินเรียกเราได้ทุกเมื่อเลยนะ
-
อันญา
รำคาญ!!! 🙄
-
ลลิน
ยัยอัน พอได้แล้ว
-
อันญา
ชิ!!
-
ธาม
ลินทานข้าวเถอะจะได้รีบทานยา
-
ลลิน
ค่ะ
-
จากนั้นฉันก็ทานข้าวแล้วทานยา ก่อนจะขึ้นไปนอนพัก ฉันรู้สึกแปลกนะ ฉันผิดไหมที่คิดว่าลิเคียวตั้งใจ...
-
Story :Time 💣
-
หลังจากที่เราทานข้าวกันเรียบร้อยแล้ว ผมก็พาลินเข้านอนเพราะกลัวว่าลินจะเป็นอะไรมากไปกว่านี้
-
ธาม
ยังเจ็บแผลอยู่ไหม?
-
ลลิน
ไม่เจ็บแล้วค่ะ เดียวก็คงดีขึ้นแหละค่ะ
-
ธาม
......
-
ลลิน
ไปเถอะค่ะ ลินไม่เป็นอะไรแล้ว
-
ธาม
เรื่องเมื่อตอนเย็นพี่ขอโทษลินอีกทีนะ
-
ลลิน
.......
-
ธาม
พี่สัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก
-
ลลิน
ลินก็ขอโทษนะคะที่พูดไม่ดีกับพี่ ธามนะคะ
-
ธาม
ไม่เป็นไรครับ
-
ลลิน
พี่ธามลงไปข้างล่างเถอะค่ะ เห็นพี่โซลบอกว่าวันนี้จะดืมกันไม่ใช่เหรอคะ
-
ธาม
ก็ดื่มแก้เหนื่อยแหละ ไม่มีไรมากเลี้ยงน้องๆมันน่ะ
-
ลลิน
อย่าดื่มมากนะคะ เดี๋ยวเมาแล้วตกเขานะ
-
ธาม
ฮ่าๆๆ ไม่ขนาดนั้นหรอก
-
ลลิน
ลงไปเถอะค่ะ ลินจะนอนแล้ว
-
ธาม
พี่จะรอให้ลินหลับก่อน ค่อยลงไป
-
ลลิน
งั้นก็ได้ค่ะ
-
ว่าแล้วผมก็นั่งเฝ้ายัยตัวเล็กให้หลับจริงๆเสียก่อน แล้วจูบหน้าฝากใสเพื่อบอกฝันดี
-
ก่อนจะลงมาจากรถเพื่อเดินไปหากลุ่มเพื่อนๆที่ศาลากลาง ตามคำนัดหมายว่าจะเลี้ยงสังสรรค์เล็กๆก่อนจะลุยงานหนักวันพรุ่งนี้
-
ลิเคียว
พี่ธามคะ
-
ระหว่างทางที่ผมกำลังเดินอยู่นั้น เสียงของลิเคียวทำให้ผมหยุดเดินทันที
-
ธาม
มีอะไร
-
ลิเคียว
เรื่องเมื่อตอนเย็นลิเคียวขอโทษนะคะ
-
ธาม
ไปขอโทษลลินแฟนพี่สิ
-
ลิเคียว
เรื่องลิน ลิเคียวจะคอยดูแลเค้าเองค่ะ แต่พี่ธามอย่าโกรธลิเคียวเลยนะคะ
-
ลิเคียวเข้ามาจับมือผมพร้อมกับร้องไห้ ให้ตายสิ ผมนี้แทบอยากจะหักคอยัยนี้เป็นชิ้นๆเมื่อคิดถึงภาพของลินที่โดนแกงร้อนๆลวก
-
ธาม
คนที่ลิเคียวควรแคร์คือลลินไม่ใช่เหรอ?
-
ลิเคียว
ลิเคียวต้องแคร์พี่ธามสิคะ
-
ลิเคียวปาดน้ำตาแล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มแบบอ่อนหวานให้กับผม
-
ธาม
.......
-
ลิเคียว
ลิเคียวยินดีที่จะรับผิดชอบทั้งหมดเองค่ะ
-
ลิเคียวยิ้มให้กับผม แต่เมื่อผมเห็นรอยยิ้มนั้นกลับทำให้ผมยิ่งเห็นภาพของลลินที่โดนน้ำร้อนลวก มันก็ยิ่งทำให้ผมอยากจะเอาน้ำร้อนลวกยัยนี่แทนจริงๆ
-
ธาม
😡😡😡😡
-
ลิเคียว
โอ๊ยยยยย😣😣
-
ผมดึงแขนลิเคียวแล้วดันติดกับต้นไม้อย่างแรง
-
ธาม
เธอทำแฟนฉันเจ็บตัว
-
ลิเคียว
ละ ลิเคียวขอโทษค่ะ
-
ธาม
ขอโทษแล้วแฟนฉันจะหายเจ็บไหม!!!!
-
ลิเคียว
โอ๊ยยยย 😢😢
-
ผมบีบคางของลิเคียวอย่างแรงจนเธอร้องไห้ออกมา
-
ธาม
😡😡😡😡
-
ลิเคียว
ลิเคียวขอโทษค่ะ ฮือๆ
-
ธาม
......
-
เสียงสะอื้นทำให้ผมชะงักทันทีเมื่อคนตัวเล็กตรงหน้าชั่งดูบอบบางเหลือเกิน
-
ลิเคียว
ขะ ขอ อึก~ โท~ โทษ ค่ะ
-
ผมได้แต่มองร่างบางนิ่งๆ ก่อนจะปล่อยมือออกจากคางเธออย่างแรงจนร่างบางเซล้มลงไปกับพื้น
-
ธาม
อย่าให้ความซุ่มซ่ามของเธอมาทำแฟนฉันเจ็บตัวอีก เข้าใจไหม!!!
-
ผมดึงร่างบางอย่างแรงให้ลุกขึ้นก่อนที่ผมจะออกแรงบีบที่ต้นแขนบางอย่างแรงอีกครั้ง
-
ลิเคียว
ฮือๆ
-
ธาม
เข้าใจไหม
-
ลิเคียว
ขะ เข้าใจค่ะ ฮือๆ
-
ธาม
ไปให้พ้นหน้าฉันซะ
-
ลิเคียว
โอ๊ยยยย
-
ร่างบางล้มลงอีกครั้งเมื่อก้างเดินจากผมไปเพียงไม่กี่ก้าว
-
ธาม
อย่าสำออย ลุกขึ้น
-
ลิเคียว
โอ๊ยยยย
-
ร่างบางกุมแขนจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องล้มลงไปอีกครั้ง
-
ธาม
เป็นอะไร?
-
ลิเคียว
ข้อเท้า ฮือๆ
-
ธาม
น่ารำคาญจริง!!
-
ผมดึงร่างบางให้ลุกขึ้นก่อนจะพยุงเธอไปส่งที่เต็นท์ ที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่สักคนเพราะไปรวมตัวกันที่ศาลากลางหมดแล้ว
-
ลิเคียว
อือออ
-
ธาม
เต็นท์เธออยู่ตรงไหน?
-
ลิเคียว
ตะ ตรง นั้นค่ะ
-
ว่าแล้วผมก็พยุงเธอเข้าไปในเต็นท์
-
ธาม
ขอเตือน ระวังความซุ่มซ่ามของเธอไว้ให้ดี อย่าทำให้แฟนฉันเจ็บอีก
-
ลิเคียว
พี่ธามไม่พอใจจะต่อยลิเคียวคืนแทนความเจ็บของลินก็ได้นะคะ
-
ธาม
อย่ามาตลก ฉันทำจริงอย่าหาว่าฉันรังแกผู้หญิงแล้วกัน
-
ลิเคียว
งั้นก็เอาเลยสิคะ ต่อยลิเคียวเลย ต่อยสิคะ
-
ว่าแล้วลิเคียวก็จับมือผมยกขึ้นตบหน้าตัวเธอเอง
-
ธาม
หยุด!!! เลิกบ้าสักที
-
ลิเคียว
งั้นลิเคียวจะทำเองค่ะ ให้สาสมกับที่ ลินเจ็บ
-
เพียะ~
-
ว่าแล้วลิเคียวก็ตบหน้าตัวเองอย่างแรงสลับกันทั้งสองข้าง
-
ธาม
พอที!!!
-
ลิเคียว
โอ๊ยยยย
-
ผมจับมือทั้งสองข้างของลิเคียวไว้ไม่ให้เธอทำร้ายตัวเองอีก แต่เพราะแรงยื้อยุดทำให้ผมเสียหลักล้มลงทับร่างของลิเคียว
-
ธาม
!!!!!!!
-
ลิเคียว
😢😢😢
-
ธาม
พอที หยุดตบหน้าตัวเองได้แล้ว
-
ลิเคียว
ลิเคียวขอโทษค่ะ
-
ลิเคียวกอดผม เสียงของลิเคียวแผ่วเบาที่บอกกับผมซ้ำๆ ผมมองหน้าเรียวบางของลิเคียวเราสองคนมองหน้ากันก่อนที่เธอจะเอามือทั้งสองข้างเลื่อนขึ้นโอบที่คอของผม
-
ธาม
.......
-
ลิเคียว
ลิเคียวยอมทุกอย่างแล้วค่ะ ถ้ามันจะทำให้พี่ธามหายโมโห
-
ธาม
......
-
ลิเคียวรั้งคอของผมลงไปจูบ ทำให้ร่างกายของผมร้อนตามสัญชาตญาณของผู้ชาย ผมบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างรุนแรงก่อนจะเลื่อนลงมาคลอเคลียที่ต้นคอของร่างบาง
-
ลิเคียว
พี่ธาม .....
-
ผมดึงเสื้อของร่างบางขึ้นจนเผยให้เห็นบราตัวเล็กสีม่วง ภาพตรงหน้ามันยิ่งทำให้ผมร้อนเป็นไฟ
-
ธาม
......
-
ไฟที่แผดเผาจิตใจของผมทำให้ผมขาดสติควบคุมตัวเองโดยสิ้นเชิง ลิเคียวถอดเสื้อให้กับผมก่อนที่เธอจะตามเข้ามากอดผมอีกครั้ง และคลอเคลียตรงลำคอของผม
-
ลิเคียว
ลิเคียวยอมแล้วค่ะ พี่ธาม
-
ลิเคียวกระซิบข้างๆหูของผม การกระทำของลิเคียวยิ่งทำให้ร่างกายของผมร้อนเหมือนถูกไฟเผา มือบางเล็กลูบไล้แผ่นหลังของผมอย่างแผ่วเบา
-
ธาม
แปปนะ
-
ผมพูดก่อนจะหยิบเครื่องป้องกันชั้นเยี่ยมออกมาจากกระเป๋ากางเกง
-
ผลส้ม สีชมพู
โปรดติดตามตอนต่อไป.....🔥🔥🔥🔥
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น